"Pierścień. Spadek po ostatnim templariuszu" Jorge Molist.
Ja to się czasem zastanawiam, na jakiej podstawie wybierane są książki, uznawane za bestsellery, czy numery 1? Jak to jest oceniane? Skąd biorą się te oceny?
Dla mnie ta historia była naiwna, mało wyszukana i mało interesująca. To poszukiwanie skarbu, schedy po templariuszach to raczej wątek poboczny, natomiast autor skupił się głównie na miotaniu się, głównej bohaterki w swoich uczuciach i emocjach. Many tu kobietę co prawda młodą, ale już na tyle dojrzałą, że powinna wiedzieć czego chce od życia, a widzimy niezdecydowanie, dziecinność, łatwowierność, płytkość. Zupełnie nie sposobała mi się ani główna bohaterka, ani pozostali bohaterowie.
Jestem na nie!!!
Cristina to 27-letnia prawniczka, mieszkająca z rodzicami w New Yorku, zaręczona z bogatym biznesmenem.
Jako dziewczynka żyła i mieszkała w Hiszpanii, w Barcelonie. Pewnego dnia rodzice postanowili przeprowadzić się do Ameryki i dziewczynka całkowicie straciła kontakt z dalszą rodziną, przyjaciółmi i swoją pierwszą miłością. W dniu swoich 27 urodzin dostaje dwa przepiękne pierścienie. Jeden zaręczynowy z brylantem, a drugi stary, średniowieczny z magicznym rubinem. Ten drugi dostała w spadku po swoim ojcu chrzestnym, który kilkanaście lat wcześniej popełnił samobójstwo. Kobieta dostaje również list z zaproszeniem do Barcelony, którego celem jest odczytanie testamentu chrzestnego. Cristina zaczyna wielką przygodę, odkrywa rodzinne sekrety, spotyka pierwszą miłość, poszukuje skarbu templariuszy i stawia czoło niebezpiecznym złoczyńcom.

"Pierścień. Spadek po ostatnim templariuszu" Jorge Molist.
Ja to się czasem zastanawiam, na jakiej podstawie wybierane są książki, uznawane za bestsellery, czy numery 1? Jak to jest oceniane? Skąd biorą się te oceny?
Dla mnie ta historia była naiwna, mało wyszukana i mało interesująca. To poszukiwanie skarbu, schedy po templariuszach to raczej wątek poboczny, natomiast...

Jedynym plusem jest to, że szybko się ją czyta. Jest dość infantylna, a intryga niezbyt rozbudowana. Wielki romans w tle. Bardziej tanie romansidło niż książka przygodowa

Jedynym plusem jest to, że szybko się ją czyta. Jest dość infantylna, a intryga niezbyt rozbudowana. Wielki romans w tle. Bardziej tanie romansidło niż książka przygodowa

W książce jest zawarta pewna magia. Ze strony 192 nagle przesuwamy się na stronę 225. I w rezultacie nie wiadomo, czy to błąd w druku, czy kila rozdziałów poszło się..

W książce jest zawarta pewna magia. Ze strony 192 nagle przesuwamy się na stronę 225. I w rezultacie nie wiadomo, czy to błąd w druku, czy kila rozdziałów poszło się..

Słaba

Słaba

Przy okazji takich książek przeklinam swój zwyczaj czytania książek do końca. Fabuła jest tak przewidywalna, że naprawdę nie warto brnąć do końca.

Przy okazji takich książek przeklinam swój zwyczaj czytania książek do końca. Fabuła jest tak przewidywalna, że naprawdę nie warto brnąć do końca.

Do kupienia tej książki skusiła mnie, jak to już często bywa, notka z okładki, dumnie głosząca, że to opowieść o hermetycznej sekcie, enigmatycznym spadku i rozszyfrowywaniu znaków ukrytych w gotyckich obrazach, a takie tematy to ja lubię. Zapowiadało się bardzo ciekawie, niestety, na zapowiedziach z okładki się skończyło. W czasie czytania czegoś ciągle brakowało, napięcia, zagadek, hermetycznej sekty, gotyckich obrazów, o znakach w nich ukrytych nawet nie wspominam. Tylko rozterek uczuciowych głównej bohaterki było aż nadto :)

Był już jeden taki pierścień, co namieszał trochę we wszechświecie, ale mały irytujący Hobbit razem z ekipą przyjaciół, zrobił z nim porządek. Główna bohaterka "Pierścienia", Cristina, jednak nie ma ani owłosionych stóp, ani takich znajomych, więc z tytułowym elementem biżuterii nie poszło jej tak łatwo. Za to irytujące usposobienie ma podobne jak Frodo, zawsze coś.

Poleciłabym "Pierścień" jedynie człowiekowi, który w promieniu 100m nie znajdzie ciekawszej książki, a do biblioteki/księgarni jest daleko i do tego leje taki deszcz, że nie chce się nosa na zewnątrz wystawić.

Do kupienia tej książki skusiła mnie, jak to już często bywa, notka z okładki, dumnie głosząca, że to opowieść o hermetycznej sekcie, enigmatycznym spadku i rozszyfrowywaniu znaków ukrytych w gotyckich obrazach, a takie tematy to ja lubię. Zapowiadało się bardzo ciekawie, niestety, na zapowiedziach z okładki się skończyło. W czasie czytania czegoś ciągle brakowało,...

Infantylna narracja - przede wszystkim ona dyskwalifikuje tę książkę.
"Jestem kobietą zaręczoną i poważną", "bardzo dobrym adwokatem" - mówi o sobie Cristina, narratorka, główna bohaterka powieści. Tymczasem czytelnikowi daje się poznać jako pusta, głupia jak but dziewoja, która poznanemu w samolocie mężczyźnie podczas lotu opowiada historię otrzymania tajemniczego pierścienia tylko dlatego, że nowo poznany towarzysz podróży jest "bardzo atrakcyjny", a potem daje mu się zapraszać na kolacje, mimo że jest wrogiem jej kuzynów i z jego polecenia została napadnięta, o czym on sam szczerze ją informuje. I czy wykształcona prawniczka, od 13 roku życia mieszkająca w USA, ale urodzona w Barcelonie i tam pobierająca pierwsze nauki, naprawdę może NIC nie wiedzieć o templariuszach? Poza tym, mimo ciągłych deklaracji o miłości do narzeczonego, zachowuje się jak opętana "pierwszym pocałunkiem, smakiem soli, burzą, pierwszą miłością", którą przeżyła jako trzynastolatka. Poziomem intelektualnym i emocjonalnym nie dorasta do pięt pierwszemu obiektowi swych uczuć, spotkanemu po 14 latach Oriolowi Bonaplacie (myśli się o nim ze współczuciem przez 2/3 książki).
Książkę ratują jedynie jego wywody - Bonaplata jest inteligentnym mediewistą i to on powinien być narratorem; to jego myśli powinien poznawać czytelnik, a nie duchowe rozterki Cristiny. Natomiast sam wątek pierścienia i poszukiwania skarbu przez trójkę przyjaciół z dzieciństwa jest po prostu nudny. Jeśli ktoś łaknie historycznych zagadek o templariuszach, doprawdy lepiej przeczytać "Pana Samochodzika i templariuszy" Z. Nienackiego.

Infantylna narracja - przede wszystkim ona dyskwalifikuje tę książkę.
"Jestem kobietą zaręczoną i poważną", "bardzo dobrym adwokatem" - mówi o sobie Cristina, narratorka, główna bohaterka powieści. Tymczasem czytelnikowi daje się poznać jako pusta, głupia jak but dziewoja, która poznanemu w samolocie mężczyźnie podczas lotu opowiada historię otrzymania tajemniczego...

Książka nie w moim typie. Być może lepiej odbierana przez piękną płeć. Dałem się zachęcić recenzji. Niemniej przeczytałem całą, więc ocena jako taka. Drugi raz bym się nie porwał.

Książka nie w moim typie. Być może lepiej odbierana przez piękną płeć. Dałem się zachęcić recenzji. Niemniej przeczytałem całą, więc ocena jako taka. Drugi raz bym się nie porwał.

Ciekawa i wciągająca

Ciekawa i wciągająca

Książka słaba, nudna i przewidywalna. Czytam wszystko, co wpadnie mi w ręce i dotyczy templariuszy, ukrytych skarbów i tajemnic. Ta książka jest najsłabszą z dotychczas przeze mnie przeczytanych książek w tej kategorii. Poza fabułą, denerwująca jest również pierwszoosobowa narrracja, a także fakt, że główna bohaterka bardziej koncentruje się na rozważaniach dotyczących orientacji seksualnej innych postaci, a nie na poszukiwaniu skarbu. Podsumowując: nie polecam.

Książka słaba, nudna i przewidywalna. Czytam wszystko, co wpadnie mi w ręce i dotyczy templariuszy, ukrytych skarbów i tajemnic. Ta książka jest najsłabszą z dotychczas przeze mnie przeczytanych książek w tej kategorii. Poza fabułą, denerwująca jest również pierwszoosobowa narrracja, a także fakt, że główna bohaterka bardziej koncentruje się na rozważaniach dotyczących...