Przyznam, że naprawdę dobrze się bawiłam. Może to za sprawą tego, że czytaliśmy sobie wraz z mężem ten dramat na głos i wydało nam się to zabawniejsze niż w istocie było. W każdym razie Komedia Omyłek to całkiem fajna opowiastka do pośmiania na jeden wieczór. Polecam :)

Przyznam, że naprawdę dobrze się bawiłam. Może to za sprawą tego, że czytaliśmy sobie wraz z mężem ten dramat na głos i wydało nam się to zabawniejsze niż w istocie było. W każdym razie Komedia Omyłek to całkiem fajna opowiastka do pośmiania na jeden wieczór. Polecam :)

Komedia omyłek Williama Shakespeara jest zabawną oraz ciekawą komedią. Jest w niej dużo zabawnych momentów. Pomysł na fabułę jest interesujący jak i wspaniale wykonany. Według mnie warto zapoznać się z utworem, ponieważ każdy znajdzie tu coś dla siebie. Bardzo polecam.

Komedia omyłek Williama Shakespeara jest zabawną oraz ciekawą komedią. Jest w niej dużo zabawnych momentów. Pomysł na fabułę jest interesujący jak i wspaniale wykonany. Według mnie warto zapoznać się z utworem, ponieważ każdy znajdzie tu coś dla siebie. Bardzo polecam.

Średnio mi się spodobało ze względu na to, że w pewnym stopniu było to naiwne. Dokładniej, że chłopak i sługa wyruszyli w podróż szukając brata bliźniaka każdego z nich i nie zorientowali się co jest grane w całej sytuacji, w jakiej się znaleźli. Z dalszych minusów, czułam niechęć do Antipholusa z Sirakuzy, wydawał mi się zbyt agresywny.

A tak poza tym, to przyjemnie mi się czytało. Były świetne, inteligentne, teksty, ukazujące wnikliwą umiejętność obserwacji i ujęcia różnych spraw w ironiczny lub treściwy sposób. Faktem jest, że pewne były ciężkie i w obecnych czasach by wzbudzały niesmak, ale miałam spory dystans, ostatecznie jak się weźmie wszystko śmiertelnie poważnie, to życie byłoby smutne. Z dalszych plusów, dużo się działo, nieporozumienia pięknie się nagromadzały, które doszły do świetnego momentu i finału. Również mi się spodobało, że występowały rozsądne myśli na temat pozycji żony i sługi, aczkolwiek smutne było, że musieli się z tym pogodzić przez czasy w jakich żyli.

Trochę dziwnie się czułam przy poetycko ujętych słowach miłosnych, takie było dla mnie zbyt wyniosłe i napompowane, ale to już taki urok w książkach tego autora.

Średnio mi się spodobało ze względu na to, że w pewnym stopniu było to naiwne. Dokładniej, że chłopak i sługa wyruszyli w podróż szukając brata bliźniaka każdego z nich i nie zorientowali się co jest grane w całej sytuacji, w jakiej się znaleźli. Z dalszych minusów, czułam niechęć do Antipholusa z Sirakuzy, wydawał mi się zbyt agresywny.

A tak poza tym, to przyjemnie mi...

Jak zwykle bawiłam się przednio przy komedii Shakespearea, choć tym razem z jeszcze większą ciekawością przewracałam kartki dramatu, ciekawa jak autor wyplącze postacie z sytuacji w jakiej się znaleźli i jak daleko to nieporozumienie zabrnie. Myślę, że w tym dziele czytelnik na samym początku już wie, że może być ciężko i to go motywuje do skupienia się przy czytaniu, a stąd już droga prosta do niezłej zabawy. Ciekawa tylko jestem jak "Komedia omyłek" wypadłaby na deskach teatru lub na wielkim ekranie, gdyby widz nie wiedział który Antipholus jest który, to by dopiero był ubaw. Nie byłabym też sobą, gdym nie doceniła wątku romantycznego. Może i był nikły, ale mnie kupił i sprawił, że z jeszcze większą ciekawością śledziłam losy braci.

Jak zwykle bawiłam się przednio przy komedii Shakespearea, choć tym razem z jeszcze większą ciekawością przewracałam kartki dramatu, ciekawa jak autor wyplącze postacie z sytuacji w jakiej się znaleźli i jak daleko to nieporozumienie zabrnie. Myślę, że w tym dziele czytelnik na samym początku już wie, że może być ciężko i to go motywuje do skupienia się przy czytaniu, a...

„Jestem na świecie jako kropla wody, / Która, spadając, by odnaleźć drogę, / Wśród innych gubi się, rozpływa, ginie.”

„Komedia omyłek” to farsa o bliźniakach rozdzielonych przez los, których ścieżki pewnego dnia się krzyżują i doprowadzają do serii omyłek. A gdyby tego było mało, od dnia narodzin ich wiernymi sługami są bliźniacy, z których także los sobie zażartował.

Na wstępie trzeba zaznaczyć, że jest to wczesne dzieło W. Shakespeare’a które stworzył, inspirując się innym dziełem autorstwa Plauta. „Komedia omyłek” to króciutka opowieść o bliźniakach posiadających te same imiona. Antipholus z Efezu i Antipholus z Syrakuz grają tu pierwsze skrzypce, a ich biedni słudzy obrywają chyba najmocniej ze wszystkich bohaterów wplątanych w akcję.

Napięcie rozładowują komiczne sytuacje i pełne żartu dialogi. Osobiście uwielbiam W. Shakespeare’a za jego styl i umiejętność grania na emocjach odbiorców. Cieszę się, że mogłam zacząć podróż po jego dziełach właśnie od „Komedii omyłek” i z całą pewnością sięgnę po kolejne jego dzieła.

„Jestem na świecie jako kropla wody, / Która, spadając, by odnaleźć drogę, / Wśród innych gubi się, rozpływa, ginie.”

„Komedia omyłek” to farsa o bliźniakach rozdzielonych przez los, których ścieżki pewnego dnia się krzyżują i doprowadzają do serii omyłek. A gdyby tego było mało, od dnia narodzin ich wiernymi sługami są bliźniacy, z których także los sobie zażartował.

Na...

Inteligentny humor, wyborny język i świetne tłumaczenie Barańczaka składa się na wyjątkowość tej pozycji. Nie jest to najlepsza komedia Szekspira, lecz czyta się ją bardzo przyjemnie.

Inteligentny humor, wyborny język i świetne tłumaczenie Barańczaka składa się na wyjątkowość tej pozycji. Nie jest to najlepsza komedia Szekspira, lecz czyta się ją bardzo przyjemnie.

Sama treść może i tak bardzo mi się nie podobała, ale za to język!

Sama treść może i tak bardzo mi się nie podobała, ale za to język!

Nie pierwszy to utwór Williama Shakespeare’a,do którego napisania inspirację czerpał z dzieła innego pisarza,w tym przypadku z Plauta,a dokładnie z komedii "Bracia",w niczym fakt ten nie umniejsza wielkości temu dziełu, napisanemu przez genialnego barda ze Stratfordu.Fabuła jak to w komediach Williama Shakespeare’a niezbyt skomplikowana,nie wymagająca zbyt wielkiego wysiłku intelektualnego,co oczywiście nie świadczy o jej miałkości,czy banalności,jest bowiem niezwykła ,choć nieco mało prawdopodobna,ale pisana była nie w celu badań nad prawdopodobieństwami bo to dziedzina matematyki ,lecz w celu pokrzepienia duchowego i rozweselenia czytelnika ,w związku z czym takich drobiazgów czepiał się nie będę.Tak jak już wielokrotnie wspominałem- komedie Williama Shakespeare’a są mi szczególnie bliskie,tak i w tym przypadku tą komedię cenię za piękno języka, wartkość akcji i lekkość,żeby nie powiedzieć zwiewność,która to cecha pozwala odpocząć podczas czytania i delektować się aurą i niepowtarzalnym klimatem tego przyjemnego w odbiorze dzieła Williama Shakespeare’a.

Nie pierwszy to utwór Williama Shakespeare’a,do którego napisania inspirację czerpał z dzieła innego pisarza,w tym przypadku z Plauta,a dokładnie z komedii "Bracia",w niczym fakt ten nie umniejsza wielkości temu dziełu, napisanemu przez genialnego barda ze Stratfordu.Fabuła jak to w komediach Williama Shakespeare’a niezbyt skomplikowana,nie wymagająca zbyt wielkiego...

„Komedia omyłek” to najkrótsza z serwowanych nam przez Szekspira komedii. Jest to raczej farsa, której fabuła toczy się wokół bardzo mocno naciąganej historii dwóch par rozdzielonych w niemowlęctwie bliźniąt, które wiele lat później, nie mając pojęcia o swoim istnieniu zrządzeniem losu w tym samym czasie znajdują się w tym samym mieście. Ciągłe pomyłki doprowadzają do iście komicznych sytuacji, w których naprzemiennie bliźniaczy słudzy spotykają swoich bliźniaczych panów, a ludzie, którzy ich znali dochodzą do wniosku, że mają do czynienia z szaleńcami.
Jest to dosyć łatwa w lekturze i prosta fabularnie sztuka, z którą można zapoznać się dla relaksu.
Radzę jednak nie roztrząsać zbyt mocno zarówno sensu jak i logiki całości.

„Komedia omyłek” to najkrótsza z serwowanych nam przez Szekspira komedii. Jest to raczej farsa, której fabuła toczy się wokół bardzo mocno naciąganej historii dwóch par rozdzielonych w niemowlęctwie bliźniąt, które wiele lat później, nie mając pojęcia o swoim istnieniu zrządzeniem losu w tym samym czasie znajdują się w tym samym mieście. Ciągłe pomyłki doprowadzają do iście...

Dwóch bliźniaków, którzy się nie znali, a mieli tak samo na imię i ich słudzy również byli bliźniakami. Kiedy Antyfolus z Syrakuz przybywa do Efezu, dziwi się, że ma żonę i wszyscy go znają. Adriana przyjmuje go do domu i myśli, że to on jest jej mężem. Nie otwiera drzwi swojemu prawdziwemu małżonkowi, bo myśli, że on jest już w domu.

Sytuacja bliźniąt z komedii nie jest nieprawdopodobna. W rzeczywistości zdarzają się sytuacje nawet bardziej mało prawdopodobne niż fikcja, np. Jim Twins (takie same imiona, takie same zainteresowania, takie same imiona pierwszych i drugich żon, takie same imiona psów, niemal identyczne imię dla synów - spotkali się 39 lat po rozłące).

Dwóch bliźniaków, którzy się nie znali, a mieli tak samo na imię i ich słudzy również byli bliźniakami. Kiedy Antyfolus z Syrakuz przybywa do Efezu, dziwi się, że ma żonę i wszyscy go znają. Adriana przyjmuje go do domu i myśli, że to on jest jej mężem. Nie otwiera drzwi swojemu prawdziwemu małżonkowi, bo myśli, że on jest już w domu.

Sytuacja bliźniąt z komedii nie jest...