Raven

Bardzo się rozczarowałam! Bardzo. Podobało mi się, że główna bohaterka nie była doskonała, nieco przy kości i niepełnosprawna, ale jej historia już nie powala - zbyt banalna. Natomiast główny bohater nie podobał mi się w ogóle. Oklepany, szablonowy i bardzo schematyczny. Nie przeszkadza mi, że wampir, że bogaty i przystojny, ale dlaczego taki stereotypowy? I jego życiorys? Serio? Nie wiem, co autorka sobie myślała, kiedy w pewny momencie Raven zaczęła traktować Williama jak kogoś, kto przespał ostatnie kilka setek lat albo przybysza z innej planety. Rozumiem, że jako koleś, który nie trawi ludzkiego żarcia nie wie, czym jest popkorn, ale do diabła, naprawdę musiała mu opowiadać o największych produkcjach filmowych i jednej z najbardziej znanych książek na świecie? Szkoda gadać. Chyba jedynym plusem w całej tej historyjce był Boticelli, jego malarstwo. No i przepiękna Florencja. Widać, że jeśli o to chodzi, to autorka odrobiła lekcje. Przebrnęłam przez całą, ale już po 50 stronach czekałam z niecierpliwością na koniec, straciłam nadzieję na wielkie bum, na zaskoczenie, po prostu chciałam jak najszybciej skończyć lekturę i wrzucić książkę na dno pudła. I jakoś tak ... wcale nie ciekawi mnie co będzie z nimi dalej. Chyba się domyślam i niech tak pozostanie.

Bardzo się rozczarowałam! Bardzo. Podobało mi się, że główna bohaterka nie była doskonała, nieco przy kości i niepełnosprawna, ale jej historia już nie powala - zbyt banalna. Natomiast główny bohater nie podobał mi się w ogóle. Oklepany, szablonowy i bardzo schematyczny. Nie przeszkadza mi, że wampir, że bogaty i przystojny, ale dlaczego taki stereotypowy? I jego życiorys?...

Na początku wkurzyłam się, że autorka głównej bohaterce dała nadzieję na lepszy wygląd, a potem jej to odebrała.
Jednak potem bardzo utożsamiam się z główna bohaterką. Raven tak bardzo pragnęła, by ktoś się o nią troszczył i ją kochał...
Książka mi się bardzo podobała. Nie szło się od niej oderwać.
Gorąco polecam!!!

Na początku wkurzyłam się, że autorka głównej bohaterce dała nadzieję na lepszy wygląd, a potem jej to odebrała.
Jednak potem bardzo utożsamiam się z główna bohaterką. Raven tak bardzo pragnęła, by ktoś się o nią troszczył i ją kochał...
Książka mi się bardzo podobała. Nie szło się od niej oderwać.
Gorąco polecam!!!

Mam strasznie mieszane uczucia jeżeli chodzi o tą książkę. Z jednej strony uważam, że jet bardzo słaba, ale z drugiej wnosi pewne wartości.
Mianowicie chodzi o to, że np. sceny seksu w niej opisywane, są żenujące. I w ogóle nie rozumiem logiki autorki w tej sprawie, poza tym Raven jest naprawdę głupią bohaterką. Zupełnie nie przejmuje się tym, że nie pamięta całego tygodnia ze swojego życia, nie wie dlaczego jej wygląd się zmienił i zamiast zgłosić to gdzieś, czy zastanowić się nad tym, to pierwsze o czym myśli to: nie spóźnić się do pracy. No litości!
Jednak z drugiej strony, świetnym zabiegiem jest tak obszerne wprowadzenie w świat sztuki. W tej książce są pokazane obrazy, cytaty itp. aspekty, które naprawdę warto znać. I w momencie kiedy się to czyta, to automatycznie chce się wiedzieć na ten temat więcej, przynajmniej ja tak mam, ale sądzę, że nie jestem jedyna. I ta kwestia jest dość mocno zakorzeniona w tej książce, ponieważ to na sztuce opiera się cała ta część. Dlatego uważam, że pomimo niektórych niemalże żenujących momentów, warto przeczytać tą książkę.

Mam strasznie mieszane uczucia jeżeli chodzi o tą książkę. Z jednej strony uważam, że jet bardzo słaba, ale z drugiej wnosi pewne wartości.
Mianowicie chodzi o to, że np. sceny seksu w niej opisywane, są żenujące. I w ogóle nie rozumiem logiki autorki w tej sprawie, poza tym Raven jest naprawdę głupią bohaterką. Zupełnie nie przejmuje się tym, że nie pamięta całego tygodnia...

Nie mam zielonego pojęcia co autor/autorka chciał zaprezentować, ale mieszanie trylogii Gabriela Emersona ze światem wampirów w moim mniemaniu całkowicie mija się z jakimkolwiek celem. Szczerze się zawiodłam.

Nie mam zielonego pojęcia co autor/autorka chciał zaprezentować, ale mieszanie trylogii Gabriela Emersona ze światem wampirów w moim mniemaniu całkowicie mija się z jakimkolwiek celem. Szczerze się zawiodłam.

Niepełnosprawna Ravel zajmuje się renowacją starych obrazów w galerii we Florencji. Jest świadkiem napadu i niemal ginie. Ratuje ją Książę wampurów przywracając jej urodę i zabierając niepełnosprawność, niestety, na krótko. Ciekawy wątek historyczny, sensacyjny, miłosny wart jest sięgnięcia po tę książkę

Niepełnosprawna Ravel zajmuje się renowacją starych obrazów w galerii we Florencji. Jest świadkiem napadu i niemal ginie. Ratuje ją Książę wampurów przywracając jej urodę i zabierając niepełnosprawność, niestety, na krótko. Ciekawy wątek historyczny, sensacyjny, miłosny wart jest sięgnięcia po tę książkę

Trochę inny obraz wampira, zderzenie dwóch światów, odmieniony wygląd po tragicznych wydarzeniach, początek ciekawie zapowiadający książkę. Niestety później mamy spadek emocji, ona niezbyt urodziwa, w dodatku kaleka, on książę Florencji idealny wampir. Dobre serce, mrok te dwa świat zderzają się, bo on jej pragnie, a ona nie rozumie co on w niej widzi. Następuje moment w powieści gdy on ją próbuje zaciągnąć do łóżka, a ona mu odmawia, chociaż trochę tego chce, a w tle kradzież, porachunki między wampirami jako rozpraszacze akcji. Skupienie akcji oraz moje było czy uda mu się ją w końcu zaciągnąć do tego łóżka. Opierała mu się stosunkowo dłużej niż w przeciętnej książce z tej tematyki. Następnie mamy zwrot akcji, gdzie na pierwszy plan wysuwają się problemy wampirów, a nasz książę zostaje odrzucony. Cierpienie jest tu tak marginalnie ukazane, że aż szok gdy o tym wspominają. To raczej mdła historia, przetykana drobnymi niespotykanymi w innych książkach różnicami, całkiem niezła, chociaż brak efektu wow.

Trochę inny obraz wampira, zderzenie dwóch światów, odmieniony wygląd po tragicznych wydarzeniach, początek ciekawie zapowiadający książkę. Niestety później mamy spadek emocji, ona niezbyt urodziwa, w dodatku kaleka, on książę Florencji idealny wampir. Dobre serce, mrok te dwa świat zderzają się, bo on jej pragnie, a ona nie rozumie co on w niej widzi. Następuje moment w...

Uwielbiam Florencję, bardzo się cieszę, że książka przeniosła mnie do tego uroczego miasta.
Nietypowa historia miłosna.
To w ogóle nie jest mój klimat czytelniczy, ale byłam wyrozumiała dopóki nie dochodziłam do fragmentów o życiu erotycznym, uczuciowym Raven. Miałam wrażenie, że pisała to zupełnie inna osoba, zupełnie inny autor. Te fragmenty były wręcz byle jakie.

Uwielbiam Florencję, bardzo się cieszę, że książka przeniosła mnie do tego uroczego miasta.
Nietypowa historia miłosna.
To w ogóle nie jest mój klimat czytelniczy, ale byłam wyrozumiała dopóki nie dochodziłam do fragmentów o życiu erotycznym, uczuciowym Raven. Miałam wrażenie, że pisała to zupełnie inna osoba, zupełnie inny autor. Te fragmenty były wręcz byle jakie.

Prawdopodobnie nigdy nie przestanę sie zachwycać stylem pisania Sylvain Reynard i ta książka tego nie zmieni. Jedyne co nie przypadło mi do gustu to połączenie "Piekła Gabriela" z uniwersum wampirów, to dwie inne opowieści ktore powinna łączyć tylko sztuka, nic wiecej

Prawdopodobnie nigdy nie przestanę sie zachwycać stylem pisania Sylvain Reynard i ta książka tego nie zmieni. Jedyne co nie przypadło mi do gustu to połączenie "Piekła Gabriela" z uniwersum wampirów, to dwie inne opowieści ktore powinna łączyć tylko sztuka, nic wiecej

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony ciekawy pomysł, jednak w trakcie już gorzej. Liczyłam na więcej emocji i wiecej akcji. Schematyczna jeśli chodzi o postać wampira natomiast Raven zyskuje biorąc pod uwagę całą książkę. Jesli ktos lubi ksiazki o wampirach powinien byc zadowolony.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony ciekawy pomysł, jednak w trakcie już gorzej. Liczyłam na więcej emocji i wiecej akcji. Schematyczna jeśli chodzi o postać wampira natomiast Raven zyskuje biorąc pod uwagę całą książkę. Jesli ktos lubi ksiazki o wampirach powinien byc zadowolony.

Wampiry, miłość miedzy wampierm a człowiekiem, temat juz oklepany z każdej strony. Coś jednak popchnęło mnie do przeczytania tej książki i nie żałuję. Przyjemnie i lekko się czytało. Postać Raven fenomenalna i zaskakująca, można zaryzykować stwierdzeniem, że taka prawdziwa. Zwykla dziewczyna z kompleksami, która nie wierzyła, że ktoś może odnaleźć szczęście w miłości. William, wampir o mocnych i twardych zasadach a ulega niewinnej Raven. Jednak ta postać malo przekonującą, a czasem wręcz irytująca. Ogółem książka bardzo fajna, mało wymagająca. Idealna na rozluźnienie i zapomnienie o życiu codziennym. Z chęcią wezmę się za druga część .

Wampiry, miłość miedzy wampierm a człowiekiem, temat juz oklepany z każdej strony. Coś jednak popchnęło mnie do przeczytania tej książki i nie żałuję. Przyjemnie i lekko się czytało. Postać Raven fenomenalna i zaskakująca, można zaryzykować stwierdzeniem, że taka prawdziwa. Zwykla dziewczyna z kompleksami, która nie wierzyła, że ktoś może odnaleźć szczęście w miłości....