Cudownie się czytało te komedie, z pewnością można stworzyć z niej niezapomniany spektakl na deskach teatralnych. Matrymonialne perypetie drobnomieszczańskiej rodziny przedstawione w lekkim tonie obfitują w zabawne sytuacje i zaskakujące zwroty akcji.

Cudownie się czytało te komedie, z pewnością można stworzyć z niej niezapomniany spektakl na deskach teatralnych. Matrymonialne perypetie drobnomieszczańskiej rodziny przedstawione w lekkim tonie obfitują w zabawne sytuacje i zaskakujące zwroty akcji.

Pyszna jednoaktówka. Abrahamowicz pisał komedie w klimacie gdzieś między P.G. Woodhousem, Czechowem i Zapolską. Jerome Klapka Jerome uśmiałby się z rekwizytów. Polecam :)

Pyszna jednoaktówka. Abrahamowicz pisał komedie w klimacie gdzieś między P.G. Woodhousem, Czechowem i Zapolską. Jerome Klapka Jerome uśmiałby się z rekwizytów. Polecam :)

Lektura lekka, łatwa i przyjemna. Aż by się chciało zobaczyć ją na scenie. Skoro „Śluby panieńskie” są nam serwowane do tej pory, to czemu nie można zobaczyć tej śmiesznostki. Może w towarzystwie innych sztuk tego autora. Przecież wszystkie są podobne. O tym jak zawierać małżeństwa, jak się oświadczać i jakie istotne w tym wszystkim są pieniądze. I nie jest ważne, czy w grę wchodzi posag, legat, czy też dobrze płatna posada. Ważne, aby były. I to się przecież przez czas, jaki upłynął od powstania tego utworu, wcale nie zmieniło. W dalszym ciągu rodzice martwią się jak dziecko sobie w życiu poradzi, jak zarobi na utrzymanie. A tu jeszcze mamy tyle uwag rzuconych mimochodem, a tak cennych, tak zabawnych. Bardzo jestem wdzięczna przypadkowi, który sprawił, że sięgnęłam po twórczość pana Abrahamowicza. Co i Wam polecam.

Lektura lekka, łatwa i przyjemna. Aż by się chciało zobaczyć ją na scenie. Skoro „Śluby panieńskie” są nam serwowane do tej pory, to czemu nie można zobaczyć tej śmiesznostki. Może w towarzystwie innych sztuk tego autora. Przecież wszystkie są podobne. O tym jak zawierać małżeństwa, jak się oświadczać i jakie istotne w tym wszystkim są pieniądze. I nie jest ważne, czy w...

Kanikuła jednego dnia otrzymuje aż 3 oświadczyny dla jego córki Zofii. Kanikuła chciałby wreszcie wydać córkę za mąż, jednak ostateczną decyzję będą miały jego siostry, gdyż to one dokonują wpisu w testamencie...
Bardzo krótka i śmieszna komedia z popularnym motywem, kiedy to pozycja społeczna, koligacje rodzinne, oraz co można na tym zyskać decydują o małżeństwie, a nie czy przyszli małżonkie się kochają. Zofia bardzo kocha Wacława, ale on jest biedny, czy uda się im przekonać siostry do swojej decyzji? Dobra satyra na ludzką hipokryzję.

Kanikuła jednego dnia otrzymuje aż 3 oświadczyny dla jego córki Zofii. Kanikuła chciałby wreszcie wydać córkę za mąż, jednak ostateczną decyzję będą miały jego siostry, gdyż to one dokonują wpisu w testamencie...
Bardzo krótka i śmieszna komedia z popularnym motywem, kiedy to pozycja społeczna, koligacje rodzinne, oraz co można na tym zyskać decydują o małżeństwie, a nie...

O rękę Zosi (córki Kanikuły) stara się jednocześnie trzech adoratorów. Jeden ją kocha, ale bez wzajemności, drugi kocha jej posag, trzeci kocha z wzajemnością jednak nie ma jeszcze sukcesji i jest biedny. Ojciec czeka z wyborem kandydata aż przyjadą jego żona i jej siostry (singielki, choć w tamtych czasach mówiło się inaczej). To one będą decydować kto będzie mężem Zosi, gdyż to one poczyniły zapis legatu....
Bardzo dobra farsa rodzinna, jednak zbyt przytłaczająca swoimi wnioskami.

O rękę Zosi (córki Kanikuły) stara się jednocześnie trzech adoratorów. Jeden ją kocha, ale bez wzajemności, drugi kocha jej posag, trzeci kocha z wzajemnością jednak nie ma jeszcze sukcesji i jest biedny. Ojciec czeka z wyborem kandydata aż przyjadą jego żona i jej siostry (singielki, choć w tamtych czasach mówiło się inaczej). To one będą decydować kto będzie mężem Zosi,...

Króciutka komedyjka o tym, że „gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta”. I o tym, że nic tak nie otwiera serca matki na wdzięki przyszłego zięcia jak nieoczekiwana scheda. I o tym, że nadmiar konkurentów to żaden problem, bo zawsze jako nagrodę pocieszenia można im opchnąć dwie stare panny. Tylko burza jest potrzebna. I czerwony parasol. I spłoszony koń.

Króciutka komedyjka o tym, że „gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta”. I o tym, że nic tak nie otwiera serca matki na wdzięki przyszłego zięcia jak nieoczekiwana scheda. I o tym, że nadmiar konkurentów to żaden problem, bo zawsze jako nagrodę pocieszenia można im opchnąć dwie stare panny. Tylko burza jest potrzebna. I czerwony parasol. I spłoszony koń.