Ciepła, wspaniała pozycja dla wszystkich, którzy chcą zostać rodzicami lub nimi są. Autor jest pediatrą, który stara się obalić mity dotyczące noszenia dzieci na rękach, karmienia piersią i bliskości. Sprzeciwia się promowanej przez Zachód modzie oddzielania dzieci od matek, zmuszania maluchów do samodzielnego spania, wypłakiwania się i karmienia ich zgodnie ze sztywnym grafikiem. Zamiast tego pokazuje, jak potrzeba miłości matki jest wpisana w geny niemowląt i tłumaczy, że najlepsze, co można zrobić dla swojej pociechy to bliskość, czułość i otwartość na potrzeby malucha. Rewelacyjna książka, naprawdę mocno polecam wszystkim, którzy nie wiedzą jak postąpić i miotają się w podszeptach intuicji i zdrowego rozsądku.

Ciepła, wspaniała pozycja dla wszystkich, którzy chcą zostać rodzicami lub nimi są. Autor jest pediatrą, który stara się obalić mity dotyczące noszenia dzieci na rękach, karmienia piersią i bliskości. Sprzeciwia się promowanej przez Zachód modzie oddzielania dzieci od matek, zmuszania maluchów do samodzielnego spania, wypłakiwania się i karmienia ich zgodnie ze sztywnym...

Polecam rodzicom, szczególnie drugi rozdział jeśli macie mało czasu to moim zdaniem sam drugi już dużo wniesie :)

Polecam rodzicom, szczególnie drugi rozdział jeśli macie mało czasu to moim zdaniem sam drugi już dużo wniesie :)

Książka nie jest jakaś wybitną pozycja naukową ale wyjaśnia, pozwala zrozumieć, wiele kwestii. Moje dziecko skończyło prawie 17 miesięcy a wciąż budzi się w nocy, czasem zaliczamy nawet 11 pobudek. Książka pozwoliła mi się 'uspokoić' , potwierdzić, że takie zachowania są normalne. Czasem miałam wrażenie, że wszystkie dzieci znajomych i nieznajomych śpią od urodzenia ciurkiem 12h a mój syn jest jakiś z innego świata. Autor wytłumaczył , że pobudki u dzieci są, niestety, całkowicie normalnie i kiedyś w końcu prześpią noc 😅

Książka nie jest jakaś wybitną pozycja naukową ale wyjaśnia, pozwala zrozumieć, wiele kwestii. Moje dziecko skończyło prawie 17 miesięcy a wciąż budzi się w nocy, czasem zaliczamy nawet 11 pobudek. Książka pozwoliła mi się 'uspokoić' , potwierdzić, że takie zachowania są normalne. Czasem miałam wrażenie, że wszystkie dzieci znajomych i nieznajomych śpią od urodzenia...

Idea dobra, ale wielokrotnie nie zgadzam się w szczegółach. W sposobie argumentacji. W porównaniach typu "a gdyby zachować się tak wobec żony lub dorosłego". Skoro dziecko myśli całkiem inaczej inaczej od dorosłych to naturalnie zachowujemy się wobec nich inaczej.

Idea dobra, ale wielokrotnie nie zgadzam się w szczegółach. W sposobie argumentacji. W porównaniach typu "a gdyby zachować się tak wobec żony lub dorosłego". Skoro dziecko myśli całkiem inaczej inaczej od dorosłych to naturalnie zachowujemy się wobec nich inaczej.

Bardzo ciekawa książka o prostych zasadach wychowania. Autor stoi po stronie dzieci. :)

Bardzo ciekawa książka o prostych zasadach wychowania. Autor stoi po stronie dzieci. :)

Rodzicielstwo bliskości w pełnej krasie, jako oczywiste podejście wobec dzieci. Czyta się szybko, przyjemnie i co chwilę warto zakreślać fragmenty do zapamiętania.

Rodzicielstwo bliskości w pełnej krasie, jako oczywiste podejście wobec dzieci. Czyta się szybko, przyjemnie i co chwilę warto zakreślać fragmenty do zapamiętania.

Szacunek dla dzieci dla niemowląt jest opisany w tej pozycji. Autor rozprawia się z różnymi metodami wychowawczymi. Jedyne co denerwuję to to ze za dużo sarkazmu autora.

Szacunek dla dzieci dla niemowląt jest opisany w tej pozycji. Autor rozprawia się z różnymi metodami wychowawczymi. Jedyne co denerwuję to to ze za dużo sarkazmu autora.

Podejście autora do dzieci jest mi bardzo bliskie. Jestem jednak wyczulona na wszelkie przejawy fanatyzmu. W dwóch lub trzech miejscach Gonzales się przed nim nie ustrzegł. Raz zniekształciło mu to interpretację wyników jakichś badań, a innym razem - interpretację zachowań dzieci. Chodzi mi konkretnie o fragment, w którym autor przywołuje historyjkę o tym, że dorosły w sytuacji napadu bez szemrania słuchałby napastnika, natomiast 2-letnie dziecko nie, po czym stwierdza, że powinniśmy doceniać odwagę dzieci. Tylko czy rzeczywiście to świadczy o odwadze dziecka? Czy może raczej o niezrozumieniu sytuacji i nieumiejętności przewidywania konsekwencji? Tak, wiem, że Gonzalez w wielu miejscach żartuje - i robi to dość zgrabnie - jednak w tym podrozdziale dotyczącym odwagi był to jedyny przykład, i w moim odczuciu - niestety dość chybiony. To rzuciło się cieniem na mój sposób czytania tej książki i kazało z większą rezerwą podchodzić do wpływających na wyobraźnię porównań autora. Niemniej jednak czepiam się dla zasady ;-),bo pozycja ta jest bardzo wartościowa i ciekawie napisana, a moje uwagi niewiele znaczące w porównaniu z fantastycznością idei propagowanych przez Gonzaleza. Polecam.

Podejście autora do dzieci jest mi bardzo bliskie. Jestem jednak wyczulona na wszelkie przejawy fanatyzmu. W dwóch lub trzech miejscach Gonzales się przed nim nie ustrzegł. Raz zniekształciło mu to interpretację wyników jakichś badań, a innym razem - interpretację zachowań dzieci. Chodzi mi konkretnie o fragment, w którym autor przywołuje historyjkę o tym, że dorosły w...

Każdy rodzic powinien tę książkę przeczytać. Najlepiej kilka razy. Może i przed pojawieniem się dziecka na świecie, ale... chyba cała wartość i cała wiedza lepiej się ułoży i ugruntuje u kogoś, kto już jest rodzicem i ma już pewne doświadczenia. Może dzięki temu zestawić swoje przejścia i swoje reakcje z tym, co opisuje i co zaleca Gonzales.
A opisuje i zaleca naprawdę mądre, dobre podejście! Rozprawia się bezlitośnie z "wypłakiwaniem dzieci", "przyzwyczajaniem do noszenia", "wymuszaniem" i innym mitom.
Dużo pisze o traktowaniu dzieci jak ludzi dorosłych - a więc z szacunkiem do ich potrzeb.
Bardzo cenna, wartościowa książka!

Każdy rodzic powinien tę książkę przeczytać. Najlepiej kilka razy. Może i przed pojawieniem się dziecka na świecie, ale... chyba cała wartość i cała wiedza lepiej się ułoży i ugruntuje u kogoś, kto już jest rodzicem i ma już pewne doświadczenia. Może dzięki temu zestawić swoje przejścia i swoje reakcje z tym, co opisuje i co zaleca Gonzales.
A opisuje i zaleca naprawdę...

Książka porusza bardzo ważne kwestie w sprawie wychowania bliskości. Wszyscy byliśmy przecież dziećmi, teraz jesteśmy rodzicami. Autor jest przeciwko teoriom tzw. "zimnego chowu" oraz rozprawia się z rożnymi mitami i teoriami wychowawczymi, przykład radykalny: "Dzieci nigdy nie są zbyt małe na to, aby je chłostać - jak twarde steki, im bardziej się uderza, tym bardziej miękną".

Zabrakło mi twardych dowodów naukowych, na podstawie których autor mógłby poprzeć swoje stawiane hipotezy. Często prowadzi po prostu polemikę, wielokrotnie zbyt rozwlekle i nużąco. Niemniej warto przeczytać. Osobiście dzięki książce wyrobiłem sobie (świetny pomysł) perspektywę patrzenia na problemy dzieci, często jakby były w roli dorosłych: dziecko nie chce się dzielić swoją zabawką, a ty go do tego namawiasz, to pomyśl jakby ktoś ciebie namawiał do podzielenia się twoim samochodem. Dla jednego i drugiego to ciężkie, dlatego próbuj zrozumieć swoje dziecko, ponieważ jego szczęście zależy od Ciebie.

Książka porusza bardzo ważne kwestie w sprawie wychowania bliskości. Wszyscy byliśmy przecież dziećmi, teraz jesteśmy rodzicami. Autor jest przeciwko teoriom tzw. "zimnego chowu" oraz rozprawia się z rożnymi mitami i teoriami wychowawczymi, przykład radykalny: "Dzieci nigdy nie są zbyt małe na to, aby je chłostać - jak twarde steki, im bardziej się uderza, tym bardziej...