To klasyg mam za sobą

To klasyg mam za sobą

Rewelacyjna satyra dotycząca życia politycznego III RP. Idealna na poprawę nastroju.

Jak zapewne większość z Was się domyśla, pseudonim autora odwołuje się do agenta rosyjskiego wywiadu, którym miał być były premier Józef Oleksy.

Aleksandrowi Olinowi trudno odmówić kreatywności i wyobraźni. Pojawiają się znane postaci: Aleksander Kwaśniewski, Józef Oleksy, Marian Zacharski, Marian Krzaklewski, ks. Henryk Jankowski, raper Liroy.

Przeszkadzają mi jednak liczne wulgaryzmy, które autor mógłby wyeliminować.

Rewelacyjna satyra dotycząca życia politycznego III RP. Idealna na poprawę nastroju.

Jak zapewne większość z Was się domyśla, pseudonim autora odwołuje się do agenta rosyjskiego wywiadu, którym miał być były premier Józef Oleksy.

Aleksandrowi Olinowi trudno odmówić kreatywności i wyobraźni. Pojawiają się znane postaci: Aleksander Kwaśniewski, Józef Oleksy, Marian...

Książka wulgarna, niespójna, pozbawiona ciągłości fabularnej. Przy tym jednak napisana niezłym stylem i, swego czasu, całkiem zabawna. Dziś jednak, gdy poruszane w "Komusutrze" tematy z życia publicznego dawno odeszły w zapomnienie, a polska polityka ze śmiesznej stała się straszną, nie widzę sensu sięgać po tę powieść.

Książka wulgarna, niespójna, pozbawiona ciągłości fabularnej. Przy tym jednak napisana niezłym stylem i, swego czasu, całkiem zabawna. Dziś jednak, gdy poruszane w "Komusutrze" tematy z życia publicznego dawno odeszły w zapomnienie, a polska polityka ze śmiesznej stała się straszną, nie widzę sensu sięgać po tę powieść.

Nie pomnę ile razy czytałem tę książkę, ale za każdym razem było to dla mnie olśniewające doświadczenie.

Nie pomnę ile razy czytałem tę książkę, ale za każdym razem było to dla mnie olśniewające doświadczenie.

Bardzo dziwna książka, dość ciekawie napisana, pomysły absurdalne tak bardzo, jak absurdalny jest nasz kraj. Ocena byłaby wyższa, gdyby autor napisał część drugą. Praktycznie żadne główne wątki nie doczekały się zamknięcia, co zniechęca.

Bardzo dziwna książka, dość ciekawie napisana, pomysły absurdalne tak bardzo, jak absurdalny jest nasz kraj. Ocena byłaby wyższa, gdyby autor napisał część drugą. Praktycznie żadne główne wątki nie doczekały się zamknięcia, co zniechęca.

Mówią "nie oceniaj książki po okładce", jednak postąpiłam wbrew tej zasadzie. Przyciągnął mnie widok latających czołgów nad Pałacem Kultury. Niewiele myśląc podciągnęłam wujkowi książkę, by zagłębić się w jedną z ciekawiej napisanych satyr politycznych produkcji polskiej.
I tak oto, niczym bluźniercze 8 błogosławieństw, spływa na nas 8 opowiadań osadzonych w czasach prezydenta Kwaśniewskiego, "prezydenta tysiąclecia" [nie mylić z prymasem], wprowadzającego Polskę do NATO, ale także wprowadzający do naszego nadwiślańskiego państwa Cywilizację Miłości [również nie mylić z filozofią kościelną].
Dobrze, zabrzmiało zadufanie. Do końca tak nie jest. Mamy jeszcze klony pana Kwaśniewskiego, z których poznajemy "tego 007", skrajnie skrajnego Korwina-Mikke, który wysadza się w siedzibie rządu, latające czołgi z działem S, które nie zabijają ludzi - strzelają wiązkami "promieniowania erotycznego"... I wiele więcej, aczkolwiek nie zapominajmy o Leninie i jego klonach!
Świat zadrży w posadach i już nic nie będzie takie samo, polityka wyda się ciekawsza, ruszy lawina wspomnień związanych z piękną dekadą lat 90'tych, w której dane mi było dorastać. "Ludzie umieli się wtedy bawić", jak mawia mój wujek. Ta książka jest na to niezaprzeczalnym dowodem.

Mówią "nie oceniaj książki po okładce", jednak postąpiłam wbrew tej zasadzie. Przyciągnął mnie widok latających czołgów nad Pałacem Kultury. Niewiele myśląc podciągnęłam wujkowi książkę, by zagłębić się w jedną z ciekawiej napisanych satyr politycznych produkcji polskiej.
I tak oto, niczym bluźniercze 8 błogosławieństw, spływa na nas 8 opowiadań osadzonych w czasach...

Rodzynek.

Rewelacyjna, prześmiewcza, dowcipna i szydercza książką, którą czyta się z niesamowitą przyjemnością. Dawka humoru jaką serwuje autor, powal (mnie na pewno - co kilka zdań albo parskałem śmiechem, albo łapczywie łapałem powietrze w płuca, aby tylko nie zakrztusić się zgrabnym bon motem).

Co do tajemniczego autora - "aleksanda olina" sądzę (no ja to wiem!),że ukrywa się pod tym pseudonimem Marcin Wolski - książka jest pisana w jego stylu i zdaje się, że to właśnie on popełnił to dzieło.

Wielka szkoda, że jak na razie nie ukazała się jakaś kontynuacja, najlepiej aby akcja opisywała obecną sytuację polityczną. Poczytać o Komorowskim o Tusku o Kaczorku i Millerku. Achh .. to by było dopiero dzieło :)

Rodzynek.

Rewelacyjna, prześmiewcza, dowcipna i szydercza książką, którą czyta się z niesamowitą przyjemnością. Dawka humoru jaką serwuje autor, powal (mnie na pewno - co kilka zdań albo parskałem śmiechem, albo łapczywie łapałem powietrze w płuca, aby tylko nie zakrztusić się zgrabnym bon motem).

Co do tajemniczego autora - "aleksanda olina" sądzę (no ja to wiem!),że...