czytając poezję zanurzamy się w świat bez granic
w antologii poezji chorwackiej spotykamy się z poetami będącymi mieszkańcami świata refleksyjnego (ten rodzaj poezji lubię najbardziej...),mieszkańców mórz i zwykłych miast
w wierszach niektórych poetów pojawia się duch narodu chorwackiego nawiązującego do jego tradycji (naród chorwacki - wiele lat pozostał pod wpływem Turcji, później Austro-Wegier, Serbii)

najpiękniejsze wiersze (subiektywne odczucie) - poety Tino Ujevica (żyjącego w latach 1891-1955)
przykładowy wiersz:

PRZEDŁUŻONY ŚWIAT

Wokół mnie wszystkie rzeczy pękają od treści.
Kwiaty są pełne znaczeń i na skraju drogi kwitną słowa.
W wodach niewysłowiona tajemnica szeleści,
i wiatr dziwne fantazje rozplata i splata od nowa.

Oczy zwierząt błyskają niewypowiedzianą wolą,
na wzgórzu przyjmuje kształt i sens oślepły kamień.
Sumienie pyta: jeśli zaczarowane kręgi bolą, zaprawdę,
kto ich rytm naruszy i nieświadom złamie?

Raz jeszcze staje się jawa, rejestruje wszystko,
jakby nagle szła na spotkanie najgłębszym jesieniom,
jakby filmowała Boga rozpiętego nisko,
jakby natura wszystkim mościła łoże nad ziemią.

Marzyciele idą po ziemi (pijani być może)
i słów tajemność najcichsza nigdy ich nie zmoże,
jakby myśleli: oto poranne wstają zorze,
wszystko jedno, czy jesteśmy w zeszłym roku, czy w wieku
być może.

Marzyciele samotni, mówiący cokolwiek niechętnie,
lecz to nie ma znaczenia: pijani być może.
Jakby biegli powitać najstarsze odkrycie,
że już byli, że dawno przeżyli inne życie,
że prócz nich są ludzie, owi ludzie kochający picie.

inny wiersz
ULICA WIDM

Ulicą, obok ludzi, błądzą liczne upiory:
jedne powstają z grobów, inne wychodzą z domów.
Tak obok wieku nowego trwa stary wiek fantomów.
Tylko że wszystkich widm tych nie widzi wzrok nasz chory.

Prócz ludzi, na ulicy poruszają się cienie.
(Boję się nie być ułudą dla samego siebie.)
I tak w ciemnościach miasta króluje nam wspomnienie,
i tak na słońcu jawy oczy mrugają niepewnie.

Dziwne, jak jedni do drugich podobni są do złudzenia,
martwi podobni do żywych, do martwych podobni żywi.
Gdy życie monotonnie przepływa aż do znudzenia,
pytam się, który po ludzku żyje, którego krew żywi.

Dni nasze płyną — zasmradza je dawno zgniła era —
i noce płyną — chłodzą je trupiej grozy wiry.
Grobowa ciąży nad placem publicznym atmosfera,
a po nocach w pościeli śpiochów duszą wampiry.

Trup mówi do żywego: „Zostań po trzykroć niemy —
stare słowa dla naszych czasów są bez znaczenia;
czekaj na odpowiednią chwilę: zmartwychwstaniemy
i wtedy nam dopiero zaświta zorza wskrzeszenia".

inny poeta: Djuro Sudeta (zmarł mając 24 lata, chorował na gruźlicę - analogia do polskiego poety Jerzego Lieberta)

TĘSKNOTA I CHORY MŁODZIENIEC

Noc pachnie sianem. I gwiazdami z nieba.
Nim księżyc wyjdzie, przez parkan przejść trzeba,
wyjdź i posłuchaj, kiedy zmrok nadchodzi:
ktoś wokół domu mego chodzi!

Słyszałem go dziś w nocy! Właśnie zboża
chciały cichaczem dojrzewać do wschodu,
a ja nie mogłem wytrzymać na łóżku,
chciałem otworzyć okno do ogrodu,
żeby dojrzały

Rano na drodze paliło się w piasku,
siedem czerwonych kwiatów szło, to maki,
ptaki wołały, abym szedł do lasu,
a ja nie mogłem: a ja — los już taki...

Miła dziewczyno na drodze, poczekaj,
ja jestem chory, przejdź przez płot, nie zwlekaj,
proszę cię, popatrz, kiedy zmrok nadchodzi,
kto to tak ciągle wokół domu chodzi...


antologia obejmuje swoim zakresem utwory aż 75 poetów chorwackich
w przekładzie w polskich poetów np: Aleksander Rymkiewicz, Seweryn Polak, Włodzimierz Słobodnik, Tadeusz Nowak, Anna Kamieńska, Julian Kornhauser i wielu innych

czytając poezję zanurzamy się w świat bez granic
w antologii poezji chorwackiej spotykamy się z poetami będącymi mieszkańcami świata refleksyjnego (ten rodzaj poezji lubię najbardziej...),mieszkańców mórz i zwykłych miast
w wierszach niektórych poetów pojawia się duch narodu chorwackiego nawiązującego do jego tradycji (naród chorwacki - wiele lat pozostał pod wpływem...