Publikacja poświęcona jest podstawowym konstrukcjom polskiego prawa leśnego. Punkt centralny tej dziedziny regulacji prawnej stanowi ustawa o lasach z 1991 r., jednak istotne dla leśnictwa unormowania znajdują się także w innych aktach prawnych. Autorzy postulują zmiany w ustawodawstwie – od ustawy o lasach ku ustawie Prawo leśne, który to akt powinien objąć to, co jest teraz niepotrzebnie rozproszone w wielu innych aktach.

Autorzy omawiają instytucje prawne służące ochronie lasów i gospodarce leśnej. Ukazują leśnictwo jako fragment nowoczesnej ochrony środowiska, w tym przyrody. Lasy są dla tych zjawisk doskonałą ilustracją, ponieważ z jednej strony poddaje się je ochronie, z drugiej jednak są ważnym zasobem gospodarczym.

W polskiej literaturze prawniczej poświęconej leśnictwu publikacja ma pionierski charakter. Ukazywały się dotychczas pozycje poświęcone pewnym szczególnym zagadnieniom prawnym leśnictwa, określonym wybranym problemom. Wydano opracowania o charakterze komentarzy. Publikacji pretendującej do całościowego ukazania tej ważnej, także z praktycznego punktu widzenia, dziedziny prawa, dotychczas nie było.