"W mogile ciemnej" to mroczny dramat rodzinny ubrany w otoczkę kryminalną. Kłamstwo, pogoń za karierą, żądza bogactwa i sławy, zdrada, gniew, żal, chęć zemsty to głowni bohaterowie całego zamieszania. Kryją się za drzwiami pięknego domu należącego do wysoko postawionych, wykształconych i szanowyanych ludzi, prowadzących idealne życie, by w pewnym momencie wyjść na powierzchnię rozpoczynając wątek tej książki. Jak to zazwyczaj bywa karma za te wszystkie złe emocje dotyka ludzi powoli, odsłaniając coraz więcej i więcej aż dopnie swego i doprowadzi nieuczciwą rodzinę do ruiny. Rodzinę, o ile można rodziną określić tak żyjących ludzi.
Główny wątek przeplata się z bieżącymi problemami erotyczno-miłosnymi głównego bohatera, prowadzącego śledztwo komisarza Banks. Przeplata się w taki sposób, z którego jasno wynika, że powieść tą jest jedynie częścią przygód komisarza nie pierwszą, ale i nie ostatnią. Co prawda wszystko jest na bieżąco tłumaczone i zrozumiałe bez konieczności sięgania po inne części, ale jeśli ktoś jest zainteresowany tym wątkiem, styl pisania autora sprawi, że bez konieczności sprawdzania opisu czy czytania recenzji będzie wiedział że może liczyć na jego kontynuację, lub doszukać się szczegółow cofając się wstecz do innych powieści opisujących przygody komisarza.
Wracając jednak do wątku głównego, czyta się go lekko, jest dość wciągająco, ale i nie przesadnie. Włos się jeży na głowie czytając o tym co potrafi wyjść z człowieka, do czego zdolne są wypuszczone na wolność nastolatki z "dobrego" domu, jak głęboki w ludziach potrafi być żal, jak wielkie jest poczucie zemsty. Jest czas na to by zadać sobie pytanie co to tak na prawdę znaczy dobry dom, jest czas na ocenianie bohaterów, a równocześnie dany nam przez autora czas nie wywołuje znudzenia w odbiorze powieści. Zagadka jak dla mnie ułożona była dość prosto, zaraz po połowie książki domyśliłam się wszystkiego i czytałam już tylko po to by sprawdzić czy miałam rację. Miałam. Mogło być lepiej, trudniej, tymbardziej że nie jestem fanką kryminałów i nie mam z nimi większego doświadczenia, więc dla kogoś obeznanego w tej tematyce, całkiem musi być już prosto.
Styl pisania jest dobry, schemat układania wątków i zagadek logiczny, język w porządku, czyta się dobrze. Niemniej jednak uważam, że powieść bardziej nadaje się do poczytania dla mniej doświadczonych życiowo i literacko osób w wieku nastoletnim, dla takiego rodzaju czytelnika opisywany temat może też zresztą stanowić dobrą przestrogę.
Zamierzam sięgnąć po jeszcze jedną książkę opisującą przygody komisarza Alana Banks, dla wakacyjnego rozluźnienia, ale i po to by mieć lepszy pogląd na twórczość pisarza. Zastanawia mnie to czy rozgryzienie kolejnej zagadki również przyjdzie mi tak łatwo, na pewno opiszę to w odpowiedniej ku temu recenzji. Po więcej książek sięgać nie zamierzam, bynajmniej nie w najbliższym czasie, co nie wyklucza, że nie powrócę jeszcze do twórczości tego autora w przyszłości, gdy zapragnę rozluźnienia, bo właśnie pod to rozluźnienie, uważam że nawet dobrze się nadaje.

"W mogile ciemnej" to mroczny dramat rodzinny ubrany w otoczkę kryminalną. Kłamstwo, pogoń za karierą, żądza bogactwa i sławy, zdrada, gniew, żal, chęć zemsty to głowni bohaterowie całego zamieszania. Kryją się za drzwiami pięknego domu należącego do wysoko postawionych, wykształconych i szanowyanych ludzi, prowadzących idealne życie, by w pewnym momencie wyjść na...

Drugie spotkanie z Banksem i wypada jeszcze lepiej. Akcja toczy się nieśpiesznie, ale ciekawie, nie nudziłam się w czasie lektury. Jest tło obyczajowe, trochę retrospekcji, wszystko wyważone i sprawnie napisane. Jedynie zdumiało mnie (i nie mogę oprzeć się skomentowaniu) opisanie reakcji mężczyzn na zachowanie 16-letniej lolitki – jakby oparcie się urokowi małolaty wymagało nie lada samokontroli. Jam mam lepsze zdanie o płci brzydszej.

Drugie spotkanie z Banksem i wypada jeszcze lepiej. Akcja toczy się nieśpiesznie, ale ciekawie, nie nudziłam się w czasie lektury. Jest tło obyczajowe, trochę retrospekcji, wszystko wyważone i sprawnie napisane. Jedynie zdumiało mnie (i nie mogę oprzeć się skomentowaniu) opisanie reakcji mężczyzn na zachowanie 16-letniej lolitki – jakby oparcie się urokowi małolaty...

Kupiona dawno temu, przeczytane jakieś sto stron. Przez blisko 1/4 powieści ciągnie się jeden wątek, potem nagle się kończy. Główny bohater porządkuje swoje sprawy. I dalej...no właśnie, co dalej. Nie wiem, bo nie chciałem już czytać. Styl fatalny, jak wspomniałem, wątek na ćwierć objętości książki, zakończony nagle zamiast na całą powieść. To spotkanie głównego bohatera z żoną fatalnie opisane, dalej nie chciało mi się już czytać. Raczej już nie sięgnę po książki Robinsona.

Kupiona dawno temu, przeczytane jakieś sto stron. Przez blisko 1/4 powieści ciągnie się jeden wątek, potem nagle się kończy. Główny bohater porządkuje swoje sprawy. I dalej...no właśnie, co dalej. Nie wiem, bo nie chciałem już czytać. Styl fatalny, jak wspomniałem, wątek na ćwierć objętości książki, zakończony nagle zamiast na całą powieść. To spotkanie głównego bohatera z...

Irytowało mnie przekazywanie przez autora szczegółowych faktów, które nie wniosły nic do książki. Zastanawiałam się tylko co autor ma na celu. Tempo akcji usypiające. Już myślałam, że książki nie skończę, ale o dziwo udało się. Miało być mrocznie i ciekawie a jestem autorem strasznie zmęczona. W najbliższym czasie po jego książki nie sięgnę.

Irytowało mnie przekazywanie przez autora szczegółowych faktów, które nie wniosły nic do książki. Zastanawiałam się tylko co autor ma na celu. Tempo akcji usypiające. Już myślałam, że książki nie skończę, ale o dziwo udało się. Miało być mrocznie i ciekawie a jestem autorem strasznie zmęczona. W najbliższym czasie po jego książki nie sięgnę.

Drugi Banks zaliczony. Bardzo poprawnie napisana powieść kryminalno-obyczajowa. Jest zbrodnia i droga do jej wyjaśnienia, jest bohater, angielski inspektor ze swoimi problemami, który potrafi wzbudzić sympatię, słuchający ciekawej muzyki i kroczący ku prawdzie w tłumie policyjnych pomocników. Co dalej? Sięgam po następną część.

Drugi Banks zaliczony. Bardzo poprawnie napisana powieść kryminalno-obyczajowa. Jest zbrodnia i droga do jej wyjaśnienia, jest bohater, angielski inspektor ze swoimi problemami, który potrafi wzbudzić sympatię, słuchający ciekawej muzyki i kroczący ku prawdzie w tłumie policyjnych pomocników. Co dalej? Sięgam po następną część.

dobry kryminał :)

dobry kryminał :)

To nie pierwsza książka Pitera Robinsona o komisarzu Banksie , którą przeczytałem więc mogę powiedzieć , że pozostałe były lepsze i znacznie lepsze . Nie chodzi tu o losy stałych bohaterów serii , lecz kiepską i przewidywalną historię policyjnego dochodzenia . Reszta czyli warsztat pisarski i dialogi są takie jak w innych książkach o Alanie Banksie czyli na dobrym poziomie , dzięki czemu powieść czyta się bez znużenia i to jej główny atut .

To nie pierwsza książka Pitera Robinsona o komisarzu Banksie , którą przeczytałem więc mogę powiedzieć , że pozostałe były lepsze i znacznie lepsze . Nie chodzi tu o losy stałych bohaterów serii , lecz kiepską i przewidywalną historię policyjnego dochodzenia . Reszta czyli warsztat pisarski i dialogi są takie jak w innych książkach o Alanie Banksie czyli na dobrym poziomie...

Jednym z moich ulubionych gatunków literackich są kryminały, które ostatnimi czasy mocno zaniechałam na rzecz innych, ciekawych lektur. Ten stan trwał do czasu, gdy zobaczyłam w bibliotece tytuł "W mogile ciemnej", który przykuł moją uwagę mroczną okładką, a sam autor był polecany przez Stephena Kinga.

Peter Robinson to kultowy, brytyjski pisarz, który ma swoim koncie ponad 20 powieści, których bohaterem jest inspektor Allan Banks. Na podstawie tej serii został nakręcony serial, który przyciągnął przed ekrany rzesze widzów. Autor został doceniony i zebrał pokaźną ilość literackich nagród. Swój czas dzieli między Wielką Brytanię, a Stany Zjednoczone.

Początek lektury zaczyna się dość niepokojąco, ponieważ inspektor Banks zostaje wezwany do komisarza okręgu, który de facto za nim nie przepada. Na miejscu dowiaduje się o zaginięciu jego córki Emilly, której zdjęcia figurują na jednej ze stron internetowych o treści pornograficznej. Banks otrzymuje polecenie znalezienia dziewczyny. Dla Riddle'a ma to znaczenie nie tylko względu na pokrewieństwo, ale dlatego, że zaczyna robić karierę polityczną, a każdy skandal może mu mocno zaszkodzić. Allan dotrzymuje słowa i znajduje dziewczynę, ale ta wkrótce zostaje zamordowana. Od tego momentu akcja nabiera tempa, a na planie wydarzeń wyłaniają się nowe postacie. Która z nich jest mordercą?

Książkę można podzielić na dwie części. W pierwszej z nich fabuła toczy się niespiesznie, a autor zakreśla tło obyczajowe, jak i psychologiczne. To właśnie tu poznajemy postać Emilly, jej relacje z rodzicami, znajomymi oraz powody dlaczego uciekła z domu, wdając się w nieodpowiednie towarzystwo. Oprócz rodziny Riddle'ów, zgłębiamy postać inspektora Banksa, jego relacje z kobietami i dziećmi. Druga część to swoisty kryminał, gdzie toczy się śledztwo, przesłuchania, w których wyłania się dość szybko morderca, jednak powody takiego czynu, autor ujawnia na ostatnich stronach. W całości fabuły nie brakuje wątków pobocznych, chociażby piractwa, albo ciekawej historii Anny - partnerki Banksa.

Peter Robinson stworzył ciekawy kryminał, w którym prowadzi również grę z samym czytelnikiem, pozwalając dość szybko odgadnąć zabójcę. Ale to zupełnie mi nie przeszkadzało, bowiem cały czas czytałam w napięciu i zadawałam sobie pytanie dlaczego? Cóż autor stworzył pokrętną historię rodziny Riddle'ów, w której tajemnic nie brakuje, które najpierw doprowadzą do tragedii, a później ujrzą światło dzienne.

"W mogile ciemnej" to w mojej ocenie dobry kryminał, napisany prostym językiem, który czyta się sprawnie. Nie każda książka w tym gatunku, musi mieć pędzącą akcję, gdzie trup goni trupa, a postaci nikt nie jest w stanie zapamiętać. Dla mnie dzieło stworzone przez Robinsona ma swój klimat i chętnie powrócę do świata Banksa, poznając inne części cyklu. Minus za korektę, parę błędów się znalazło.

Recenzja pochodzi z mojego bloga:
http://ksiazkowa-fantazja.blogspot.com/2017/08/w-mogile-ciemnej-peter-robinson.html

Jednym z moich ulubionych gatunków literackich są kryminały, które ostatnimi czasy mocno zaniechałam na rzecz innych, ciekawych lektur. Ten stan trwał do czasu, gdy zobaczyłam w bibliotece tytuł "W mogile ciemnej", który przykuł moją uwagę mroczną okładką, a sam autor był polecany przez Stephena Kinga.

Peter Robinson to kultowy, brytyjski pisarz, który ma swoim koncie...

To mój pierwszy kontakt z dziełami Petera Robinsona i na pewno nie ostatni. Już mam w ręku Kameleona :)
"W mogile ciemnej" to lekki i przyjemny kryminał, jeśli w ogóle tak można oceniać kryminały czy thrillery w których najczęściej ktoś traci życie.
Nadinspektor Alan Banks to postać nietuzinkowa, nie zawsze stosująca się do przestrzegania policyjnego prawa, dla dobra śledztwa dopuszcza się malutkiego kłamstwa bądź niedopowiedzenia...

To mój pierwszy kontakt z dziełami Petera Robinsona i na pewno nie ostatni. Już mam w ręku Kameleona :)
"W mogile ciemnej" to lekki i przyjemny kryminał, jeśli w ogóle tak można oceniać kryminały czy thrillery w których najczęściej ktoś traci życie.
Nadinspektor Alan Banks to postać nietuzinkowa, nie zawsze stosująca się do przestrzegania policyjnego prawa, dla dobra...

Policjant Alan Banks wyświadcza przysługę komisarzowi okręgi - Riddle'owi odnajdując jego córkę - Emily. Emily uciekła z domu przez rygor w domu. Jednak po pewnym czasie córka komisarza okręgu umiera. Zażyła kokainę ze strychniną - śmiertelną dawkę. Alan Banks przowadzi śledztwo. Pierwszym podejrzanym jest Clought - sponsor/ kochanek/ chłopak Emily, który wzbogacił się prawdopodobnie na szemranych interesach. Jednak pod koniec okazuje się, że przyjaciółka Emily - Ruth była jej przyrodnią siostrą. Los był dla niej okrutny i dlatego zemściła się na Emily podając narkotyk z trucizną.

Plusem książki jest to, że zabójcą nie jest nikt z wielkiego świata, a autorka nie zagłębia się w politykę czy tym podobne. Mordercą jest prosta, żądna zemsty osoba.
Jednak po za tym trzeba książce zarzucić brak wartkiej akcji. Autorka rozwodzi się nad życiem prywatnym Banksa. Ostatnie 50 stron (z 450) jest ciekawsze, ale przyznanie się do winy przez sprawcę nie można nazwać akcją.

Policjant Alan Banks wyświadcza przysługę komisarzowi okręgi - Riddle'owi odnajdując jego córkę - Emily. Emily uciekła z domu przez rygor w domu. Jednak po pewnym czasie córka komisarza okręgu umiera. Zażyła kokainę ze strychniną - śmiertelną dawkę. Alan Banks przowadzi śledztwo. Pierwszym podejrzanym jest Clought - sponsor/ kochanek/ chłopak Emily, który wzbogacił się...