Baśń o Królowej Śniegu, to moja druga z kolei ukochana baśń. Drugą jest wyłącznie dlatego, że moje serce zostało wcześniej skradzione przez Roszpunkę. Gdy obecnie się nad tym zastanawiam, to z racjonalnego punktu widzenia powinna mieć I miejsce. Serce nie bywa racjonalne, ale drugie miejsce nie jest takie złe, prawda?
Za absolutnie każdą adaptację, interpretację, czy cokolwiek zainspirowanego, którąś z tych baśni jestem gotowa oddać wszystko, byle tylko rzucić się ponownie w świat wyobraźni pięcioletniej mnie i zobaczyć, jak inni te historie widzą...

Vicki L. Weavil napisała powieść o Królowej Śniegu i trafiła na moją listę obowiązkowych lektur.

Thyra Winter to nastoletnia Królowa Śniegu, któraś już z kolei. Musi poskładać magiczne lustro i w tym celu znajduje sobie faceta, Kaia oczywiście.
Co ma piernik do wiatraka, co ma chłopak do lustra? Ja nie bardzo pojęłam.
W każdym razie po brawurowym porwaniu nieletniego, nasza nieśmiertelna Królowa ma sporo roboty. Przy lustrze, chłopaku, kłamaniu, poszukiwaniu, oszukiwaniu...

Nie bardzo mi przypadła do gustu Thyra Winter, jako Królowa Śniegu. To już Elsa była lepszą wersją Królowej Śniegu. Przynajmniej miała jakieś własne powody, do bycia taką, jaka była. Thyra za to jest wzorem cnót. Nie ma wad. Tylko czasem kłamie i porywa ludzi...
Jako osoba bardzo przywiązana do historii o lustrze i jego składaniu, byłam zasmucona zrzuceniem wszystkich złych pobudek na gościa, który został złym, aby zła nie musiała być Królowa Śniegu. I nawet nie napisaniem mu jakiegoś sensu, poza byciem złym gościem.

Najlepiej poprowadzoną postacią w tej książce jest, ku memu zaskoczeniu, Gerta. Urocza i zdeterminowana, młoda dziewczyna, która jest gotowa zrobić wszystko dla ukochanego, który nawet nie odwzajemnia jej uczuć. Jest napisana, tak dobrze, jak dobrze powinna być napisana główna bohaterka. A to miała być historia Królowej Śniegu, a nie po raz kolejny Gerty.
Sam Kai wypada nijako. W sumie wypadłby nijako, gdyby nie fakt, że jego motywy są zabarwione bardzo ciekawymi wątkami psychologicznymi. Chłopak ma przemyślenia i dylematy, które są bardzo dobrym materiałem na fajną historię.

Powieść jest napisana w miarę dobrze. Boli mnie tylko zrzucenie całego bycia "złym" na postać inną niż Królowa Śniegu(podobnie jak w "Krainie Lodu"),wybielenie tej postaci(w charakterze, bo stroju już bardziej się nie dało),zawalenie wątku lustra(to najlepszy aspekt oryginalnej baśni!) i daniu lodowej korony jakiemuś dziewczątku. Gerta i Kai za to wyszli cudownie.
A i tak, myślałam, że to będzie taka poważniejsza historia w pewnych kwestiach, a tu tylko parę buziaków, a upałów brak...

Baśń o Królowej Śniegu, to moja druga z kolei ukochana baśń. Drugą jest wyłącznie dlatego, że moje serce zostało wcześniej skradzione przez Roszpunkę. Gdy obecnie się nad tym zastanawiam, to z racjonalnego punktu widzenia powinna mieć I miejsce. Serce nie bywa racjonalne, ale drugie miejsce nie jest takie złe, prawda?
Za absolutnie każdą adaptację, interpretację, czy...

Siedemnastoletnia Thyra Winther jest nieśmiertelną Królową Śniegu, lecz jeśli nie naprawi rozbitego, zaczarowanego lustra przed swoimi osiemnastymi urodzinami, zostanie skazana na spędzenie wieczności jako zjawa.

Pozbawiona wszelkiej życzliwości, porywa miejscowego chłopca, Kaia Thorsena, którego matematyczne umiejętności dorównują jej własnym. Dwa logiczne umysły są lepsze niż jeden, twierdzi Thyra. Czas topnieje, a ona potrzebuje każdej pomocy, jaką może zdobyć. Okropne kłamstwo usidla Kaia w jej planie, ale trzy brakujące odłamki lustra oraz przyjaciółka z dzieciństwa chłopaka, Gerda, zdają się być poważniejszymi trudnościami. Thyra jest gotowa zrobić wszystko, aby naprawić lustro – zaryzykować podróż w nieznane, przechytrzyć czarowników lub zaczarowane, bojowe bestie. Jednak jej najbardziej niebezpieczny przeciwnik czai się w jej piersi.

Dotknięte ciepłem poświęcenia wilczego szczenięcia oraz ogniem pożądania młodego mężczyzny, topniejące zamarznięte serce Thyry może okazać się jej ostateczną zgubą.

Siedemnastoletnia Thyra Winther jest nieśmiertelną Królową Śniegu, lecz jeśli nie naprawi rozbitego, zaczarowanego lustra przed swoimi osiemnastymi urodzinami, zostanie skazana na spędzenie wieczności jako zjawa.

Pozbawiona wszelkiej życzliwości, porywa miejscowego chłopca, Kaia Thorsena, którego matematyczne umiejętności dorównują jej własnym. Dwa logiczne umysły są...