Historia przedstawia losy Rosie Daniels, która po wielu latach nieszczęśliwego małżeństwa postanawia odejść od męża i rozpocząć nowe życie w innym mieście. I pewnie mogłaby żyć spokojnie, gdyby nie fakt, iż mąż (bezwzględny sadysta, zadający tylko ból i cierpienie) podąża jej tropem. Co więcej, aby osiągnąć swój cel, gotowy jest do dosłownie zamordowania każdego kto stanie na jego drodze. Pewnego dnia Rosie kupuje wyjątkowy obraz, który wiesza na ścianie swojego nowego mieszkania. I ma nadzieję, że będzie już tylko lepiej. Jednak w tym lepszym i spokojniejszym życiu przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, a mąż odnajduje ją w najmniej oczekiwanym momencie. I żeby się z nim ostatecznie rozprawić Rosie przenika do świata ze swojego obrazu.

Moim zdaniem historia i kwestie w niej poruszane są ponadczasowe.
Niestety historia jest przygnębiająca.
Ukazuje brutalność mężczyzn wobec kobiet oraz bezbronność tychże kobiet. Co więcej przedstawia ludzką brutalność.

Wątek obrazu interpretuje jako symbol tego, że kobiety czasem tkwią w toksycznym związku i nie mogą się z niego wyswobodzić (z różnych przyczyn),dlatego też uczą się z tym żyć.
W książce jednak obraz przedstawiony został jako rozwiązanie istniejącego problemu. Co stanowi element fantastyczny całej historii.

Uniwersalnym przekazem, jaki dostrzegam w lekturze, jest to, iż nigdy nie jest za późno, aby zacząć wszystko od nowa.

Historia przedstawia losy Rosie Daniels, która po wielu latach nieszczęśliwego małżeństwa postanawia odejść od męża i rozpocząć nowe życie w innym mieście. I pewnie mogłaby żyć spokojnie, gdyby nie fakt, iż mąż (bezwzględny sadysta, zadający tylko ból i cierpienie) podąża jej tropem. Co więcej, aby osiągnąć swój cel, gotowy jest do dosłownie zamordowania każdego kto stanie...

Przekonała mnie ta opowieść. Pokazuje ona znaną nie od dziś prawdę, że największym potworem jest człowiek. Postać męża Rosie jest bardziej przerażająca niż wątki paranormalne, ale nie zgodzę się z opiniami, że były one zbędne. Ładną klamrą spięły tę historię w całość i przyniosły mi ostatecznie katharsis oraz poczucie sprawiedliwości.

Przekonała mnie ta opowieść. Pokazuje ona znaną nie od dziś prawdę, że największym potworem jest człowiek. Postać męża Rosie jest bardziej przerażająca niż wątki paranormalne, ale nie zgodzę się z opiniami, że były one zbędne. Ładną klamrą spięły tę historię w całość i przyniosły mi ostatecznie katharsis oraz poczucie sprawiedliwości.

Rosie Daniels żyje w piekle. Porażający ból wielokrotnie poobijanych ciężkimi buciorami nerek, niezliczone blizny po ugryzieniach i opuszki palców stwardniałe od regularnego przypalania papierosami. Morze wsiąkniętych w stary fartuch łez, utracone dziecko i poczucie, że tak musi być, że inaczej się nie da. Właściwie nie jest ciężko wyobrazić sobie, że po czternastu latach takiej gehenny kobieta nie wyobraża sobie, że jej życie mogłoby wyglądać inaczej. Czasem jednak wystarczy niewiele, w tym przypadku maleńka kropelka krwi, ale o jedna za dużo. Tylko tyle i aż tyle, by pobudzić udręczoną istotę, ciągle ludzką, choć upodloną do granic możliwości, do podjęcia trudnych, acz koniecznych dla przetrwania kroków.
Rozsądny głos w głowie Rosie walczy o uwagę, próbując ją zatrzymać, kiedy przekracza próg mieszkania i wyrusza w nieznane. Jako zabezpieczenie ma jedynie kartę kredytową męża, której wizja użycia i tak wydaje się jej niewyobrażalnie wielkim wyzwanie i ryzykiem. Idzie jednak, ucieka. I nawet dobry los stawia na jej drodze pomocnych ludzi, dzięki którym ma szansę wyjść na prostą. Czy Rosie dobrze wykorzysta moment? Czy policjant, któremu żona zwiała sprzed nosa bez uprzedzenia, tak po prostu odpuści?

Temat przemocy, przeszkód, także tych systemowych, z jakimi ofiary muszą się borykać, zapętlenie w poczuciu zależności i bezwartościowości - potężnie to wybrzmiewa z kart powieści. Jednak nie byłaby to książka Kinga, gdyby nie wpadły elementy surrealistyczne. Czyżby ktoś tu oszalał od nadmiaru wrażeń? A może w równoległej rzeczywistości jest droga, która prowadzi do wolności?

Bardzo długo toczy się akcja na poziomie obyczajowym. Choć sceny opisane w tej pierwszej części są mocne i nie brakuje w nich totalnej psychozy, to jednak dopiero później wkracza ten nieprawdopodobny element, który tak ogromnie uwielbiam u Autora. Jest go tu jednak stosunkowo mało, w związku z czym "Rose Madder" nie stanie się moim faworytem wśród powieści Kinga. Niemniej jednak emocji podczas lektury nie zabrakło, a cała historia, pomysł na bohaterów i powiązanie między rzeczywistością, a tym, co wymyka się umysłowi, jak zwykle na najwyższym poziomie.

Rosie Daniels żyje w piekle. Porażający ból wielokrotnie poobijanych ciężkimi buciorami nerek, niezliczone blizny po ugryzieniach i opuszki palców stwardniałe od regularnego przypalania papierosami. Morze wsiąkniętych w stary fartuch łez, utracone dziecko i poczucie, że tak musi być, że inaczej się nie da. Właściwie nie jest ciężko wyobrazić sobie, że po czternastu latach...

Bardzo podobała mi się historia Rose (okładka nieadekwatna do historii, chyba że ta czaszka byka),nawet element fantastyczny (nutka Oscara Wilde?) mnie zaintrygował jeszcze bardziej. Jako horror - na plus, szczególnie portret psychologiczny Normana. Jedna z książek Kinga, którą czytało się dość długo, ale finalnie wyszło na plus - od połowy poszło z górki.

Bardzo podobała mi się historia Rose (okładka nieadekwatna do historii, chyba że ta czaszka byka),nawet element fantastyczny (nutka Oscara Wilde?) mnie zaintrygował jeszcze bardziej. Jako horror - na plus, szczególnie portret psychologiczny Normana. Jedna z książek Kinga, którą czytało się dość długo, ale finalnie wyszło na plus - od połowy poszło z górki.

Początkowo zdawało mi się że to będzie coś zupełnie innego niż do tej pory czytałam od tego autora, było że tak powiem przyziemnie tematycznie. Nie mniej mocno i dosadnie. Przemoc, znęcanie się fizyczne i psychiczne, mnóstwo ran, bólu I krwi. Ta książka ocieka tym wszystkim, wzbogacona w przeplatajace się różnorakie emocje, od smutku, żalu i bezsilności po nadzieję. Nie mniej w pewnym monecie ujawnił się King we własnej osobie i stylu i wprowadził pewne paranormalne wątki, które nadały całości niesamowitego smaczka. Podobało mi się bardzo

Początkowo zdawało mi się że to będzie coś zupełnie innego niż do tej pory czytałam od tego autora, było że tak powiem przyziemnie tematycznie. Nie mniej mocno i dosadnie. Przemoc, znęcanie się fizyczne i psychiczne, mnóstwo ran, bólu I krwi. Ta książka ocieka tym wszystkim, wzbogacona w przeplatajace się różnorakie emocje, od smutku, żalu i bezsilności po nadzieję. Nie...

Dosyć długo męczyłam tą książkę, wątek obrazu mnie zażenował. Mimo że w książce było dużo postaci kobiet, były one jednowymiarowe i często ich opisy były niesmaczne.
Nie wspomnę już o tym, że jedyna czarnoskóra kobieta była dobitnie przedstawiana jako ordynarna, wielka, gruba i agresywna postać. Ponadto King uznał za niezbędne ciągłe wtrącanie informacji o rozmiarze biustu oraz pośladków bohaterek (i nie mówię tu o perspektywie złoczyńcy, ale po prostu w narracji).

Dosyć długo męczyłam tą książkę, wątek obrazu mnie zażenował. Mimo że w książce było dużo postaci kobiet, były one jednowymiarowe i często ich opisy były niesmaczne.
Nie wspomnę już o tym, że jedyna czarnoskóra kobieta była dobitnie przedstawiana jako ordynarna, wielka, gruba i agresywna postać. Ponadto King uznał za niezbędne ciągłe wtrącanie informacji o rozmiarze biustu...

To było po prostu słabe. Nie poczułem przwiązania do głównej bohaterki i od początku miałem wrażenie, że doskonale wiem jak ta historia się zakończy. Nie polecam, jedna ze słabszych książek w dorobku autora, które dane mi było przeczytać. Szkoda

To było po prostu słabe. Nie poczułem przwiązania do głównej bohaterki i od początku miałem wrażenie, że doskonale wiem jak ta historia się zakończy. Nie polecam, jedna ze słabszych książek w dorobku autora, które dane mi było przeczytać. Szkoda

Przesłuchałam audiobook, obawiam się, że przez książkę bym nie przebrnęła. Popieram stanowisko, że wątek obrazu jest tu niepotrzebny, a to głównie dlatego, że King przedstawia go jako „dodatek” do historii, która jest już wystarczająco ciekawa. Sama śmierć Normana, na którą podejrzewam czekał każdy czytelnik, była wręcz banalna, za szybko, za prosta, szczególnie biorąc pod uwagę jaki koniec chciał zgotować dla swojej żony. Z sentymentu dla autora daje 7!

Przesłuchałam audiobook, obawiam się, że przez książkę bym nie przebrnęła. Popieram stanowisko, że wątek obrazu jest tu niepotrzebny, a to głównie dlatego, że King przedstawia go jako „dodatek” do historii, która jest już wystarczająco ciekawa. Sama śmierć Normana, na którą podejrzewam czekał każdy czytelnik, była wręcz banalna, za szybko, za prosta, szczególnie biorąc pod...

Moim zdaniem książka jest o tym, że w każdej chwili w naszym życiu można zacząć wszystko od nowa. Uciec od toksycznych ludzi ( w tym wypadku od męża psychola ) i jeszcze być szczęśliwym jeśli tylko się w to uwierzy. Motyw z obrazem dla mnie na plus.

Moim zdaniem książka jest o tym, że w każdej chwili w naszym życiu można zacząć wszystko od nowa. Uciec od toksycznych ludzi ( w tym wypadku od męża psychola ) i jeszcze być szczęśliwym jeśli tylko się w to uwierzy. Motyw z obrazem dla mnie na plus.

Sama historia to całkiem niezły dramat niestety w tym wypadku po raz pierwszy w historii Kinga motywy nadnaturalne były w mojej ocenie niepotrzebne i wręcz męczące. Czekałem aż akcja wróci do historii maniakalnego męża policjanta i Rose. Ciekawa ale momentami ciężko było mi przez nią przebrnąć. 5+

Sama historia to całkiem niezły dramat niestety w tym wypadku po raz pierwszy w historii Kinga motywy nadnaturalne były w mojej ocenie niepotrzebne i wręcz męczące. Czekałem aż akcja wróci do historii maniakalnego męża policjanta i Rose. Ciekawa ale momentami ciężko było mi przez nią przebrnąć. 5+