Gry w kulturę: gry w mit. Mitografia jako lektura

Analiza współczesnej kultury i tworzonych w jej ramach mitów oraz wpływu rozmaitych tekstów kultury na odbiorców. Szkice tu zawarte w większości były publikowane wcześniej w pracach zbiorowych, tutaj zostały po prostu zebrane w tom autorski. Są to teksty bardzo interesujące, niemniej trudne w odbiorze ze względu na rozbudowane odwołania do różnych teorii i koncepcji, a także styl autorki. Przy kilku publikacjach z dziedziny nauk humanistycznych wspominałam, że są warte poznania również poza obiegiem naukowym, tym razem jednak tak nie jest.
Jest to książka specjalistyczna, autorka posługuje się aparatem pojęciowym kilku różnych dziedzin humanistycznych i dla laika prawdopodobnie byłoby to całkowicie niezrozumiałe. Na przykład w szkicu poświęconym kabaretowi Loch Camelot czytamy (proszę zwrócić uwagę, że jest to jedno zdanie): "Paradoks <<świadomości fikcji>> i jednoczesnego <<zanurzania się>> w jej mitotwórczym wymiarze sprawia, iż sytuacja komunikacyjna w kabaretowym, nadawczo-odbiorczym uniwersum jest ponowoczesnym wskaźnikiem podmiotowego dylematu partycypacji w micie - paradoksu rozumianego jako świadomość fikcjonalnych <<tekstowych światów>> kabaretu, którym widz ulega w planie biograficznym - <<pomimo>> owej fikcji, a w społecznych strukturach myślenia mitycznego - właśnie <<za>> pośrednictwem owej fikcji". Autorka w całej książce konsekwentnie zaznacza cudzysłowem każde inne od tradycyjnego użycie wyrazu, jego przenośny charakter lub sformułowanie potoczne. Ma to z pewnością na celu wybicie czytelnika z poczucia oczywistości, zakwestionowanie powszechnie używanych pojęć, zmuszenie do refleksji na głębszym poziomie. I czasem działa w ten sposób, czasem jednak niestety mnie zniechęcało (co może być winą moją, a nie książki, być może zabrakło mi cierpliwości). W zebranych w tomie szkicach często pojawiają się zdania tak rozbudowane, jak to przytoczone powyżej. I nie ma co narzekać, w końcu to teksty naukowe, ich celem nie jest przyjemność odbioru. Ale według mnie nieco przystępniejsza forma nie zaszkodziłaby publikacji, a pomogłaby w przyswojeniu analiz Anny Kapusty.
Co do treści to ponownie (jak w przypadku "Kieszeni i podszewek") jestem pod wrażeniem tego, jak szerokie konteksty autorka potrafi przypisać omawianym zjawiskom. To fascynujące jak np. teorię kształtowania mitów w kulturze współczesnej można przestawić na przykładzie serialu "Ranczo". Albo czytanie Przybyszewskiego przefiltrowane przez teorię Kristevej. Bardzo użyteczna pożywka dla umysłu i podstawa dla intelektualnej przygody. Oczywiście o ile przebrnie się przez zawiły styl.

Analiza współczesnej kultury i tworzonych w jej ramach mitów oraz wpływu rozmaitych tekstów kultury na odbiorców. Szkice tu zawarte w większości były publikowane wcześniej w pracach zbiorowych, tutaj zostały po prostu zebrane w tom autorski. Są to teksty bardzo interesujące, niemniej trudne w odbiorze ze względu na rozbudowane odwołania do różnych teorii i koncepcji, a...