Książka jest pierwszą wszechstronną próbą prezentacji skomplikowanych problemów pogranicza narodowościowo wyznaniowego na kresach wschodnich II Rzeczypospolitej w latach . Odrodzenie państwa polskiego w jego wielonarodowościowym i wielowyznaniowym kształcie zrodziło potrzebę ułożenia wzajemnych relacji pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim a mniejszościami ukraińską i białoruską, reprezentowanymi na płaszczyźnie wyznaniowej przez Kościoły grecko katolicki i prawosławny. Zagadnienia te stanowiły kanwę dla autorskich rozważań nad kwestią czy zaangażowanie Kościoła rzymskokatolickiego na kresach wschodnich wspierało procesy integracyjne, czy też przyczyniało się do pogłębienia antagonizmów i ożywienia separatyzmów narodowościowo wyznaniowych Pole badawcze obejmowało również aspekty wyznaniowe związane z wysiłkami katolicyzmu wszystkich obrządków, skierowanymi na akcję misyjną i unijną wobec prawosławia w Polsce i w Rosji oraz konflikty narodowościowe w łonie Kościoła katolickiego na kresach wschodnich II Rzeczypospolitej. Problemy badawcze zostały zaprezentowane na tle specyficznego kolorytu wschodniego pogranicza, będącego miejscem spotkania i wzajemnego przenikania się różnych kultur, wyznań i tradycji narodowych, na którym zachowały się relikty świadomości współżycia wielu narodów dawnej Rzeczypospolitej. Osobną kwestią poruszaną w pracy była analiza polityki narodowościowo wyznaniowej rządu polskiego w jej międzynarodowym kontekście i sporów wokół polskiej racji stanu. Książka oparta została na rzadko wykorzystywanych w tak szerokim zakresie krajowych i zagranicznych materiałach archiwalnych, zarówno proweniencji państwowej, jak i kościelnej.