Polak sprzeda zmysły

Czy ta książka jest zapisem obrazu współczesnej Polski z perspektywy ogłoszeń? No, niekoniecznie, bo raczej nie co dzień daje się obwieszczenie o poszukiwaniu spermy, sensu życia, zwalczaniu nudy, czy oddaniu bezwartościowych rodzinnych dewocjonalii w dobre ręce. Konrad Oprzędek wyszukuje bardzo ekstremalne obwieszczenia i stara się odkryć historie, które za nimi stoją. Empatycznie wysłuchuje swoich rozmówców, których opowieści łączą najczęściej dojmująca samotność, smutek, bądź też niemożność porozumienia się z drugim człowiekiem. Do przeczytania i przemyślenia, choć nie dla zbyt wrażliwych.

Czy ta książka jest zapisem obrazu współczesnej Polski z perspektywy ogłoszeń? No, niekoniecznie, bo raczej nie co dzień daje się obwieszczenie o poszukiwaniu spermy, sensu życia, zwalczaniu nudy, czy oddaniu bezwartościowych rodzinnych dewocjonalii w dobre ręce. Konrad Oprzędek wyszukuje bardzo ekstremalne obwieszczenia i stara się odkryć historie, które za nimi stoją....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uważam, że książka była ciekawa, chociaż treść nie była zaskakująca. W czasie czytania czułam głównie smutek i współczucie wobec bohaterów.

Uważam, że książka była ciekawa, chociaż treść nie była zaskakująca. W czasie czytania czułam głównie smutek i współczucie wobec bohaterów.

Pokaż mimo to

Trochę nudne.

Trochę nudne.

Pokaż mimo to

Trzeba być niesamowicie ostrożnym, kiedy do ręki bierze się książki takie jak "Polak sprzeda zmysły". Przy odrobinie złej woli można odnieść wrażenie, że obraz Polski i Polaków, przedstawiony w tych reportażach, jest obrazem kompletnym i spójnym, że nie ma już miejsca na nic więcej. Ciężko zgodzić się z Mariuszem Szczygłem, który pisze: "Wreszcie możemy zobaczyć siebie! Nie ma o Polsce takich książek jak debiut Konrada Oprzędka. Wariackich, ale pogodnych. Smutnych, ale nie przygnębiających". Niektórzy, być może, zobaczą w tych opowieściach siebie; możliwe nawet, że każdy znajdzie jakiś mniejszy lub większy punkt zaczepienia dla własnych doświadczeń i znanej sobie rzeczywistości. Tyle, że jeden punkt zaczepienia nigdy nie stanie się całością. Owszem, grana przez Oprzędka melodia brzmi znajomo! Czasami wzrusza, czasami zasmuca. Wbrew temu, co pisze Szczygieł - potrafi nieźle zdołować. Ale nadal to tylko jedna z wielu melodii, jedna z wielu kombinacji dźwięków, które są możliwe, i które są rzeczywistością. Dlatego jeśli zastanawiasz się nad tym, czy warto sięgnąć po te książkę - daj jej szansę! Ale dając jej szansę, pamiętaj, że nie jest jakąś objawioną wizją Polaków jako "całości", nie jest nawet szczególnie błyskotliwa. To nie jest - i nie ma prawa być - satelitarne zdjęcie Polski, tylko kontur naszego kraju namalowany patykiem na piasku. Być może więcej mówiący o osobie, która go stworzyła, niż o samym konturze. Czytając książkę pamiętaj, że to nie jest obraz Polaków, tylko kolaż wybranych i ułożonych przez autora zdjęć, które łączy jakiś wspólny mianownik. I to zawsze będzie tylko część prawdy o nas samych. To historie kilkunastu osób, nie kilkudziesięciu milionów. Zresztą już punkt wyjścia jest dosyć problematyczny. Osoby, które wystawiają coś na sprzedaż w Internecie, chcą się czegoś pozbyć, to jednak pewna samo stanowiąca się grupa ludzi. Jeśli jesteś zadowolony z własnego życia, jeśli masz sentyment do rzeczy, które posiadasz, albo po prostu potrafisz się ich pozbyć bez konieczności jakiejkolwiek rekompensaty, to nie wystawiasz ich (i siebie) na sprzedaż w Internecie. Może jestem nadmiernym optymistą, ale sądzę, że jednak większość ludzi po prostu pozwala rzeczom odejść. Wysłanie ogłoszenia to pewien moment desperacji - jak chociażby opisana w książce matka, która chce sprzedać swoją nerkę, żeby zapewnić swoim dzieciom jakikolwiek byt. To kobieta zdesperowana, która chwyta ostatnią, wirtualną deskę ratunku. I jeśli ten obrazek mówi cokolwiek o Polakach, to nie o niej, tylko o tym, że jako naród nie byliśmy w stanie stworzyć dotąd przestrzeni, w której takie osoby mogą czuć się bezpiecznie i gdzie mogą szukać wsparcia. Przy czym wrzucona do jednego worka z innymi "dawcami" - ta kobieta ginie. Na długo przed tym, zanim trafi na podejrzany stół operacyjny. Albo nie trafi.

To trochę książka o osobach potrzebujących pomocy, które stają się pretekstem dla czyjejś aktywności zawodowej. Tak, wiem - reportaże często mają ten "urok". Przy czym ciężko znaleźć mi czasami u Oprzędka człowieka. A przecież o ludziach ta książka być miała.

Oprzędek widzi historie, ale nie dostrzega bohaterów, albo wydaje mu się, że ich dostrzega. A ślepy reporter jest jak chirurg mdlejący na widok krwi. I najpiękniejszy nawet język - a język jest tej książki całkiem udaną stroną - nie przykryje pustki.

Trzeba być ostrożnym, czytając tę książkę, żeby nie dać się zwieść pięknemu językowi i elokwencji autora. Daję 5/10, bo to nie jest technicznie zła publikacja. Lektura potrafi wciągnąć, opisane historie rozczarować, zdenerwować i wzruszyć. Ale to ciągle nie to. Chyba mam trochę większe oczekiwania, kiedy ktoś obiecuje mi, że powie mi trochę prawdy o mnie samym. Bo czasami lepiej po prostu niczego nie obiecywać. I czasami lepiej niczego nie opowiadać.

Trzeba być niesamowicie ostrożnym, kiedy do ręki bierze się książki takie jak "Polak sprzeda zmysły". Przy odrobinie złej woli można odnieść wrażenie, że obraz Polski i Polaków, przedstawiony w tych reportażach, jest obrazem kompletnym i spójnym, że nie ma już miejsca na nic więcej. Ciężko zgodzić się z Mariuszem Szczygłem, który pisze: "Wreszcie możemy zobaczyć siebie!...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba spodziewałem się czegoś więcej po tej pozycji ale... to że czegoś się spodziewamy nie oznacza, że tak ma być. Ogólnie książkę czyta się szybko bo jest wciągająca i ciekawa. Warto w każdy sposób poszerzać swoje horyzonty. Nie powala i nie szokuje, ale jest ok.

Chyba spodziewałem się czegoś więcej po tej pozycji ale... to że czegoś się spodziewamy nie oznacza, że tak ma być. Ogólnie książkę czyta się szybko bo jest wciągająca i ciekawa. Warto w każdy sposób poszerzać swoje horyzonty. Nie powala i nie szokuje, ale jest ok.

Pokaż mimo to

Autorowi tego tworu wydawało się, że naśladując hity typu „w Polsce źle się rzyje, i mało zarabja” wybije się i trochę zarobi.

Może powinien mnie zrazić jakiś tajemniczy wydawca, może powinien mnie zrazić gołotyłek na okładce omawianego tworu... może powinno mnie zrazić hasło debiut? Ja jednak postanowiłam dać autorowi szansę, jakiej drugi raz się nie daje.


Od początku autor stara się nas zszokować (rozdział „pissing proszę księdza”) również używa słów wulgarnych czy wręcz plugawych (cytat bym dała, ale mi wstyd pisać te twory językowe) i w tym wszystkim wydaje mu się, że pisze z poczuciem humoru jakby to zwykłe przekleństwa i ich ilość były wyznacznikiem humoru. Jedynym słowem na poziomie znajomości języka wyższym niż używanie określeń najstarszego zawodu świata w różnorakiej formie było „przepoczwarzyć” możliwe, że po rozdziale o babci na sex czacie (prawdopodobnie chciał tym udowodnić brak różnić między pokoleniami, ale na litość boską!) i tylko w tym wszystkim w rozdziale o zdrowiu i jego skutkach ubocznych leży i kwiczy Adaś Miauczyński (tak! Ten z dnia świra), kwiczy, gdyż zapewne sam żałuje użycia w takich moralnych wywodach autora, którym brakuje moralności.


Podsumowanie? Nie wiadomo skąd wzięte ogłoszenia, które zapewne nie są prawdziwe i te dewiacje połączone z narzekaniem na księży (słusznym czy nie, cała książka nie może być o tym jednym) a na końcu rozczulenie religijne autora. Nie polecam.

Autorowi tego tworu wydawało się, że naśladując hity typu „w Polsce źle się rzyje, i mało zarabja” wybije się i trochę zarobi.

Może powinien mnie zrazić jakiś tajemniczy wydawca, może powinien mnie zrazić gołotyłek na okładce omawianego tworu... może powinno mnie zrazić hasło debiut? Ja jednak postanowiłam dać autorowi szansę, jakiej drugi raz się nie daje.


Od początku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Warto przeczytać w celach poznawczych. Nie wiedziałam czym Polacy handlują w internecie, włos się jeży na głowie !
Utwierdziłam się w jak dziwnym kraju żyję.

Warto przeczytać w celach poznawczych. Nie wiedziałam czym Polacy handlują w internecie, włos się jeży na głowie !
Utwierdziłam się w jak dziwnym kraju żyję.

Pokaż mimo to

Spokojnie, książka nie zawiera podniecających treści erotycznych, sugerowanych przez okładkę i tytuł 😊 Bardzo dobrze zrobiony reportaż, bez taniej sensacji, nie najświeższej daty, bo z 2016 roku. Niewielka objętość – 150 stron. Kiedy przyjeżdzam na urlop do Polski, kupuję gazety codzienne i chętnie czytam ogłoszenia drobne, bo mówią one wiele o życiu mieszkańców. Autor wybrał ogłoszenia internetowe, mające większy zasięg odbiorców i zapewniające ich autorom większą anonimowość. Odpowiadał na te ogłoszenia raz jako potencjalny klient, raz jako reporter, pytając o motywy.

Wraz z demokracją (= kapitalizmem) przyszły do Polski problemy, które poznałam już wcześniej, żyjąc na Zachodzie Europy - sprzedawanie pamiątek rodzinnych, przedmiotów sakralnych, używanej bielizny damskiej. Nie szokują mnie te tematy, bo już się z nimi oswoiłam. W Polsce doszły jeszcze większe problemy – ogłoszenie samotnie wychowującej matki dwojga małych dzieci proponującej sprzedaż własnej nerki, bo zasiłek i jej praca nie wystarczają na ogrzewanie mieszkania w zimie woła o pomstę do nieba! To już nie Europa, to Azja! System opieki społecznej jest niewystarczający, szkoda, że ta matka nie może się przenieść w tę zachodnią zgniliznę, tak krytykowaną przez „prawdziwych patriotów”, przynajmniej by jej dzieci nie marzły i spełniłoby się jej marzenie o jej dzieciach biegających w koszulkach w zimie po ciepłym mieszkaniu.
Dobry, wciągający styl literacki autora.
Smutny i bolesny obraz Polski i Polaków, zmuszający do refleksji. Bardzo polecam.

Spokojnie, książka nie zawiera podniecających treści erotycznych, sugerowanych przez okładkę i tytuł 😊 Bardzo dobrze zrobiony reportaż, bez taniej sensacji, nie najświeższej daty, bo z 2016 roku. Niewielka objętość – 150 stron. Kiedy przyjeżdzam na urlop do Polski, kupuję gazety codzienne i chętnie czytam ogłoszenia drobne, bo mówią one wiele o życiu mieszkańców. Autor...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O wariatach dla wariatów

Sprzedaż używanych majtek, pissing – sikanie na partnera, sprzedaż spermy, wirtualne życie pozagrobowe, handel własnymi narządami, eliksiry młodości, ale nie mądrości – taki oto kramik z luksusowymi towarami możemy znaleźć w internecie. Reklama dźwignią handlu – a taki obraz współczesnego Polaka wyłania się z reportaży Konrada Oprzędka "Polak sprzeda zmysły" opartych na ogłoszeniach w Internecie – obraz kreatywnego handlowca-fetyszysty.
Kim jesteśmy, kiedy nikt nie widzi i przestajemy oszukiwać samych siebie, a zaczynamy oszukiwać cały świat? Potrzeba matką wynalazku i jak widać w tych krótkich reportażach, kiedy jesteśmy w potrzasku, potrzebie czy biedzie nasza kreatywnośc osiąga epogeum. Wymyślamy rzeczy i sposoby na życie i przetrwanie/przetrzymanie, które na światło dzienne nie wypływają. Świat wirtualny staje się naszym światem bez granic, barier i ogranicza nas tylko wyobraźnia. Szkoda, że nasze fetysze tuszujemy i spychamy do świata nierzeczywistego, choć one same są tak realne. I wcale nie jesteśmy tytułowymi wariatami. Raczej świadomymi hipokrytami.
Polecam. Warto przyjrzeć się polskiej, nowej "tożsamości".


Konrad Oprzędek, Polak sprzeda zmysły, Dowody na istnienie. Wydawnictwo, Warszawa 2016

O wariatach dla wariatów

Sprzedaż używanych majtek, pissing – sikanie na partnera, sprzedaż spermy, wirtualne życie pozagrobowe, handel własnymi narządami, eliksiry młodości, ale nie mądrości – taki oto kramik z luksusowymi towarami możemy znaleźć w internecie. Reklama dźwignią handlu – a taki obraz współczesnego Polaka wyłania się z reportaży Konrada Oprzędka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra pozycja, mimo że pozostawia czytelnika z poczuciem goryczy. Język sprawny i bystry, bezpretensjonalny.
Może kiedyś w przyszłości Autorowi uda się powtórzyć "eksperyment", tyle, że wyjdzie z tego bardziej optymistyczny obraz naszego społeczeństwa? Sobie, Autorowi i społeczeństwu bardzo bym tego życzyła.

Bardzo dobra pozycja, mimo że pozostawia czytelnika z poczuciem goryczy. Język sprawny i bystry, bezpretensjonalny.
Może kiedyś w przyszłości Autorowi uda się powtórzyć "eksperyment", tyle, że wyjdzie z tego bardziej optymistyczny obraz naszego społeczeństwa? Sobie, Autorowi i społeczeństwu bardzo bym tego życzyła.

Pokaż mimo to