Chyba najsłabsza część z cyklu...

Chyba najsłabsza część z cyklu...

W tym tomie samej Kamieńskiej jest bardzo mało. Wszystko dzieje się wokół niej. Właściwie śledztwo, które prowadzi jest prywatne a praktycznie prowadzi je człowiek Denisowa, którego Nastia poznała podczas pobytu w sanatorium. Szybko przekonuje się, że nic w tej sprawie nie jest czarno-białe a kryminaliści wcale nie muszą być tymi złymi. Sprawa dotyczy nowej partnerki przyrodniego brata Nastii. Sasza podejrzewa ją o oszustwa ale okazuje się, że dziewczyna nawet nie wiedząc o tym, wpadła w dużo poważniejsze kłopoty.
Historia jest ciekawa, bardzo smutna a zakończenie nie przypadło mi do gustu. Ale skłania do sięgnięcia po kolejny tom. Akcja osadzona jest w Moskwie, więc i postacie występujące mają inną mentalność. Momentami absurd goni absurd. Ale wszystko jest bardzo ciekawe.

W tym tomie samej Kamieńskiej jest bardzo mało. Wszystko dzieje się wokół niej. Właściwie śledztwo, które prowadzi jest prywatne a praktycznie prowadzi je człowiek Denisowa, którego Nastia poznała podczas pobytu w sanatorium. Szybko przekonuje się, że nic w tej sprawie nie jest czarno-białe a kryminaliści wcale nie muszą być tymi złymi. Sprawa dotyczy nowej partnerki...

Kolejna część serii z przygodami major Kamieńskiej

Kolejna część serii z przygodami major Kamieńskiej

Kolejny tom przedstawiający śledztwo nieprzeciętnej major Kamieńskiej w ponurej skorumpowanej szemranej Moskwie.

Kolejny tom przedstawiający śledztwo nieprzeciętnej major Kamieńskiej w ponurej skorumpowanej szemranej Moskwie.

Historia na swój sposób ciekawa. Wpisując tutaj opinie zorientowałam się, że jest to 4 tom 😅 Książkę dostałam w prezencie. Dość ciężko szła mi pierwsza połowa książki, druga już trochę z większą ciekawością, lecz jakby czegos tu zabrakło... Pewne wątki jak dla mnie pozostają niedokończone, niewyjaśnione lub niepotrzebnie poruszone.. Pierwszy raz miałam książkę tej autorki w rękach, niestety chyba ostatni

Historia na swój sposób ciekawa. Wpisując tutaj opinie zorientowałam się, że jest to 4 tom 😅 Książkę dostałam w prezencie. Dość ciężko szła mi pierwsza połowa książki, druga już trochę z większą ciekawością, lecz jakby czegos tu zabrakło... Pewne wątki jak dla mnie pozostają niedokończone, niewyjaśnione lub niepotrzebnie poruszone.. Pierwszy raz miałam książkę tej autorki w...

Fajna, lekka książka z lekkim poczuciem humoru. Wystawiając tę ocenę zobaczyłam, że zaczęłam od IV tomu. Nie szkodzi, tak też można ;)

Fajna, lekka książka z lekkim poczuciem humoru. Wystawiając tę ocenę zobaczyłam, że zaczęłam od IV tomu. Nie szkodzi, tak też można ;)

Bardzo wciągnęły mnie książki Marininy, przy których dobrze się bawię. I cały czas jestem zachwycona Anastazją Kamieńską. Cudowna bezbarwna kobieta z analitycznym umysłem. Sama fabuła wydaje mi się mocno wydumana, poza motywem zemsty, ale może w Rosji nie byłoby w tym nic dziwnego. Nastia mnie zadziwia i rozbraja. Zastanawiam się kiedy dojdzie do jakiś większych zmian w jej życiu osobistym. Z przyjemnością sięgam po kolejny tom z cyklu.

Bardzo wciągnęły mnie książki Marininy, przy których dobrze się bawię. I cały czas jestem zachwycona Anastazją Kamieńską. Cudowna bezbarwna kobieta z analitycznym umysłem. Sama fabuła wydaje mi się mocno wydumana, poza motywem zemsty, ale może w Rosji nie byłoby w tym nic dziwnego. Nastia mnie zadziwia i rozbraja. Zastanawiam się kiedy dojdzie do jakiś większych zmian w jej...

Jak zwykle absurdalna, ale tym razem na smutno i to mi się nie podobało. No przecież nie po to czytam wieczorem absurdalny kryminał, żeby się smucić.
Potrzebuje rozrywki, inteligentnego odmóżdżenia - wesołego absurdu, z ciekawymi postaciami - i w tej książce to wszystko jest, ale mocno przyprawione smutkiem niestety.

Właściwie wszystkie postacie są mocno tragiczne, jak w jakieś greckiej tragedii. I naznaczone fatum. Cokolwiek zdecydują i tak są przegrani, bo nie ma dobrego wyboru.

Brat Anastazji poznaje kobietę swego życia, czyż to nie piękne ? ale ma już od 4 lat zonę, i jeszcze córkę, którą kocha strasznie. Ale jakoś jedno nie przeszkadza zupełnie drugiemu.
Prawie każdy bohater marzy o miłości i rodzinie. Aż to takie jest nużące. Ten tego kocha, a tamten nie kocha , a tamten kocha, ileś małżeństw zawartych z wyrachowania- czy to romans jakiś taki dziwaczny, czy jeszcze kryminał?

Nie wiem też jak Anastazja mieści tych wszystkich gości, włącznie z Loszką, w swojej kawalerce. Pokój z kuchnią, a przewijają się tam tłumy ludzi. To jest chyba jakaś naprawdę duża kawalerka.

I nie podoba mi się wybielanie morderstwa z zemsty - morderca to morderca - niezależnie od motywacji efekt faktyczny jest taki sam - 3 trupy.

Kryminał trochę taki jakby autorka najpierw sie upiła na smutno, a dopiero potem pisała.

Jak zwykle absurdalna, ale tym razem na smutno i to mi się nie podobało. No przecież nie po to czytam wieczorem absurdalny kryminał, żeby się smucić.
Potrzebuje rozrywki, inteligentnego odmóżdżenia - wesołego absurdu, z ciekawymi postaciami - i w tej książce to wszystko jest, ale mocno przyprawione smutkiem niestety.

Właściwie wszystkie postacie są mocno tragiczne,...

„Morderca mimo woli” to kolejna seria przygód moskiewskiej policjantki Anastazji Kamieńskiej. Trochę chyba nietypowa, bo samo śledztwo nie zostało poprzedzone żadną konkretną zbrodnią, a jedynie podejrzeniem, że „coś się dzieje”, zaś dochodzenie prowadzone jest nie przez policyjną ekipę, ale ludzi, którzy zwykle są na bakier z prawem. I ten ostatni fakt chyba najbardziej odzwierciedla specyficzny koloryt postkomunistycznej Rosji, którego by na darmo szukał w innych krajach. Bo po prawdzie to nie wyobrażam sobie, by policjant na czynnej służbie poinformował swojego przełożonego, że zamierza wykorzystać do pracy wywiadowczej ludzi i sprzęt znanego mafiosa, bo ten mu wisi przysługę. I co chyba najlepsze, dostaje pozwolenie na takie działania.
Tym razem książka zawiera spory ładunek psychologiczny. Kilka ludzkich tragedii wzajemnie ze sobą splecionych i konsekwencje, jakie wywołały prawdziwie zasmucają i wzbudzają współczucie. Co sprawia, że czytelnik niekoniecznie staje po stronie ofiary. Zabieg dający do myślenia i skłaniający do zastanowienia się dłużej nad maksymą „sprawiedliwość jest ślepa”. Mnie szczególnie przypadła do gustu tragiczna postać generała Wakara: człowieka z zasadami, który został poddany ciężkiej próbie.
Ciekawa lektura.

„Morderca mimo woli” to kolejna seria przygód moskiewskiej policjantki Anastazji Kamieńskiej. Trochę chyba nietypowa, bo samo śledztwo nie zostało poprzedzone żadną konkretną zbrodnią, a jedynie podejrzeniem, że „coś się dzieje”, zaś dochodzenie prowadzone jest nie przez policyjną ekipę, ale ludzi, którzy zwykle są na bakier z prawem. I ten ostatni fakt chyba najbardziej...

Tym razem muszę przyznać, że nie bawiłam się tak dobrze, jak zazwyczaj.
Fabuła wydała mi się troszkę przekombinowana.
Ciągle mam ponadto wrażenie pewnej nierealności postaci Kamieńskiej.
Wszystko to jednak za mało, żeby mnie zniechęcić :)

Tym razem muszę przyznać, że nie bawiłam się tak dobrze, jak zazwyczaj.
Fabuła wydała mi się troszkę przekombinowana.
Ciągle mam ponadto wrażenie pewnej nierealności postaci Kamieńskiej.
Wszystko to jednak za mało, żeby mnie zniechęcić :)