Nie porwała mnie ta książka. Jest krótka i szybko się ją czyta, jednak nie przemawia do mnie tytułowy wątek. Książka opowiada o piątce rodzeństwa i trudnych warunkach, w jakich żyją. Narracja poprowadzona jest dość żartobliwie, gdzie osobiście nie specjalnie mnie to śmieszyło. Miejscami jest dużo chaosu.

Nie porwała mnie ta książka. Jest krótka i szybko się ją czyta, jednak nie przemawia do mnie tytułowy wątek. Książka opowiada o piątce rodzeństwa i trudnych warunkach, w jakich żyją. Narracja poprowadzona jest dość żartobliwie, gdzie osobiście nie specjalnie mnie to śmieszyło. Miejscami jest dużo chaosu.

Ciężko mi oceniać tę książkę, bo właściwie nie wiem, dla jakiego czytelnika jest przeznaczona... Z jednej strony wygląda jak książka dla dzieci, z drugiej trochę jak młodzieżówka, z trzeciej niektóre treści w ogóle mi nie pasują do pierwszych dwóch stron.
Sama historia jest prosta, komplikują ją tylko przeskoki czasowe - zaczynamy od teraźniejszości, reszta jest retrospekcją z różnych perspektyw i przeplata się właśnie z tymi przyszłymi wydarzeniami. Nie przeszkadza to i nie utrudnia odbioru, ale raczej go urozmaica. Jednak sam styl narracji nie podobał mi się, taki niby śmieszny, niby poważny, a przez to ostatecznie nijaki.
Podobała mi się za to forma prologu i epilogu - to dla mnie jakaś nowość i coś ciekawego.

Ciężko mi oceniać tę książkę, bo właściwie nie wiem, dla jakiego czytelnika jest przeznaczona... Z jednej strony wygląda jak książka dla dzieci, z drugiej trochę jak młodzieżówka, z trzeciej niektóre treści w ogóle mi nie pasują do pierwszych dwóch stron.
Sama historia jest prosta, komplikują ją tylko przeskoki czasowe - zaczynamy od teraźniejszości, reszta jest...

"Szaleństwa rodzeństwa: Upadek Fergala"
Poznajcie rodzeństwo McNallych: Jackie, nie bez powodu zwana Szakalem, identyczne bliźniaki, Joshuę i Albiego, notorycznie udające, że są sobą nawzajem, Le Fay, genialną maszynistkę komputerową, za to zdecydowanie mniej zdolną przemytniczkę oraz najmłodszego, Fergala, którego poznać będzie najtrudniej, bowiem już na pierwszej stronie zabija się na śmierć...

W taki oto sposób wydawnictwo Jaguar próbuje nas przekonać do sięgnięcia po tą książkę. Mogę tylko powiedzieć: nic dodać, nic ująć.
"Upadek Fergala" oraz dwie kolejne książki opowiadają historię piątki rodzeństwa, których los nie oszczędzał i zaczął hartować już od najmłodszych lat: ich ojciec jest alkoholikiem, matka zmarła, a w dodatku nie mają grosza przy duszy. Mimo problemów w rodzinie nie wydają się zbytnio zmartwieni zaistniałą sytuacją, bo wiedzą, że zawsze mogą znaleźć oparcie w sobie nawzajem, tym bardziej, że prócz więzów krwi łączy ich też wspólny sekret. Każde z rodzeństwa posiada niezwykłą umiejętność, która ujawnia się w miarę postępowania akcji w trylogii, a wszystko zaczęło się od pojawiania się w ziemi tajemniczch dziur praktycznie bez dna oraz od śmierci.
Moja przygoda z rodzeństwem McNallych zaczęła się dzięki mojej koleżance, którą udało mi się kiedyś zaciągnąć do biblioteki. Ja jak zwykle szukałam czegoś w książkach z dreszczykiem, a ona postanowiła na coś bardziej spokojnego i w ten sposób znalazła "Szaleństwa rodzeństwa", niestety (albo stety) okazało się, że ta trylogia nie ma wiele wspólnego ze spokojem. Kiedy po raz pierwszy spojrzałam na książkę jaką wybrała, coś mnie do niej zniechęciło, prawdopodobnie była to okładka, która do najpiękniejszych nie należała, ale potem okazało się, że świetnie oddała "urok" tej lekturki.
Mam dla Was radę, jeśli lubicie książki o pięknych ludziach i świecie, gdzie wszystko wydaje się łatwiejsze odpuśćcie sobie tą pozycję już teraz. W tej książce nic nie jest piękne, nic nie ma wdzięku i nic nie jeste łatwe. Mimo że ta książka przeznaczona jest dla dzieci i młodzieży opowiada historię dość trudną, wywołującą dużo ilość emocji, których czasem niesposób nazwać.
Po skończeniu "Upadku Fergala" przez moją koleżankę, stwierdziłam, że sama zacznę to czytać, chociażby ze względu jak zachwalała tą historię - i tak się zaczęło.
Kolejna rada dla was: Nie przestraszcie się okładek. Fakt, na początku bardziej odstręczają, aniżeli przyciągają czytających, tak jak to było w moim wypadku, ale po zakończeniu przygody (która trwała dużo dłużej po odłożeniu na półkę "Chwały rodu McNallych") nie wyobrażam ich sobie bez piątki piegowatych rudzielców ze sterczącymi włosami i wystającymi zębami patrzących na czytelnika z oprawy. Tomy posiadają również ilustracje utrzymane w tym samym stylu, bardziej groteskowymi niż estetycznym. Ale potęguje to tylko klimat trylogii - tajemniczy, intrygujący i czasem może nawet przerażający.
Ach, bo bym zapomniała! Nie wszystkim może przypaść do gustu specyficzny humor autora, który jest bardziej czarny, niż komiczny. W tych książkach nie ma oklepanych żartów, ani poślizgnięć na skórce od banana, jest natmoiast upadek z czternastego piętra ze skutkiem śmiertelnym.
Trylogia "Szaleństwa rodzeństwa" nie jest lekturą dla wszystkich. Groteskowość, brzydota, czarny humor i sama fabuła nie przypadną wszystkim do gustu. Ale jeśli postaracie się chociażby troszkę polubić rodzeństwo McNallych albo zrozumieć tą historię obiecuję, że czasu nie zmarnujecie.

"Szaleństwa rodzeństwa: Upadek Fergala"
Poznajcie rodzeństwo McNallych: Jackie, nie bez powodu zwana Szakalem, identyczne bliźniaki, Joshuę i Albiego, notorycznie udające, że są sobą nawzajem, Le Fay, genialną maszynistkę komputerową, za to zdecydowanie mniej zdolną przemytniczkę oraz najmłodszego, Fergala, którego poznać będzie najtrudniej, bowiem już na pierwszej stronie...

Moja pierwsza styczność z czarnym humorem i, można by powiedzieć, horrorem :) Miałam może 8 lat... Weszłam i już nigdy nie wyszłam z książek fantasy.
Bardzo dobra, serdecznie polecam (zwłaszcza młodszym) czytelnikom.

Moja pierwsza styczność z czarnym humorem i, można by powiedzieć, horrorem :) Miałam może 8 lat... Weszłam i już nigdy nie wyszłam z książek fantasy.
Bardzo dobra, serdecznie polecam (zwłaszcza młodszym) czytelnikom.

Styl pisania ma mocny vibe jak Seria Niefortunnych Zdarzeń. Sam wygląd okładki tak samo. Ale podobało mi się, już za chwilę zabieram się za kolejne części.

Styl pisania ma mocny vibe jak Seria Niefortunnych Zdarzeń. Sam wygląd okładki tak samo. Ale podobało mi się, już za chwilę zabieram się za kolejne części.