tak jak poprzednie części, wpisała się w mój nastrój. przeniosłam się do Grecji na czas czytania. w treści są wykorzystane motywy i opowieści, które każdy zna ze szkoły, ale mogłam je poznać na nowo.

tak jak poprzednie części, wpisała się w mój nastrój. przeniosłam się do Grecji na czas czytania. w treści są wykorzystane motywy i opowieści, które każdy zna ze szkoły, ale mogłam je poznać na nowo.

Po nieco słabym drugim tomie czas na decydujące rozstrzygnięcie wszystkich spraw.

Przez "Upadek królów" przewijają się wszystkie postaci, które poznajemy od początku całej serii, nawet te, o których można było zapomnieć już dawno temu. Cała opowieść snuje się powoli, więc powrót do mało znaczących postaci, które nagle zyskują swoje pięć minut, a ostatecznie dużo do powieści nie wnoszą, jest moim zdaniem trochę przeciąganiem wszystkiego, przez co ta część była najdłuższa ze wszystkich. Było to w moim uczuciu o tyle męczące, że licząc cały drugi tom i jakieś 450 stron tomu trzeciego nie działo się nic nadzwyczajnego, a całość niemiłosiernie się dłużyła.

To, co mogę oddać autorowi (teraz to już autorom) to całkowite odejście od Homera i przemienienie jego wszystkich "fantastycznych" stworzeń i istot do roli opowieści Odyseusza (co warto wspomnieć, chyba jedynej postaci w serii, która mnie do siebie nie zraziła i do końca jej kibicowałem). Genialne moim zdaniem było również rozwiązanie sprawy Achillesa i Hektora, pomysł na zakończenie ich waśni był po prostu świetny, całkowicie odmienny od tego, co przekazał nam Homer i jeżeli miałbym wybierać, to wybrałbym w tym przypadku wersję autorów. No i tutaj wspomnę, że dzięki tej lekturze moje 'faworyzowanie' Achillesa (zasługa szkoły oczywiście) zmieniło się na bardziej neutralny grunt, bo dzięki całej serii mogliśmy wejść w życie codzienne Trojan i z nimi przeżywać większość przygód, daje to ciekawy pogląd na to, że Homer Homerem, ale zawsze jest też ta druga strona.

Wzruszający koniec pozostawił po sobie może nie pustkę, ale w jakimś stopniu smutek. Wszystko zostało domknięte na ostatni guzik i mimo moich narzekań na przeciągające się momenty przywiązałem się do bohaterów. Jednych nie lubiłem na początku, a zyskali w moich oczach pod koniec, w drugą stronę podobnie, czego przykładem jest bardzo ciekawie napisana Andromacha, ostatecznie upadająca do postaci chyba specjalnie irytującej i pełnej nieścisłości. W moich oczach zyskał przede wszystkim duet Kalliadesa i Banoklesa, ich rozwój i to, przez co przechodzą w końcowej fazie powieści był genialny, a sam Banokles z wielkoluda myślącego o tym, żeby tylko powalczyć, upić się i znaleźć kobietę staje się wzorem do naśladowania (za sprawą jednej tylko osoby).

Mógłbym to określić powieścią o kobietach Troi, bo to w sumie o nie toczy się walka, zawsze one są w centrum wszystkich wydarzeń. Staje się to dobrze widoczne dopiero po jakimś czasie, byłem ciekaw, dlaczego autor/autorzy pomniejsze bitwy jak i samą wojnę o Troję opisują bez polotu, tak na odczepnego, a odpowiedź przyszła pod koniec książki.

Książkę jak i serię bardzo polecam, pozostaje tylko pytanie, czy warto jest dążyć do świetnego zakończenia i po drodze narzekać i złorzeczyć na setki stron dłużyzn bez konkretów.

Po nieco słabym drugim tomie czas na decydujące rozstrzygnięcie wszystkich spraw.

Przez "Upadek królów" przewijają się wszystkie postaci, które poznajemy od początku całej serii, nawet te, o których można było zapomnieć już dawno temu. Cała opowieść snuje się powoli, więc powrót do mało znaczących postaci, które nagle zyskują swoje pięć minut, a ostatecznie dużo do...

Dopiero skończyłam a już tęsknię za bohaterami i ich przygodami. Super wciągająca trylogia. Wszystkie części na równym poziomie.

Dopiero skończyłam a już tęsknię za bohaterami i ich przygodami. Super wciągająca trylogia. Wszystkie części na równym poziomie.

"Czas herosów przemija."

Finałowy tom trylogii napisanej przez Davida Gemmella (i po jego śmierci ukończonej przez żonę autora, Stellę Gemmell) stanowi doskonałe zwieńczenie historii snutej w poprzednich dwóch książkach. Wszystkie wątki splatają się w całość, na pierwszy plan wracają postacie, które przez moment wydały się już odejść w zapomnienie, a epicka opowieść zmierza ku jedynemu możliwemu końcowi. Niezmiennie zachwyca mnie sposób, w jaki autor reinterpretuje mityczne wydarzenia i na nowo stwarza bohaterów, których znamy z dzieł Homera. Czyni z nich ludzi z krwi i kości, bardzo bliskich nam w swych rozterkach i słabościach, a jednocześnie pozwala im pozostać legendarnymi herosami z dawnych lat, których czasy już dawno odeszły w zapomnienie.

Trzeci tom trylogii wrzuca nas w wir akcji, podejmując wątki dokładnie w tym miejscu, w którym rozstaliśmy się z postaciami w poprzedniej części. Wracamy do znajomych miejsc i wydarzeń, nieuchronnie zmierzając do oblężenia skazanej na klęskę Troi. Przepowiednie, które poznaliśmy już dawno, zaczynają się wypełniać, giną kolejni herosi, a wspaniały świat zaczyna walić się na naszych oczach. Gemmell doskonale dozuje napięcie, idealnie przeplata wielkie i doniosłe losy wspaniałej Troi z drobnymi sprawami jej prostych mieszkańców i fantastycznie, z pomysłem wykorzystuje motywy takie jak koń trojański czy walka Achillesa z Hektorem w zupełnie niespodziewany sposób. Odkrywanie zmian, które wprowadził do historii znanej nam z mitów i tego, jak doskonale zostały one przemyślane, by wpasować je do opowiadanej historii było prawdziwą przyjemnością.

"Żyłam pośród bohaterów, pomyślała."

I dokładnie tak samo pomyślałam ja, gdy czytałam ostatnie strony tej książki. Przez kilka tygodni, poznając losy postaci, w które Gemmell tchnął życie na nowo, żyłam pośród bohaterów. Herosów z dawnych czasów, kierujących się honorem, odwagą i wiernością - samym sobie oraz swym przyjaciołom. Śledzenie ich losów było niesamowitą przygodą. Sięgając po tę trylogię nie miałam żadnych oczekiwań, a okazała się być wszystkim, czego potrzebowałam, nawet jeśli sama o tym nie wiedziałam.

"..a bajarze nie giną dopóty, dopóki żyją ich opowieści."

"Czas herosów przemija."

Finałowy tom trylogii napisanej przez Davida Gemmella (i po jego śmierci ukończonej przez żonę autora, Stellę Gemmell) stanowi doskonałe zwieńczenie historii snutej w poprzednich dwóch książkach. Wszystkie wątki splatają się w całość, na pierwszy plan wracają postacie, które przez moment wydały się już odejść w zapomnienie, a epicka opowieść...

Bardzo ciekawa seria książek o Wojnie Trojańskiej. Autor przedstawił swój punkt widzenia, z nowymi bohaterami, z fabułą od której nie możesz oderwać się na wet na moment, walkami które świetnie się czyta. Całość jest oplatana miłością i intrygą na każdym kroku. Polecam całą serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Bardzo ciekawa seria książek o Wojnie Trojańskiej. Autor przedstawił swój punkt widzenia, z nowymi bohaterami, z fabułą od której nie możesz oderwać się na wet na moment, walkami które świetnie się czyta. Całość jest oplatana miłością i intrygą na każdym kroku. Polecam całą serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Znakomity cykl. Świetne przedstawienie konfliktu. Bardzo wyraziści bohaterowie.

Znakomity cykl. Świetne przedstawienie konfliktu. Bardzo wyraziści bohaterowie.

Godne zakończenie wspaniałej sagi. David Gemmell miał świetny pomysł z odmitologizowaniem mitu o wojnie trojańskiej i przedstawieniem jak to wszystko mogło "naprawdę" wyglądać. Oczywiście o ile w ogóle się wydarzyło.
Pełna rozmachu i przygód akcja osadzona w realiach schyłkowej epoki brązu i galeria wspaniałych bohaterów - te elementy lektury będę pamiętał naprawdę długo. Niby takie historyczno-przygodowe czytadło ale przecież coś spowodowało, że nie mogłem oderwać się od lektury a piękne zakończenie prawie wycisnęło... A nie, nie przyznam się ;)
Co do trzeciego tomu to uczciwe pisząc miałem wrażenie, że jest nieco słabszy od dwóch poprzednich. Chyba jednak dało o sobie znać to, że książkę kończył ktoś inny niż zaczął, z całym szacunkiem dla małżonki Davida Gemmella. Mimo to nie jestem w stanie wystawić niższej noty. Całą trylogię należy oceniać jako całość. Świetną całość. Jeśli jesteś czytelnikiem spragnionym opowieści o herosach, odwadze, przyjaźni, poświęceniu i miłości to „Troja” na pewno Cię nie zawiedzie :)

Godne zakończenie wspaniałej sagi. David Gemmell miał świetny pomysł z odmitologizowaniem mitu o wojnie trojańskiej i przedstawieniem jak to wszystko mogło "naprawdę" wyglądać. Oczywiście o ile w ogóle się wydarzyło.
Pełna rozmachu i przygód akcja osadzona w realiach schyłkowej epoki brązu i galeria wspaniałych bohaterów - te elementy lektury będę pamiętał naprawdę długo....

Bardzo fajnie się czyta, luźno inspiruje się mitem, co czasem zaskakuje. Trochę nieścisłości i umowności, trochę naiwna. Czasem nadprzyrodzoność bohaterów irytuje. Ale ogólnie bardzo przyjemna lektura.

Bardzo fajnie się czyta, luźno inspiruje się mitem, co czasem zaskakuje. Trochę nieścisłości i umowności, trochę naiwna. Czasem nadprzyrodzoność bohaterów irytuje. Ale ogólnie bardzo przyjemna lektura.

Czytałam tak dawno temu. Nie jestem w stanie dać obecnie uczciwej, konkretnej oceny, ale cała seria była świetna- taką ją pamiętam, jak i pozostałe książki Gemmella, które bardzo mi się podobały. Dobra fantastyka.

Czytałam tak dawno temu. Nie jestem w stanie dać obecnie uczciwej, konkretnej oceny, ale cała seria była świetna- taką ją pamiętam, jak i pozostałe książki Gemmella, które bardzo mi się podobały. Dobra fantastyka.

Gorąco polecam tę pozycję! Obowiązkowa książka kto lubi historię i fantastykę. Oby więcej tak dobrze napisanych książek w takim stylu. Uwielbiam, uwielbiam i jeszcze raz uwielbiam!

Gorąco polecam tę pozycję! Obowiązkowa książka kto lubi historię i fantastykę. Oby więcej tak dobrze napisanych książek w takim stylu. Uwielbiam, uwielbiam i jeszcze raz uwielbiam!