Trauma

Właśnie dziś skończyłam czytać książkę pt. Trauma. Jest to moja pierwsza książka tego autora, ale na pewno nie ostatnia. Można śmiało powiedzieć, że syn wyśmienicie dokończył dzieło. Trauma jest przepełniona różnymi emocjami, więc czytelnik bez problemu może poczuć to, co czuje bohater. Chwilami przyprawia o dreszcze. Niby oczywista, a jednak zakończenie mocno zaskakuje. Jako studentka psychologii mogłam dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy z tej książki. Naprawdę gorąco polecam.

Właśnie dziś skończyłam czytać książkę pt. Trauma. Jest to moja pierwsza książka tego autora, ale na pewno nie ostatnia. Można śmiało powiedzieć, że syn wyśmienicie dokończył dzieło. Trauma jest przepełniona różnymi emocjami, więc czytelnik bez problemu może poczuć to, co czuje bohater. Chwilami przyprawia o dreszcze. Niby oczywista, a jednak zakończenie mocno zaskakuje....

Michael Palmer był znanym przedstawicielem thrillera medycznego. Do czasu aż postanowił wejść na wyższy level i stworzył thriller medyczno-polityczny.

Jego niespodziewana śmierć nie przekreśliła całkowicie jego kariery, gdyż trzy ostatnie zaczęte książki postanowił dokończyć jego syn.

Trauma to natomiast powrót do thrillera medycznego. Takiego prawdziwego - w szpitalu.

Co ciekawe udało się ukryć moment w którym wkracza syn. Nie mam pojęcia ile jest w tej książce ojca, a ile syna. Czy Michael Palmer napisał prawie całą powieść czy tylko część?

Jak bardzo inna byłaby końcówka książki? Autor tego nie wyjaśnia.

Michael Palmer był znanym przedstawicielem thrillera medycznego. Do czasu aż postanowił wejść na wyższy level i stworzył thriller medyczno-polityczny.

Jego niespodziewana śmierć nie przekreśliła całkowicie jego kariery, gdyż trzy ostatnie zaczęte książki postanowił dokończyć jego syn.

Trauma to natomiast powrót do thrillera medycznego. Takiego prawdziwego - w...

TRAUMA to stan umysłu po głębokich i bolesnych przeżyciach. Rzutują one na życie codzienne np poprzez podniesiony i czasem niekontrolowany stres.
Tak było w przypadku Adama weterana wojennego brata Carrie czyli głównej bohaterki. Carrie lekarka zajmowała się neurochirurgią. Wszczepiała "druty" do stymulacji mózgu aby taki ktoś jak Adam miał normalne życie. Okazuje się że pod przykrywką pomocy weteranom kryje się w szpitalu podziemny interes polegający na eksperymentach. Chciano wykazać skuteczność leku na bazie extazy poprawiając kondycje mózgu i niwelując pewne stany emocjonalne.
Powieść, która trzyma mnie w napięciu a końcowe rozdziały bardzo przyspieszyły ... co może być efektem pisania DANIELA PALMERA.
Tak czy siak był wątek miłosny - prosty i banalny - rodzinne więzi i zagadka do rozwiązania bo ze szpitala "znikali" pacjenci.

TRAUMA to stan umysłu po głębokich i bolesnych przeżyciach. Rzutują one na życie codzienne np poprzez podniesiony i czasem niekontrolowany stres.
Tak było w przypadku Adama weterana wojennego brata Carrie czyli głównej bohaterki. Carrie lekarka zajmowała się neurochirurgią. Wszczepiała "druty" do stymulacji mózgu aby taki ktoś jak Adam miał normalne życie. Okazuje się że...

Akcja wartka, ale dość naiwna i przewidywalna.

Akcja wartka, ale dość naiwna i przewidywalna.

Książka niestety zbytnio mnie nie porwała. Przez większość czasu jaki jej poświęciłam odnosiłam wrażenie, że "już kiedyś coś takiego czytałam". Dodatkowa irytowała mnie pewna przewidywalność historii oraz głupia główna bohaterka strugająca panią detektyw. Do nielicznych plusów zaliczam niezły wątek traumy u żołnierzy walczących w Arabistanie. No i dość szybko się czytało, na szczęście.

Książka niestety zbytnio mnie nie porwała. Przez większość czasu jaki jej poświęciłam odnosiłam wrażenie, że "już kiedyś coś takiego czytałam". Dodatkowa irytowała mnie pewna przewidywalność historii oraz głupia główna bohaterka strugająca panią detektyw. Do nielicznych plusów zaliczam niezły wątek traumy u żołnierzy walczących w Arabistanie. No i dość szybko się czytało,...

Niełatwy tekst – tematyka, terminologia. Za to wciągający. Michael Palmer - jak zwykle - umiejętnie skonstruował fabułę, a jego syn – Daniel Palmer równie umiejętnie dokończył powieść. Główna bohaterka – rezydentka na oddziale neurochirurgii w wyniku zmęczenia oraz natłoku emocji związanych z pierwszym samodzielnie przeprowadzonym zabiegiem, przygotowując kolejnego pacjenta do zabiegu popełnia poważny błąd. Dręczona wyrzutami rezygnuje z pracy. Szybko jednak przekonuje się, że nie potrafi żyć bez swojej pracy. Dlatego przystaje na propozycję udziału w pracy w zespole wdrażającym projekt eksperymentalnego leczenia zespołu stresu pourazowego u podopiecznych ośrodka dla weteranów wojennych. Trafia do tajemniczego, mrocznego miejsca, w którym pacjenci po zabiegach w dziwnych okolicznościach (podobno na własne życzenie) opuszczają ośrodek. Niepokojące objawy występujące u pacjentów po operacji, ich tajemnicze zniknięcia powodują, iż Carrie rozpoczyna prywatne dochodzenie. Wkrótce łączy siły dziennikarzem Davidem Hoffmanem. Czy ten niecodzienny team zdoła rozwiązać zagadkę? Czy odkryje mroczną tajemnicę ośrodka i realizowanego w nim projektu? Sprawdźcie sami.

Niełatwy tekst – tematyka, terminologia. Za to wciągający. Michael Palmer - jak zwykle - umiejętnie skonstruował fabułę, a jego syn – Daniel Palmer równie umiejętnie dokończył powieść. Główna bohaterka – rezydentka na oddziale neurochirurgii w wyniku zmęczenia oraz natłoku emocji związanych z pierwszym samodzielnie przeprowadzonym zabiegiem, przygotowując kolejnego...

„Trauma” to klasyczny thriller medyczny, gdzie akcja przez większość czasu dzieje się w szpitalu. Być może dla niektórych powieść może być „ciężko strawna” ze względu na nadmiar terminologii medycznej, ale ponieważ uwielbiam ten gatunek, w ogóle mi to nie przeszkadzało. Tym bardziej, że autor był z wykształcenia lekarzem, więc wiedział, o czym pisał.
Michael Palmer tej powieści nie ukończył, po jego śmierci dokończył ją jego syn, Daniel. Trudno jednak zorientować się, w którym miejscu to nastąpiło. Jednak całość wyszła świetnie, więc dobrze wywiązał się ze swej roli.
„Trauma” to wciągający thriller, z wartką i dynamiczną akcją, oraz mrożącymi krew w żyłach momentami. Jest coś złowieszczego w tym, że wykształceni ludzie z różnych pobudek wykorzystują swą medyczną wiedzę do zabijania ludzi, zamiast ich leczyć. Ale z reguły powodem zawsze są pieniądze…
Nie było w tej powieści jakichś zaskakujących momentów, nawet dość wcześnie można było się domyślić, kto jest tym złym, ale w niczym to nie umniejszyło dramaturgii i czytania jej z zapartym tchem…
Polecam gorąco!

„Trauma” to klasyczny thriller medyczny, gdzie akcja przez większość czasu dzieje się w szpitalu. Być może dla niektórych powieść może być „ciężko strawna” ze względu na nadmiar terminologii medycznej, ale ponieważ uwielbiam ten gatunek, w ogóle mi to nie przeszkadzało. Tym bardziej, że autor był z wykształcenia lekarzem, więc wiedział, o czym pisał.
Michael Palmer tej...

okładka
pomysłowa

skąd
biblioteka

fabuła
rezydentka wyjaśnia ,sprawę

Moja opinia
No,strałem się dobrze bawić czytając.Ale,coś szło opornie.
Może,książka była zbyt ciężka.
Może,bohaterka zbyt dziwaczna.
Może,akcja zbyt ciężka.
Bo,raczej książka średnia.

okładka
pomysłowa

skąd
biblioteka

fabuła
rezydentka wyjaśnia ,sprawę

Moja opinia
No,strałem się dobrze bawić czytając.Ale,coś szło opornie.
Może,książka była zbyt ciężka.
Może,bohaterka zbyt dziwaczna.
Może,akcja zbyt ciężka.
Bo,raczej książka średnia.

Michaela Palmera śmiało można uznać za mistrza thrillera medycznego. Jego śmierć była nieoczekiwanym wydarzeniem i stanowiła zakończenie pewnej ,,epoki” w rozwoju współczesnej powieści, a zwłaszcza thrillera. Jednakże niedawno pojawiło się światełko w tunelu, którym niewątpliwie było wydanie powieści ,,Trauma”, którą syn pisarza dokończył w oparciu o pomysły ojca.
Miłośnicy prozy Michaela Palmera doskonale wiedzą, że jego utwory to nie tylko doskonale trzymające w napięciu thrillery o tematyce medycznej, ale swoiste przewodniki po świece lekarzy. Autor z pietyzmem odkrywał przed czytelnikiem tajnik zawodu. Zwracał uwagę na to, że zawód lekarza wiąże się z ogromną odpowiedzialnością. Od jego wiedzy i umiejętności zależy przecież ludzkie życie. Wskazywał na takie aspekty świata medyków, o których raczej się nie mówi, na przykład na panującą w tym środowisku rywalizację, która może przerodzić się w walkę i przybierać formy donosicielstwa oraz na presję społeczeństwa. Od lekarzy oczekuje się, że będą nieomylni i bez względu na wszystko znajdą lekarstwo na każdą chorobę. Niewielu zauważa, że lekarze to też ludzie, którzy mogą odczuwać zmęczenie po wielogodzinnych dyżurach. Mają przecież swoje potrzeby i problemy osobiste, zmagają się z kryzysem zawodowym (mam na myśli wypalenie zawodowe),a niewielką część czasu wolnego powinni poświęcać swoim rodzinom. Presja dotycząca przedstawicieli tego zawodu jest ogromna, a każda przeszkoda, czy najmniejsze niedociągnięcie mogą skutkować błędem, który może zaważyć o ludzkim zdrowiu lub życiu. Wówczas lekarz musi się liczyć z ostracyzmem społeczeństwa i piętnem ,,złego lekarza”, które może zaważyć na jego dotychczasowej opinii, a nawet skutkować możliwością odebrania uprawnień do wykonywania zawodu. Przed takim problemem stoi bohaterka ,,Traumy”.
Carrie Bryant jest odnoszącą sukcesy specjalistką neurochirurgii, której kariera wydaje się błyskotliwa i świetlana. Niestety z powodu przemęczenia i zbyt intensywnej pracy lekarka popełnia błąd w trakcie przygotowań do operacji pacjenta z niezwykłą przypadłością. Młoda kobieta dręczona wyrzutami sumienia oraz kryzysem w wierze we własne umiejętności postanawia odejść ze szpitala, w którym pracowała. Niestety nałogowa pracoholiczka nie może znaleźć sobie miejsca w domu rodzinnym, dlatego kiedy pojawia się możliwość dołączenia do zespołu słynnego lekarza, od razu się zgadza. Carrie ma zostać członkiem zespołu eksperymentalnego leczenia osób dotkniętych zespołem stresu pourazowego (PTSD). Jej umiejętności chirurgiczne mają zostać użyte podczas skomplikowanych operacji mózgu wymagających niezwykłej precyzji stanowiących jeden z elementów terapii zaburzeń ruchowych oraz formę stymulacji pracy kory mózgowej. U operowanych przez Bryant pacjentów pojawiają się symptomy, które zaczynają ją niepokoić. Niestety ze strony zespołu nie może liczyć na żadne wsparcie. Carrie szybko zostaje pozbawiona możliwości dostępu do swoich pacjentów i popada w konflikt z dwojgiem członków zespołu. Lekarka na własną rękę i przy pomocy popadłego w niełaskę dziennikarza postanawia odkryć tajemnicę innowacyjnych zabiegów. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że zbliżając się do prawdy sprowadza na siebie i towarzysza ogromne niebezpieczeństwo.
Niewątpliwym atutem powieści jest zwrócenie uwagi czytelnika na PTSD. Syndrom stresu pourazowego najczęściej kojarzony jest z udziałem w działaniach wojennych i diagnozowany jest u żołnierzy, którzy powrócili z misji w Iraku, czy Afganistanie. W powieści Palmera zwraca się uwagę nie tylko na klasyczne objawy, którymi mogą być przede wszystkim napady agresywności, czy próby samobójcze, ale również poczucie braku przynależności do danego miejsca. Taka osoba nie może poradzić sobie także z traumatycznymi wspomnieniami, które ją prześladują. Przy okazji rozważań nad PTSD autorzy zwracają również uwagę na sytuację weteranów wojennych w USA. Wielu z nich okazuje się pozostawionych samym sobie, bez wsparcia ze strony i właściwej opieki medycznej. Ci, którzy są niezdolni do dalszej pracy otrzymują głodowe zasiłki, które zmuszają ich do żebractwa, a pozostałe osoby nie mogą liczyć na należytą opiekę i wsparcie psychologiczne. Taki stan rzeczy jest bardzo przygnębiający i niestety bardzo źle świadczy o systemie, który przecież powinien pomagać ludziom, którzy walczyli na froncie wojennym i przyczyniali się do unieszkodliwiania terrorystów.
,,Trauma” to powieść niezwykle dynamiczna, którą czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem. Duet Palmerów proponuje czytelnikowi niebanalną opowieść silnie osadzoną w społecznych kontekstach współczesnego świata. Nadal lekceważony problem PTSD oraz rozważania nad sytuacją młodych i zdolnych lekarzy, którzy z powodu przepracowania dopuszczają się błędów medycznych stanowią interesujący element fabuły wzbogaconej o typowe elementy thrillera, czyli atmosferę niepewności, mnożące się pytania wymagające odpowiedzi i elementy sensacyjne. Polecam!

Michaela Palmera śmiało można uznać za mistrza thrillera medycznego. Jego śmierć była nieoczekiwanym wydarzeniem i stanowiła zakończenie pewnej ,,epoki” w rozwoju współczesnej powieści, a zwłaszcza thrillera. Jednakże niedawno pojawiło się światełko w tunelu, którym niewątpliwie było wydanie powieści ,,Trauma”, którą syn pisarza dokończył w oparciu o pomysły ojca....

Muszę przyznać, że jak zobaczyłam Traumę w Empiku od razu wzięłam ją do kasy. Tematyka medyczna dla takiego przeciętnego kowalskiego jak ja jest naprawdę interesująca i przyciągająca, w dodatku na tyle ciekawa, że człowiek chce ją zgłębiać za pomocą książek lub seriali, jeśli nie może bądź nie jest w stanie studiować medycyny. Kropką nad i było wspomnienie w opisie o próbie podjęcia leczenia zespołu stresu pourazowego u weteranów. Połączenie tych dwóch aspektów wykreowało u mnie pewne zdanie na temat tej książki, a mianowicie, że będzie strzałem w dziesiątkę. Nie znałam wcześniej twórczości Michaela Palmera i to duży błąd. Na mojej liście "do kupienia" figuruje już kilka pozycji pisarza i na pewno ich nie odpuszczę.
Trauma początkowo wywarła mieszane uczucia. Bałam się, że zbyt szybko zaczęłam ją wychwalać i oceniać, nie wiedząc tak naprawdę co kryję się w środku. Co prawda spodziewałam się zupełnie czegoś innego, ale to nie znaczy, że to co zastałam, było złe. Wręcz przeciwnie. Dawkowanie akcji i napięcia oraz powolne, stopniowe porcjowanie informacji było zaskakującym zabiegiem. Jestem raczej przyzwyczajona do bardziej dynamicznej akcji, gdzie non stop coś się dzieję, gdzie nie ma chwili odpoczynku, gdzie napięcie jest niemal nieprzerwane, a nawet jeśli jest, to na krótko. W Traumie mieliśmy czas, by trochę się uspokoić i podumać. Zakończenie było tak niespodziewane, że aż chciałam rzucić książką o podłogę. Intuicja podpowiadała mi ( po doświadczeniach z twórczością Becketta),że nic nie jest takim jakim się wydaje. Ten końcowy zwrot akcji był bezapelacyjnie wisienką na torcie. Emocje temu towarzyszące były po prostu nie do opisania. Zawód, a jednocześnie niespotykane zaskoczenie i euforia(?),że nie dałam się nabrać na maślane oczka doktora Finleya (spoiler?). Bardzo dobra książka!

Muszę przyznać, że jak zobaczyłam Traumę w Empiku od razu wzięłam ją do kasy. Tematyka medyczna dla takiego przeciętnego kowalskiego jak ja jest naprawdę interesująca i przyciągająca, w dodatku na tyle ciekawa, że człowiek chce ją zgłębiać za pomocą książek lub seriali, jeśli nie może bądź nie jest w stanie studiować medycyny. Kropką nad i było wspomnienie w opisie o próbie...