"Neo-noir. Ciemne zwierciadło czasów kryzysu" to pierwsza polska monografia poświęcona zagadnieniom nowego filmu czarnego. W otwierającej części autorka dokonuje rekapitulacji dotychczasowych definicji zjawiska, proponując równocześnie własne rozumienie neo-noiru jako estetyki szczególnie prężnie rozwijającej się w czasach wielorako rozumianych kryzysów (w tym kryzysów tożsamościowych, epistemologicznych, a także kryzysów kategorii takich jak płeć czy samo kino). Chociaż w swoim opracowaniu autorka bazuje głównie na przykładach filmowych, odwołuje się także do wybranych komiksów (np. "Joker" Briana Azzarello i Lee Bermejo),gier wideo ("L.A. Noire") oraz wideoklipów ("Who Is It?" Michaela Jacksona),a nawet reklam (seria "BMW: The Hire"). Książka zawiera omówienia i interpretacje nie tylko dzieł określanych mianem retro-noir (takich jak "Listonosz zawsze dzwoni dwa razy" Boba Rafelsona czy "Czarna Dalia" Briana De Palmy),których twórcy składają hołd klasycznemu czarnemu kinu, ale i licznych filmów science fiction ("Łowca androidów" Ridleya Scotta, cykle "Terminator" i "Matrix", serial "Battlestar Galactica"),thrillerów ("Nagi instynkt" Paula Verhoevena, "Zębate ostrze" Richarda Marquanda),a także adaptacji komiksów (cykl Chrostophera Nolana o Batmanie, "Sin City" Roberta Rodrigueza). Autorka odwołuje się przy tym zarówno do kinematografii zachodniej, jak i azjatyckiej (hongkońskiej, koreańskiej, japońskiej, indyjskiej),a także polskiej ("Psy" Władysława Pasikowskiego). "Neo-noir…" to publikacja skierowana nie tylko do znawców, ale i wszystkich miłośników kina, zwłaszcza do tych, którzy dostrzegają, że wzorce nowego kina czarnego są obecnie na tyle ekspansywne, że stają się ogólnokulturowym fenomenem.