93/180/2022
Wyzwanie LC lipiec 2022 – Chuda książczyna
Niby niezłe, ale męczące. Za dużo tekstów. Ponieważ są bardzo krótkie, na 185 stronach zmieściło się ich… 115 (jeżeli nie pomyliłam się w liczeniu). Taka ilość już nie bawi, raczej nuży. Postacie stają się takie same, powiedzonka nieśmieszne. Może trzeba by poczytać w małych dawkach, ale ja tak nie lubię.

93/180/2022
Wyzwanie LC lipiec 2022 – Chuda książczyna
Niby niezłe, ale męczące. Za dużo tekstów. Ponieważ są bardzo krótkie, na 185 stronach zmieściło się ich… 115 (jeżeli nie pomyliłam się w liczeniu). Taka ilość już nie bawi, raczej nuży. Postacie stają się takie same, powiedzonka nieśmieszne. Może trzeba by poczytać w małych dawkach, ale ja tak nie lubię.

Zachęcona lekturą tomu pt: „Szafa gra” sięgnęłam po te felietony i, niestety, srodze się zawiodłam. Tematem pogadanek są relacje z rozpraw sądowych. Z reguły przytaczane jako swoista nauka dla czytelnika. I niby wszystko jest w porządku, włącznie ze sformułowaniami typu: „rewizja w mieszkaniu to uroczystość nieprzyjemna”, tylko że całość jakaś taka wymuszona i mało dowcipna. Bardziej przypominają moralizujące narzekania niż kiwanie palcem z przymrużeniem oka. Na palcach jednej ręki mogę policzyć te nowelki, które mnie rozbawiły, a przecież w wymienionej wyżej książce było dokładnie odwrotnie. Mało było felietonów, które nie śmieszyły. Również gwara warszawska, czyli jeden z atutów Wiecha, pojawia się z rzadka i z przymusem. Dla miłośników tego pisarza będzie to lektura obowiązkowa, lecz większość czytelników powinna sięgnąć po inny tom z tej serii licząc na lepszą rozrywkę.

Zachęcona lekturą tomu pt: „Szafa gra” sięgnęłam po te felietony i, niestety, srodze się zawiodłam. Tematem pogadanek są relacje z rozpraw sądowych. Z reguły przytaczane jako swoista nauka dla czytelnika. I niby wszystko jest w porządku, włącznie ze sformułowaniami typu: „rewizja w mieszkaniu to uroczystość nieprzyjemna”, tylko że całość jakaś taka wymuszona i mało...