Demian mp3

Po dość długim zastoju czytelniczym, który bardzo się mnie trzymał przez ostatnie miesiące, przeczytanie Demiana było jak magiczne lekarstwo.

Niesamowite jest dla mnie to, jak autor nie rozpisując się na tysiące stron był w stanie zawrzeć w tej krótkiej powieści wszystko to, co go w tamtych czasach i okolicznościach dręczyło. I co najważniejsze - wszystkie myśli zawarte w Demianie wciąż są aktualne. Wszystkie wątpliwości, przemyślenia, poszukiwania, główny wątek o rozwijaniu i szukaniu samego siebie, spychając cały wszechświat na margines, jednocześnie czując, że kończy się pewna epoka w jego dziejach - to poczucie towarzyszy nam nieustannie, zważając na to, jak szybko pędzi nasza własna teraźniejszość. Jeśli Hesse czuł się tak na początku XX wieku, to teraz, sto lat później, wszystkie te uczucia wydają się jeszcze bardziej nasilone.

Bardzo duże wrażenie wywarła na mnie jego powieść. I pewnie nie jestem zbyt obiektywna w swojej ocenie, ale myślę, że co jakiś czas będę powracać do fragmentów, bo w jakiś sposób pomogła mi ona zrozumieć tą trudną rzeczywistość, w jakiej się znaleźliśmy.

Po dość długim zastoju czytelniczym, który bardzo się mnie trzymał przez ostatnie miesiące, przeczytanie Demiana było jak magiczne lekarstwo.

Niesamowite jest dla mnie to, jak autor nie rozpisując się na tysiące stron był w stanie zawrzeć w tej krótkiej powieści wszystko to, co go w tamtych czasach i okolicznościach dręczyło. I co najważniejsze - wszystkie myśli zawarte w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiem, że ta książka może się wydawać zbyt filozoficzna, mało prawdopodobna, czy tez można mieć mnóstwo innych zastrzeżeń, ale mi wielce się spodobała. Po prostu mówiła do mnie, opowiadała mi historię o poszukiwaniu, o zagubieniu, o dorastaniu i najzwyczajniej w świecie dotarła do mojego serca. Jest piękna i głęboka.
Postać Demiana dalej jest dla mnie tajemnicza i pewnie nie byłam w stanie tej książki przejrzeć całkowicie, ale historia poruszyła mną gdzieś w głębi. Ta tajemniczość, posmak metafizyki przenosi czytelnika gdzieś w inny wymiar.
Dla osób kochających literaturę piękną, powieść obowiązkowa. Niezmiernie cieszę się z odkrycia twórczości Hessego.

Wiem, że ta książka może się wydawać zbyt filozoficzna, mało prawdopodobna, czy tez można mieć mnóstwo innych zastrzeżeń, ale mi wielce się spodobała. Po prostu mówiła do mnie, opowiadała mi historię o poszukiwaniu, o zagubieniu, o dorastaniu i najzwyczajniej w świecie dotarła do mojego serca. Jest piękna i głęboka.
Postać Demiana dalej jest dla mnie tajemnicza i pewnie nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem który to już raz, ale nadal mnie zachwyca (no, może poza zakończeniem - trochę jednak mnie razi rozdźwięk między tajemniczym klimatem całości a sprowadzającą na ziemie końcówką). Za młodu pochłaniałem Demiana całym sobą, mógłbym normalnie żyć w tej książce 😉, teraz może trochę inaczej na to patrzę, ale nadal uważam że jest to świetna powieść o szukaniu siebie, o stawaniu się kimś, o byciu osobną jednostką w tłumie, o indywidualizmie. Do tego wspomniany wcześniej świetny klimat tej powieści - tajemniczy, magiczny, w niektórych miejscach normalnie ciary przechodzą po skórze 😃 Polecam i zalecam.

Nie wiem który to już raz, ale nadal mnie zachwyca (no, może poza zakończeniem - trochę jednak mnie razi rozdźwięk między tajemniczym klimatem całości a sprowadzającą na ziemie końcówką). Za młodu pochłaniałem Demiana całym sobą, mógłbym normalnie żyć w tej książce 😉, teraz może trochę inaczej na to patrzę, ale nadal uważam że jest to świetna powieść o szukaniu siebie, o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka wywołała u mnie wiele skrajnych emocji i jednocześnie pustkę po przeczytaniu. Bezsprzecznie należy oddać hołd pisarzowi za jego warsztat, dosłownie płynie po słowach niczym liść dryfuje na rzece.

Demian to powieść niezwykła, pozornie o dojrzewaniu, jak również duchowości i wspólnocie. Tytułowy Maks Demian jest przyjacielem i duchowym przewodnikiem Emila, uczy go jak poznać i zapanować nad własnym losem.

Sinclair całe życie balansował na granicy dobra i zła, błądził poszukując swojego przeznaczenia, sensu i właściwej drogi.

,,Moja to była sprawa uporać się z samym sobą i znaleźć własną drogę, a wywiązałem się z tego zadania źle, jak większość tych, których dobrze wychowano.''

Ta książka wywołała u mnie wiele skrajnych emocji i jednocześnie pustkę po przeczytaniu. Bezsprzecznie należy oddać hołd pisarzowi za jego warsztat, dosłownie płynie po słowach niczym liść dryfuje na rzece.

Demian to powieść niezwykła, pozornie o dojrzewaniu, jak również duchowości i wspólnocie. Tytułowy Maks Demian jest przyjacielem i duchowym przewodnikiem Emila, uczy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ta wydaje mi się, może spodobać się tylko jeśli sam w środku masz w sobie coś z Sinclaira. Trochę było mi szkoda, że nie trafiła w moje ręce tych kilka lat wcześniej, ale może dopiero teraz moge ją tak na prawdę docenić, tym bardziej, że pewne analogie między czasami współczesnymi a okresem w którym toczy się akcja w Demianie, delikatnie to ujmując-są zauważalne.
Czy tylko mi się wydawało, że główny bohater miał ochotę na Maksa?

Książka ta wydaje mi się, może spodobać się tylko jeśli sam w środku masz w sobie coś z Sinclaira. Trochę było mi szkoda, że nie trafiła w moje ręce tych kilka lat wcześniej, ale może dopiero teraz moge ją tak na prawdę docenić, tym bardziej, że pewne analogie między czasami współczesnymi a okresem w którym toczy się akcja w Demianie, delikatnie to ujmując-są zauważalne....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Demian” został wydany w 1919 roku pod pseudonimem Emil Sinclair, tak też nazywa się narrator tej powieści. Hermann Hesse nie czuł się wtedy sobą, a to jak był ówcześnie nazywany „łotrem, który zmienia poglądy” nie działało na niego pokrzepiająco - tutaj wszelkich wyjaśnień dokona Volker Michels w posłowiu.

Młody Emil żyje w dwóch światach, w domu rodzinnym, który otacza go opieką i chroni, i poza nim, gdzie doświadcza pierwszy raz czegoś złego.
Nadal chce być tym nieskażonym, czystym dzieckiem swoich rodziców, gra zatem tę rolę dopuszczając się czynów, których nie akceptuje i których się wstydzi.
Z pomocą przychodzi Maks Demian i odcina źródło zła. Tylko czy skażona dusza może wrócić do poprzedniego stanu?
Emil zna obraz Boga, który akceptuje jedynie dobre uczynki, który stawia granicę moralności tam gdzie przemawiający jego głosem uznał za stosowne. Miota się, pije, często przekracza tę granicę, której przekroczenie w czasach dzieciństwa napawało go lękiem, a jednocześnie pragnie wrócić do tych czasów, kiedy czuł się bezpiecznie, gdy odcięty od świata zewnętrznego był czysty.
Do jego życia wraca Demian, w towarzystwie matki, który ukazuje czym są rozterki Emila.

„Demian” jest przesiąknięty myślą Carla Gustava Junga i jego psychoanalizą, od interpretacji snów aż do powrotu jednostki do świata zewnętrznego.
Hesse wspomina Johanna Wolfganga von Goethego, Friedricha Nietzschego, nawiązuje do Najwyższego Bóstwa w mitologii perskiej i gnostyckiej:
"Ptak wykluwa się z jajka. Jajkiem jest świat.
Kto chce się urodzić, musi świat zniszczyć.
Ptak leci do Boga. A imię Boga Abraxas”,
do którego również odnosił się Jung. Abraxas stał się dla chrześcijan demonem, ponieważ jednoczył wszystkie oblicza świata, te złe również. Ale nim nie był.
Abraxas to symbol m.in. siedmiu stopni oświecenia człowieka. Dobro i zło istnieją, i zawsze będą ze sobą nierozerwalne. A Abraxas jest po prostu jednością.

„Demian” to zapis połączenia wnętrza człowieka, jego rozdwojonej duszy, w jedność, po to, aby mógł stać się częścią zdrowego społeczeństwa.

Czytanie Hermanna Hessego jest jak obcowanie z istotą wyższą, nie wszystko od razu się rozumie, a może i nie da się w pełni zrozumieć, wszak słowa nigdy nie są jednoznaczne, ale czuje się taką wewnętrzną przyjemność, spokój.

„Demian” został wydany w 1919 roku pod pseudonimem Emil Sinclair, tak też nazywa się narrator tej powieści. Hermann Hesse nie czuł się wtedy sobą, a to jak był ówcześnie nazywany „łotrem, który zmienia poglądy” nie działało na niego pokrzepiająco - tutaj wszelkich wyjaśnień dokona Volker Michels w posłowiu.

Młody Emil żyje w dwóch światach, w domu rodzinnym, który otacza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chłopiec z mało wiarygodnym, mocno filozoficznym życiem wewnętrznym dorasta i, pod wpływem innego chłopca-niechłopca, zamienia się w zagubionego, przygnębionego i przekonanego o swojej wyższości nad innymi ludźmi nastolatka. Rozmowy i relacje bohaterów momentami przypominały mi działania sekty (wyławianie kogoś z tłumu i nieodwracalnie zmienianie sposobu postrzegania świata przez tą osobę wmawiając jej, że jest inna niż wszyscy - brzmi znajomo?).
Ogólnie książka jest ciekawa i odważna, ale za dużo w niej bałaganu, egocentryzmu, narcyzmu i monologów kojarzących się z tripem po jakichś stymulantach. Nie zrażam się jednak i na pewno sięgne po inne książki autora.

Chłopiec z mało wiarygodnym, mocno filozoficznym życiem wewnętrznym dorasta i, pod wpływem innego chłopca-niechłopca, zamienia się w zagubionego, przygnębionego i przekonanego o swojej wyższości nad innymi ludźmi nastolatka. Rozmowy i relacje bohaterów momentami przypominały mi działania sekty (wyławianie kogoś z tłumu i nieodwracalnie zmienianie sposobu postrzegania świata...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Hermann Hesse jest wybitnym pisarzem, a jego "Siddhartha" to jedna z najważniejszych książek, które kiedykolwiek przeczytałam. "Demian" to może nie jest lektura tej klasy, ale i tak czytanie jej było ogromną przyjemnością. Świetnie zbudowana postać głównego bohatera, fascynujące przedstawienie procesu kształtowania się osobowości młodego człowieka i droga do odnalezienia własnej tożsamości.

Hermann Hesse jest wybitnym pisarzem, a jego "Siddhartha" to jedna z najważniejszych książek, które kiedykolwiek przeczytałam. "Demian" to może nie jest lektura tej klasy, ale i tak czytanie jej było ogromną przyjemnością. Świetnie zbudowana postać głównego bohatera, fascynujące przedstawienie procesu kształtowania się osobowości młodego człowieka i droga do odnalezienia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Do twórczości Hermanna Hessego zachęciły mnie pozytywne opinie na temat jego dzieł. Autor jest laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1946 roku. Pisarz jest znany przede wszystkim z tego, że nawiązuje do psychoanalizy. Tematem jest z reguły samotne poszukiwanie harmonii i głębi duchowej w skłóceniu ze społeczeństwem, np. “Wilk stepowy” oraz “Siddhartha”
Zdecydowałam się na książkę “Demian” ze względu na pozytywne opinie. Powieść została napisana w 1917 roku, a po dwóch latach była już opublikowana pod pseudonimem autora. Powieść “Demian” to losy dorastania Emila Sinclaira. Bohater opisuje o swoich przeżyciach z perspektywy dojrzałego mężczyzny. Wraca pamięcią do lat dziecięcych, studenckich i wieku dorastania. Pozycja jest pełna wewnętrznych przeszkód oraz przemian.
“Obojętne mi było, co ze mnie wyrośnie. Na swój, bynajmniej nie piękny, sposób, przesiadując po knajpach i uprawiając najdziksze wyskoki, kłóciłem się ze światem, to była forma mojego protestu. Zżerało mnie to, niekiedy zaś cała sprawa przedstawiała mi się mniej więcej tak: jeśli świat nie potrzebował ludzi takich jak ja, jeśli nie miał dla nich lepszego miejsca ani szczytniejszych zadań, to ludzie do mnie podobni musieli po prostu zmarnieć. I niechby sobie świat ponosił, wskutek tego straty.”
Drugi bohater Maks Demian pomógł Emilowi z tymi problemami. Wprowadził go w świat wartości duchowych, z którymi mógł przejść przez życie z podniesioną głową. Przede wszystkim głównym bohater nauczył się, że ma prawo do bycia sobą.
Hermann Hesse swoją twórczością pozwala przyjrzeć się sobie i drugiemu człowiekowi całkiem inaczej, głębiej. Przy pomocy przypowieści, a także filozoficznych rozpraw zgadza się, abyśmy czuli to, że potrafimy.
“Błędem było, absolutnym błędem nowych bogów, pragnienie obdarzenia świata czymkolwiek! Żaden, żaden, żaden obowiązek nie istniał dla ludzi przebudzonych, oprócz tego jednego: szukać samego siebie, w sobie się umocnić, po omacku szukać własnej drogi naprzód, niezależnie od tego, dokąd ona wiedzie.”
To moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale na pewno nie ostatnie! Polecam!

Do twórczości Hermanna Hessego zachęciły mnie pozytywne opinie na temat jego dzieł. Autor jest laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1946 roku. Pisarz jest znany przede wszystkim z tego, że nawiązuje do psychoanalizy. Tematem jest z reguły samotne poszukiwanie harmonii i głębi duchowej w skłóceniu ze społeczeństwem, np. “Wilk stepowy” oraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ksiażka która chciałam przeczytać od października 2016 roku gdy dowiedziałam się o nawiązywaniu piosenek z albumu Wings zespołu BTS do treści książki,przeczytałam dopiero teraz i nie zawiodłam się. Bardzo mi się podobała i sądzę że gdybym przeczytała ja wcześnirj nie podobała by mi się. Książka której na pełne zrozumienie pewnie potrzebuje czasu.

Ksiażka która chciałam przeczytać od października 2016 roku gdy dowiedziałam się o nawiązywaniu piosenek z albumu Wings zespołu BTS do treści książki,przeczytałam dopiero teraz i nie zawiodłam się. Bardzo mi się podobała i sądzę że gdybym przeczytała ja wcześnirj nie podobała by mi się. Książka której na pełne zrozumienie pewnie potrzebuje czasu.

Pokaż mimo to