Groteska i używki wylewają się ze stron tej książki. Dobrze napisanej, sugestywnej i wyraźnej, jak mocz na świeżym śniegu. Który w tej książce byłby czymś najmniej obrzydliwym.

Ale autor doskonale wie, co robi. Postacie nie są przerysowane, nie są jednoznaczne, choć trudno wobec ich zachowania mieć przesadnie mieszane odczucia. Są prości, aroganccy i jednocześnie przepełnieni pędem do kultury. Teoretycznie zresztą z jej powodu przyjechali tak daleko.

To książka o grupie młodych pisarzy, którzy w onirycznym klimacie absurdalnego festiwalu walczą z własnymi demonami. Raczej z tym samym skutkiem. Są skazani na porażkę.

Groteska i używki wylewają się ze stron tej książki. Dobrze napisanej, sugestywnej i wyraźnej, jak mocz na świeżym śniegu. Który w tej książce byłby czymś najmniej obrzydliwym.

Ale autor doskonale wie, co robi. Postacie nie są przerysowane, nie są jednoznaczne, choć trudno wobec ich zachowania mieć przesadnie mieszane odczucia. Są prości, aroganccy i jednocześnie...

Nie wiem, może po prostu jej nie zrozumiałam, bo pod spodem widzę masę zachwytów, a dla mnie była zwyczajnie okropna.
Zmusiłam się by ją dokończyć, mimo że była bardzo krótka.
Pisana w strasznie dziwny sposób, nie kumałam narracji, która co chwila się zmieniała.
Całe strony wymieniania różnych nazw...
Część wydarzeń dość wulgarna, a panowie wielcy poeci uganiali się jedynie za tym by złapać szansę zaliczenia panienki.
Rozczarowanie wielkie, choć prawdopodobnie wielu rzeczy - przekazu - zwyczajnie nie pojęłam, bądź gdzieś mi umknęły...

Nie wiem, może po prostu jej nie zrozumiałam, bo pod spodem widzę masę zachwytów, a dla mnie była zwyczajnie okropna.
Zmusiłam się by ją dokończyć, mimo że była bardzo krótka.
Pisana w strasznie dziwny sposób, nie kumałam narracji, która co chwila się zmieniała.
Całe strony wymieniania różnych nazw...
Część wydarzeń dość wulgarna, a panowie wielcy poeci uganiali się jedynie...

Porywająca!

Porywająca!

To moja dotychczas ulubiona książka Andruchowycza, żywa, zaskakująca, śmieszna i groźna jednocześnie, z nieco fantastyczną i magiczną atmosferą małego miasteczka, w którym każdy z bohaterów spędza niezwykłą noc, by później przeżyć, jak się im wydaje, ostatni dzień swojego literackiego życia, rozstrzelanego pokolenia.

To moja dotychczas ulubiona książka Andruchowycza, żywa, zaskakująca, śmieszna i groźna jednocześnie, z nieco fantastyczną i magiczną atmosferą małego miasteczka, w którym każdy z bohaterów spędza niezwykłą noc, by później przeżyć, jak się im wydaje, ostatni dzień swojego literackiego życia, rozstrzelanego pokolenia.

Konwencja literacka aż nazbyt znajoma. Tropy i kody czasem klarowne, często nieczytelne w swoim przesunieciu na wschód. Mity, rozrachunki, w tle konglomerat polepionej z odłamków tożsamości narodowej. Sąsiadują ze sobą komizm, majaczenie, folklor, martyrologia, erotyzm itd. Aż do, symbolicznego rzecz jasna, zakończenia. I myśli się o nim wraz z upływem czasu coraz bardziej gorzko.

Konwencja literacka aż nazbyt znajoma. Tropy i kody czasem klarowne, często nieczytelne w swoim przesunieciu na wschód. Mity, rozrachunki, w tle konglomerat polepionej z odłamków tożsamości narodowej. Sąsiadują ze sobą komizm, majaczenie, folklor, martyrologia, erotyzm itd. Aż do, symbolicznego rzecz jasna, zakończenia. I myśli się o nim wraz z upływem czasu coraz bardziej...

bardzo fajna i przyjemna do czytania. szybko się czyta i przede wszystkim jest napisana prostym potocznym językiem... momentami może trochę za potocznym :)

bardzo fajna i przyjemna do czytania. szybko się czyta i przede wszystkim jest napisana prostym potocznym językiem... momentami może trochę za potocznym :)