Temat robaków nadal trwa, generalnie nic tu sie nie dzieje tylko gdzies cos powspominają troche bespin etc na pewno na plus trening leii pod okiem saby sebatyne jak i dziecko jacena - allana ktora tez ma bardzo duzy wplyw na pozniejsze losy w dziedzictwie mocy, jako tako historia nie porywa ale na plus oczywiscie tarfang i juun ;)

Temat robaków nadal trwa, generalnie nic tu sie nie dzieje tylko gdzies cos powspominają troche bespin etc na pewno na plus trening leii pod okiem saby sebatyne jak i dziecko jacena - allana ktora tez ma bardzo duzy wplyw na pozniejsze losy w dziedzictwie mocy, jako tako historia nie porywa ale na plus oczywiscie tarfang i juun ;)

Dalszy ciąg utarczek z kosmicznymi robakami. Killikowie powoli zasiedlają nową planetę, ale wybuch tajemniczej zarazy prowadzi do konfliktu z Sojuszem Galaktycznym. Ponownie jak w przypadku poprzedniego tomu widać tutaj silną inspirację Yuuzhan Vongami – w tej części przejawia się to zastosowaniem podobnej biotechnologii w celach szpiegowskich i obronnych. Znowu czuję się zmęczony powtarzalnością motywów. Także słabo wypada postać, która ma stać na czele Killików – jest tu już właściwie bezwolną marionetką, a z kolei istoty nią sterujące w sumie zostają pozbawione jakiejkolwiek osobowości i są przez to dosyć nudnawe. Killikowie w moich oczach stali się teraz jednoznacznie negatywnymi bohaterami i utracili moralną niejasność z poprzedniego tomu. Za to podobnie jak ostatnio świetnie przedstawiono Jacena i jego rozwój jako jedi – tutaj wypada to szczególnie dobrze biorąc pod uwagę, że jest postawiony w sytuacji, która może mieć duży wpływ na całe Expanded Universe. Jeżeli już chodzi o umiejętności jedi, to bardzo zaskoczyło mnie jak potężną wojowniczką jest tu Leia – nie jestem pewien czy to już było poruszane w którejś z chronologicznie wcześniejszych książek, ale ja osobiście pierwszy widzę ją jako pełnoprawną jedi – w moich oczach jest to duży plus, bo świadczy o rozwoju postaci. Podobało mi się też jak przedstawiono napięte stosunki pomiędzy Sojuszem, jedi i wynikający z tego podział w zakonie – jestem ciekawy co z tego wyniknie. Rozczarowuje za wątek Hana i Luke’a – wydawałoby się, że przebywanie pośród obcych powinno być okazją do wprowadzenia nowych pomysłów, ale tu właściwie mamy tylko jeden i to moim zdaniem dosyć naiwny wybieg – reszta to właściwie powtarzanie tych samych informacji o Killikach. Ogólnie książka średnia, ale ratuje ją rozwój postaci oraz wątki polityczne.

Dalszy ciąg utarczek z kosmicznymi robakami. Killikowie powoli zasiedlają nową planetę, ale wybuch tajemniczej zarazy prowadzi do konfliktu z Sojuszem Galaktycznym. Ponownie jak w przypadku poprzedniego tomu widać tutaj silną inspirację Yuuzhan Vongami – w tej części przejawia się to zastosowaniem podobnej biotechnologii w celach szpiegowskich i obronnych. Znowu czuję się...