Kolejny tom ponownie jest wciągający oraz interesujący. Historia dalej jest dzielona na trzy części, choć ma to swoje minusy, ponieważ brakuje nieco przestrzeni na wątki, to i całość robi dobre wrażenie. Jest to świetna, wciągająca i odprężająca rozrywka.

Kolejny tom ponownie jest wciągający oraz interesujący. Historia dalej jest dzielona na trzy części, choć ma to swoje minusy, ponieważ brakuje nieco przestrzeni na wątki, to i całość robi dobre wrażenie. Jest to świetna, wciągająca i odprężająca rozrywka.

Jest OK, ale zaczyna się czuć, jakby autor tracił swoje więzy z pomysłem serii. Zaczyna być przewidywalnie. Jeszcze nie nudno, ale pewne teksty zaczynają brzmieć oklepanie. Potrojenie narratorów i rozdzielenie narracji pomiędzy poszczególnych druidów... no cóż... pomysł niezły, niestety wykonanie momentami nie.

Jest OK, ale zaczyna się czuć, jakby autor tracił swoje więzy z pomysłem serii. Zaczyna być przewidywalnie. Jeszcze nie nudno, ale pewne teksty zaczynają brzmieć oklepanie. Potrojenie narratorów i rozdzielenie narracji pomiędzy poszczególnych druidów... no cóż... pomysł niezły, niestety wykonanie momentami nie.

Zawsze lubiłam serie - mogłam całkowicie zagłębić się w dany świat, zaprzyjaźnić się z bohaterami i zbudować sobie własną przestrzeń w danej hisorii. I przez bardzo długi czas, bo aż przez 7 tomów miałam to, gdy czytałam Kroniki Żelaznego Druida.

Jednak przy 8 tomie, coś się zmieniło. Może chodzi o to, że niektórzy bohaterowie zaczęli mnie męczyć. Owen i Granuaile wydają mi się w tej serii zbędni, zwłaszcza na tym etapie. Ich perspektywy zabierają "czas antenowy" Atticusowi oraz głównemu i najważniejszemu wątkowi, czyli Ragnarökowi. I wcale nie wnoszą jakoś bardzo dużo, poza swoimi osobami.
Początkowo byłam do nich naprawdę optymistycznie nastawiona, choć nie zachwycał mnie fakt, że narracja przeskakuje czy że jest na nich tyle uwagi. Postać Granuaile mi w ogóle nie podeszła, a Owen był fajny, póki wszystko było dla niego nowe i chodził jako takie widmo przeszłości. Tylko że to mija i już w Kołku na dachu minęło, przez co Owen stracił cały swój urok.
Zmęczył mnie ten tom. Choć może inaczej, narracja Granuaile i Owena mnie zmęczyła. Za każdym razem, gdy pałeczkę przejmował Atticus, było super, jak zawsze. Ale historia dużo by w moim odczuciu zyskała, gdyby pozbyła się tych rozpraszaczy.

Zawsze lubiłam serie - mogłam całkowicie zagłębić się w dany świat, zaprzyjaźnić się z bohaterami i zbudować sobie własną przestrzeń w danej hisorii. I przez bardzo długi czas, bo aż przez 7 tomów miałam to, gdy czytałam Kroniki Żelaznego Druida.

Jednak przy 8 tomie, coś się zmieniło. Może chodzi o to, że niektórzy bohaterowie zaczęli mnie męczyć. Owen i Granuaile wydają...

3 perpektywy, multum miejsc, w których przebywali bohaterowie i ilość postaci, z którymi się spotkali/których zabili sprawiła, że zwyczajnie się pogubiłam. Dlatego też ta część nie podobała mi się tak mocno jak pozostałe, ale jest w tym tylko i wyłącznie wina moja i mojego gapiostwa.

Bo to nie zmienia faktu, że ten tom również jest świetny, dzieje się ogrom rzecz, a ja nie mogę uwierzyć, że przede mną już tylko jeden tom i skończę tą przygodę. Kiedy to zleciało?! Ogromnie podoba mi się, że mamy więcej rudowłosej druidki (już zresztą drugi tom z rzędu) i często wydarzenia są właśnie z jej perspektywy. Co do Owena jestem trochę bardziej sceptycznie nastawiona, bo jest takim trochę gburem, ale fajnie jest pokazane przystosowywanie się druida do czasów współczesnych.

Pozostaje mi tylko wziąć głęboki wdech i przygotować się na finał <3

3 perpektywy, multum miejsc, w których przebywali bohaterowie i ilość postaci, z którymi się spotkali/których zabili sprawiła, że zwyczajnie się pogubiłam. Dlatego też ta część nie podobała mi się tak mocno jak pozostałe, ale jest w tym tylko i wyłącznie wina moja i mojego gapiostwa.

Bo to nie zmienia faktu, że ten tom również jest świetny, dzieje się ogrom rzecz, a ja nie...

Trochę bardziej mi się podobała niż poprzednia część, oczko wyżej za wątek Polski, ale w dalszym ciągu mamy tu narrację 3 osób i 3 wątki aż do samego końca. Książka jest za krótka, aby dobrze przedstawić w niej trzy osobne historie i przez to są one po prostu krótkie i płytkie. Dodatkowo sam zabieg, jaki autor tutaj ponownie stosuje, gdzie bohaterowie nie potrafią się że sobą skontaktować ani spotkać przez przeróżne mało wiarygodne powody, aż do do samego finału, jest bardzo słaby.
Gdyby cała trójka podróżowała razem, to taki sposób narracji miałby więcej sensu, gdyż mielibyśmy jedna historie opowiadaną z różnych perspektyw, a tak wątek Atticusa został znacząco skrócony w stosunku do początkowych części i już tak dobrze się tego nie czyta, tym bardziej że postać Granuaile jest miejscami bardzo irytująca.
Tak więc daje 7 i to po zaokrągleniu, bo realnie dla mnie to 6.5 max ze sporym plusem tylko za wątek Polski.

Trochę bardziej mi się podobała niż poprzednia część, oczko wyżej za wątek Polski, ale w dalszym ciągu mamy tu narrację 3 osób i 3 wątki aż do samego końca. Książka jest za krótka, aby dobrze przedstawić w niej trzy osobne historie i przez to są one po prostu krótkie i płytkie. Dodatkowo sam zabieg, jaki autor tutaj ponownie stosuje, gdzie bohaterowie nie potrafią się że...

Bardzo ciekawy cykl książek o Druidach i związanych z tym tytułem obwiązkami. Autor stworzył bardzo ciekawy świat, dodał i zaprezentował różnych bogów. Fajne dialogi, interesujące wątki i intrygi, powodują, że cały świat jaki nam się jako ogromny i rozbudowany. Polecam całą serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Bardzo ciekawy cykl książek o Druidach i związanych z tym tytułem obwiązkami. Autor stworzył bardzo ciekawy świat, dodał i zaprezentował różnych bogów. Fajne dialogi, interesujące wątki i intrygi, powodują, że cały świat jaki nam się jako ogromny i rozbudowany. Polecam całą serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Całe szczęście, że dalej utrzymuje poziom, którego oczekuję. Zauroczenie Owenem nie minęło, walka z Lokim i Wampirami trwa w najlepsze, pełno tu akcji i ciekawych historii. Oby tak dalej, bo zdecydowanie jest to jedna z najciekawszych serii fantasy, które czytałem.

Całe szczęście, że dalej utrzymuje poziom, którego oczekuję. Zauroczenie Owenem nie minęło, walka z Lokim i Wampirami trwa w najlepsze, pełno tu akcji i ciekawych historii. Oby tak dalej, bo zdecydowanie jest to jedna z najciekawszych serii fantasy, które czytałem.

Myślałam, że nic mnie już nie zaskoczy w tej serii, tym bardziej na plus. Ale nowi bohaterowie oraz poszerzenie fabuły wzniosło akcję na wyższy poziom.

Myślałam, że nic mnie już nie zaskoczy w tej serii, tym bardziej na plus. Ale nowi bohaterowie oraz poszerzenie fabuły wzniosło akcję na wyższy poziom.

Duzo sie dzieje, nie zawsze dobrze..kolejne zagrożenia (ale wszystko się ładnie łączy) i nowi-starzy znajomi. Bardzo lubię polskie wątki. Propsy za Szymborską;)

Duzo sie dzieje, nie zawsze dobrze..kolejne zagrożenia (ale wszystko się ładnie łączy) i nowi-starzy znajomi. Bardzo lubię polskie wątki. Propsy za Szymborską;)

Setki błędów logicznych i absolutna niekonsekwencja fabuły. Druid walczy zawsze bez wykorzystania ziemi, pewnie dzban nie pamięta o tym. I nie dorobi większego zapasu na moc, po co jak zawsze może być jej za mało. Setki błędów w całej książce.

Setki błędów logicznych i absolutna niekonsekwencja fabuły. Druid walczy zawsze bez wykorzystania ziemi, pewnie dzban nie pamięta o tym. I nie dorobi większego zapasu na moc, po co jak zawsze może być jej za mało. Setki błędów w całej książce.