'Pajęcza sieć' to moje pierwsze zetknięcie się z grą paragrafową. Gra-książka wciąga zdecydowanie bardziej, niż nie jeden kryminał / thriller. Podziwiam autora za stworzenie tylu intryg i tropów. W trackie gry czułam się jak prawdziwy śledczy. Aby dobrze się przy niej bawić lepiej zarezerwować dużo czasu, ponieważ godziny mijają niczym minuty i zanim się spostrzegłam było już późno. Pomimo porażek moja fascynacja grą nie minęła.
Zaczynając od nowa, zmieniając strategię gra toczy się innym torem, zapewniając nowe bodźce i poszlaki. To co zdaje się oczywiste przestaje takim być, a najmniej oczywiste tropy okazują się potrzebne, by rozwiązać zagadkę i doprowadzić do procesu.
Pająk sprytnie tka nici, a niektóre z nich prowadzą donikąd. Im bliżej rozwiązania jesteśmy tym dalej możemy się znaleźć i zakończyć grę fiaskiem.
Duże uznanie należy się twórcy gry za to jak umiejętnie kierowanie czytelnikiem, trochę kpiąc z niego czasem ;)
Była to dla mnie bardzo miła odskocznia, miła rozrywka którą na długo zapamiętam. Z przyjemnością sięgnę po 'Wodnego pająka'.

'Pajęcza sieć' to moje pierwsze zetknięcie się z grą paragrafową. Gra-książka wciąga zdecydowanie bardziej, niż nie jeden kryminał / thriller. Podziwiam autora za stworzenie tylu intryg i tropów. W trackie gry czułam się jak prawdziwy śledczy. Aby dobrze się przy niej bawić lepiej zarezerwować dużo czasu, ponieważ godziny mijają niczym minuty i zanim się spostrzegłam było...

Wcielamy się w T.M., czyli Twardy Mózg - nieocenionego prywatnego detektywa. Musimy wykorzystać nasze zdolności dedukcji, łączenia faktów i zdobywania informacji, aby przeprowadzić skuteczne śledztwo. W pierwszej części jest to specyficzne podłożenie bomby w banku w Anglii.
Opowieść jest całkiem szeroko rozbudowana i wymaga faktycznie skupienia. Prowadzenie zbyt długiego dochodzenia, podążanie za fałszywymi tropami, czy odniesienie poważnych urazów dyskwalifikują nas ze śledztwa. Mamy tutaj sprytnie wkomponowaną w książkę sieć powiązań, na której zaznacza się kolejne tropy, co jest kluczowe do ukończenia historii. Sami autorzy podkreślają we wstępie, że rzadko udaje się ukończyć ją za pierwszym podejściem - faktycznie, poziom trudności jest na tyle wysoki, że potrzebowałam kilku podejść, aby skutecznie poprowadzić mojego detektywa, ale końcowy sukces dawał miłą satysfakcję. Klimat jest nieźle oddany, choć brakowało mi szerszego rozbudowania postaci, którą się prowadziło, aby lepiej się w nią wczuć. Tematyka zbrodni też nie była idealnie w moim guście (wolę kryminały związane np. z morderstwami i większą tajemnicą, jak np. w Sherlocku Holmesie),ale mimo to spędziłam z nią przyjemne kilka godzin :)

Nieco retro, ale dla fanów paragrafówek jak najbardziej do polecenia :)

Wcielamy się w T.M., czyli Twardy Mózg - nieocenionego prywatnego detektywa. Musimy wykorzystać nasze zdolności dedukcji, łączenia faktów i zdobywania informacji, aby przeprowadzić skuteczne śledztwo. W pierwszej części jest to specyficzne podłożenie bomby w banku w Anglii.
Opowieść jest całkiem szeroko rozbudowana i wymaga faktycznie skupienia. Prowadzenie zbyt długiego...