Dałam temu szansę po fatalnej pierwszej części i okazuje się, że może być jeszcze gorzej.
Gdzieś zniknęło budowanie świata, ulotnił się humor, ominięto wszystkie możliwości sytuacyjnych żarcików jakie stwarzają studia magiczne. Zamiast tego dostajemy temat przemocowej relacji głównej bohaterki, w której (PONOWNIE) zostaje skrzywdzona, oraz ponownie nie ucieka gdzie pieprz rośnie. Wydaje się być w ogóle nieświadoma gnoju, w którym tkwi po uszy.
To już się robi męczące, niektóre sytuacje (które autorka chyba chciała zaprezentować jako jakieś romantyczne?) ciężko było czytać. Główni bohaterowie nie potrafią rozwiązywać konfliktów, Dyrektor nie potrafi ogarniać i wyrażać zdrowo gniewu, jego matka nie potrafi nie być klasistowską stereotypową teściową (no serio, klasyczek).
Nuda, czerwona flaga wielkości Pałacu Kultury i rozczarowanie.

Dałam temu szansę po fatalnej pierwszej części i okazuje się, że może być jeszcze gorzej.
Gdzieś zniknęło budowanie świata, ulotnił się humor, ominięto wszystkie możliwości sytuacyjnych żarcików jakie stwarzają studia magiczne. Zamiast tego dostajemy temat przemocowej relacji głównej bohaterki, w której (PONOWNIE) zostaje skrzywdzona, oraz ponownie nie ucieka gdzie pieprz...

Podtrzymuje swoją ocenę, że ta seria jest bardzo wciągająca.
Deya jest jedną z moich ulubionych bohaterek. Jej charakter jest świetny. Ubawiłam się na niejednej scenie i jestem bardzo ciekawa dalszych jej losów. Dodatkowo jeszcze bardziej polubiłam jej przyjaciół, z którymi prowadzi biuro detektywistyczne. Mam nadzieję, że już wkrótce poznamy kolejne tomy - nie mogę się doczekać!

P.S. wciąż podtrzymuje wrażenie, że relacja Deya-Rian jest mocno niezdrowa i wciąż mało wiemy, o głównym zainteresowanym. Płytka relacja polegająca tylko na pożądaniu i władczości. Mam nadzieję, że przyszłe tomy pokażą coś więcej, bo póki co red flagi i momentami bardzo toksyczna relacja

Podtrzymuje swoją ocenę, że ta seria jest bardzo wciągająca.
Deya jest jedną z moich ulubionych bohaterek. Jej charakter jest świetny. Ubawiłam się na niejednej scenie i jestem bardzo ciekawa dalszych jej losów. Dodatkowo jeszcze bardziej polubiłam jej przyjaciół, z którymi prowadzi biuro detektywistyczne. Mam nadzieję, że już wkrótce poznamy kolejne tomy - nie mogę się...

Teraz niczego nie zawyżam, nawet o dziesiątą część gwiazdki, bo perypetie (tak osobiste, jak i zawodowe) naszej detektyw naprawdę wciągają :)

W tym tomie dowiemy się co nieco o przeszłości Deyi Riate, jak to się stało, że trafiła do Akademii Uroków. Trafimy też na chwilę na dwór Imperatora i do jego niesamowitej biblioteki.
Jednak przygodę zaczynamy od kryminalnego śledztwa, przy którym para naszych detektywów "upiecze" też inną pieczeń, a dodatkowo wpakuje się w jakąś grubszą sprawę z artefaktami.

Bardzo żałuję, że nie ma jeszcze przetłumaczonego tomu trzeciego, bo miałam ogromną ochotę nadal pozostać w świece ciemnych lordów.
Ech, chyba wysilę mózgownicę i przypomnę sobie jak składać bukwy, aby przeczytać darmowy fragment w oryginale :)

Teraz niczego nie zawyżam, nawet o dziesiątą część gwiazdki, bo perypetie (tak osobiste, jak i zawodowe) naszej detektyw naprawdę wciągają :)

W tym tomie dowiemy się co nieco o przeszłości Deyi Riate, jak to się stało, że trafiła do Akademii Uroków. Trafimy też na chwilę na dwór Imperatora i do jego niesamowitej biblioteki.
Jednak przygodę zaczynamy od kryminalnego...

W mojej opinii jeszcze lepsza niż cześć 1!

W mojej opinii jeszcze lepsza niż cześć 1!

Lubicie opowieści ze specjalnie przerysowaną fabułą? Przyznam, że nie czytam takich dużo, ale po pierwszym tomie Akademii Uroków Ellen Stellar i dobrej zabawie, jaką z nią miałam, bez wahania sięgnęłam po drugi tom, "Nie wplątuj się w podejrzane śledztwa", kiedy tylko pojawił się na Legimi.
Tym razem ta swoista groteska trochę mniej przypadła mi do gustu, chociaż znów akcja zdążyła mnie wciągnąć i dość szybko ją przeczytałam. Miałam jednak kilka "ale" wobec zachowań kilku postaci, czy relacji Deyi i Tiera. Teraz, po dłuższym czasie od przeczytania, nie pamiętam nawet już tak dokładnie wszystkich smaczków, nie zapadły mi aż tak mocno w pamięć. Na pewno mocno wyróżniony jest motyw złej teściowej. Reasumując, tak jak już napisałam, czytało się nieźle, ale bez większych rewelacji.

Lubicie opowieści ze specjalnie przerysowaną fabułą? Przyznam, że nie czytam takich dużo, ale po pierwszym tomie Akademii Uroków Ellen Stellar i dobrej zabawie, jaką z nią miałam, bez wahania sięgnęłam po drugi tom, "Nie wplątuj się w podejrzane śledztwa", kiedy tylko pojawił się na Legimi.
Tym razem ta swoista groteska trochę mniej przypadła mi do gustu, chociaż znów akcja...

Nadal wg mnie relacja Deyi i Riana nie opiera się na partnerstwie, jest przekraczanie granic, przemoc (chociażby całowanie Deyi wbrew niej, bardzo się bała),krzyki. Nawet Jurao krzyczy. Mam wrażenie że wszyscy bohaterowie mają problem z wyrażaniem emocji, radzeniem sobie ze złością, stąd te ich krzyki. Fabuła fajnie się rozkręca, ale takie zachowania to mi przeszkadzają

Nadal wg mnie relacja Deyi i Riana nie opiera się na partnerstwie, jest przekraczanie granic, przemoc (chociażby całowanie Deyi wbrew niej, bardzo się bała),krzyki. Nawet Jurao krzyczy. Mam wrażenie że wszyscy bohaterowie mają problem z wyrażaniem emocji, radzeniem sobie ze złością, stąd te ich krzyki. Fabuła fajnie się rozkręca, ale takie zachowania to mi przeszkadzają

Naprawdę lubię takie opowieści. Nie mogę się doczekać kolejnych tomów.

Edit: Uparłem się i przeczytałem wszystkie pozostałe tomy po rosyjsku. Historia nieźle się rozkręca.

Naprawdę lubię takie opowieści. Nie mogę się doczekać kolejnych tomów.

Edit: Uparłem się i przeczytałem wszystkie pozostałe tomy po rosyjsku. Historia nieźle się rozkręca.

Świetna książka pełna humoru nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

Świetna książka pełna humoru nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

Silna główna bohaterka, ciekawi bohatera i wartka akcja. Tak, jak w pierwszej części przymknęłam oko na jedną scenę, która według mnie jest niesmaczna, zbędna i niepotrzebna.

Silna główna bohaterka, ciekawi bohatera i wartka akcja. Tak, jak w pierwszej części przymknęłam oko na jedną scenę, która według mnie jest niesmaczna, zbędna i niepotrzebna.

Pochłonięta w jeden dzień. Rian rozwija się w zakresie relacji międzyludzkich, nadal jest władczy, ale też rozumie, że Deya potrzebuje niezależności.

Pochłonięta w jeden dzień. Rian rozwija się w zakresie relacji międzyludzkich, nadal jest władczy, ale też rozumie, że Deya potrzebuje niezależności.