"Zbrodniarka urodzona" to fragmenty dzieła Cesarego Lombroso i Guglielma Ferrero pod tytułem "Kobieta jako zbrodniarka i prostytutka. Studia antropologiczne, poprzedzone biologią i psychologią kobiety normalnej".

Cóż mogę rzec...
Całe to studium zbrodniczej natury kobiet moim zdaniem sprowadza się do postawienia tezy i upartego jej dowodzenia przez całą książkę. Zaczyna się od stwierdzenia, że kobiety nie dorównują mężczyznom intelektualnie i fizycznie, a kończy się wisienką na torcie w postaci "przewodnika" jak rozpoznać po twarzy i zębach czy dana kobieta będzie morderczynią :D przy tym padłam. Dobrze, ze było na końcu.

Bardzo biedne opracowanie, jeśli chodzi o temat, którego miało dotyczyć. Zyskuje natomiast gdy spojrzymy na nie inaczej: od strony postrzegania kobiet przez mężczyzn pod koniec XIX wieku.

"Zbrodniarka urodzona" to fragmenty dzieła Cesarego Lombroso i Guglielma Ferrero pod tytułem "Kobieta jako zbrodniarka i prostytutka. Studia antropologiczne, poprzedzone biologią i psychologią kobiety normalnej".

Cóż mogę rzec...
Całe to studium zbrodniczej natury kobiet moim zdaniem sprowadza się do postawienia tezy i upartego jej dowodzenia przez całą książkę. Zaczyna...

"Zbrodniarka urodzona" to fragment dzieła włoskiego psychiatry Cesare Lombroso (1835-1909) pod tytułem "Kobieta jako zbrodniarka i prostytutka" ("La donna delinquente, la prostituta e la donna normale"). Lombroso zasłynął jako twórca teorii głoszącej, że człowiek nie staje się przestępcą, lecz się nim rodzi.

To dzieło, które miało być przerażające, było co najwyżej przerażająco nudne. Przeczytanie niespełna 130 stron tekstu zajęło mi, nie jak sądziłem, dwie godzinki, ale całe dwa dni. Lombroso podniósł w swojej pracy mizoginię do rangi lematu. Cała "rozprawa" oparta jest na błędnych sylogizmach - autor charakteryzuje tu ogół na podstawie szczegółów (kobietę jako pojęcie, na podstawie życiorysów kilku przestępczyń). Wpierw z niecierpliwością, później z narastającym niepokojem, poszukiwałem jakichkolwiek oznak ironii, czy sarkazmu u autora, ale nie - okazuje się, że traktował on swoje twierdzenia ze śmiertelną powagą. Dlaczego się nad tym zastanawiam? Ano dlatego, że praca Lombroso została opublikowana w 1893 roku - czyli u schyłku XIX wieku, w czasie, gdy emancypacja kobiet była w rozkwicie, a autor bez cienia żenady raczy czytelnika stwierdzeniami rodem z wieków ciemnych, stwierdzeniami, których ewentualnie nie powstydziłby się sam nowy prezydent-elekt USA. Przykłady: "Zaznaczyć też nam wypadło, że kobieta tak duchowo, jak i cieleśnie jest właściwie nierozwiniętym mężczyzną" (str.10),"Kobietom tym ten tylko imponuje, kto je potrafi przemocą i brutalnością utrzymać na wodzy" (str. 41).

Nuda, intelektualna ciasnota i woda na młyn feministek - tak pokrótce można streścić "Zbrodniarkę urodzoną". W przeciwieństwie do innych publikacji z serii 10/17 nie zdaje egzaminu nawet jako ciekawostka z dawnych lat.

"Zbrodniarka urodzona" to fragment dzieła włoskiego psychiatry Cesare Lombroso (1835-1909) pod tytułem "Kobieta jako zbrodniarka i prostytutka" ("La donna delinquente, la prostituta e la donna normale"). Lombroso zasłynął jako twórca teorii głoszącej, że człowiek nie staje się przestępcą, lecz się nim rodzi.

To dzieło, które miało być przerażające, było co najwyżej...

Makabrycznie nudna definicja zbrodniarek i sprowadzanie kobiet do roli półgłówków i niemot. Denerwująca i właściwie język,którym jest pisana odbiega od normalnego używanego na co dzień.
Pierwszy raz chyba to piszę - nie polecam

Makabrycznie nudna definicja zbrodniarek i sprowadzanie kobiet do roli półgłówków i niemot. Denerwująca i właściwie język,którym jest pisana odbiega od normalnego używanego na co dzień.
Pierwszy raz chyba to piszę - nie polecam