To naprawdę poruszająca książka, która dla wielu może być zbyt ciężka i obciążająca. Przemoc wobec dziecka, zawsze mnie porusza i wywołuje złość.
Główną bohaterką jest Carrie, 8 letnia dziewczynka, która wychowywała się w normalnym, ciepłym domu. Jej opoką był ojciec. Po jego śmierci, matka wychodzi powtórnie za mąż. Jej nowy mąż okazuje się być domowym tyranem. Dręczy zarówno Carrie, jak i jej młodszą o dwa lata siostrę Emmę. Dziewczynki przeżywają prawdziwe piekło w swoim własnym domu. Do tego nie mogą liczyć na pomoc matki, która sama jest ofiarą. Jedyne co mogą, to liczyć na siebie i spróbować zawalczyć o swoje bezpieczeństwo, na sposób jaki jest adekwatny do ich wieku.
Naprawdę poruszająca i bardzo smutna historia.

To naprawdę poruszająca książka, która dla wielu może być zbyt ciężka i obciążająca. Przemoc wobec dziecka, zawsze mnie porusza i wywołuje złość.
Główną bohaterką jest Carrie, 8 letnia dziewczynka, która wychowywała się w normalnym, ciepłym domu. Jej opoką był ojciec. Po jego śmierci, matka wychodzi powtórnie za mąż. Jej nowy mąż okazuje się być domowym tyranem. Dręczy...

Czytałam tyle lat temu, że pamiętam tylko, że książka mną wstrząsnęła. I napewno nie jest to pozycja do której chciałabym sięgnąć ponownie, że względu na zbyt duże obciążenie emocjonalne.

Czytałam tyle lat temu, że pamiętam tylko, że książka mną wstrząsnęła. I napewno nie jest to pozycja do której chciałabym sięgnąć ponownie, że względu na zbyt duże obciążenie emocjonalne.

Carrie i jej młodsza siostra mimo młodego wieku (8 i 6 lat) przeżyły w swoim życiu tragedię (śmierć ukochanego ojca). Trauma odciska piętno na młodym umyśle, a pojawienie się w domu porywczego i brutalnego ojczyma jeszcze tę traumę potęguje. Czarę przelewa bierność matki, która zmuszona sytuacją finansową, daje nieme przyzwolenie na rodzinną tragedię.
Nic dziwnego, że któregoś dnia do dziecięcej głowy wpada pomysł ucieczki z domu. Jednak nie rozwiązuje to problemów, a jedynie powoduje ich więcej.

Carrie i jej młodsza siostra mimo młodego wieku (8 i 6 lat) przeżyły w swoim życiu tragedię (śmierć ukochanego ojca). Trauma odciska piętno na młodym umyśle, a pojawienie się w domu porywczego i brutalnego ojczyma jeszcze tę traumę potęguje. Czarę przelewa bierność matki, która zmuszona sytuacją finansową, daje nieme przyzwolenie na rodzinną tragedię.
Nic dziwnego, że...

87/52/2023

87/52/2023

Nie zrobiła na mnie dużego wrażenia

Nie zrobiła na mnie dużego wrażenia

Temat przemocy w rodzinie jest niestety cały czas aktualny i podejmowany przez media - niestety dopiero wtedy, gdy już wydarzy się najgorsze. Ta książka jest przejmującym obrazem maltretowanych dzieci, obojętności otoczenia, braku pomocy, czyli wszystkiego tego, czego dzieci nie powinny doświadczać. Wzruszająca, straszna w swej wymowie powieść.

Temat przemocy w rodzinie jest niestety cały czas aktualny i podejmowany przez media - niestety dopiero wtedy, gdy już wydarzy się najgorsze. Ta książka jest przejmującym obrazem maltretowanych dzieci, obojętności otoczenia, braku pomocy, czyli wszystkiego tego, czego dzieci nie powinny doświadczać. Wzruszająca, straszna w swej wymowie powieść.

Temat przemocy w stosunku do dzieci jest chyba najgorszym z możliwych. I wcale nie mam tutaj na myśli jakości pisarstwa. Bo nie ważne czy książka jest dobra czy zła, czy lepiej czy gorzej napisana. Zawsze przypomina, że gdzieś tam na świecie dzieje się krzywda jakiemuś dziecku i ktoś na to nie reaguje. Nie da się do tego podejść na spokojnie, trudno jest powiedzieć sobie, że to tylko fikcja literacka i spokojnie odłożyć książkę na stolik. Zawsze pojawia się niepokój.

I właśnie przemoc wobec dzieci jest głównym tematem powieści ,,Emma i ja". Główna bohaterka, Carrie, to nad wiek dorosła ośmiolatka, która mieszka z mamą i ojczymem oraz młodszą siostrą Emmą. Ojciec dziewczynek zginął kilka lat wcześniej, jako ofiara napadu. Po jego śmierci, niezaradna życiowo matka związała się z człowiekiem, który miał jej i dziewczynkom zapewnić środki do życia. Ojczym okazał się jednak człowiekiem leniwym, okrutnym, skorym do przekrętów, niebędącym w stanie utrzymać żadnej pracy i o swoje niepowodzenia obwiniającym innych. Własne frustracje, niepowodzenia i gniew wyładowuje na tych, których ma najbliżej. Przemoc narasta by w końcu doprowadzić do tragedii oraz zaskakującego finału.

Obserwacja tragedii rodzinnej z perspektywy dziecka jest szczególnie bolesne i trudne. Carrie próbuje łagodzić to co się wokół niej dzieje ale działa efekt przeciwny i wszystko napiera mocniejszego efektu. Przez czytelnika przetacza się cała gama emocji: bezradność, że tylko może być biernym obserwatorem, gniew na niezaradność, oziębłość i bezradność dorosłych, niedowierzanie, że nikt nic nie widział i nie zareagował. Carrie próbuje sobie radzić na tyle, na ile umie. Chce znaleźć trochę spokoju i radości z dzieciństwa dla siebie i siostry. Ale jest bezustannie odzierana nawet z tej namiastki. To sprawia, że już od pierwszych stron czujemy jej bezradność i nienawiść do ojczyma i wiemy, że to musi zakończyć się źle. Jak na szpilkach czeka, niestety, się na dramat, którym musi się rozegrać.

Trudno ocenić powieść. Może i jest w pewien sposób schematyczna i przewidywalna ale równocześnie uwalnia całe morze przemyśleń i emocji. Burzy spokój i pokazuje świat, o którym najchętniej byśmy zapomnieli. Mimo, wszystko jest bardzo mocna i dobitna. I dlatego warto po nią sięgnąć. Polecam!

Temat przemocy w stosunku do dzieci jest chyba najgorszym z możliwych. I wcale nie mam tutaj na myśli jakości pisarstwa. Bo nie ważne czy książka jest dobra czy zła, czy lepiej czy gorzej napisana. Zawsze przypomina, że gdzieś tam na świecie dzieje się krzywda jakiemuś dziecku i ktoś na to nie reaguje. Nie da się do tego podejść na spokojnie, trudno jest powiedzieć sobie,...

Bardzo przeżywam tego typu książki. Tym bardziej, że jest to historia opisana przez małą dziewczynkę.

Bardzo przeżywam tego typu książki. Tym bardziej, że jest to historia opisana przez małą dziewczynkę.

Porażający obraz przemocy, pełen bólu i cierpienia dzieci. Jest to niepojęte i bardzo trudno czyta się tę powieść. Niestety co i rusz przychodziły mi na myśl doniesienia mediów o przypadkach przemocy tak często obecnej w naszej rzeczywistości. To niepojęte, że ta historia nie jest wymyślona, ta historia spotyka wiele dzieci dziś i wczoraj i spotka je jutro. Straszne to jest i straszne wrażenia pozostaną mi po tej historii.

Porażający obraz przemocy, pełen bólu i cierpienia dzieci. Jest to niepojęte i bardzo trudno czyta się tę powieść. Niestety co i rusz przychodziły mi na myśl doniesienia mediów o przypadkach przemocy tak często obecnej w naszej rzeczywistości. To niepojęte, że ta historia nie jest wymyślona, ta historia spotyka wiele dzieci dziś i wczoraj i spotka je jutro. Straszne to jest...

do tej pory mam ciarki na ciele, kiedy myślę o tej książce, a czytałam ją wiele lat temu. Studium przemocy i tego jak wpływa ono na dziecko jest momentami porażające, miałam problem, by przebrnąć przez niektóre fragmenty. a jednak być może takie książki są potrzebne, żeby nas wyczulić, byśmy umieli wychwycić delikatne sygnały, jakie dają nam dzieci będące ofiarami przemocy fizycznej i psychicznej, bo dzieci często nie mówią wprost, a obowiązkiem dorosłych jest zauważenie, że dzieje się coś niepokojącego

do tej pory mam ciarki na ciele, kiedy myślę o tej książce, a czytałam ją wiele lat temu. Studium przemocy i tego jak wpływa ono na dziecko jest momentami porażające, miałam problem, by przebrnąć przez niektóre fragmenty. a jednak być może takie książki są potrzebne, żeby nas wyczulić, byśmy umieli wychwycić delikatne sygnały, jakie dają nam dzieci będące ofiarami przemocy...