W dżungli życia (wydanie III, napisane na nowo)

Kolejna książka, która mnie utwierdza, że poradniki psychologiczne nie są dla mnie. Tam, gdzie były elementy biograficzne, to czytało mi się dobrze. Tam, gdzie były elementy psychologiczne, to już niezbyt. Niestety, tych pierwszych było mało. Z chęcią kiedyś przeczytam biografię p. Beaty.

Kolejna książka, która mnie utwierdza, że poradniki psychologiczne nie są dla mnie. Tam, gdzie były elementy biograficzne, to czytało mi się dobrze. Tam, gdzie były elementy psychologiczne, to już niezbyt. Niestety, tych pierwszych było mało. Z chęcią kiedyś przeczytam biografię p. Beaty.

TAK TAK TAK ! POLECAM! Uwielbiam Panią BP i jej twórczość - moja opinia może być, więc dla wielu nieobiektywna.

TAK TAK TAK ! POLECAM! Uwielbiam Panią BP i jej twórczość - moja opinia może być, więc dla wielu nieobiektywna.

No cóż, Pani Pawlikowska jest mistrzynią w tzw. laniu wody i sprzedawaniu wielokrotnie tej samej treści. Szczęście w garnku, na talerzu i w Paragwaju, gdy dopada depresja, wystarczy powiedzieć sobie że jest dobrze w moim świecie, a gdy wpadniemy w anoreksję, to wystarczy ugotować kaszę jaglaną, bo każdy ją zje, taka jest dobra.
Fizyka jądrowa to spisek wszechświata, który nie poznał metody uczenia się pięciuset języków obcych na minutę, bo wówczas zapoznałby się z tak prostymi poradami tej Pani i zakończył ogłupianie nas, czyli ludzi.
Kto tu kogo ogłupia? Naprawdę konieczny jest zalew tylu tak miałkich książek, żeby udowadniać, że Polacy coś czytają??? Wolność słowa chyba jednak wymaga minimalnej bodaj autocenzury...

No cóż, Pani Pawlikowska jest mistrzynią w tzw. laniu wody i sprzedawaniu wielokrotnie tej samej treści. Szczęście w garnku, na talerzu i w Paragwaju, gdy dopada depresja, wystarczy powiedzieć sobie że jest dobrze w moim świecie, a gdy wpadniemy w anoreksję, to wystarczy ugotować kaszę jaglaną, bo każdy ją zje, taka jest dobra.
Fizyka jądrowa to spisek wszechświata, który...

Książka pani Beaty trafiła w moje ręce w dobrym momencie życia. W okresie, w którym dążę do spełniania planów edukacyjnych, zawodowych, i bardzo prywatnych (rodzina, przyjaciele, związki, podróże). W wieku lat dwudziestu z groszem na nowo odkrywam świat, co powoduje w skutki pozytywne i negatywne.
Dzięki tej książce wiem, jak się motywować do działań, jak odbierać innych ludzi oraz jak ustawić sobie osobistą hierarchię wartości.
Do połowy tej lektury byłam zachwycona, że ktoś w tak prosty, jak i niezwykle...optymistyczny sposób sugeruje, jak mam kierować swoim życiem.
Niestety, po tych kilku rozdziałach, zaczęłam dostrzegać powtórzenia "da się, próbuj, walczyłam"...taka lekka monotonia, która zaczęła nudzić i sprawiać, że moje oczy z każdym następnym słowem coraz bardziej się zamykały.
Przepraszam, ale uważam, że o te kilka kartek można te książkę skrócić. Zasługuje na to, ponieważ niezwykle wspaniały sposób działa na czytelnika. Powoduje chęć spełniania marzeń i walki o swoje.

Książka pani Beaty trafiła w moje ręce w dobrym momencie życia. W okresie, w którym dążę do spełniania planów edukacyjnych, zawodowych, i bardzo prywatnych (rodzina, przyjaciele, związki, podróże). W wieku lat dwudziestu z groszem na nowo odkrywam świat, co powoduje w skutki pozytywne i negatywne.
Dzięki tej książce wiem, jak się motywować do działań, jak odbierać innych...

Pierwsza książka autorstwa Pawlikowskiej przeczytana przeze mnie. Motywująca, dodająca energii do działania. Dobra zarówno na rozpoczęcie dnia, jak i jego zakończenie.

Pierwsza książka autorstwa Pawlikowskiej przeczytana przeze mnie. Motywująca, dodająca energii do działania. Dobra zarówno na rozpoczęcie dnia, jak i jego zakończenie.

To był mój pierwszy kontakt z twórczością Beaty i z czystym sumieniem przyznaję, że OSTATNI. Książka przeznaczona dla nastolatków zmagających się z problemami tego świata (papieroski, narkotyki, alkohol, anoreksja, bulimia itp.) lub szukających motywacji do znalezienia swojej drogi w tym naszym ziemskim życiu. Muszę przyznać, że ów pozycję czyta się bardzo szybko. Treść lekka aczkolwiek przeciętna. Pawlikowska delikatnie ociera się o poruszane przez siebie tematy, ale nie zgłębia ich sensu. W niektórych miejscach mija się z prawdą. WIELKI minus za zwiększenie objętości książki marnymi obrazkami oraz podobno nigdzie nie publikowanymi opowiadaniami i wierszami, które zostały umieszczone na końcu książki. Nie mam pojęcia do czego to przypiąć.

To był mój pierwszy kontakt z twórczością Beaty i z czystym sumieniem przyznaję, że OSTATNI. Książka przeznaczona dla nastolatków zmagających się z problemami tego świata (papieroski, narkotyki, alkohol, anoreksja, bulimia itp.) lub szukających motywacji do znalezienia swojej drogi w tym naszym ziemskim życiu. Muszę przyznać, że ów pozycję czyta się bardzo szybko. Treść...