O tym, jak człowiek młody i może nawet utalentowany boleśnie zderza się z rzeczywistością. O tym, jak chciwość pieniędzy i pożądanie uciech cielesnych doprowadza do upadku. O tym, że samo posiadanie władzy albo bogactwa, mocy magicznej (w przypadku bohatera powieści),innego rodzaju siły czy sprawczości nie uczy, jak z niej korzystać.
Ta powieść nie jest zła (chociaż miejscami przegadana),ale oczekiwałem czegoś lepszego.
Tematy raczej uniwersalne i ponadczasowe, więc można znaleźć ich lepszą analizę albo chociaż lepiej przedstawioną.

O tym, jak człowiek młody i może nawet utalentowany boleśnie zderza się z rzeczywistością. O tym, jak chciwość pieniędzy i pożądanie uciech cielesnych doprowadza do upadku. O tym, że samo posiadanie władzy albo bogactwa, mocy magicznej (w przypadku bohatera powieści),innego rodzaju siły czy sprawczości nie uczy, jak z niej korzystać.
Ta powieść nie jest zła (chociaż...

Honoriusz Balzac ma ciekawy sposób opisywania problemów, relacji międzyludzkich, wydarzeń... Ach, te epitety, związki frazeologiczne, porównania... Potrafi zainteresować czytelnika i doprowadzić do finałowej sceny – dziwnego epilogu tej powieści. Na początku opowiada o świecie hazardu, jego "prawach", owej amoralności, związanej z tym degeneracji człowieka. Jest mowa o gnozie i ezoterycznych zagadnieniach, a tytułowy jaszczur to talizman. Na myśl od razu przychodzi mi film pod tytułem "Maska" z 1994 roku; główną rolę odgrywa Jim Carrey. Balzacowski bohater wierzy w naukę, a nie w dogmaty chrześcijańskie, które traktuje jak przeżytek. Obraca się w wśród paryskiej cyganerii artystycznej.

Honoriusz Balzac ma ciekawy sposób opisywania problemów, relacji międzyludzkich, wydarzeń... Ach, te epitety, związki frazeologiczne, porównania... Potrafi zainteresować czytelnika i doprowadzić do finałowej sceny – dziwnego epilogu tej powieści. Na początku opowiada o świecie hazardu, jego "prawach", owej amoralności, związanej z tym degeneracji człowieka. Jest mowa o...

Dziełko wczesnego Balzaka nie jest być może tworem najwyższej próby, jednak ma swój szczególny urok i jest swoistą ciekawostką epoki. Twór jeszcze w duchu romantycznym - nieco fantastycznym, tajemniczym, zupełnie innym niż realistyczny styl późniejszego cyklu Komedii Ludzkiej, z którego słynie Balzak. Powieść zaskakująco bliska stylowi dzieł już modernistycznych, dekadenckich, jak chociażby "Portret Doriana Greya", czy "Pałuba'' na Młodo Polskim gruncie.

Dziełko wczesnego Balzaka nie jest być może tworem najwyższej próby, jednak ma swój szczególny urok i jest swoistą ciekawostką epoki. Twór jeszcze w duchu romantycznym - nieco fantastycznym, tajemniczym, zupełnie innym niż realistyczny styl późniejszego cyklu Komedii Ludzkiej, z którego słynie Balzak. Powieść zaskakująco bliska stylowi dzieł już modernistycznych,...

Niestety nie zachwyca tak jak późniejszy Balzac. Za dużo nudnych fragmentów.

Niestety nie zachwyca tak jak późniejszy Balzac. Za dużo nudnych fragmentów.

Czy tylko ja mam wrażenie, że ,, Jaszczur " nieco przypomina Doriana Graya? Tutaj zamiast obrazu główny bohater Rafael ma amulet, kawałek skóry z tajemniczą inskrypcją zwany jaszczurem. Ponoć ma on niezwykłą moc spełniania życzeń. Jest tylko jedno ale, z każdym życzeniem skóra się skraca ,a gdy już nic z niej nie zostanie jej posiadacz umiera. Rafael nabył jaszczura w momencie kiedy bardzo potrzebował pieniędzy. Czy warto było zaryzykować i powierzyć swój los kawałkowi skóry? Ja jestem pod dużym wrażeniem,, Jaszczura ", rewelacyjna książka, która dołączyła do moich ulubieńców.

Czy tylko ja mam wrażenie, że ,, Jaszczur " nieco przypomina Doriana Graya? Tutaj zamiast obrazu główny bohater Rafael ma amulet, kawałek skóry z tajemniczą inskrypcją zwany jaszczurem. Ponoć ma on niezwykłą moc spełniania życzeń. Jest tylko jedno ale, z każdym życzeniem skóra się skraca ,a gdy już nic z niej nie zostanie jej posiadacz umiera. Rafael nabył jaszczura w...

Dwudziestokilkuletni Rafael de Valentin, przegrywając w kasynie ostatnią sztukę złota, postanawia popełnić samobójstwo, skacząc do Sekwany. Przed śmiercią, pragnie obejrzeć przedmioty z różnych epok w jednym magazynie. Tam sprzedawca pokazuje mu tytułowy jaszczur, kawałek skóry, która spełnia życzenia posiadacza, z każdym kolejnym kurcząc się. Całkowite zniknięcie jaszczuru będzie równało się śmierci jego właściciela. Dzięki artefaktowi Rafael stopniowo odkrywa na nowo radość z życia. Dążąc do bogactwa i sławy, próbuje związać się z wpływową Fedorą. Skóra nie przestaje znikać, toteż protagonista sili się wyzbyć wszelkich pragnień, aby móc ocalić życie. Rezygnuje też z miłości, co nie udaje mu się na dłuższą metę.

Postać de Valentina przypomina doktora Fausta J. W. Goethego i jego pakt z Mefistofelesem. Balzac, swoim bogatym językiem, opisuje problemy XIX w. Francji: wszechobecny materializm, hedonizm, dążenie do bogactwa i sławy. Powieść zawiera elementy fantastyczne, co wyróżnia ją na tle innych dzieł Balzaka, tworzonych w konwencji realizmu. Obfituje też w zabawne i inteligentne uwagi: "Posiadał wszystkie zalety, na które pozwalały jego wady". Zdanie wypowiadane przez Fedorę, doskonale obrazujące postawę i moralność Francuzów tego okresu: "Otóż mając złoto zawsze można dookoła siebie stworzyć uczucia potrzebne do naszego szczęścia". Balzac daje też instrukcje dla pozbawionych kręgosłupa moralnego karierowiczów: ""Któryś z Twoich przyjaciół jest tępy. Mówisz o jego naiwności, szczerości. Dzieło drugiego jest ciężkie. Przedstawiasz je jako sumienną pracę.
Jeżeli książka jest źle napisana, chwalisz jej piękne myśli. Ktoś jest niepewny, nierzetelny, śliski jak piskorz, ba, jest uroczy, świetny, czarujący. Skoro chodzi o wrogów, rzucamy im na głowę żywych i umarłych. Wywracamy na nice znaczenie wyrazów. Jesteśmy równie biegli w odkrywaniu ich wad jak byliśmy zręczni
w uwydatnianiu zalet naszych przyjaciół."

Język Balzaka niektórych zachwyca, innych z kolei zmęczy. Są powieści najzwyczajniej przez niego "przegadane", jednak uważam "Jaszczur" za książkę wyważoną pod tym względem, pełną ciekawych wątków, postaci i doskonale obrazującą postawy Franzuców w XIX w.

Dwudziestokilkuletni Rafael de Valentin, przegrywając w kasynie ostatnią sztukę złota, postanawia popełnić samobójstwo, skacząc do Sekwany. Przed śmiercią, pragnie obejrzeć przedmioty z różnych epok w jednym magazynie. Tam sprzedawca pokazuje mu tytułowy jaszczur, kawałek skóry, która spełnia życzenia posiadacza, z każdym kolejnym kurcząc się. Całkowite zniknięcie jaszczuru...

Niebanalna historia. Podobna do Doriana Greya, choć chyba nieco słabiej napisana. Początek mocno intrygujący, zapowiadający świetną, jakże inną od tego do czego przyzwyczaił nas Balzac opowieść. Hazard, nieudana próba samobójcza, wreszcie wizyta w antykwariacie gdzie główny bohater staje się właścicielem "jaszczura" spełniającego życzenia kosztem kończącego się życia... W tle przepiękny opis kobiecych charakterów, postaci ówczesnej Francji.. Miłości. Warto.

Niebanalna historia. Podobna do Doriana Greya, choć chyba nieco słabiej napisana. Początek mocno intrygujący, zapowiadający świetną, jakże inną od tego do czego przyzwyczaił nas Balzac opowieść. Hazard, nieudana próba samobójcza, wreszcie wizyta w antykwariacie gdzie główny bohater staje się właścicielem "jaszczura" spełniającego życzenia kosztem kończącego się życia... W...

Spodziewałam się otrzymać powieść na kształt "Portretu Doriana Graya" Wilde'a, jednak srogo się zawiodłam. Już dawno (nigdy?) żadna książka nie zirytowała mnie tak bardzo jak balzakowski "Jaszczur". Tak bardzo obraźliwej dla ludzkiego - a w szczególności kobiecego - intelektu, chyba próżno szukać. "Jaszczur" w swoim traktowaniu kobiet (ale także starszych i uboższych; właściwie wszystkich poza głównym bohaterem) jest odrażający. I te przydługie, nużące opisy (a właściwie niekończące się wyliczenia różnorakich przedmiotów)... Zgroza!

Spodziewałam się otrzymać powieść na kształt "Portretu Doriana Graya" Wilde'a, jednak srogo się zawiodłam. Już dawno (nigdy?) żadna książka nie zirytowała mnie tak bardzo jak balzakowski "Jaszczur". Tak bardzo obraźliwej dla ludzkiego - a w szczególności kobiecego - intelektu, chyba próżno szukać. "Jaszczur" w swoim traktowaniu kobiet (ale także starszych i uboższych;...

Och, jak ja tęskniłam za Balzakiem! Za tym pięknym językiem, tymi pięknymi opisami sycącymi oczy! Opisy miłości i namiętności Rafaela do Pauliny są przepiękne. W ogóle Balzac cudownie opisuje kobiety. Początek troszkę nudził, ale potem było tylko lepiej. A zakończenie poraża. Wymowa aktualna do dzisiaj. No i to piękne tłumaczenie Żeleńskiego, uwielbiam go.

Och, jak ja tęskniłam za Balzakiem! Za tym pięknym językiem, tymi pięknymi opisami sycącymi oczy! Opisy miłości i namiętności Rafaela do Pauliny są przepiękne. W ogóle Balzac cudownie opisuje kobiety. Początek troszkę nudził, ale potem było tylko lepiej. A zakończenie poraża. Wymowa aktualna do dzisiaj. No i to piękne tłumaczenie Żeleńskiego, uwielbiam go.

jestem za cienki żeby recenzować Balzaka. Ale wydanie mogę. Kiepskie. Taka staroć musi być porządnie opatrzona przypisami, inaczej - o ile nie jesteśmy ekspertami od kultury i historii Francji - sporo nam umknie. Nie zawadzi też porządne opracowanie historycznoliterackie. Jednym słowem - tylko BN.

jestem za cienki żeby recenzować Balzaka. Ale wydanie mogę. Kiepskie. Taka staroć musi być porządnie opatrzona przypisami, inaczej - o ile nie jesteśmy ekspertami od kultury i historii Francji - sporo nam umknie. Nie zawadzi też porządne opracowanie historycznoliterackie. Jednym słowem - tylko BN.