Niewinna krew

Historyjka jest absurdalna, ale zgrabnie wykoncypowana. Doceniam wyobraźnię, talent do patchworków i daję 7* trochę na wyrost. Bo czy król Batory mówił po angielsku? Bo jego siostrzenica świetnie ;- jakby się w Ameryce urodziła w 1512 ;-). No i takie tam kwiatki. Ale czyta się szybko i jednak jestem ciekawa co za postać historyczna jeszcze się pojawi w nowej odsłonie w kolejnym tomie!?

Historyjka jest absurdalna, ale zgrabnie wykoncypowana. Doceniam wyobraźnię, talent do patchworków i daję 7* trochę na wyrost. Bo czy król Batory mówił po angielsku? Bo jego siostrzenica świetnie ;- jakby się w Ameryce urodziła w 1512 ;-). No i takie tam kwiatki. Ale czyta się szybko i jednak jestem ciekawa co za postać historyczna jeszcze się pojawi w nowej odsłonie w...

Zapowiadało się lepiej. Lepiej od pierwszego tomu. Te 7 gwiazdek to za fabułę raczej, chociaż i tu bywały sceny, że miałam ochotę rzucić książką, bo oczy mi krwawiły i nie dawałam już rady. Mega słabe i płaskie momenty "miłosne" Erin i Jordana. No jakbym czytała literaturę dla młodzieży... Ale tematyka sama w sobie dalej mnie interesuje. A ostatni rozdział, to co wydarzyło się na końcu... sięgnę po trzeci tom, to pewne. Z ciekawości. Tylko nie dziś, nie jutro. Raczej w momencie, gdy znów będę miała ochotę poczytać coś niewymagającego.
Trochę to smutne, bo historia ma potencjał. Serio! Jest to powieść wielopoziomowa. Łączy w sobie temat wampirów, reliktów chrześcijańskich, w tej części pojawia się więcej ciekawych przepowiedni... Ostatni rozdział zawierał sytuację, której w ogóle się nie spodziewałam.
Ale czegoś brakuje - i dalej nie wiem, czy to wina słabego tłumaczenia, czy słabego pióra autorów...

Zapowiadało się lepiej. Lepiej od pierwszego tomu. Te 7 gwiazdek to za fabułę raczej, chociaż i tu bywały sceny, że miałam ochotę rzucić książką, bo oczy mi krwawiły i nie dawałam już rady. Mega słabe i płaskie momenty "miłosne" Erin i Jordana. No jakbym czytała literaturę dla młodzieży... Ale tematyka sama w sobie dalej mnie interesuje. A ostatni rozdział, to co wydarzyło...

Niestety książka odbiega od poprzedniej. Ponawiają się wątki romansowe, rodem ze zmierzchu. Momentami chce się przedwcześnie zakończyć czytanie i już do książki nie wracać. Jako kontynuacja książka charakteryzuje się tym, że wszystkiego jest więcej, akcja dzieje się szybciej, jest więcej tajemnic i zagadek. Wszystko do potęgi. Akcja zaczyna na dobre wciągać dopiero po 3/4 powieści, ale mimo tego i tak z góry odnosimy wrażenie, że nie może być tak iż dobro nie zwycięży. Zakończenie niestety jest przewidywalne i mało budujące napięcie oraz wprowadzenie do ostatniego tomu trylogii. Wszystko to sprawia, że z pewnością nieco odczekam przed ostatnim tomem, o ile w ogóle zacznę go czytać.
Oceńcie sami,
Adrian Jeżak

Niestety książka odbiega od poprzedniej. Ponawiają się wątki romansowe, rodem ze zmierzchu. Momentami chce się przedwcześnie zakończyć czytanie i już do książki nie wracać. Jako kontynuacja książka charakteryzuje się tym, że wszystkiego jest więcej, akcja dzieje się szybciej, jest więcej tajemnic i zagadek. Wszystko do potęgi. Akcja zaczyna na dobre wciągać dopiero po 3/4...

Kontynuacja „Ewangelii krwi” również bardzo dobra, a może nawet lepsza.
Lubię styl pisania Rollins’a, a z Cantrell wyszło idealnie.
Plusy:
- kolejne przygody Erin, Jordana i sangwinistów walczących o ocalenie świata;
- ciekawie wykreowana postać archeolożki Erin Granger, taki Indiana Jones w spódnicy;
- świetna teoria o sangwinistach (może lekko naciągana);
- dynamiczna i wartka akcja, nie ma czasu na nudę;
- ciekawe połączenie mitologii, religii i nauki, fantasy i sensacji;
- realistyczne opisy wielu zakątków świata;
- pojawienie się postaci Rasputina i Elżbiety Batory;
- wiele niespodziewanych zwrotów akcji;
- czyta się szybko, „jednym tchem”, ciężko się oderwać;
- idealna rozrywka dla lubiących przygody.
Minus – trochę zbyt przydługi i nudnawy początek.
Książka bardzo dobra.
Polecam.

Kontynuacja „Ewangelii krwi” również bardzo dobra, a może nawet lepsza.
Lubię styl pisania Rollins’a, a z Cantrell wyszło idealnie.
Plusy:
- kolejne przygody Erin, Jordana i sangwinistów walczących o ocalenie świata;
- ciekawie wykreowana postać archeolożki Erin Granger, taki Indiana Jones w spódnicy;
- świetna teoria o sangwinistach (może lekko naciągana);
- dynamiczna i...

Niezłe.

Niezłe.

Lepiej niż w pierwszym tomie ale nie jakoś oszołamiająco. Po prostu trochę bardziej złożona intryga. Jakoś mnie nadal nie porywa.

Lepiej niż w pierwszym tomie ale nie jakoś oszołamiająco. Po prostu trochę bardziej złożona intryga. Jakoś mnie nadal nie porywa.

Choć tom pierwszy "Ewangelia Krwi" była powieścią dość przeciętną pod warunkiem że lubimy wilkołaki, potwory itp. To kolejny tom przygód sangwinistów wydał mi się o wiele bardziej ciekawszy pod względem prowadzonej fabuły oraz nowych bohaterów którzy są wielkim plusem tej powieści i doskonale komponują się z bohaterami znanymi z Ewangelii Krwi.

Choć tom pierwszy "Ewangelia Krwi" była powieścią dość przeciętną pod warunkiem że lubimy wilkołaki, potwory itp. To kolejny tom przygód sangwinistów wydał mi się o wiele bardziej ciekawszy pod względem prowadzonej fabuły oraz nowych bohaterów którzy są wielkim plusem tej powieści i doskonale komponują się z bohaterami znanymi z Ewangelii Krwi.

Wartka akcja, jak to u Rollinsa, ale znacznie bardziej fantastyczna niż cykl "Sigma". Nie wiem czy kiedyś przemogę się i sięgnę po trzecią część...

Wartka akcja, jak to u Rollinsa, ale znacznie bardziej fantastyczna niż cykl "Sigma". Nie wiem czy kiedyś przemogę się i sięgnę po trzecią część...

Po rewelacyjnej pierwszej części triada wróciła. Tym razem żeby odnaleźć pierwszego anioła i zapobiec końcu świata.



Po odnalezieniu Ewangelii krwi życie Jordana i Erin powoli wraca do normalności, chociaż nadal przeżywają w głowie koszmar jaki odegrał się w krypcie pod Watykanem. Nagłe wezwanie kardynała z Watykanu sprawia, że triada znów się jednoczy. W międzyczasie Rhun uwalnia z krypty zamkniętą od ponad 400 lat hrabinę Bathory. Nasi bohaterowie muszą odnaleźć pierwszego anioła, który wedle proroctwa ma zapobiec armageddonowi. Niestety na ich drodze staje sam przywódca Beliala - Judasz Iskariota.



Po przeczytaniu pierwszego tomu trylogii wiedziałem już czego mogę się spodziewać, połączenia tematyki religijnej z nutką fantasy i horroru. Dzięki temu mogłem też skoncentrować się na samej fabule 'Niewinnej krwi'. A ta nie rozczarowuje! Do dobrze znanych nam postaci autor dołącza plejadę nowych bohaterów, którzy idealnie wpasowują się w koncepcję powieści przygodowej. Tak też postacią i ich opisowi nie można niczego zarzucić. Akcja przenosi się w szybkim tempie z jednego państwa do następnego, ze świątyni w Rzymie do oazy na egipskiej pustyni. A wszystko po to, żeby na końcu eksplodować w punkcie kulminacyjnym, który....



no właśnie, punkt kulminacyjny jest nieco za bardzo rozdmuchany i przez to zamiast trzymać w napięciu, staje się lekko nudny. Same zwieńczenie książki jest jak najbardziej pożadane, jednak akcja końcowej sekwencji jest nieco rozwleczona i tym samym traci impet. Niewątpliwie plusem jest stworzenie mitu o Chrystusie i pokazanie czegoś więcej niż znana z Pisma Świętego historia Mesjasza.



Podsumowując, 'Niewinną krew' czyta się szybko i sprawnie, czytelnik bez najmniejszych problemów podróżuje wraz z bohaterami po świecie i odkrywa tajemnice. Jednak zdarzają się momenty słabsze, trochę bardziej leniwe, a to w przypadku powieści przygodowych nie jest wskazane.



Polecam wszystkim fanom dobrych i lekkich powieści przygodowych.

Po rewelacyjnej pierwszej części triada wróciła. Tym razem żeby odnaleźć pierwszego anioła i zapobiec końcu świata.



Po odnalezieniu Ewangelii krwi życie Jordana i Erin powoli wraca do normalności, chociaż nadal przeżywają w głowie koszmar jaki odegrał się w krypcie pod Watykanem. Nagłe wezwanie kardynała z Watykanu sprawia, że triada znów się jednoczy. W międzyczasie...

Bez zawodu kolejny raz.

Bez zawodu kolejny raz.