Po przeczytanych niedawno przygodowych powieściach Londona oraz po powoływaniu się Wajraka na czytane przez niego w dzieciństwie powieści Curwooda i mnie ogarnęła nostalgia za tymi beztroskimi latami. Za Szarą Wilczycą, za Kazanem, za Barim i ich przygodami.

A że pewnym zrządzeniem losu miałam trochę więcej wolnych chwil postanowiłam powrócić do przeszłości.
Pies Miki i niedźwiadek Niua. O nich jest ta historia. I chociaż tyle lat upłynęło od jej powstania, to nadal jest to świetna powieść przygodowa dla dzieci. Tych nieco starszych dzieci, bo jednak sporo we „Włóczęgach północy” opisów brutalnych walk na śmierć i życie, sporo też okrucieństwa fundowanego zwierzętom przez człowieka.
Uważam, że zbyt małego czytelnika opisy te mogą przerazić.

Mimo iż Curwood dynamicznie i emocjonująco opisuje losy przyjaźni psiaka i niedźwiadka, ich włóczęgi i walki o przetrwanie, to nie towarzyszyły mi te same co przed laty wypieki na twarzy i wstrzymywanie oddechu oraz gorączkowe przewracanie kartek.

Czasu się bowiem nie cofnie.

Po przeczytanych niedawno przygodowych powieściach Londona oraz po powoływaniu się Wajraka na czytane przez niego w dzieciństwie powieści Curwooda i mnie ogarnęła nostalgia za tymi beztroskimi latami. Za Szarą Wilczycą, za Kazanem, za Barim i ich przygodami.

A że pewnym zrządzeniem losu miałam trochę więcej wolnych chwil postanowiłam powrócić do przeszłości.
Pies Miki i...

Polecam:)

Polecam:)

Przepiękna opowieść o szeroko rozumianej miłości: psa i niedźwiadka, a także zwierząt i ludzi.
Sięgnęłam po tę książkę mając w pamięci jej ekranizację, którą oglądałam w dzieciństwie. Spodziewałam się czegoś bardzo dobrego i się nie zawiodłam. Opisy są bardzo realistyczne, dzięki czemu lektura dostarcza mnóstwo wzruszeń od zachwytu do oburzenia. Ujęcie tematu jest oryginalne, bowiem autor ukazał tu nie tylko miłość człowieka i zwierzęcia, ale również miłość między odrębnymi gatunkami zwierząt (tj. między psem i niedźwiadkiem).
Powieść warta przeczytania, nie da się jej zapomnieć.

Przepiękna opowieść o szeroko rozumianej miłości: psa i niedźwiadka, a także zwierząt i ludzi.
Sięgnęłam po tę książkę mając w pamięci jej ekranizację, którą oglądałam w dzieciństwie. Spodziewałam się czegoś bardzo dobrego i się nie zawiodłam. Opisy są bardzo realistyczne, dzięki czemu lektura dostarcza mnóstwo wzruszeń od zachwytu do oburzenia. Ujęcie tematu jest...

Ciężko mi o tej książce nie pisać ze łzami w oczach.
Ten cieniutki, stary, zniszczony tom o pożółkłych kartkach i charakterystycznym zapachu leżał u mnie w domu od lat. W końcu natchnęło mnie, by po tę książkę sięgnąć. Moja mama miała tę książkę za lekturę szkolną i tyle o niej wiedziałam.
Nie wiedziałam zatem, że głównymi bohaterami są zwierzęta, a dialogów w niej tyle, co kot napłakał (ale nie jest to minus). Nie wiedziałam, że będzie tak brutalna i poważna. Nie wiedziałam, że będę musiała zajrzeć na koniec książki i sobie ją zaspojlerować, by uspokoić się podczas czytania końcowych fragmentów, bo tak rozdzierały moje serce.
Włóczęgi Północy to przepiękna opowieść o zapierających dech w piersiach przygodach i głębokiej, szczerej przyjaźni niedoświadczonego w życiu niedźwiadka Niuy i szczeniaka Mikiego. Zwierzęta wędrują przez północe lasy Ameryki, napotykając na swej drodze bezwzględne siły przyrody, przychylnie i nieprzychylnie nastawionych mieszkańców puszczy, a także splatają swe losy z ludźmi. Tu należy jednak podkreślić, że autor opisuje ten gatunek w sposób skrajny, dając zwierzakom towarzystwo ludzi o anielskim lub o demonicznym upodobaniu.
Historia napisana została z wdziękiem, dokładnością i dbałością o nieustanne utrzymywanie czytelnika w napięciu. Choć buduje empatię w sposób skuteczny, to nie można nie odnieść wrażenia, że autor chciał przedstawić ludzkość w jak najgorszym świetle. I na to właśnie zasługujemy, nie szanując praw przyrody oraz praw zwierząt.
Książkę mogę polecić jedynie osobom o mocnych nerwach.

Ciężko mi o tej książce nie pisać ze łzami w oczach.
Ten cieniutki, stary, zniszczony tom o pożółkłych kartkach i charakterystycznym zapachu leżał u mnie w domu od lat. W końcu natchnęło mnie, by po tę książkę sięgnąć. Moja mama miała tę książkę za lekturę szkolną i tyle o niej wiedziałam.
Nie wiedziałam zatem, że głównymi bohaterami są zwierzęta, a dialogów w niej tyle,...

Chwytająca za serce opowieść o czystej miłości. Niedźwiadka do szczeniaka. Jest też o ludziach, ale ci głównie to bestie (o pardon, zwierzęta...),chociaż są wyjątki. Powieść z sercem, naturą klimatem, także tym związanym z ujarzmianiem "dzikiej" Ameryki Północnej...

Chwytająca za serce opowieść o czystej miłości. Niedźwiadka do szczeniaka. Jest też o ludziach, ale ci głównie to bestie (o pardon, zwierzęta...),chociaż są wyjątki. Powieść z sercem, naturą klimatem, także tym związanym z ujarzmianiem "dzikiej" Ameryki Północnej...

Moja ukochana książka. Wzruszająca i przepiękna!

Moja ukochana książka. Wzruszająca i przepiękna!

Widać fascynację przyrodą. Autor bardzo ładnie i szczegółowo ją opisuje.

Widać fascynację przyrodą. Autor bardzo ładnie i szczegółowo ją opisuje.

Ogólnie w porządku, ale czasem męczyły następujące jeden po drugim opisy krwawych walk zwierząt lub zwierząt z ludźmi. Ciągle kły i krew, momentami zastanawiałam się czy to możliwe, że główny bohater ciągle żyje.

Ogólnie w porządku, ale czasem męczyły następujące jeden po drugim opisy krwawych walk zwierząt lub zwierząt z ludźmi. Ciągle kły i krew, momentami zastanawiałam się czy to możliwe, że główny bohater ciągle żyje.

Od “Łowcow Wilkow” zaczela sie moja przygoda z Curwoodem ponad 20 lat temu i trwa do dzis. Przeczytalem i posiadam wszystkie ksiazki pisarza zarowno w jezyku polskim jak i angielskim, nigdy w Polsce nie wydane.

"WŁOCZEGI POLNOCY" (org tytul “Nomands of the North”) to jedna z moich ulubionych ksiazek Curwooda z dziecinstwa i najbardziej popularna klasyka o zwierzetach. Wielokrotnie ekranizowana , cieszy kolejne pokolenia czytelnikow. W szczegolnosci polecam film " Niki, Wild Dog of the North" z 1961 roku.

Włoczegi polnocy to opowieść o przygodach i perypetiach małego niedźwiadka Niua i szczeniaka Mikiego, ktore wypadaja z canoe trapera do rwacej rzeki i spiete sznurkiem z trudem docierają do brzegu. Od tego momentu musza stawic wspolnie czola trudnosciom i niebezpieczenstwom ktore czychaja na kazdym kroku. To histora zwierzat, które mimo wielkich różnic w upodobaniach i zwyczajach nawiązują trwałą, mocną przyjaźń. Książka obfituje w pełne prawdy obrazy z życia dzikiej puszczy i jej mieszkańców, z losami zwierząt splatają się losy ludzi szlachetnych i okrutnych, kochających zwierzęta i prześladujących je.

Powiesc ta sklania czytelnika do refleksji I przemyslen, uczy milosci I szacunku do natury. Curwood nie po raz pierwszy pokazuje tutaj duza wiedze i znajomosc tematu, zasypujac czytelnika licznymi informacjami i ciekawostkami z zycia zwierzat (szczegolnie w czasach braku dostepu do internetu..). "...Na Niue śnieg podziałal zupelnie inaczej. Tegoz dnia, niedzwiedz zaczal wyczyniac rzeczy dziwne i niezwykle. Jadł strawe ktorej wczesniej nie tknal. Zgarnial i lykal miekkie sosnowe igly, zjadal prochno wygrzebane ze zmurszalych pni...".

Kunsztowny jezyk literacki pisarza, sugestywne I plastyczne opisy pobudzaja wyobraznie i pozwalaja czytelnikowi byc w centrum wydarzen, czuć chlod wiatru na twarzy, wolnosc I bliskosc dzikich zwierzat.

Curwood to prawdziwy mistrz zakonczen, a powiesc ta nie jest wyjatkiem (dodatkowo dowiadujemy sie ze prawdziwe wydarzenia staly sie inspiracja do napisania ksiazki..)
" ....Jesli wyjedziesz z Le Pas, ruszysz wprost na północ, pognacz canoe rzeka Rat lub wodami Grassberry, po czym zanurzysz, wiosło w nurt rzeki Reindeer i w ton jeziora tejze nazwy- dotrzesz wreszcie do Cochrane i faktorii Lac Bain. Jest to jeden z najpiekniejszych zakatkow dalekiej polnocy. Trzystu Indian, Metysow i Francuzow dowozi futra do Lac Bain. I kazdy z nich zna dzieje oswojonego niedzwiedzia znad jeziora Bain. Duzy i tlusty niedzwiedz nosi lsniaca obroze , biega w towarzystwie ogromnego psa , lecz nie oddala sie nigdy od faktorii..."

Mysle ze sukces tej ksiazki jak I wielu innych to charakterystyczny styl pisarski Curwooda na ktory skladaja sie piekne opisy krajobrazow, uwielbienie przyrody i natury, walka dobra ze zlem, kodeks moralny, ponadczasowe wartosci I przeslania ,liczne zwroty akcji, szlachetosc bohaterow, niepisane prawo dalekiej polnocy, ciekawostki z zycia ludzi I zwierzat na tamtych obszarach ponad sto lat temu i tajemnica ktora trzyma czytelnika w napieciu do ostatniego rozdzialu. Kto dzis pisze takie powiesci przygodowe?

Szkoda ze tak piekne i ponadczasowe ksiazki Curwooda nie sa juz popularne w dzisiejszych czasach, ale pojawilo sie swiatelko w tunelu! Oprocz wyzej wymienionej ksiazki, rowniez wydawnictwo LTW wydalo 3 powiesci Curwooda, nigdy wczesniej nie publikowane w Polsce tzn “Niebezpieczny Szlak”, “Honor Wielkich Sniegow” oraz “Kraj Boga i Kobiety” (a takze “Dolina Smierci” po raz pierwszy wydana od czasow dwudziestolecia miedzywojennego) . Jest wiec nadzieja, zachecam do czytania i moich pozostalych recenzji ksiazek pisarza. Pozdrawiam milosnikow J. O. Curwooda i do zobaczenia na szlaku!

Od “Łowcow Wilkow” zaczela sie moja przygoda z Curwoodem ponad 20 lat temu i trwa do dzis. Przeczytalem i posiadam wszystkie ksiazki pisarza zarowno w jezyku polskim jak i angielskim, nigdy w Polsce nie wydane.

"WŁOCZEGI POLNOCY" (org tytul “Nomands of the North”) to jedna z moich ulubionych ksiazek Curwooda z dziecinstwa i najbardziej popularna klasyka o zwierzetach....

Czytałem dzieciom do snu, żeby sobie przypomnieć dawne czasy kiedy sam to czytałem będąc dzieckiem. Cóż, szybko zasypiały...

Czytałem dzieciom do snu, żeby sobie przypomnieć dawne czasy kiedy sam to czytałem będąc dzieckiem. Cóż, szybko zasypiały...