Tak bardzo chciałam znaleźć w tej książce coś wartego jej przeczytania, że dotarłam do końca i choć w sumie był najlepszy z całości to zostawił mnie z mieszanymi uczuciami. To opowieść starego człowieka, który mógł mieć interesujące życie.

Tak bardzo chciałam znaleźć w tej książce coś wartego jej przeczytania, że dotarłam do końca i choć w sumie był najlepszy z całości to zostawił mnie z mieszanymi uczuciami. To opowieść starego człowieka, który mógł mieć interesujące życie.

Mistrz w formie. Tyle i aż tyle.

Mistrz w formie. Tyle i aż tyle.

Bardzo mnie zanudziła owa pozycja. W drugiej połowie książki zaczęło robić się ciekawiej, ale nadal nie jest to ten sam Vonnegut, którego czytałabym z przyjemnością i zaciekawieniem. Dla nieznających twórczości autora polecam przede wszystkich "Syreny z Tytana" i "Kocią kołyskę".

Bardzo mnie zanudziła owa pozycja. W drugiej połowie książki zaczęło robić się ciekawiej, ale nadal nie jest to ten sam Vonnegut, którego czytałabym z przyjemnością i zaciekawieniem. Dla nieznających twórczości autora polecam przede wszystkich "Syreny z Tytana" i "Kocią kołyskę".

Późny Vonnegut, nieco oddalony od poziomu, do jakiego przyzwyczaił wcześniejszymi mistrzowskimi książkami. Oczywiście to wciąż znakomity ironista, zawodowy prześmiewca snobizmów, absurdu hierarchii budowanych na sieciach znajomości czy niejednoznacznego etycznie rynku sztuki współczesnej. Jego kąśliwe pióro nie oszczędza nikogo - krytyków, artystów, kolekcjonerów, ale także laików ignorujących sztukę nowoczesną. W książce nie brakuje czarnego humoru, z którego autor zasłynął dwie dekady wcześniej, podobnie jak barwnych postaci, które wprowadza. Jednak całość wydaje się wtórna wobec wcześniejszych pomysłów. Nie ma tu nowej, ciekawej formy narracyjnej, jakie co i rusz Vonnegut wymyślał w swoich wcześniejszych książkach - fikcyjna autobiografia to nic nowego. Także sama narracja - choć lekka i prosta, nie daje satysfakcji do jakiej jestem przyzwyczajony czytając tego autora, niektóre części dłużą się choć książka nie jest obszerna. Same obserwacje o rynku sztuki są tyleż trafne, co zostawione w pół drogi. Dużo ostrzej potraktował ten temat choćby Houellebecq w znakomitej "Mapie i terytorium", czy Ostlund w filmie The Square. Ale to oczywiście dzieła znacznie późniejsze. Dla zagorzałych fanów książka rozczarowaniem nie będzie - styl mistrza jest niepodrabiany i widoczny. Czytelnicy znający tylko klasycznego Vonneguta z lat 60, mogą jednak poczuć pewien niedosyt.

Późny Vonnegut, nieco oddalony od poziomu, do jakiego przyzwyczaił wcześniejszymi mistrzowskimi książkami. Oczywiście to wciąż znakomity ironista, zawodowy prześmiewca snobizmów, absurdu hierarchii budowanych na sieciach znajomości czy niejednoznacznego etycznie rynku sztuki współczesnej. Jego kąśliwe pióro nie oszczędza nikogo - krytyków, artystów, kolekcjonerów, ale także...

Czym jest sztuka? Czy hiperrealistyczny szkic pokoju jest więcej wart niż płótno osprejowane farbą? A może malarstwo ekspresjonizmu abstrakcyjnego to tylko wpadka w wielkiej drodze sztuki? I w końcu - kto o tym decyduje?
Niepozorna, ale intrygująca książka nie dla każdego :)

Czym jest sztuka? Czy hiperrealistyczny szkic pokoju jest więcej wart niż płótno osprejowane farbą? A może malarstwo ekspresjonizmu abstrakcyjnego to tylko wpadka w wielkiej drodze sztuki? I w końcu - kto o tym decyduje?
Niepozorna, ale intrygująca książka nie dla każdego :)

Rabo Karabekian – miałeś świetne życie. Zasłużyłeś na nie, bo walczyłeś, nie bałeś się ryzyka, nie byłeś fałszywie skromny ani odpychająco próżny. Miałeś talent, motywację, przebojowość i odwagę, szczęście i wprawne oko. I wierz mi, wielokrotnie chciałem pomóc Ci w pozbyciu się tej NIEZWYKLE irytującej Circe Berman. Choć była Ci potrzebna. Hm... tylko, że Ciebie nie ma i nigdy nie istniałeś. Wymyślił Cię Kurt Vonnegut, a ja – jak zwykle – mu uwierzyłem. Doskonała powieść.

Rabo Karabekian – miałeś świetne życie. Zasłużyłeś na nie, bo walczyłeś, nie bałeś się ryzyka, nie byłeś fałszywie skromny ani odpychająco próżny. Miałeś talent, motywację, przebojowość i odwagę, szczęście i wprawne oko. I wierz mi, wielokrotnie chciałem pomóc Ci w pozbyciu się tej NIEZWYKLE irytującej Circe Berman. Choć była Ci potrzebna. Hm... tylko, że Ciebie nie ma i...

To niesamowite jak długo udało mi się mijać z książkami Kurta Vonneguta. Oczywiście słyszałem o "Rzeźni numer 5" i ogólnie, że Amerykanin wielkim pisarzem był i... właśnie ta domniemana wielkość pisarza oraz moja wrodzona przekora odpychała mnie od jego twórczości.

Tymczasem Vonnegut ujął mnie lekkim stylem, suchymi żartami, ciekawymi przemyśleniami i piekielną erudycją. Zmyślona biografia fikcyjnego malarza - nieudacznika ekspresjonisty jest jest punktem wyjścia dla ciekawych dywagacji na temat sztuki, życia, wojny... wszystkiego, przy czym "Sinobrodego" czyta się niebywale lekko i przyjemnie, jeśli ktoś oczywiście gustuje w takim suchym humorze. Chyba się polubimy z panem pisarzem.

To niesamowite jak długo udało mi się mijać z książkami Kurta Vonneguta. Oczywiście słyszałem o "Rzeźni numer 5" i ogólnie, że Amerykanin wielkim pisarzem był i... właśnie ta domniemana wielkość pisarza oraz moja wrodzona przekora odpychała mnie od jego twórczości.

Tymczasem Vonnegut ujął mnie lekkim stylem, suchymi żartami, ciekawymi przemyśleniami i piekielną erudycją....

Klasyczny przykład języka Vonneguta, który jest ironicznym głosem na miarę czasów. Polecam!

Klasyczny przykład języka Vonneguta, który jest ironicznym głosem na miarę czasów. Polecam!

Fikcyjna autobiografia byłego malarza, obecnie kolekcjonera sztuki oraz weterana wojennego. Powrót bohatera do rzeczywistości nie jest lekki. Odniesione rany są uciążliwe w życiu codziennym dla niego oraz jego kolegów. Alienacja i wspomnienia przeszłości dają osobie znać lecz pewna kobieta stara się na swój sposób otworzyć zamkniętą komnatę oraz zaniedbana dusze malarza. Warta uwagi powieść.

Fikcyjna autobiografia byłego malarza, obecnie kolekcjonera sztuki oraz weterana wojennego. Powrót bohatera do rzeczywistości nie jest lekki. Odniesione rany są uciążliwe w życiu codziennym dla niego oraz jego kolegów. Alienacja i wspomnienia przeszłości dają osobie znać lecz pewna kobieta stara się na swój sposób otworzyć zamkniętą komnatę oraz zaniedbana dusze malarza....

Wspaniale się bawiłam podczas lektury i po raz kolejny obudziła się we mnie chęć przeczytania innych książek Vonneguta.

Niepowtarzalny styl, a opowiadana historia pochłania czytelnika, a to sobie bardzo cenię.

Wspaniale się bawiłam podczas lektury i po raz kolejny obudziła się we mnie chęć przeczytania innych książek Vonneguta.

Niepowtarzalny styl, a opowiadana historia pochłania czytelnika, a to sobie bardzo cenię.