To nie książka do przeczytania na raz, momentami bardzo trudna, otwiera umysł, opisuje nie wyobrażalne rzeczy z którymi trzeba się zmierzyć.
Fascynująca, jeszcze lepsza niż pierwsza część.
Same opisy planet i zwierząt które na nich żyją przyprawiają o zawrót głowy.
Dużo głębsza niż trylogia Monroe'a ale obydwaj autorzy są godni polecenia.
Wyprawa nie z tej ziemii bez wychodzenia z domu!
Zostały jeszcze dwie części, najpierw dostrojenie sie do nabytych nowych informacji, regeneracja myślowa i lecimy dalej :-)

To nie książka do przeczytania na raz, momentami bardzo trudna, otwiera umysł, opisuje nie wyobrażalne rzeczy z którymi trzeba się zmierzyć.
Fascynująca, jeszcze lepsza niż pierwsza część.
Same opisy planet i zwierząt które na nich żyją przyprawiają o zawrót głowy.
Dużo głębsza niż trylogia Monroe'a ale obydwaj autorzy są godni polecenia.
Wyprawa nie z tej ziemii bez...

Zdecydowanie zbyt rozwlekła. Czyta się nużąco, ze względu na nadmiar niezbyt ważnych spraw - jak np. ustawienie istot w grupach, czy "mebli" w sali kontaktu z Radą Starszych. W ogóle uważam, że badania Newtona nie mają tego czegoś co mają np. doświadczenia autentycznie doświadczających tego typu zjawisk osób - pasji przekazywania własnych wrażeń. Tutaj mamy suche relacje, wnikliwie i szczegółowo wyłożone elementy budowy, przesłania, działania świata niefizycznego, ale bez polotu, charakterystycznego np. dla książek R. Monroe. Gdyby Newton rozbił to na 2 książki było by lepiej, niż czytać cegłę, w której dosłownie niektóre rozdziały są nudne.

Zdecydowanie zbyt rozwlekła. Czyta się nużąco, ze względu na nadmiar niezbyt ważnych spraw - jak np. ustawienie istot w grupach, czy "mebli" w sali kontaktu z Radą Starszych. W ogóle uważam, że badania Newtona nie mają tego czegoś co mają np. doświadczenia autentycznie doświadczających tego typu zjawisk osób - pasji przekazywania własnych wrażeń. Tutaj mamy suche relacje,...

Przyjemnie żyje się z myślą, że życie na ziemi jest jedynie elementem czegoś większego, a śmierć nie stanowi jednoznacznego końca, a raczje przejście w inny etap. Oczywiście nie każdemu podejdzie

Przyjemnie żyje się z myślą, że życie na ziemi jest jedynie elementem czegoś większego, a śmierć nie stanowi jednoznacznego końca, a raczje przejście w inny etap. Oczywiście nie każdemu podejdzie

Wiedza trudna do zweryfikowania, najpierw trzeba by umrzeć, a do tego jeszcze wrócić i pamiętać, co się wydarzyło :) Mnie zawsze irytuje, że gdzieś tam w innym wymiarze wg pisarzy oczywiście muszą być istoty człekopodobne i elementy znane nam z ziemskiej rzeczywistości, to przecież ogromne ograniczanie się. Dlaczego nie mogą to być Obcy i ich technologie? Przeczytałam, ale niezbyt wierzę, że tak to ma wyglądać i tak uogólnione. Każdy będzie miał swoje doświadczenie śmierci i tym, co poza.

Wiedza trudna do zweryfikowania, najpierw trzeba by umrzeć, a do tego jeszcze wrócić i pamiętać, co się wydarzyło :) Mnie zawsze irytuje, że gdzieś tam w innym wymiarze wg pisarzy oczywiście muszą być istoty człekopodobne i elementy znane nam z ziemskiej rzeczywistości, to przecież ogromne ograniczanie się. Dlaczego nie mogą to być Obcy i ich technologie? Przeczytałam, ale...

Wczoraj odszedł mój Tatuś. I pierwszą książką, jaką wzięłam do ręki było „Przeznaczenie dusz” Dr. Michaela Newtona.

Temat śmierci jest trudny dla wielu. Zazwyczaj budzi strach i niepewność. Jest kojarzona z rozłąką, nieuchronnym końcem, niewiadomą. Niektórzy boją się śmierci do tego stopnia, że nie chcą o niej rozmawiać. Wypierają jej istnienie. Szanuję to, ale ja nigdy nie należałam do tej grupy. Może to zabrzmi dziwnie, ale od najmłodszych lat podchodziłam do tego tematu spokojnie, z rozwagą, otwartością, a nawet ciekawością.

Mamy różne wyobrażenia o tym, co czeka nas po śmierci. Wpływają na to czynniki osobowościowe, społeczne oraz kulturowe. Jedni twierdzą, że śmierć jest ostatecznym końcem, inni spodziewają się sądu ostatecznego, który wyśle nas do czyśćca, nieba lub piekła. A co jeśli religie wschodu mają więcej racji? Jeśli reinkarnacja naprawdę istnieje, a życie na ziemi jest tylko jednym z niewielu przystanków dla naszej nieśmiertelnej duszy? To już kwestia wiary, ale jeżeli ktoś chciałby dłużej się nad tym zastanowić, polecam mu właśnie „Przeznaczenie dusz”, w poszukiwaniu życia po życiu.

Książka stanowi rzetelny opis życia duchowego po śmierci oraz idei inkarnacji, a wszystko poparte jest badaniami bazującymi na przeprowadzonych hipnozach. Brzmi bardzo akademicko, ale cały tekst napisany jest w sposób przystępny i zrozumiały dla każdego.

„Przeznaczenie dusz” wielu osobom może przynieść ukojenie i spokój. Wszystko dzięki przekonaniu, że każdy z nas jest na tym świecie w konkretnym celu, by się rozwinąć i czegoś nauczyć. Nasze życia to nauka dla nas samych, a czasami również dla innych. A po śmierci nie czeka na nas typowy sąd, lecz szczere podsumowanie naszych postępowań, przepełnione zrozumieniem. Nikt nie będzie nas gromił za popełnione błędy, nikt nas nie ukarze, nikt nie będzie nam rozkazywał, bo wolna wola to świętość. Po śmierci dusze pozbawione są wszelkich negatywnych emocji, które posiadały na Ziemi. Nie ma w nich zazdrości i złości. Jest empatia, miłość i… no dobrze, poczucie winy, jeśli zrobiły coś złego.
I choć dla wielu osób sama wizja reinkarnacji, to prawdziwa herezja, tych bardziej otwartych szczerze zachęcam do lektury. Myślę, że „Przeznaczenie dusz” jest w stanie wnieść do życia odrobinę światła, pokory i miłości. Może dodać otuchy świadomością, że nigdy nie jesteśmy sami i zachęcić do zajrzenia w głąb siebie, poszukania własnej duchowości na swój indywidualny sposób i być może choć odrobinę zmniejszy strach przed nieznanym.

Wczoraj odszedł mój Tatuś. I pierwszą książką, jaką wzięłam do ręki było „Przeznaczenie dusz” Dr. Michaela Newtona.

Temat śmierci jest trudny dla wielu. Zazwyczaj budzi strach i niepewność. Jest kojarzona z rozłąką, nieuchronnym końcem, niewiadomą. Niektórzy boją się śmierci do tego stopnia, że nie chcą o niej rozmawiać. Wypierają jej istnienie. Szanuję to, ale ja nigdy...

Prawdziwy cel to chrześcijański
Prawdziwy biblijny świat duchowy
Stwórca jest Światłością
Jego Miłość 🕊

Youtube
Melissa, Do Past Lives Prove Reincarnation is True? A Christian Response.

Prawdziwy cel to chrześcijański
Prawdziwy biblijny świat duchowy
Stwórca jest Światłością
Jego Miłość 🕊

Youtube
Melissa, Do Past Lives Prove Reincarnation is True? A Christian Response.

Polecam całą serię książek Newtona. Dzięki hipnozie odkrywa rzeczy, które sprawiają, że inaczej patrzymy na swoje zycie

Polecam całą serię książek Newtona. Dzięki hipnozie odkrywa rzeczy, które sprawiają, że inaczej patrzymy na swoje zycie

Jest to kontynuacja części pierwszej i osobiście uważam, że ciężko zrozumieć kilka spraw bez zaznajomienia się z nią.
Ta część wydaje mi się bardziej abstrakcyjna. Nawet ciężko jest mi to nazwać. Nadal w pełni zgadzam się z tym, co pisze autor, ale jednak czuję coś jakby chaos(?),niedomówienia(?). Czasami wręcz rozczarowanie. Chyba jednak za dużo tutaj treści i ona mi namieszała. Po przeczytaniu części pierwszej wszystko było bardziej usystematyzowane w mojej głowie. Myślę też, że to wynika w dużej mierze z mojego wielkiego zachwytu nad częścią pierwszą i tymi prawdami ujawnionymi przez autora w bardzo przejrzysty sposób. Tutaj temat jest bardzo mocno rozbudowany. Dla mnie za mocno i zbyt rozwlekle. Chylę czoła przed pracą jakiej dokonali twórcy tej książki ponieważ na tyle przebadanych przypadków to na pewno było trudne zadanie.

Jest to kontynuacja części pierwszej i osobiście uważam, że ciężko zrozumieć kilka spraw bez zaznajomienia się z nią.
Ta część wydaje mi się bardziej abstrakcyjna. Nawet ciężko jest mi to nazwać. Nadal w pełni zgadzam się z tym, co pisze autor, ale jednak czuję coś jakby chaos(?),niedomówienia(?). Czasami wręcz rozczarowanie. Chyba jednak za dużo tutaj treści i ona mi...

Mocno mi to wygląda na "american fairy tale" z elementami korporacyjnymi. Na pewno amerykański kontekst kulturowy odgrywa tu dużą rolę. I na pewno przeze mnie przemawia moje polskie marudzenie. Zdaje się, że Polacy mogą potrzebować nieco więcej oczyszczenia w "świetlistej myjni" po polskim wcieleniu. Ale nie neguję prawdziwości tych wizji. "To wszystko" może tak wyglądać, a "mieszane uczucia" złóżmy na karb gęstej atmosfery naszej planety...

Mocno mi to wygląda na "american fairy tale" z elementami korporacyjnymi. Na pewno amerykański kontekst kulturowy odgrywa tu dużą rolę. I na pewno przeze mnie przemawia moje polskie marudzenie. Zdaje się, że Polacy mogą potrzebować nieco więcej oczyszczenia w "świetlistej myjni" po polskim wcieleniu. Ale nie neguję prawdziwości tych wizji. "To wszystko" może tak wyglądać, a...

Bardzo dobra kontynuacja serii. Odpowiada na wiele ciekawych pytań, w tym to które uznałem za najważniejsze - co się dzieje z tymi którzy nie rozwijają się a raczej cofają lub patologizują swoje istnienie?

Bardzo dobra kontynuacja serii. Odpowiada na wiele ciekawych pytań, w tym to które uznałem za najważniejsze - co się dzieje z tymi którzy nie rozwijają się a raczej cofają lub patologizują swoje istnienie?