Sięgnęłam po tę historię pod wpływem najnowszej adaptacji w reżyserii Kennetha Branagha - była to na tyle luźna adaptacja, że mogłam przeżywać historię na nowo, zastanawiając się nad tożsamością ofiar i mordercy. W Wigilię Wszystkich Świętych, podczas halloweenowego przyjęcia dla młodzieży, dochodzi do morderstwa na jednym z gości - zostaje utopiony w misce do wyławiania jabłek. Herkules Poirot wkracza do akcji na prośbę swojej przyjaciółki, pisarki Ariadny Oliver. Główną osią powieści są wiejskie plotki i pogłoski, z których detektyw musi wyłuskać prawdę. To lekka opowiastka, choć motyw zbrodni wydawał się mi nazbyt wydumany.

Sięgnęłam po tę historię pod wpływem najnowszej adaptacji w reżyserii Kennetha Branagha - była to na tyle luźna adaptacja, że mogłam przeżywać historię na nowo, zastanawiając się nad tożsamością ofiar i mordercy. W Wigilię Wszystkich Świętych, podczas halloweenowego przyjęcia dla młodzieży, dochodzi do morderstwa na jednym z gości - zostaje utopiony w misce do wyławiania...

Bardzo dobrze się ją czytało. Wszystko spójne i akcja brnąca do przodu. Sprawcy zbrodni ciężko było się domyślić a powód był moim zdaniem nie do odgadnięcia. Nie spotykam się z tą autorką często jest to moje drugie spotkanie z nią. Tutaj defektem jest że w innej książce co czytałam cudowny detektyw Herkules Poirot był bardziej charakterny a jego śledztwo było imponujące. Jednakże nie zamierzam jakoś bardzo odejmować przez to rej książce, bo była genialna.

Bardzo dobrze się ją czytało. Wszystko spójne i akcja brnąca do przodu. Sprawcy zbrodni ciężko było się domyślić a powód był moim zdaniem nie do odgadnięcia. Nie spotykam się z tą autorką często jest to moje drugie spotkanie z nią. Tutaj defektem jest że w innej książce co czytałam cudowny detektyw Herkules Poirot był bardziej charakterny a jego śledztwo było imponujące....

Nuda, papierowe postacie, Poirot bez charakteru. Czyżby pierwszy raz w historii dziesiąta muza była górą?

Nuda, papierowe postacie, Poirot bez charakteru. Czyżby pierwszy raz w historii dziesiąta muza była górą?

Cisza, cisza! Dajcie coś powiedzieć tej młodej damie. Cisza! Nareszcie. Tak więc opowiadaj, młoda damo. Że co? Widziałaś morderstwo? Gdzie? Kto? Kogo? Dlaczego? Słucham? Ona zmyśla? Naprawdę? Jakoś w to nie wierzę. Zawołajcie ją, bo chcę zadać jej kilka dodatkowych pytań. Jak to nie może podejść? Została utopiona? Gdzie? W wiadrze z wodą i jabłkami? W takim razie idę zadzwonić do Herkulesa Poirota. Niech się nikt nie rusza z miejsca.

Cisza, cisza! Dajcie coś powiedzieć tej młodej damie. Cisza! Nareszcie. Tak więc opowiadaj, młoda damo. Że co? Widziałaś morderstwo? Gdzie? Kto? Kogo? Dlaczego? Słucham? Ona zmyśla? Naprawdę? Jakoś w to nie wierzę. Zawołajcie ją, bo chcę zadać jej kilka dodatkowych pytań. Jak to nie może podejść? Została utopiona? Gdzie? W wiadrze z wodą i jabłkami? W takim razie idę...

W Wigilię Wszystkich Świętych podczas zabawy zostaje zamordowana dziewczynka. Autorka powieści kryminalnych prosi Herkulesa Poirot o wszczęcie dochodzenia celem wskazania winnego. W trakcie trwania śledztwa wychodzą na jaw tajemnice z przeszłości, które mają powiązanie z obecnymi zdarzeniami. Polecam. Dałam 9 gwiazdek, ponieważ nie jest to najlepsze dzieło Agathy Christie.

W Wigilię Wszystkich Świętych podczas zabawy zostaje zamordowana dziewczynka. Autorka powieści kryminalnych prosi Herkulesa Poirot o wszczęcie dochodzenia celem wskazania winnego. W trakcie trwania śledztwa wychodzą na jaw tajemnice z przeszłości, które mają powiązanie z obecnymi zdarzeniami. Polecam. Dałam 9 gwiazdek, ponieważ nie jest to najlepsze dzieło Agathy Christie.

Dla współczesnego czytelnika powieści Agathy Christie mogą być dosyć problematyczne. Współczesny czytelnik nastawiony na dużą ilość akcji i niekończące się plot twisty może być taką prozą zmęczony i znudzony.

Czy ja byłam zmęczona lub znudzona? Nie. Agatha Christie pisała lekko i przyjemnie dlatego też przez jej powieści się płynie. Nie ma tu pościgów i wybuchów a i zwrotów akcji jest mało. Jej opowieści opierają się na rozmowach i łączeniu faktów. Dlatego też tak bardzo lubię te klasyczne kryminały i tej klasyki szukam też współcześnie.

W "Wigilii wszystkich świętych" dochodzi do obrzydliwej zbrodni, zbrodni na dziecku. Zbrodni spowodowanej poniekąd przez głupotę tego dziecka. Joyce, nasza ofiara, to kłamczucha i osoba nad wyraz męcząca. Ale czy to powód aby kogoś zabić? No nie. Jednak zbrodniarz(e) w tej powieści postanawia(ją) ją uciszyć raz na zawsze bo powiedziała o jedno zdanie za dużo. Powiedziała, że była świadkiem morderstwa.

W powieściach Agathy Christie nie ma szczegółowych opisów tortur, ran i sposobów zadania śmierci. Jest natomiast mnóstwo niedopowiedzeń, ludzkich zachować, sekretów z przeszłości i elementów układanki, które doskonale do siebie pasują. Wszystko to mi się bardzo podobało, jednak są też minusy, które zaważyły na ocenie. Z mojej perspektywy mnóstwo jest tu naiwności w postaciach i ich zachowaniach. Nie zostały też wyjaśnione dwie sprawy. Postacie zachowują się czasami średnio racjonalnie i logicznie. Jednak też mimo tych wad, tę ksiązkę czytało mi się przyjemnie i całość była interesująca. A do Agathy Christie i jej powieści mam ogromny sentyment bo czytałam ją już będąc dzieciakiem i nie raz zdarzyło mi się zarwać noc dla jej książek :)

Dla współczesnego czytelnika powieści Agathy Christie mogą być dosyć problematyczne. Współczesny czytelnik nastawiony na dużą ilość akcji i niekończące się plot twisty może być taką prozą zmęczony i znudzony.

Czy ja byłam zmęczona lub znudzona? Nie. Agatha Christie pisała lekko i przyjemnie dlatego też przez jej powieści się płynie. Nie ma tu pościgów i wybuchów a i...

Herkules udaje się do małego miasteczka, gdzie w trakcie przyjęcia z okazji Halloween doszło do morderstwa młodej Joyce. Kto i dlaczego? To dwa najważniejsze pytania, na które detektyw próbuje poznać odpowiedź, odwiedzając mieszkańców i uczestników wydarzenia.
Jeżeli chodzi o Agathę, to oceniam powieść na powyżej średniej, ale bez szału. Zagadka kryminalna wystarczająco wciągająca, jednak bez fajerwerków. Wystarczająco dobra pozycja na przyjemny wieczór, ale raczej nikogo w fotel nie wgniecie.
6,5 ode mnie. :)

Herkules udaje się do małego miasteczka, gdzie w trakcie przyjęcia z okazji Halloween doszło do morderstwa młodej Joyce. Kto i dlaczego? To dwa najważniejsze pytania, na które detektyw próbuje poznać odpowiedź, odwiedzając mieszkańców i uczestników wydarzenia.
Jeżeli chodzi o Agathę, to oceniam powieść na powyżej średniej, ale bez szału. Zagadka kryminalna wystarczająco...

Jest to pierwsza pozycja od Aghaty Christie jaką miałam przyjemność czytać. Słyszałam wiele dobrego o jej książkach i w końcu się skusiłam. Niestety wybrałam niezbyt ciekawą pozycje i trochę się rozczarowałam. Miałam odczucia, że słynny Herkules Poirot jest już lekko znudzony swoją pracą i szukaniem osoby, która popełniła zbrodnie. Fabuła kręciła się cały czas wokół przesłuchiwania świadków i trochę to mnie nudziło. W wielu dialogach była poruszana kwestia obuwia Herkulesa Poirota co było dość zabawne. Poza tym lekko i szybko się ją czytało i do końca nie byłam pewna, kto zabił małą Joycie. Książka jest napisana w prostym języku i jest dość krótka. Oceniłam ją 3/5 ⭐️. Na pewno sięgnę po inne pozycje od tej autorki, nie zniechęcam się 🤗.

Jest to pierwsza pozycja od Aghaty Christie jaką miałam przyjemność czytać. Słyszałam wiele dobrego o jej książkach i w końcu się skusiłam. Niestety wybrałam niezbyt ciekawą pozycje i trochę się rozczarowałam. Miałam odczucia, że słynny Herkules Poirot jest już lekko znudzony swoją pracą i szukaniem osoby, która popełniła zbrodnie. Fabuła kręciła się cały czas wokół...

Czasami sięgam chętnie po książkę, która nawiązuje do świąt, które mamy w najbliższym czasie obchodzić. Poza tym zaadaptowano tę powieść w ostatnim czasie. Dlatego nie miałam większych trudności z wyborem kolejnej powieści Aghaty Christie. Nie czytam cyklu o Herkulesie Poirot w kolejności chronologicznej. Poszczególne powieści są ze sobą tak luźno powiązane, że ma potrzeby trzymać się chronologii. Do tej pory trzymałam się tych wcześniejszych powieści. „Wigilia Wszystkich Świętych” znajduje się prawie pod koniec cyklu, co też widać. Zmieniła się nie tylko kondycja fizyczna Poirota, ale także duch czasu. Wyczułam, że jakaś epoka odeszła gdzieś po drodze i rzeczywistość, w której egzystuje teraz słynny detektyw, jest zupełnie inna.

Tym razem bada on sprawę wyjątkowo przykrego zabójstwa trzynastoletniego dziecka, które zostało utopione podczas halloweenowego przyjęcia w Woodleigh Common. Tuż przed śmiercią Joyce wyjawiła, że była kiedyś sama świadkiem morderstwa. Czy była to jedynie pusta przechwałka, czy najszczersza prawda? Na te pytania próbuje odpowiedzieć Poirot, zwiedzając skąpaną w jesiennych barwach prowincję i rozmawiając z mieszkańcami. Poznaje nie tylko ich opinie czy obserwacje, ale także mroczną historię tej okolicy.

Śmierć tak młodej osoby jest zawsze czymś poruszającym, ale Christie nie sakralizuje swoich ofiar. Joyce Reynolds nie była zbytnio lubiana w kręgu swoich znajomych czy dorosłych. Ta sprawa kryminalna wznieciła także krytykę w stronę młodzieży, która stacza się po równi pochyłej. W sumie jest to stary temat. Narzekano już w starożytności na nastolatków.

Nie jest to zbyt dobra książka. Nie tylko Poirot sprawia tu wrażenie zmęczonego, ale również autorka. A może czytelnicy też to samo czują? Nie potrafię na to odpowiedzieć, bo nie czytałam tych wszystkich części po kolei, ale czuję rozczarowanie. Trudno mi było uchwycić ten specyficzny jesienny klimat, więc gdybym ją sobie odpuściła, to nie straciłabym wiele.

Czasami sięgam chętnie po książkę, która nawiązuje do świąt, które mamy w najbliższym czasie obchodzić. Poza tym zaadaptowano tę powieść w ostatnim czasie. Dlatego nie miałam większych trudności z wyborem kolejnej powieści Aghaty Christie. Nie czytam cyklu o Herkulesie Poirot w kolejności chronologicznej. Poszczególne powieści są ze sobą tak luźno powiązane, że ma potrzeby...

Morderstwo można popełnić, z różnych powodów. Z pobudek materialnych, z miłości lub po prostu z lęku. Czasami się zastanawiamy słysząc, czy to z środków przekazu medialnego, czy z gazet o różnych wynaturzeniach, które prowadzą do tragedii. Co siedzi w głowie sprawcy zbrodni? Nawet fachowcy czasami rozkładają bezradnie ręce. Są różne typy sprawców. Działający racjonalnie na swój wypaczony sposób, lub całkowicie odklejeni od rzeczywistości, których poczytalność jest bardzo wątpliwa. Na potrzeby powieści twórcy kryminałów tworzą i kreują złoczyńców, którzy sieją popłoch wśród zazwyczaj okrojonego społeczeństwa. Do takich autorek oczywiście się zalicza królowa kryminałów Agata Christie. Jest jedną z autorek najchętniej czytanych przez współczesnego czytelnika. Stworzyła wiele schematów i wątków kryminalnych, żonglując nimi tak umiejętnie, że nawet najbardziej wnikliwy mól książkowy, częściej jest wpuszczany w maliny, niż odgaduje, kto zabił. Czy zaskoczył mnie plot twist? Czy warstwa psychologiczna i obyczajowa, z której znana jest brytyjska pisarka, również pełni w powieści wiodącą rolę? I czy podobała mi się sama powieść? O tym za chwilę. Chciałbym rzucić trochę światła na zarys fabularny powieści. Puntem wyjściowym dla powieści jest zabójstwo małej Joyce. Która została utopiona podczas niewinnej halloweenowej zabawy, bo powiedziała, że kiedyś była świadkiem morderstwa. Wezwany na pomoc Herkules Poirot ma więc do rozwiązania sprawę zabójstwa sprzed kilku dni i… kilku morderstw sprzed paru lat. Jeśli chodzi o klimat powieści to jak najbardziej został zachowany podskórnie lęk, który czytelnikowi towarzyszy podczas lektury. Bowiem morderca jest sprytny, bezwzględny i piekielnie inteligentny. Z ręką na sumieniu przyznaje, że nie odgadłem symetrii wątków powyższej powieści, które powinny nasunąć mi trop, kto jest mordercą. Jest coś w książkach Agaty Christie, że trudno pomimo powielanych schematów fabularnych notabene brytyjska pisarka napisała blisko osiemdziesiąt kryminałów i zbiorów opowiadań, odgadnąć „clue” powieści. Co nadaje jej dziełom pewnej rasowości, splendoru i statecznego powabu. Natomiast mam takie odczucie, że tym razem obok wątku kryminalnego niebagatelna rolę w powieści pełniła warstwa psychologiczna. Powieść „Wigilia wszystkich świętych” to przede wszystkim stadium rozkładu i zgnilizny duszy ludzkiej. Tylko w chorym umyśle, może powstać zamierzenie i plan działania, prowadzący do morderstwa dziecka. A utopienie dziewczynki to jedna najohydniejszych zbrodni, jaką może popełnić człowiek. Licho nie śpi, i gdy się przebudzi, sieje spustoszenie, grozę i okropność. Pod wieloma postaciami, krąży po świecie, i w sposób okrutny, makabryczny i szatański wybiera ofiarę. Nie przypadkowo brytyjska pisarka swoją powieść osadziła w okresie święta zmarłych. Lepiej zostawić zmarłych w spokoju. Wartością dodaną książki jest niewątpliwie czasami irytujący belgijski detektyw Herkules Poirot. Można go nie lubić. Czasami wręcz irytuje swoim zachowaniem, i wysokim mniemaniem o swojej osobie. Ale jestem w tym gronie fanów byłego policjanta, że na to wszystko przymykają oko, i za zapartym tchem obserwują prace jego szarych komórek, które wykorzystuje, aby dopaść mordercę. Powieść sama w sobie jest bardzo dobra, ale mam nieodparte wrażenie, że można było z fabuły „wycisnąć” jeszcze więcej. Niektóre wątki moim zdaniem zostały zbyt szybko ucięte i potraktowane po macoszemu. A sam motyw mordercy nie do końca mnie przekonał. Trochę jednak można było wyczuć zbytnią schematyczność, i zbyt skostniałą konstrukcje fabularną. Zwłaszcza było to wyczuwalne w ostatnich akordach powieści. Brakowało pewnego polotu, rozmachu i błyskotliwości w meritum powieści. Summa summarum, zaliczam niniejszą powieść do udanych. Może się nie wybija niczym błyskotliwym ,ani specjalnym, ale jej konstrukcja jest zadowalająca i powinna zadowolić fanów pisarki. Ale również czytelników, którzy może chcą spróbować swoich sił w klasyce gatunku. Zachęcam, bowiem profity z czytania, niniejszej powieści, są nad wyraz odczuwalne. Polecam.

Morderstwo można popełnić, z różnych powodów. Z pobudek materialnych, z miłości lub po prostu z lęku. Czasami się zastanawiamy słysząc, czy to z środków przekazu medialnego, czy z gazet o różnych wynaturzeniach, które prowadzą do tragedii. Co siedzi w głowie sprawcy zbrodni? Nawet fachowcy czasami rozkładają bezradnie ręce. Są różne typy sprawców. Działający racjonalnie na...