Pierwszy tom opowiadań Stephena Kinga . Dwadzieścia historii o zwykłych ludziach i codziennych przedmiotach,o czajacych się stworach i oszalałych maszynach. O świecie,w którym to,ci na pozór bliskie i swojskie zawodzi,a szaleństwo i ślepa furia stają się jedyna rzeczywistością. O czającym się pod powierzchnią obłędzie. Wiele z tych opowiadań przeniesiona na mały lub duży ekran- m.in "Cmentarną szychtę"czy "Dzieci kukurydzy".

Bardzo dobry zbiór opowiadań! Niektóre dobre inne jeszcze lepsze,wiadomo tak to jest ze zbiorami. Bardzo polecam!

Pierwszy tom opowiadań Stephena Kinga . Dwadzieścia historii o zwykłych ludziach i codziennych przedmiotach,o czajacych się stworach i oszalałych maszynach. O świecie,w którym to,ci na pozór bliskie i swojskie zawodzi,a szaleństwo i ślepa furia stają się jedyna rzeczywistością. O czającym się pod powierzchnią obłędzie. Wiele z tych opowiadań przeniesiona na mały lub duży...

Jak to z takim książkami. Opowiadania są lepsze i gorsze.

Jak to z takim książkami. Opowiadania są lepsze i gorsze.

Nie skończyłam. Opowiadania zdecydowanie nie są dla mnie.

Nie skończyłam. Opowiadania zdecydowanie nie są dla mnie.

Po chyba 30 latach powróciłem do pierwszego zbioru opowiadań Stephena Kinga i była to zaskakująco świeża rozrywka. Owszem, są tu teksty lepsze i gorsze ale w każdym, nawet najkrótszym opowiadaniu mamy świetnie nakreślonych bohaterów, którzy już od pierwszych zdań wydają się być ludźmi z krwi i kości. Wiele z tych opowiadań stało się klasyką gatunku. Najbardziej spodobały mi się "Dola Jeruzalem" (epistolarny horror w stylu A.E. Poe),Czasami wracają, Truskawkowa wiosna, Pole walki, Gzyms, Ktoś na drodze i Ostatni szczebel w drabinie (najlepsze i najsmutniejsze opowiadanie w tym zbiorze).

Po chyba 30 latach powróciłem do pierwszego zbioru opowiadań Stephena Kinga i była to zaskakująco świeża rozrywka. Owszem, są tu teksty lepsze i gorsze ale w każdym, nawet najkrótszym opowiadaniu mamy świetnie nakreślonych bohaterów, którzy już od pierwszych zdań wydają się być ludźmi z krwi i kości. Wiele z tych opowiadań stało się klasyką gatunku. Najbardziej spodobały mi...

Lepsze, gorsze, nierówne te opowiadania. Nadal nie jestem wielkim fanem Kinga, ale musiałem się o tym ponownie przekonać.

Lepsze, gorsze, nierówne te opowiadania. Nadal nie jestem wielkim fanem Kinga, ale musiałem się o tym ponownie przekonać.

Warto przeczytać dla "Quiters, Inc". Niektóre z opowiadań przypominają mi o skeczu o Stephenie Kingu z "Family Guy".

Warto przeczytać dla "Quiters, Inc". Niektóre z opowiadań przypominają mi o skeczu o Stephenie Kingu z "Family Guy".

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tego zbioru opowiadań. Są wśród nich bezdennie głupie, jak to z maglem i to z ciężarówkami, niemal zabawne, jak to z chodzeniem po gzymsie na dużej wysokości, jak też opowiadania tematycznie i literacko na wysokim poziomie, jak „Kobieta na sali”, przy czym gdy King zaczyna pisać na poważnie, to robi się strasznie dołująco.
Wielbicielom Kinga książkę polecam.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tego zbioru opowiadań. Są wśród nich bezdennie głupie, jak to z maglem i to z ciężarówkami, niemal zabawne, jak to z chodzeniem po gzymsie na dużej wysokości, jak też opowiadania tematycznie i literacko na wysokim poziomie, jak „Kobieta na sali”, przy czym gdy King zaczyna pisać na poważnie, to robi się strasznie dołująco.
Wielbicielom...

Niektóre opowiadania są rewelacyjne, na przykład: ostatni szczebel w drabinie, gzyms czy dzieci kukurydzy, niestety większość przeciętna.

Niektóre opowiadania są rewelacyjne, na przykład: ostatni szczebel w drabinie, gzyms czy dzieci kukurydzy, niestety większość przeciętna.

Moje guilty pleasure z lat 90. Część książki to bajki dla dorosłych, takie z archiwum x na papierze. Są też opowiadania które przerażają na nowy sposób. I nie potrafiłam się w go wczuć będąc nastolatką. To opowiadania o chorej matce czy liście od siostry, te które nudziły i "nie ekscytowały" swoją prozą życia dziś przerażają najbardziej.

Moje guilty pleasure z lat 90. Część książki to bajki dla dorosłych, takie z archiwum x na papierze. Są też opowiadania które przerażają na nowy sposób. I nie potrafiłam się w go wczuć będąc nastolatką. To opowiadania o chorej matce czy liście od siostry, te które nudziły i "nie ekscytowały" swoją prozą życia dziś przerażają najbardziej.

Nie jestem w stanie przypomnieć żadnego tytułu opowiadania. Może to tylko moja obrzydliwie zła pamięć, może po prostu nie były tego warte.

Choć przyznam, że jeden z nich do dzisiaj tkwi w mojej pamięci. Ten opowiadający o ponad przeciętnej wielkości szczurach które były w fabryce. Ten bym uznała za najlepszy.

Nie jestem w stanie przypomnieć żadnego tytułu opowiadania. Może to tylko moja obrzydliwie zła pamięć, może po prostu nie były tego warte.

Choć przyznam, że jeden z nich do dzisiaj tkwi w mojej pamięci. Ten opowiadający o ponad przeciętnej wielkości szczurach które były w fabryce. Ten bym uznała za najlepszy.