Intryg nawet wielowątkowa, często przenosimy się do lat 70 i 80, aczkolwiek główny bohater irytował, dlatego ciężko było mi się skupić na fabule.

Intryg nawet wielowątkowa, często przenosimy się do lat 70 i 80, aczkolwiek główny bohater irytował, dlatego ciężko było mi się skupić na fabule.

Jednak zbyt niejasny jest status psychofizyczny bohatera. Intryga owszem, pogmatwana do imentu, zaciekawia, ale raczej pod kątem: czy to jest możliwe? I czym jeszcze autor obarczy bohatera. Ogólnie - trudna lektura.

Jednak zbyt niejasny jest status psychofizyczny bohatera. Intryga owszem, pogmatwana do imentu, zaciekawia, ale raczej pod kątem: czy to jest możliwe? I czym jeszcze autor obarczy bohatera. Ogólnie - trudna lektura.

Zmęczyłam 100 stron. Chaotycznie przedstawione treści, bardzo dużo bohaterów, wiele retrospekcji - to wszystko wprowadza bałagan, ciężko się połapać o co chodzi, nie ma poczucia toczącej się akcji. Bardzo zle sie czytało. Ja sięgam po książkę zeby mieć z czytania przyjemność, a tutaj się męczyłam. Oczywiście ciekawi mnie zakończenie ale nie jestem w stanie jej dokończyć. Może kiedyś...

Zmęczyłam 100 stron. Chaotycznie przedstawione treści, bardzo dużo bohaterów, wiele retrospekcji - to wszystko wprowadza bałagan, ciężko się połapać o co chodzi, nie ma poczucia toczącej się akcji. Bardzo zle sie czytało. Ja sięgam po książkę zeby mieć z czytania przyjemność, a tutaj się męczyłam. Oczywiście ciekawi mnie zakończenie ale nie jestem w stanie jej dokończyć....

"Trzeba trochę czasu, żeby poznać drugiego człowieka. Niestety jeszcze więcej czasu trzeba, żeby poznać samego siebie."

Seria fantastycznie rozkręciła się, po dwóch tomach ("Niewidzialny człowiek", "Przed upadkiem") dość przeciętnych w wykonaniu, ale z ciekawymi pomysłami na fabułę, trzeci dynamicznie wpasował się w moje gusta czytelnicze. Kilka elementów prosiło się o dopracowanie, jednak generalny odbiór jak najbardziej pozytywny. Christoffer Carlsson nie zawiódł w zakresie kreatywnego budowania scenariusza zdarzeń, wiele działo się, scena goniła scenę, a mnie to szalenie odpowiadało.

Byłam pod wrażeniem rozbudowanej bazy postaci, co więcej, autor świetnie nad nimi panował, przydzielał różne role, barwy i osobowości. Dobrze, że mam zwyczaj notowania pojawiających się bohaterów, bo inaczej musiałabym mocno obciążyć pamięć. Tym bardziej, że pisarz wędrował z intrygą aż po pięciu punktach osi czasu. Zgrabnie naprzemiennie teleportował czytelnika między nimi, z wyczuciem odsłaniał incydenty z przeszłości i łączył je z teraźniejszością. Coś, co tylko na kilka chwil pojawiło się w poprzednich odsłonach, frapująco zasygnalizowane, teraz wysunęło się na pierwszy plan i zostało ekscytująco rozbudowane. Momentami brakowało nieco finezji w konstruowaniu prowokacyjnych kombinacji mrocznej sfery człowieka, czy pogłębionego budowania napięcia, ale wierzę, że w kolejnej przygodzie będzie jeszcze lepiej. Potwierdziło się, że wiedząc jak dobrze potrafi twórca pisać ("Przepowiednia"),warto dać szansę wcześniejszym powieściom, to dodatkowy smaczek, obserwowanie rozwoju warsztatu literackiego.

Charles Levin, emerytowany policjant wydziału bezpieczeństwa, politolog, prawnik i psycholog, zostaje zastrzelony w domu, do którego dopiero co wprowadził się. Levin był mentorem kluczowej postaci serii, aby nie spojlerować poprzednich tomów, nie zdradzam osobliwych szczegółów ich relacji. Leo Junker, funkcjonariusz dochodzeniówki, postanawia wykorzystać urlop na ustalenie tożsamości zabójcy. Udaje się zatem do Bruket, małej osady otoczonej lasem, której czasy świetności minęły wraz z zamknięciem huty szkła. Dojście do prawdy wymaga podążania tropami na różnych ścieżkach układających się w zdumiewające wzorce ludzkich losów. Długie mroczne cienie przeszłości nie dają za wygraną, przerażające sekrety pragną pozostać w ukryciu, trudno skłonić je do wypłynięcia na powierzchnię. Carlsson atrakcyjnie dorzuca wątek siostry policjanta, zabitego przez Junkera podczas akcji, detektyw Tove Waltersson, a także kontynuuje znajomość z Johnem Grimbergiem, dawnym przyjacielem Leo, odsiadującym karę w więzieniu. Wplata klimat Europy podzielonej na blok wschodni i zachodni, kulisów działalności podczas zimnej wojny służb bezpieczeństwa i pracowników placówek dyplomatycznych.

bookendorfina.pl

"Trzeba trochę czasu, żeby poznać drugiego człowieka. Niestety jeszcze więcej czasu trzeba, żeby poznać samego siebie."

Seria fantastycznie rozkręciła się, po dwóch tomach ("Niewidzialny człowiek", "Przed upadkiem") dość przeciętnych w wykonaniu, ale z ciekawymi pomysłami na fabułę, trzeci dynamicznie wpasował się w moje gusta czytelnicze. Kilka elementów prosiło się o...

Bardzo specyficzna książka, w sensie niestety negatywnym.
Rozdziały są porozbijane, dużo postaci i wątków, przeskoki w czasie. Dziwna narracja..
Generalnie historia miała ogromny potencjał, ale nie jest to pozycja godna polecenia.
Jako osoba lubiąca autorów szwedzkich zdecydowanie nie sięgnę po książki tego pana.

Bardzo specyficzna książka, w sensie niestety negatywnym.
Rozdziały są porozbijane, dużo postaci i wątków, przeskoki w czasie. Dziwna narracja..
Generalnie historia miała ogromny potencjał, ale nie jest to pozycja godna polecenia.
Jako osoba lubiąca autorów szwedzkich zdecydowanie nie sięgnę po książki tego pana.

Kiedyś zapytano mnie jak potrafię wybierać książki patrząc na ich okładkę. Odpowiedziałam, że jednym ze sposobów to czytanie poszczególnych tomów serii. Książki z Czarnej Serii zapewniają właśnie, że ich klimat nie pozwoli się od nich oderwać.

Charles Lewin, policjant, został zamordowany strzałem w skroń.

Sprawą zajmuje się detektyw Tove Waltersson, młoda kobieta, która niedawno powróciła z urlopu, na który udała się po śmierci swojego brata Markusa. Markus też był policjantem, służył w jednostce interwencyjnej, zginął podczas akcji, zastrzelony przypadkiem przez innego policjanta. Tove nie potrafi się zdobyć na wyjazd z Bruket, poza tym tylko w rodzinnej miejscowości znalazło się dla niej miejsce w policji.

Tove zastanawia się, czy śmierć Lewina może być związana ze śmiercią jego żony, Evy, przed laty w wypadku samochodowym. Wiadomo, że Charles znał swojego mordercę, ponieważ wpuścił go do domu.

Tymczasem do Bruket przyjeżdża Leo Junker. Charles Lewin był mentorem Leo, swego czasu razem pracowali. Leo czuł się przez niego zdradzony. Czasowo Junker nie pracuje w Policji Krajowej, ale podaje się za jej przedstawiciela i zostaje włączony w śledztwo. Tove nie wie, że to on przypadkiem strzelił do jej brata.

Charles Lewin okazuje się nie być kryształową postacią, nie był tym, za kogo go uważano. Tytułowy kłamca znalazł swojego kata…

https://karinaoliteraturze.wordpress.com/

Kiedyś zapytano mnie jak potrafię wybierać książki patrząc na ich okładkę. Odpowiedziałam, że jednym ze sposobów to czytanie poszczególnych tomów serii. Książki z Czarnej Serii zapewniają właśnie, że ich klimat nie pozwoli się od nich oderwać.

Charles Lewin, policjant, został zamordowany strzałem w skroń.

Sprawą zajmuje się detektyw Tove Waltersson, młoda kobieta, która...

Jeśli autor chciał dać czytelnikom do zrozumienia, że praca policjanta jest żmudna, nudna i żałośnie nieciekawa, to trafił w 10. Ta książka ma wszystko, czego potrzeba dobrej historii - szpiegów, historie z przeszłości, ofiarę mającą prywatne powiązania z głównym bohaterem, konflikty, potencjalne emocje. Ale tu nic nie działa. Nic.
Gdybym za każde "dlaczego" wypowiedziane podczas lektury dostawał dolara, to mógłbym nie pracować do końca 2020 roku. Działania bohaterów są nielogiczne, każdy ma jakąś traumę, problem albo inną psychozę, retrospekcji jest nawalone jak jabłek w szarlotce, rzucają one się po linii czasowej niczym karp wyciągnięty z wody.
To się po prostu strasznie źle czyta, historia jest szarpana, nie ma większego sensu, motywy zabójcy są niezbyt rozsądne.
Najlepszym momentem książki jest dowcip o Honeckerze. I jest to jedyny element ratujący tą książkę.
Nie polecam, lepiej oglądnąć mecz piłkarskiej Ekstraklasy albo pogapić się na schnącą farbę.

Jeśli autor chciał dać czytelnikom do zrozumienia, że praca policjanta jest żmudna, nudna i żałośnie nieciekawa, to trafił w 10. Ta książka ma wszystko, czego potrzeba dobrej historii - szpiegów, historie z przeszłości, ofiarę mającą prywatne powiązania z głównym bohaterem, konflikty, potencjalne emocje. Ale tu nic nie działa. Nic.
Gdybym za każde "dlaczego" wypowiedziane...