Mocno mnie przytul

Idea dobra, ale wielokrotnie nie zgadzam się w szczegółach. W sposobie argumentacji. W porównaniach typu "a gdyby zachować się tak wobec żony lub dorosłego". Skoro dziecko myśli całkiem inaczej inaczej od dorosłych to naturalnie zachowujemy się wobec nich inaczej.

Idea dobra, ale wielokrotnie nie zgadzam się w szczegółach. W sposobie argumentacji. W porównaniach typu "a gdyby zachować się tak wobec żony lub dorosłego". Skoro dziecko myśli całkiem inaczej inaczej od dorosłych to naturalnie zachowujemy się wobec nich inaczej.

Bardzo ciekawa książka o prostych zasadach wychowania. Autor stoi po stronie dzieci. :)

Bardzo ciekawa książka o prostych zasadach wychowania. Autor stoi po stronie dzieci. :)

Rodzicielstwo bliskości w pełnej krasie, jako oczywiste podejście wobec dzieci. Czyta się szybko, przyjemnie i co chwilę warto zakreślać fragmenty do zapamiętania.

Rodzicielstwo bliskości w pełnej krasie, jako oczywiste podejście wobec dzieci. Czyta się szybko, przyjemnie i co chwilę warto zakreślać fragmenty do zapamiętania.

Szacunek dla dzieci dla niemowląt jest opisany w tej pozycji. Autor rozprawia się z różnymi metodami wychowawczymi. Jedyne co denerwuję to to ze za dużo sarkazmu autora.

Szacunek dla dzieci dla niemowląt jest opisany w tej pozycji. Autor rozprawia się z różnymi metodami wychowawczymi. Jedyne co denerwuję to to ze za dużo sarkazmu autora.

Podejście autora do dzieci jest mi bardzo bliskie. Jestem jednak wyczulona na wszelkie przejawy fanatyzmu. W dwóch lub trzech miejscach Gonzales się przed nim nie ustrzegł. Raz zniekształciło mu to interpretację wyników jakichś badań, a innym razem - interpretację zachowań dzieci. Chodzi mi konkretnie o fragment, w którym autor przywołuje historyjkę o tym, że dorosły w sytuacji napadu bez szemrania słuchałby napastnika, natomiast 2-letnie dziecko nie, po czym stwierdza, że powinniśmy doceniać odwagę dzieci. Tylko czy rzeczywiście to świadczy o odwadze dziecka? Czy może raczej o niezrozumieniu sytuacji i nieumiejętności przewidywania konsekwencji? Tak, wiem, że Gonzalez w wielu miejscach żartuje - i robi to dość zgrabnie - jednak w tym podrozdziale dotyczącym odwagi był to jedyny przykład, i w moim odczuciu - niestety dość chybiony. To rzuciło się cieniem na mój sposób czytania tej książki i kazało z większą rezerwą podchodzić do wpływających na wyobraźnię porównań autora. Niemniej jednak czepiam się dla zasady ;-), bo pozycja ta jest bardzo wartościowa i ciekawie napisana, a moje uwagi niewiele znaczące w porównaniu z fantastycznością idei propagowanych przez Gonzaleza. Polecam.

Podejście autora do dzieci jest mi bardzo bliskie. Jestem jednak wyczulona na wszelkie przejawy fanatyzmu. W dwóch lub trzech miejscach Gonzales się przed nim nie ustrzegł. Raz zniekształciło mu to interpretację wyników jakichś badań, a innym razem - interpretację zachowań dzieci. Chodzi mi konkretnie o fragment, w którym autor przywołuje historyjkę o tym, że dorosły w...

Każdy rodzic powinien tę książkę przeczytać. Najlepiej kilka razy. Może i przed pojawieniem się dziecka na świecie, ale... chyba cała wartość i cała wiedza lepiej się ułoży i ugruntuje u kogoś, kto już jest rodzicem i ma już pewne doświadczenia. Może dzięki temu zestawić swoje przejścia i swoje reakcje z tym, co opisuje i co zaleca Gonzales.
A opisuje i zaleca naprawdę mądre, dobre podejście! Rozprawia się bezlitośnie z "wypłakiwaniem dzieci", "przyzwyczajaniem do noszenia", "wymuszaniem" i innym mitom.
Dużo pisze o traktowaniu dzieci jak ludzi dorosłych - a więc z szacunkiem do ich potrzeb.
Bardzo cenna, wartościowa książka!

Każdy rodzic powinien tę książkę przeczytać. Najlepiej kilka razy. Może i przed pojawieniem się dziecka na świecie, ale... chyba cała wartość i cała wiedza lepiej się ułoży i ugruntuje u kogoś, kto już jest rodzicem i ma już pewne doświadczenia. Może dzięki temu zestawić swoje przejścia i swoje reakcje z tym, co opisuje i co zaleca Gonzales.
A opisuje i zaleca naprawdę...

Książka porusza bardzo ważne kwestie w sprawie wychowania bliskości. Wszyscy byliśmy przecież dziećmi, teraz jesteśmy rodzicami. Autor jest przeciwko teoriom tzw. "zimnego chowu" oraz rozprawia się z rożnymi mitami i teoriami wychowawczymi, przykład radykalny: "Dzieci nigdy nie są zbyt małe na to, aby je chłostać - jak twarde steki, im bardziej się uderza, tym bardziej miękną".

Zabrakło mi twardych dowodów naukowych, na podstawie których autor mógłby poprzeć swoje stawiane hipotezy. Często prowadzi po prostu polemikę, wielokrotnie zbyt rozwlekle i nużąco. Niemniej warto przeczytać. Osobiście dzięki książce wyrobiłem sobie (świetny pomysł) perspektywę patrzenia na problemy dzieci, często jakby były w roli dorosłych: dziecko nie chce się dzielić swoją zabawką, a ty go do tego namawiasz, to pomyśl jakby ktoś ciebie namawiał do podzielenia się twoim samochodem. Dla jednego i drugiego to ciężkie, dlatego próbuj zrozumieć swoje dziecko, ponieważ jego szczęście zależy od Ciebie.

Książka porusza bardzo ważne kwestie w sprawie wychowania bliskości. Wszyscy byliśmy przecież dziećmi, teraz jesteśmy rodzicami. Autor jest przeciwko teoriom tzw. "zimnego chowu" oraz rozprawia się z rożnymi mitami i teoriami wychowawczymi, przykład radykalny: "Dzieci nigdy nie są zbyt małe na to, aby je chłostać - jak twarde steki, im bardziej się uderza, tym bardziej...

Więcej osób powinno przeczytać tą książkę. Niestety nadal wiele osób wierzy w tak zwany zimny chów. Jak nie macie czasu to przeczytajcie chociaż tytuł i się zastosujcie, wasze dzieci będą wam wdzięczne :)

Więcej osób powinno przeczytać tą książkę. Niestety nadal wiele osób wierzy w tak zwany zimny chów. Jak nie macie czasu to przeczytajcie chociaż tytuł i się zastosujcie, wasze dzieci będą wam wdzięczne :)

Kolejna książka p. Gonzaleza, którą czyta się szybko i z przyjemnośćią.
Autor, będący pediatrą, a prywatnie ojcem trójki dorosłych już dzieci, obala w niej wciąż funkcjonujące mity związane z wychowaniem dziecka.
Zwraca rodzicom uwagę na to, jak ważny jest szacunek do dziecka i to by od pierwszych dni otaczać je troską i miłością. Rozprawia się z tak popularnym "wyznaczaniem granic", "nauką czystości", "pokazywaniem kto tu rządzi" czy ignorowaniem. Nie poucza, nie stara się wprawić w zakłopotanie, czy w poczucie winy, tych rodziców, którzy czują sie bezradni w obiczu pewnych zachowań własnej pociechy. Tłumaczy z czego owe zachowania wynikają i podpowiada jak sobie z nimi radzić, pomaga zrozumieć własne dziecko. Polecam kazdemu rodzicowi.

Kolejna książka p. Gonzaleza, którą czyta się szybko i z przyjemnośćią.
Autor, będący pediatrą, a prywatnie ojcem trójki dorosłych już dzieci, obala w niej wciąż funkcjonujące mity związane z wychowaniem dziecka.
Zwraca rodzicom uwagę na to, jak ważny jest szacunek do dziecka i to by od pierwszych dni otaczać je troską i miłością. Rozprawia się z tak popularnym...

Ksiązka stoi w mocnej kontrze do wszelkich nieludzkich metod postępowania z dziećmi, które 'dla dobra dziecka' każą ignorować jego płacz i robić mu krzywdę.
Będę polecał, a wręcz wciskał, wszystkim początkującym rodzicom, których lubię.

Ksiązka stoi w mocnej kontrze do wszelkich nieludzkich metod postępowania z dziećmi, które 'dla dobra dziecka' każą ignorować jego płacz i robić mu krzywdę.
Będę polecał, a wręcz wciskał, wszystkim początkującym rodzicom, których lubię.