Rewelacja

Rewelacja

Książka, której nie da się jednoznacznie zaszufladkować. Ma w sobie pewien magnetyzm. Szczególnie intrygująca jest bohaterka, która nie chce odkryć swoich tajemnic, także przed czytelnikiem. Momentami jest zabawnie, a chwilami niebezpiecznie. Dobrze się czytało, smakowało za więcej:)
Polecam.

Książka, której nie da się jednoznacznie zaszufladkować. Ma w sobie pewien magnetyzm. Szczególnie intrygująca jest bohaterka, która nie chce odkryć swoich tajemnic, także przed czytelnikiem. Momentami jest zabawnie, a chwilami niebezpiecznie. Dobrze się czytało, smakowało za więcej:)
Polecam.

Opowiada o znanym hollywoodzkim aktorze, który podczas wizyty w afrykańskim sierpcińsku w ramach działalności UNICEF-u poznaje Ewę, Polkę mieszkającą tam na stałe. Orlando jest nią oczarowany tak bardzo, że decyduje się na szybki powrót do Afryki tym razem już na własną rękę i do tego anonimowo. W czasie tej wizyty Orlando i Ewa starają się wyjaśnić kim była kobieta, której ciało porzucono na pustyni. Przy zwłokach siedział malutki chłopczyk, który od tego momentu nie powiedział ani słowa.
Po zakończeniu swojej wizyty Orlando wraca do swojego świata, ale nie może zapomnieć o sierocińcu i o Ewie, więc kiedy dostaje wiadomość, że coś jej się stało, nie namyśla się długo tylko rusza jej z pomocą.
Książka jest napisana z perspektywy Orlanda. Dla mnie jest tp super zabieg ponieważ razem z nim poznajemy Afrykę oraz sierociniec.
Orlando nie jest przedstawiony jako niezwyciężony bohater, ale zwykły facet który się boi i przyznaje otwarcie że nie zna i nie rozumie świata w którym się znalazł. Bardzo mi się to podobało.
Pani Olga dzięki swojemu doświadczeniu zawodowemu mogła dokładnie opisać warunki panujące w Afryce zarówno geograficzne jak i społeczne.
Książka też lawiruje wokół tematu przemocy wobec kobiet w krajach afrykańskim i w ogóle traktowania kobiet w tamtym regionie.
Książka bardzo mi się podobała. Nie jest pozbawiona wad, ale ma dużo zalet i czytałam ją z przyjemnością.

Opowiada o znanym hollywoodzkim aktorze, który podczas wizyty w afrykańskim sierpcińsku w ramach działalności UNICEF-u poznaje Ewę, Polkę mieszkającą tam na stałe. Orlando jest nią oczarowany tak bardzo, że decyduje się na szybki powrót do Afryki tym razem już na własną rękę i do tego anonimowo. W czasie tej wizyty Orlando i Ewa starają się wyjaśnić kim była kobieta, której...

Świetna książka !!!!! Dla tych którzy nie czytali uprzedzam ciężko się oderwać. Doskonale opisy i świetna akcja. Dla mnie to hit. Polecam !!!!!

Świetna książka !!!!! Dla tych którzy nie czytali uprzedzam ciężko się oderwać. Doskonale opisy i świetna akcja. Dla mnie to hit. Polecam !!!!!

Książka, którą czyta się "na jednym oddechu". Świetna historia. Potrafi zaskoczyć, wzruszyć, wywołać uśmiech. To jedna z książek, którą czyta się jak najszybciej by dowiedzieć się co jest dalej a jednocześnie kiedy się kończy czuje się lekki smutek. Polecam.

Książka, którą czyta się "na jednym oddechu". Świetna historia. Potrafi zaskoczyć, wzruszyć, wywołać uśmiech. To jedna z książek, którą czyta się jak najszybciej by dowiedzieć się co jest dalej a jednocześnie kiedy się kończy czuje się lekki smutek. Polecam.

Przyznam,że do książki podszedłem z pewną rezerwą.Autorka poinformowała mnie ,że chce napisać "babski romans". Na szczęście jej to nie wyszło,jak otworzyłem swój egzemplarz od razu zorientowałem się,że to inny gatunek.Postacie są wiarygodne emocjonalnie,jednocześnie książka nie jest "przepsychologizowana",czytała się szybko,momentami poruszała.Autorka zostawiła otwarte zakończenie,co też jest fajnym pomysłem,daje miejsce dla wyobraźni.Mogę tylko pogratulować,zwłaszcza że to jej pierwsza książka.Z ciekawością czekam na następną.

Przyznam,że do książki podszedłem z pewną rezerwą.Autorka poinformowała mnie ,że chce napisać "babski romans". Na szczęście jej to nie wyszło,jak otworzyłem swój egzemplarz od razu zorientowałem się,że to inny gatunek.Postacie są wiarygodne emocjonalnie,jednocześnie książka nie jest "przepsychologizowana",czytała się szybko,momentami poruszała.Autorka zostawiła otwarte...

Rufaro to druga już książka, którą recenzuję dla Was w tym roku i która wciągnęła mnie od pierwszej strony. Niepowtarzalny styl autorki sprawia, że podczas lektury nasza wyobraźnia szaleje, podsuwając nam obrazy iście filmowe. Dokładne opisy krajobrazów, relacji pomiędzy bohaterami, oraz sama fabuła wciągają, kuszą kolejną godzinką zatopienia się w lekturze, aż człowiek przewracając kolejną stronę, zdaje sobie sprawę, że to już koniec książki…
więcej na blogu >>> http://yakie-fayne.pl/index.php/2018/01/15/rufaro-olga-zygarowska-2/

Rufaro to druga już książka, którą recenzuję dla Was w tym roku i która wciągnęła mnie od pierwszej strony. Niepowtarzalny styl autorki sprawia, że podczas lektury nasza wyobraźnia szaleje, podsuwając nam obrazy iście filmowe. Dokładne opisy krajobrazów, relacji pomiędzy bohaterami, oraz sama fabuła wciągają, kuszą kolejną godzinką zatopienia się w lekturze, aż człowiek...

Początek super. Zaczęła się ciekawie i interesująco. Ale dalej.... Niestety. Zabraklo dużo. Ani tych emocji związanych z tematem traktowania kobiet w Afryce. To było potraktowane jak temat pogody za oknem. No i Afryka!!! Rzecz się dzieje w, a jej wcale nie widać ani nie czuć. Akcja równie dobrze mogła się dziać w jakieś wsi w Polsce. Poza okładką tej Afryki w książce nie ma. A szkoda.

Początek super. Zaczęła się ciekawie i interesująco. Ale dalej.... Niestety. Zabraklo dużo. Ani tych emocji związanych z tematem traktowania kobiet w Afryce. To było potraktowane jak temat pogody za oknem. No i Afryka!!! Rzecz się dzieje w, a jej wcale nie widać ani nie czuć. Akcja równie dobrze mogła się dziać w jakieś wsi w Polsce. Poza okładką tej Afryki w książce nie...

Książka trafiła do mnie podczas wizyty na Śląskich Targach Książki, gdzie miałam również okazję poznać samą jej autorkę. I muszę przyznać, że sympatyczna z niej osóbka :)
Sama książka zawiera to, co niewątpliwie w książkach lubię najbardziej : fabułę, która wciąga już od pierwszych stron. I jest główną winowajczynią spalenia przeze mnie czajnika, który nastawiłam w kuchni na kawę. W czajniku wody niet, samego czajnika też niet, a wodę na kawę gotowałam z garnka. Wartka akcja, przygoda, elementy zaskoczenia i tajemniczości oraz wątek miłosny w tle, te wszystkie elementy powodowały, że ciężko mi było się od książki oderwać. W ciągu dnia kradłam wolne chwile, żeby choć na trochę zgłębić się w ten tajemniczy, afrykański świat. Nie znam też zbyt wiele książek, którym udaje się wywołać u mnie jakiekolwiek emocje. "Rufaro" wywołała 3 w 1 : smutek, śmiech, a nawet łzy. Miałam też cichą nadzieję na powstanie kolejnej części ale wiem z pierwszej ręki, że takowa nie powstanie. "Pisze" się natomiast coś w innym klimacie...coś co raczej na pewno będę chciała przeczytać.

Książka trafiła do mnie podczas wizyty na Śląskich Targach Książki, gdzie miałam również okazję poznać samą jej autorkę. I muszę przyznać, że sympatyczna z niej osóbka :)
Sama książka zawiera to, co niewątpliwie w książkach lubię najbardziej : fabułę, która wciąga już od pierwszych stron. I jest główną winowajczynią spalenia przeze mnie czajnika, który nastawiłam w kuchni...

Zachęcona przez samą autorkę na targach książki, skusiłam się na tą pozycję mimo że nie jestem wielbicielką tego rodzaju literatury...zaczęłam czytać i...nie żałuję !! Ta ksiazka sprawia że czułam skwar, duchote i kurz Afryki.Slyszy się śmiech dzieci i ciszę tej nocy.

Zachęcona przez samą autorkę na targach książki, skusiłam się na tą pozycję mimo że nie jestem wielbicielką tego rodzaju literatury...zaczęłam czytać i...nie żałuję !! Ta ksiazka sprawia że czułam skwar, duchote i kurz Afryki.Slyszy się śmiech dzieci i ciszę tej nocy.