Mam słabość do książek, w których pokazani są zwykli ludzie i ich trud, gdzie w końcu i tak zwycięża dobro. Myślę, że pozytywistom spodobałaby się "Miłość w kolorze sepii". To, co urzekło mnie szczególnie, to możliwość zrobienia sobie spacerku historycznego ulicami Włocławka jakiego znam i o jakim tylko słyszałam. Z pewnością będzie to piękna podróż sentymentalna dla tych, którzy Włocławek znają, jak i ciekawy wstęp i zachęta do poznania tego miasta dla pozostałych.

Mam słabość do książek, w których pokazani są zwykli ludzie i ich trud, gdzie w końcu i tak zwycięża dobro. Myślę, że pozytywistom spodobałaby się "Miłość w kolorze sepii". To, co urzekło mnie szczególnie, to możliwość zrobienia sobie spacerku historycznego ulicami Włocławka jakiego znam i o jakim tylko słyszałam. Z pewnością będzie to piękna podróż sentymentalna dla tych,...

Lata trzydzieste, wieś Barany niedaleko Włocławka i dwoje młodych, pięknych i zakochanych w sobie ludzi. Jan, polski wojskowy, porucznik i Leokadia, prosta, biedna dziewczyna, półsierota, zmuszana do pracy przez matkę i ojczyma. Czy ich miłość się obroni i znajdą wspólnie szczęście? Powiem Wam, że zanim wzięłam do rąk tę książkę to przeleżała ona u mnie na półce ponad dwa lata. Przeczytałam też kilka opinii na jej temat i trochę mnie one zniechęciły. A opinie były bardzo różne, na przykład takie ..... "książka naiwna", "książka dla miłośniczek Rodziewiczówny, Mniszkówny i Dołęgi - Mostowicza", "przypomina bajkę o Kopciuszki". A, że ja swego czasu zachwycałam się literaturą wymienionych powyżej autorów to zabrałam się zaczytanie ....... i przepadłam. Książka wg mnie bardzo dobra, a że to historia miłosna? No cóż! Sądzę, że czasami warto sięgać po takie książki i poczytać o miłości tak pięknej i czystej jak miłość Stefci Rudeckiej i ordynata Michorowskiego z "Trędowatej".

Lata trzydzieste, wieś Barany niedaleko Włocławka i dwoje młodych, pięknych i zakochanych w sobie ludzi. Jan, polski wojskowy, porucznik i Leokadia, prosta, biedna dziewczyna, półsierota, zmuszana do pracy przez matkę i ojczyma. Czy ich miłość się obroni i znajdą wspólnie szczęście? Powiem Wam, że zanim wzięłam do rąk tę książkę to przeleżała ona u mnie na półce ponad dwa...

Leokadia ma ciężkie życie ze swoją matką i jej ojczymem. Matka ma wiecznie pretensje do całego świata... traktuje Leosię z pogardą, wiecznie wymyśla jej nowe zadania, a dziewczyna nie ma nawet chwili wytchnienia. Ojczym tylko milczy, a jak przychodzi co do czego to potrafi pokazać się od tej gorszej strony. Na szczęście na drodze pojawia się przystojny porucznik Jan i odmienia życie młodej kobiecie.
"Miłość w kolorze sepii" - to po prostu piękna powieść, o poszukiwaniu wolności i odnalezieniu swojego miejsca w świecie.

Leokadia ma ciężkie życie ze swoją matką i jej ojczymem. Matka ma wiecznie pretensje do całego świata... traktuje Leosię z pogardą, wiecznie wymyśla jej nowe zadania, a dziewczyna nie ma nawet chwili wytchnienia. Ojczym tylko milczy, a jak przychodzi co do czego to potrafi pokazać się od tej gorszej strony. Na szczęście na drodze pojawia się przystojny porucznik Jan i...

Książka autorstwa Katarzyny Sarnowskiej to proza bardzo wciągająca i hipnotyzująca w pewien sposób.
Początkowo , gdy zaczęłam czytać tę powieść, to pomyślałam, że mi się ona nie spodoba. Bo wojenne a właściwie przedwojenne klimaty są tu wiodące. A mnie takie rzeczy nie kręcą. Ale okazuje się, że to, coś więcej niż miłosna historia z wojną w tle.
To opowieść o marzeniach o tum, że na świecie jest mnóstwo wspaniałych ludzi, ale tych okrutnych jest również sporo. Toksyczni bliscy- to chyba najgorsze, co może się przytrafić.
Autorka w mistrzowski sposób pokazuje, że najwięcej wygrywają ci, którzy kierują się sercem i głosem swojej intuicji. Nie ma ważniejszego drogowskazu.
Wspaniale wykreowane postaci, wciągające dialogi, wartka akcja.
Twgo właśnie potrzebuje czytelnik, który chciałby przeczytać dobrą literaturę. No ok, ok. Ja tego oczekuję. I to otrzymałam, a więc czuję się zaspokojona czytelniczo.

Książka autorstwa Katarzyny Sarnowskiej to proza bardzo wciągająca i hipnotyzująca w pewien sposób.
Początkowo , gdy zaczęłam czytać tę powieść, to pomyślałam, że mi się ona nie spodoba. Bo wojenne a właściwie przedwojenne klimaty są tu wiodące. A mnie takie rzeczy nie kręcą. Ale okazuje się, że to, coś więcej niż miłosna historia z wojną w tle.
To opowieść o marzeniach o...

Potwornie naiwna. Nie dałam rady dokończyć.

Potwornie naiwna. Nie dałam rady dokończyć.

Historia Kopciuszka w klimatach starego kina. Ciut naiwna, trochę jak powieści Rodziewiczówny, taka "układna", ale porusza kilka ważnych tematów.

Historia Kopciuszka w klimatach starego kina. Ciut naiwna, trochę jak powieści Rodziewiczówny, taka "układna", ale porusza kilka ważnych tematów.

piękna, wzruszająca, prawdziwa powieść

piękna, wzruszająca, prawdziwa powieść

Jest rok 1928. Jan Stachurski to młody porucznik Wojska Polskiego, który zamieszkuje i służy we Włocławku, zaś Leokadia Bądkowska to dziewczyna młoda,ładna z podwłocławskiej wsi. Tych dwojga młodych zakochanych losy się splatają od tej chwili nie mogą o sobie zapomnieć Jan cały czas o swojej ukochanej Leosi myśli. Piękna Leosia jest półsierotą mieszka ze swoją macochą, ojczymem i dwójką rodzeństwa, traktowana jest surowo i bardzo źle uważają ją za służącą musi sprzątać, pomagać w domu,prać i gotować, czego jej siostra nic nie zrobi bo się nie chce, a w drodze do ich szczęścia stają też surowe zasady obowiązujące, rządzące przedwojenną armią, a także rodzina Leokadii. Młodzi muszą walczyć o swoją wielką,prawdziwą miłość i o swoje głębokie uczucie, łączące ich.
Jest to powieść z tajemnicami, polskimi realiami współczesnej Polski,z historią w tle.
Bardzo poruszyła mnie historia, wzruszyła do głębi serca mojego, a również zaskoczyła.
Przejmująca, bardzo wzruszająca,dobra książka przeczytałam z przyjemnością. Po takie powieści często sięgam i czytam bo interesujące,ciekawe są, a ta książka bardzo mi się spodobała.

Jest rok 1928. Jan Stachurski to młody porucznik Wojska Polskiego, który zamieszkuje i służy we Włocławku, zaś Leokadia Bądkowska to dziewczyna młoda,ładna z podwłocławskiej wsi. Tych dwojga młodych zakochanych losy się splatają od tej chwili nie mogą o sobie zapomnieć Jan cały czas o swojej ukochanej Leosi myśli. Piękna Leosia jest półsierotą mieszka ze swoją macochą,...

rewelacyjna lekka historia o czasach przedwojennych, Miłość i walka o nią, spotkania po kryjomu, nie zadowolenia rodziny. przeczytaj koniecznie :)

rewelacyjna lekka historia o czasach przedwojennych, Miłość i walka o nią, spotkania po kryjomu, nie zadowolenia rodziny. przeczytaj koniecznie :)

Dla miłośniczek książek pani Mniszek czy Rodziewiczównej to będzie bardzo dobra lektura. Dla mnie to taki romans historyczny, bo rzecz dzieje się w 1928 roku, który "trąci myszką" jest strasznie naiwny i trochę przypomina bajkę o Kopciuszku.
Leokadia jest półsierota, mieszka w małej wsi koło Włocławka razem z matką, ojczymem i dwójka rodzeństwa. Jest w domu traktowana jako służąca do wszystkiego, musi zajmować się całym gospodarstwem, prać , gotować sprzątać podczas gdy jej przyrodnia siostra nic nie robi.
Któregoś dnia pomaga odnaleźć drogę do miasta zagubionemu żołnierzowi i od tego czasu zaczynają się potajemnie spotykać.
Robią to w dni targowe, gdy Leokadia idzie na targ sprzedawać jajka.
Mają dla siebie tylko kilka chwil, ale to wystarcza, żeby Jan oprowadzał ją po mieście, zapraszał do kina czy restauracji.W tym czasie zaprzyjaźniają się z Żydem Ickiem, który później przynosi jej potajemnie listy od Jana.
Niestety rodzina chce ją wydać za bogatego ale brutalnego sąsiada i nawet dochodzi do zaręczyn. A Jan w tym czasie został wysłany w tajnej misji do innego miasta i nic o tych planach nie wie.
Autorka pokazała nam realia Polski międzywojennej. Życie na małej wsi, gdy córka musiała być we wszystkim posłuszna rodzicom, trochę obyczajów związanych z Wielkanocą czy zaręczynami. Są też piękne opisy miasta i historia kościołów we Włocławku. Jest trochę o polityce i o prześladowaniu Żydów .
A przede wszystkim jest smutno, łzawo i przygnębiająco. Bo autorka stara się czytelnika wzruszyć i przedstawia losy Leokadii i Jana jako miłość tragiczną, pełną bólu i tęsknoty.
Oceniam tą powieść jako dobrą bo coś tam w sobie ma, chociaż już dawno nie czytałam takiej naiwnej powieści współczesnej pisarki.

Dla miłośniczek książek pani Mniszek czy Rodziewiczównej to będzie bardzo dobra lektura. Dla mnie to taki romans historyczny, bo rzecz dzieje się w 1928 roku, który "trąci myszką" jest strasznie naiwny i trochę przypomina bajkę o Kopciuszku.
Leokadia jest półsierota, mieszka w małej wsi koło Włocławka razem z matką, ojczymem i dwójka rodzeństwa. Jest w domu traktowana jako...