Wróciłem do twórczości Wilbura Smitha po prawie 10-letniej przerwie...

No i trochę się zawiodłem, choć nie spodziewałem się rewelacji. Wiedziałem, że twórczość tego autora to raczej niezbyt wymagająca rozrywka, ale miałem nadzieję, że Starożytny Egipt będzie tu głównym "bohaterem". Tymczasem większa część akcji dzieje się poza państwem faraonów. Chyba tutaj tkwi powód mojego rozczarowania.

Wróciłem do twórczości Wilbura Smitha po prawie 10-letniej przerwie...

No i trochę się zawiodłem, choć nie spodziewałem się rewelacji. Wiedziałem, że twórczość tego autora to raczej niezbyt wymagająca rozrywka, ale miałem nadzieję, że Starożytny Egipt będzie tu głównym "bohaterem". Tymczasem większa część akcji dzieje się poza państwem faraonów. Chyba tutaj tkwi powód...

Jakże ja czekałem! Jakże się ucieszyłem, że pojawił się kolejny tom!
I wiecie co? Lepiej byłoby, gdyby nigdy nie powstał.
Był fatalny w każdym calu.
Bez sensu, bez wyrazu, bez ciekawości, bez intrygi, bez zaskoczenia, bez dialogów. Bez przyjemności.
To była męka i - muszę to zrobić dla równowagi - choć Czarownik dostał ode mnie 10/10, tu pozostaje mi wyłącznie... 1.

Jakże ja czekałem! Jakże się ucieszyłem, że pojawił się kolejny tom!
I wiecie co? Lepiej byłoby, gdyby nigdy nie powstał.
Był fatalny w każdym calu.
Bez sensu, bez wyrazu, bez ciekawości, bez intrygi, bez zaskoczenia, bez dialogów. Bez przyjemności.
To była męka i - muszę to zrobić dla równowagi - choć Czarownik dostał ode mnie 10/10, tu pozostaje mi wyłącznie... 1.

Nie twierdzę, że książka nie jest dobra, bo swoich fanów z pewnością znajdzie. Chodzi o to, że to najzwyczajniej nie moje klimaty. Przeczytałam książkę do końca, nie powiem, że nie, ale opornie mi to szło.

Nie twierdzę, że książka nie jest dobra, bo swoich fanów z pewnością znajdzie. Chodzi o to, że to najzwyczajniej nie moje klimaty. Przeczytałam książkę do końca, nie powiem, że nie, ale opornie mi to szło.

Moim zdaniem najgorsza z części o przygodach Taity.
Książka mi się bardzo "dłużyła", dopiero w połowie zaczęła troszkę się rozkręcać i wciągać.
Dużo w niej niejasności i naciągania historii (no i zjawisk nadprzyrodzonych). Czytając tę książkę czułam się lekko rozczarowana, czytało się zupełnie inaczej niż poprzednie części.
Przyznam szczerze książka niezbyt mi się podobała.
No i zakończenie książki.... no cóż kto czytał ten wie, że jest troszeczkę naciągana, aby było szczęśliwe happy end.

Moim zdaniem najgorsza z części o przygodach Taity.
Książka mi się bardzo "dłużyła", dopiero w połowie zaczęła troszkę się rozkręcać i wciągać.
Dużo w niej niejasności i naciągania historii (no i zjawisk nadprzyrodzonych). Czytając tę książkę czułam się lekko rozczarowana, czytało się zupełnie inaczej niż poprzednie części.
Przyznam szczerze książka niezbyt mi się podobała....

Najdłużej czytana ze wszystkich piętnastu powieści Wilbura Smitha jakie do tej pory poznałem. Przygody bohaterów są raczej rutyną ich tułaczki wzdłuż wyschniętego Nilu (spanie, polowanie, rozbijanie obozu..., walka z dzikimi plemionami, leczenie ran i tak w kółko...). Poza tym zbyt wiele tutaj magii i nadprzyrodzonych mocy. Zazwyczaj w książkach to dobro walczy ze złem, a tutaj mamy walkę prawdy z kłamstwem. Prawdę reprezentuje oczywiście Taita, wzór cnót, mądrości i wszystkich "ochów" i "achów". Wilbur zbyt bardzo przejaskrawił fabułę i możliwości bohatera (Taity). Jedno jest pewne, muszę sobie zrobić dłuższą przerwę od twórczości Wilbura Smitha.

Najdłużej czytana ze wszystkich piętnastu powieści Wilbura Smitha jakie do tej pory poznałem. Przygody bohaterów są raczej rutyną ich tułaczki wzdłuż wyschniętego Nilu (spanie, polowanie, rozbijanie obozu..., walka z dzikimi plemionami, leczenie ran i tak w kółko...). Poza tym zbyt wiele tutaj magii i nadprzyrodzonych mocy. Zazwyczaj w książkach to dobro walczy ze złem, a...

Gdy wziąłem do ręki tę książkę i przeczytałem opis, to pomyślałem sobie: fajnie znowu wrócić do Taity i jego przygód. W dodatku opis spodobał mi się. A co dostałem? Zażenowanie, że czytałem to. Dostałem pamiętnik starego erotomana, który zarywał do szesnastolatki, a nawet wcześniej, gdy nie miała tyle lat. I nie przemawia do mnie kolejne wcielenie dawnej miłości Taity. A do tego ta szesnastolatka umie strzelać z łuku, bić się, używać magii, a gdy tylko znajduje się w pobliżu Taity nagle głupieje, nadaje się tylko do gotowania i płakania, a do tego nazywa penisa Taity "nieznajomym" lub potem "przyjacielem". Serio? Nie jestem pewien, czy wrócę kiedyś do tej serii.

Gdy wziąłem do ręki tę książkę i przeczytałem opis, to pomyślałem sobie: fajnie znowu wrócić do Taity i jego przygód. W dodatku opis spodobał mi się. A co dostałem? Zażenowanie, że czytałem to. Dostałem pamiętnik starego erotomana, który zarywał do szesnastolatki, a nawet wcześniej, gdy nie miała tyle lat. I nie przemawia do mnie kolejne wcielenie dawnej miłości Taity. A do...

Po ciekawym "Czarowniku", kolejna część sagi egipskiej zawodzi. Brakuje mi wielowątkowości, kolorowych bohaterów i realiów starożytnego Egiptu - zamiast tego mamy dłuuuugie i nudne opisy podróży, czarownicę, dużo magi i mnóstwo nadprzyrodzonych, nierealistycznych wydarzeń. Nawiązane postaci Fenn do Lostris w ogóle mnie nie przekonuje, tak jak to, co się dzieje na końcu opowiadania z Taitą. Wątpię, żebym sięgnęła po tej części po następną, "Zemsta Nilu" skutecznie mnie zniechęciła do sagi.

Po ciekawym "Czarowniku", kolejna część sagi egipskiej zawodzi. Brakuje mi wielowątkowości, kolorowych bohaterów i realiów starożytnego Egiptu - zamiast tego mamy dłuuuugie i nudne opisy podróży, czarownicę, dużo magi i mnóstwo nadprzyrodzonych, nierealistycznych wydarzeń. Nawiązane postaci Fenn do Lostris w ogóle mnie nie przekonuje, tak jak to, co się dzieje na końcu...

Z dużym realizmem przybliżone życie w starożytnym Egipcie, pełnym zaklęć, bogów i gorącego słońca. Czyta się szybko, a lektura wciąga. Warto sięgnąć po cały cykl.
Jednak, moim zdaniem nie jest to książka stricte historyczna.

Z dużym realizmem przybliżone życie w starożytnym Egipcie, pełnym zaklęć, bogów i gorącego słońca. Czyta się szybko, a lektura wciąga. Warto sięgnąć po cały cykl.
Jednak, moim zdaniem nie jest to książka stricte historyczna.

so-so. Poprzednie 3 były super. A ta wręcz przeciwnie: mocno słaba.
Nie wiem czy sięgnę po 5. część...

so-so. Poprzednie 3 były super. A ta wręcz przeciwnie: mocno słaba.
Nie wiem czy sięgnę po 5. część...

Książka zdecydowanie powinna trafić pod kategorię "fantasy". Powieść miała być kontynuacją poprzednich części, jednak jej forma zupełnie odbiega od kanonu sfabularyzowanej historii. Mamy tu do czynienia z pustynnymi demonami, mocami magicznymi czarowników, nieprawdopodobnymi zdarzeniami, rzucaniem klątw, etc. Ale to właśnie, tak mało naukowe, podejście sprawia, że książka jest tym bardziej wciągająca. Określiłabym ją jako wariacja autora na temat egipskich wierzeń magicznych. Zdecydowanie poniosła go wyobraźnia, ale dzięki temu powieść sama w sobie stała się o wiele ciekawsza niż poprzednie części.

Książka zdecydowanie powinna trafić pod kategorię "fantasy". Powieść miała być kontynuacją poprzednich części, jednak jej forma zupełnie odbiega od kanonu sfabularyzowanej historii. Mamy tu do czynienia z pustynnymi demonami, mocami magicznymi czarowników, nieprawdopodobnymi zdarzeniami, rzucaniem klątw, etc. Ale to właśnie, tak mało naukowe, podejście sprawia, że książka...