Zagadnienie statusu embrionu ma swoją długą historię i nic nie traci na aktualności. Chociaż wiele starożytnych poglądów na temat mechanizmu powstawania człowieka i rozwoju embrionu zostało zweryfikowanych przez współczesne dokonania naukowe, kontrowersje wokół statusu embrionu nie milkną. We współczesnej debacie bioetycznej spór o status embrionu nabiera nowych wymiarów nie tylko w świetle coraz bardziej precyzyjnej wiedzy o embrionalnym rozwoju człowieka, ale przede wszystkim za sprawą możliwości ingerencji w ten rozwój i wykorzystania embrionu dla celów terapeutycznych. Tytułowy spór już dawno przestał być sporem czysto akademickim, a jego rozstrzygnięcie ma poważne społeczne, kulturowe, ale także polityczne, a nawet ekonomiczne konsekwencje. Jako potencjalne źródło komórek macierzystych, pomocnych w rozwoju nowych terapii, ludzki embrion stał się niezwykle cennym obiektem zainteresowania nauki i przemysłu. Czy jednak traktowanie go jako przedmiotu uprawnień innych osób jest adekwatnym odniesieniem? Czy wolno wytwarzać go na zamówienie, a w razie niewykorzystania do celów reprodukcyjnych, czy wolno traktować go jako surowiec? Czy w przypadku embrionu mamy do czynienia jedynie z „czymś”, ludzką tkanką, z którą należy postępować, jak z innymi tkankami? A może jest to już „ktoś” – osoba ludzka w pierwszej fazie jej istnienia, podmiot praw, któremu należy się szacunek, jak każdej innej istocie ludzkiej? Oto zasadnicza kontrowersja, która w niniejszej książce zostaje poddana drobiazgowej analizie. Czytelnik jest konfrontowany z wielością faktów, poglądów i stanowisk, począwszy od aspektów historycznych i medycznych, poprzez rozważania filozoficzne i teologiczne, aż po aspekty prawne. Oprócz szczegółowych informacji, książka pozwala prześledzić przytaczane argumenty zarówno zwolenników zredukowanego statusu embrionu, jak i rzeczników uznania pełni jego praw.