SPOILER:
Odnalezienie meteorytu było mistyfikacją, za którą odpowiadał przełożony Rachel. Wykorzystał on niewinnego geologa, aby przekazać informacje o tajemniczym obiekcie odnalezionym w lodzie naukowcom z NASA a następnie kazał go zamordować. Meteorytem okazała się skała z dna oceanicznego.

SPOILER:
Odnalezienie meteorytu było mistyfikacją, za którą odpowiadał przełożony Rachel. Wykorzystał on niewinnego geologa, aby przekazać informacje o tajemniczym obiekcie odnalezionym w lodzie naukowcom z NASA a następnie kazał go zamordować. Meteorytem okazała się skała z dna oceanicznego.

Jak większość książek Browna i ta rewelacyjna.

Jak większość książek Browna i ta rewelacyjna.

Od czego tu zacząć.
Dobre piętnaście lat temu, jako nastolatek zaczytywałem się jak powalony w przygody Roberta Langdona. Nawet myślałem ostatnio, żeby sobie odświeżyć, ale po lekturze Zwodniczego Punktu chyba sobie daruję. Boję się, że nastoletni zachwyt pryśnie, gdy przeczytam tą serię raz jeszcze.

Jakie są najmocniejsze strony Browna, a przynajmniej jak je zapamiętałem? Tworzenie zawiłych intryg, skomplikowanych ale zajmujących zagadek. I te zagadki, te przemyślane labirynty pozwalają przymknąć oko na naiwność (żeby nie powiedzieć głupotę) bohaterów oraz kompletnie nierealne fabularne zapędy.
Jakie są najsłabsze strony Browna? Ww głupota bohaterów, tworzenie scen w których grupka przypadkowych ludzi pokonuje liczniejszą grupę wyszkolonych zabójców i sztampa. Bo choć każda książka pozornie jest o czymś innym, to wszystkie mają identyczną dynamikę, identyczne wzorce.

W Zwodniczym Punkcie nie zagrała najmocniejsza strona autora, bo zagadka nie była ani ciekawa, ani skomplikowana, ani zajmująca. A przez to uwypukliły się wszystkie najgorsze cechy jego książek.
Z każdą kolejną przeczytaną stroną, łapałem się za głowę i walczyłem z odruchem by wypchnąć od siebie ten twór i nigdy do niego nie wrócić. Końcowa scena z wystąpieniem senatora, to już jest groteska do kwadratu, jeszcze to lądowanie helikoptera, no nie wierzę że najpierw ktoś to napisał, a potem pchnął w świat i nikt nie zadzwonił na alarm, nikt nie powiedział że lepsze rozwiązania można znaleźć w filmach klasy C z lat osiemdziesiątych.

Daję trójkę za Corky'ego, którego postać nie była wybitna, ale na tym morzu posuchy świeciła jak ostatni bastion.
Nie mogę polecić. Dawno nie czytałem słabszej książki.

Od czego tu zacząć.
Dobre piętnaście lat temu, jako nastolatek zaczytywałem się jak powalony w przygody Roberta Langdona. Nawet myślałem ostatnio, żeby sobie odświeżyć, ale po lekturze Zwodniczego Punktu chyba sobie daruję. Boję się, że nastoletni zachwyt pryśnie, gdy przeczytam tą serię raz jeszcze.

Jakie są najmocniejsze strony Browna, a przynajmniej jak je zapamiętałem?...

Wątek polityczny, trochę nauki, NASA, meteoryt - dla mnie są to same dobre tematy bo interesuje się nimi wszystkimi, także historia bardzo przypadła mi do gustu. Książką, a właściwie jej audiobook wciągnął mnie bardziej od "Cyfrowej Twierdzy", a słuchałem je jedna po drugiej.

Wątek polityczny, trochę nauki, NASA, meteoryt - dla mnie są to same dobre tematy bo interesuje się nimi wszystkimi, także historia bardzo przypadła mi do gustu. Książką, a właściwie jej audiobook wciągnął mnie bardziej od "Cyfrowej Twierdzy", a słuchałem je jedna po drugiej.

Musiałem pobrać i zbadać próbkę twórczości tak poczytnego autora. Sensacja jak się patrzy - z rozmachem, trzyma w napięciu, dużo wiedzy fachowej przekazywanej na marginesie. Ale jak to często bywa w tego typu książkach, końcówka trochę zwalona i tak zaplątana, że aby ją ratować potrzebny jakiś cud lub Zeus ex machina.

Musiałem pobrać i zbadać próbkę twórczości tak poczytnego autora. Sensacja jak się patrzy - z rozmachem, trzyma w napięciu, dużo wiedzy fachowej przekazywanej na marginesie. Ale jak to często bywa w tego typu książkach, końcówka trochę zwalona i tak zaplątana, że aby ją ratować potrzebny jakiś cud lub Zeus ex machina.

Dla mnie książka super! Ten sam poziom co Kod da Vinci czy Anioły i Demony. Super akcja, sensacyjne zwroty i w ogóle fajnie się czytało

Dla mnie książka super! Ten sam poziom co Kod da Vinci czy Anioły i Demony. Super akcja, sensacyjne zwroty i w ogóle fajnie się czytało

Z jednej strony powieść jest dynamiczna - to na plus, ale z drugiej przekombinowana i przegadana.

Z jednej strony powieść jest dynamiczna - to na plus, ale z drugiej przekombinowana i przegadana.

Chyba nie ma osoby, która by nie znała twórczości Dana Browna. Poczytny pisarz, który w swoim dorobku ma wiele znaczących powieści.
Tym razem skupia się na Białym Domu i organizacji NASA. Niestety z tego powodu, iż tematy NASA nie za bardzo mnie interesują to sama powieść tez mi się średnio podobała. Problem meteorytu, który odnajduje NASA staje się głównym tematem książki. Gdyby nie wątek Białego Domu i córki kandydującego na prezydenta napewno do końca książki bym nie dotrwała. Te wszystkie kwestie obcych ciał, meteorytów, skamielin to dla mnie jakaś iluzja-abstrakcja. Jedyne co to trzeba przyznać rację autorowi, że widać, że zna tą tematykę, orientuje się w jej zagadnieniach i pewnie dla miłośników NASA będzie to uczta czytelnicza.
Ja zdecydowanie wolę innego rodzaju tematy i tym razem nie za bardzo trafiłam z pozycją czytelniczą.

Chyba nie ma osoby, która by nie znała twórczości Dana Browna. Poczytny pisarz, który w swoim dorobku ma wiele znaczących powieści.
Tym razem skupia się na Białym Domu i organizacji NASA. Niestety z tego powodu, iż tematy NASA nie za bardzo mnie interesują to sama powieść tez mi się średnio podobała. Problem meteorytu, który odnajduje NASA staje się głównym tematem książki....

Bardzo dobra książka Dan'a Brown'a. Dla kogoś, kto lubi jego prozę, będzie doskonałą lekturą.

Bardzo dobra książka Dan'a Brown'a. Dla kogoś, kto lubi jego prozę, będzie doskonałą lekturą.

Dana Browna miałam okazję czytać kilka ładnych lat temu, chyba z 10, i oczywiście przeczytałam jego najsłynniejsze książki - "Kod Leonarda Da Vinci" i "Anioły i demony", i bardzo mi się wtedy one podobały. O "Zwodniczym punkcie" nie mam już aż tak dobrej opinii, ale też w chwili obecnej mam na koncie o wiele więcej książek z kategorii sensacji, więc to może dlatego.

Generalnie lektura ma sporo plusów. Jak zwykle u Browna, jestem pod wrażeniem ogromnej wiedzy, jaką musiał zdobyć autor, aby napisać tak szczegółową książkę. Akcja historii rozkręca się dość powoli, zajmuje jej to zew 150 stron, no ale jak już się rozpędzi to potem trudno się jej zatrzymać. Bohaterowie ciekawi, acz dość sztampowi. Trzeba jednak przyznać, że pewne zwroty akcji zaskoczyły mnie, choć starałam się wyłapać wszystkie szczegóły, które mogłyby na nie wskazywać. No nie zawsze się udało, dzięki czemu książka naprawdę mnie wciągała. Rozdziały były przerywane w takich momentach, że oczywiście aż paliłam się, aby czytać dalej.

Nie potrafię jednak nie zauważyć pewnych minusów. Mam wrażenie, że treść ma dość prosty schemat, który często powtarza sie w tego typu książkach i dzięki któremu właściwie bez przeszkód możemy odgadnąć, kto jest dobrym bohaterem, a kto złym, i kogo czeka happy end, a kogo nie. Styl pisania oraz bohaterowie bardzo przypominali mi cykl Jamesa Rollinsa "Sigma Force", więc byłam trochę zawiedziona, że nie czekał mnie tu żaden powiew nowości czy zaskoczenia. Trochę irytowało mnie też przedstawienie pewnych postaci jako niemal krystalicznie dobrych (przy czym znając realia aż trudno byłoby uwierzyć w ich niewinność i uczciwość),a innych jako dogłębnie złych. Zbyt dużym schematem mi to zaleciało.

Muszę przyznać, że książka mnie wciągnęła, szczegóły w niej ujęte są niesamowite i jestem pod wrażeniem, jak długie badania musiał wykonać autor, aby wszystko tak dobrze opisać. Po około 200 stronach akcja nabrała rozpędu i właściwie biegła tak do końca, jednak pewne zbiegi okoliczności wydawały się aż nazbyt sprzyjać bohaterom, co w sumie nieco odbierało fajny smaczek historii.

Jeśli ktoś lubi sensację, naukę, kosmos i wodę - to będzie to dobra pozycja do wyboru. Dla mnie ksiazka była naprawdę ciekawa, ale czegoś zabrakło.

Dana Browna miałam okazję czytać kilka ładnych lat temu, chyba z 10, i oczywiście przeczytałam jego najsłynniejsze książki - "Kod Leonarda Da Vinci" i "Anioły i demony", i bardzo mi się wtedy one podobały. O "Zwodniczym punkcie" nie mam już aż tak dobrej opinii, ale też w chwili obecnej mam na koncie o wiele więcej książek z kategorii sensacji, więc to może...