25/2024

Melchior Wańkowicz jest najsłynniejszym polskim reporterem doby II wojny światowej. Jego reportaże pochodzą z pierwszej ręki, ponieważ towarzyszył naszym żołnierzom na polach bitew. Najsłynniejszym jego reportażem jest książka (pierwotnie wydana w trzech tomach),którą właśnie miałem przyjemność skończyć: „Bitwa o Monte Cassino”,

Wańkowicz w tej publikacji oddał głos setkom polskich żołnierzy, którym przyszło walczyć i ginąć w tej trwającej dwa tygodnie morderczej bitwie o Monte Cassino, które to blokowało Aliantom drogę na Rzym i urosło do rangi kluczowego miejsca dla dalszego rozwoju wojny.

Bitwa po 14 dniach walk, po wycofaniu się Niemców zakończyła się błyskotliwym sukcesem. Niestety, kiedy dziesięć miesięcy po bitwie, w marcu 1945 roku odbyła się uroczystość, która miała symbolizować odbudowę miasta. Wśród zaproszonych gości honorowych byli reprezentanci Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji oraz... Związku Radzieckiego. Niestety ktoś zapomniał o nacji, która życiem i krwią swoich wybitnych synów okupiła wyzwolenie tego miejsca. Podobnie jak miejsca dla Polaków zabrakło podczas parad w Rzymie i Londynie oraz podczas konferencji w San Francisco...

Na mnie osobiście największe wrażenie zrobiła lista polskich żołnierzy poległych podczas zmagań. Lista ta ciągnie się przez blisko 30 stron i liczy dokładnie 1082 nazwiska. Daje to średnią 77 ludzi dziennie, średnio trzech na godzinę. Szczególnie bolesne jest, że byli to ludzie przeważnie z Kresów Wschodnich, czyli miejsca, które miało już nie być ich Polską. O czym doskonale wiedzieli. A jednak walczyli i ginęli, bo taki był ich obowiązek wobec ojczyzny.

Takie niestety było nasze wojsko podczas II wojny światowej. Wojsko Polskie, które nie obsługiwało swojego interesu narodowego, ale interes swojego sojusznika (lub zaborcy).

Wańkowicz na łamach tego reportażu oddaje głos setkom żołnierzy. I to nie tylko wyższych szarż, ale przeważnie szeregowców. Dla Wańkowicza głos szeregowca jest nawet ważniejszy od głosu generała, ponieważ szeregowiec w przeciwieństwie do generała patrzył śmierci w oczy.

Na sam koniec oddajmy głos autorowi, w jednej z dziesiątek takich opowieści, ale tej szczególnie zmuszającej do refleksji:
„Na trzy kompanie 2. batalionu wróciło 34 całych żołnierzy.
Kiedy odwiedzilem ppłk. Brzóskę w jego schronie bojowym, jeszcze słabego po przytłoczeniu worami, powiedział mi z naciskiem:
— Niech pan pamięta — o batalionie byloby niewlaściwe pisac, że został
»rozbity«.
— A jakże mam to określić?
Ppłk Brzóska utkwił wzrok w worach schronu; przez wąski otwór był wylot na jasny dzień; w tym wylocie małe ciemne figurki ludzkie znosiły poległych; wyglądalo to dalekie już, nierealne — jak cienie chińskie w dziecinnej zabawie.
Usta pułkownika poruszyły się cicho:
—Wybity”.

Właśnie taka jest „Bitwa o Monte Cassino”. Poruszająca do żywego i zmuszająca do refleksji nad naszą tragiczną historią i niesprawiedliwością wielkiej polityki.

25/2024

Melchior Wańkowicz jest najsłynniejszym polskim reporterem doby II wojny światowej. Jego reportaże pochodzą z pierwszej ręki, ponieważ towarzyszył naszym żołnierzom na polach bitew. Najsłynniejszym jego reportażem jest książka (pierwotnie wydana w trzech tomach),którą właśnie miałem przyjemność skończyć: „Bitwa o Monte Cassino”,

Wańkowicz w tej publikacji oddał...

Skończyłem czytać 3 tom. Piękna książka o wojnie, polskiej wojnie... Piękna książka antywojenna... GORĄCO POLECAM!!!

Skończyłem czytać 3 tom. Piękna książka o wojnie, polskiej wojnie... Piękna książka antywojenna... GORĄCO POLECAM!!!

Klasyczna pozycja o bitwie o Monte Cassino. Książka zdecydowanie antywojenna, choć pokazująca bohaterstwo i wysiłek żołnierzy 2 Korpusu Polskiego.

Klasyczna pozycja o bitwie o Monte Cassino. Książka zdecydowanie antywojenna, choć pokazująca bohaterstwo i wysiłek żołnierzy 2 Korpusu Polskiego.

Klasyka reportażu wojennego.

Klasyka reportażu wojennego.

Autor tej książki to najlepszy reportażysta okresu międzywojennego.
Szcunek dla niego i dzielnych żołnierzy opisanych tak szczegółowo.

Autor tej książki to najlepszy reportażysta okresu międzywojennego.
Szcunek dla niego i dzielnych żołnierzy opisanych tak szczegółowo.

Ciekawa książka o walkach o Monte Cassino

Ciekawa książka o walkach o Monte Cassino

Bardzo ciekawa książka polecam

Bardzo ciekawa książka polecam

Ciekawa książka polecam.

Ciekawa książka polecam.

Mocna rzecz dla ludzi zainteresowanych tematem

Mocna rzecz dla ludzi zainteresowanych tematem

Tom trzeci jest równie świetny jak poprzednie dwa tomy.
Mimo, że na ruinach klasztoru Monte Cassino powiewa polska flaga zatknięta 18 maja o godz 10:30, w pasie natarcia 5 Kresowej Dywizji Piechoty w dalszym ciągu trwają walki o St. Angelo. Dopiero w nocy 18/19 maja Niemcy wycofali się pod silnym naporem Polaków.
19 majaPułk Ułanów Karpackich i Pułk Ułanów Poznańskich wykonały natarcie na wzgórze Passo Corno. Było ono o ok. 300m wyższe od Monte Cassino i pozostałych szczytów zdobywanych podczas bitwy o Monte Cassino.
Passo Corno jest to pozycja na linii Hitlera, kolejnego pasa umocnień stanowiącego odnogę linii Gustawa.
Passo Corno było bardzo strome, miejscami 45-50 st., a co kilkadziesiąt metrów znajdowały się tarasy o wysokości 4-5m. Znajdowały się tam również bunkry niemieckie.
Atak został wykonany z taką furią i zaciętością bojową, że wzięty do niewoli spadochroniarz niemiecki zapytał: czy wałczyliśmy z komandosami?
Bo co? - odpowiadają pytaniem ułani.
A na to Niemiec: nigdy jeszcze nie spotkaliśmy takiej furii w ataku.
Następnie opisane są ciężkie walki o Piedimonte w dniach 19-25 maja 1944 roku, w których brały udział m.in. 6 pułk pancerny, 5 i 18 batalion.
Gorąco polecam tę trylogię o Monte Cassino, a w szczególności miłośnikom literatury o 2 wojnie światowej. Książka napisana jest z głębokim realizmem i patosem, a dodatkowo zawiera dużo zdjęć, mapek i planów sytuacyjnych z poszczególnych etapów walk.

Tom trzeci jest równie świetny jak poprzednie dwa tomy.
Mimo, że na ruinach klasztoru Monte Cassino powiewa polska flaga zatknięta 18 maja o godz 10:30, w pasie natarcia 5 Kresowej Dywizji Piechoty w dalszym ciągu trwają walki o St. Angelo. Dopiero w nocy 18/19 maja Niemcy wycofali się pod silnym naporem Polaków.
19 majaPułk Ułanów Karpackich i Pułk Ułanów Poznańskich...