Środek ciężkości lekko przesunięty w stronę prywatnego życia policjantów, ale bez szkody dla prowadzonego śledztwa. Choć śledztwo lekko się ciągnie. Występuje w nim mnogość niesympatycznych indywiduów i jak dla mnie każde z nich mogłoby być mordercą. I tu wkracza ta słynna policyjna intuicja i ... voila! wszystko trafia na swoje miejsce.
Szkoda, że wydane zostały tylko 4 tomy z tej serii autorki, chętnie przeczytałabym więcej.

Środek ciężkości lekko przesunięty w stronę prywatnego życia policjantów, ale bez szkody dla prowadzonego śledztwa. Choć śledztwo lekko się ciągnie. Występuje w nim mnogość niesympatycznych indywiduów i jak dla mnie każde z nich mogłoby być mordercą. I tu wkracza ta słynna policyjna intuicja i ... voila! wszystko trafia na swoje miejsce.
Szkoda, że wydane zostały tylko 4...

Zaskakujące zakończenie. Choć można było się tego spodziewać, rzeczony bohater nie wydawał się dobrym kandydatem na mordercę. Sensacyjny zbieg okoliczności, wodzenie za nos i cały czas świadomość, że nigdy go nie dopadną. Jeden z lepszych kryminałów, jakie czytałem i zawierający wszystko to, co w nich uwielbiam: dobrze napisane przesłuchania, nieco tajników pracy policji, zaskakujące wnioski i ciekawa intryga z wieloma zagadkami.

Zaskakujące zakończenie. Choć można było się tego spodziewać, rzeczony bohater nie wydawał się dobrym kandydatem na mordercę. Sensacyjny zbieg okoliczności, wodzenie za nos i cały czas świadomość, że nigdy go nie dopadną. Jeden z lepszych kryminałów, jakie czytałem i zawierający wszystko to, co w nich uwielbiam: dobrze napisane przesłuchania, nieco tajników pracy policji,...

Ślepy zaułek (Dead End) jest kolejną powieścią kryminalną z cyklu o Billu Sliderze, którą zafundowała nam znana londyńska pisarka Cynthia Harrod-Eagles. Bill jest detektywem londyńskiej policji i tym razem zmierzy się z zagadką zabójstwa znanego dyrygenta i szlachcica, notabene rodem z Polski.

O ile inna cześć przygód Slidera, Symfonia Śmierci, wydała mi się całkiem sympatyczna, autentycznie oryginalna i na swój specyficzny sposób wartościowa, to o Ślepym zaułku nie odważyłbym się takich rzeczy powiedzieć. Ot kryminał jakich wiele.

Może oceniłbym tę powieść wyżej, gdyby nie totalna niekompetencja. Nie wiem czyja, bo zebrały się dwie baby do kupy (autorka i tłumaczka; Joanna Grabarek). Jak ktoś nie wie, czym się różnią pocisk, kula i łuska, jak nie potrafi wyjść poza te pojęcia i sięgnąć choćby po takie jak nabój, ładunek i spłonka, gdy miesza je niczym groch z kapustą, to nie powinien pisać (lub tłumaczyć kryminałów). Nie tylko wyjaśniając techniczne aspekty identyfikacji sprawcy przestępstwa z użyciem broni palnej ośmiesza się w oczach znających temat, to na dodatek, i to jest chyba jeszcze gorsze, miesza w głowach tym, którzy o takich sprawach niewiele wiedzą, a być może chcieliby coś zrozumieć. Może nawet przełknąłbym tę wpadkę, w sumie tylko jedną taką rażącą na całą powieść, ale pamiętając wrażenia ze wspimnianej już Symfonii oczekiwałem czegoś lepszego. A może to przeczytane niedawno świetne szwedzkie powieści sprawiły, iż oczekiwałem za dużo? Jakkolwiek by nie było, nie dam Ślepemu zaułkowi więcej niż naciąganą czwórkę w starej skali ocen. Jeśli lubicie Billa Slidera to sobie to poczytajcie, ale jeśli go jeszcze nie znacie, to może sięgnijcie po coś innego

opinia opublikowana również na moim blogu

Ślepy zaułek (Dead End) jest kolejną powieścią kryminalną z cyklu o Billu Sliderze, którą zafundowała nam znana londyńska pisarka Cynthia Harrod-Eagles. Bill jest detektywem londyńskiej policji i tym razem zmierzy się z zagadką zabójstwa znanego dyrygenta i szlachcica, notabene rodem z Polski.

O ile inna cześć przygód Slidera, Symfonia Śmierci, wydała mi się całkiem...