W pierwszej części Dorotkę przeniosła wichura, u króla Gnomów burza. Teraz trzęsienie ziemi. Zamiast psa czy kury są koń i kotka. Po raz pierwszy Dorotka trafia do zaczarowanej krainy w ludzkim towarzystwie (chłopca Roberta),oprócz tego pojawia się Oz.
Mają do czynienia z człekokształtnymi roślinami, mało przyjaźnie nastawionymi. Dalszy ciąg coraz bardziej udziwniony. Nagromadzenie zbędnych mym zdaniem wątków, jak niewidzialnych misiów.

Raczej mnie rozczarowało.

W końcu zostają teleportowani do krainy Oz dzięki Ozmie, która w czarodziejskim zwierciadle widzi Dorotkę w opałach, a ma też pas króla Gnomów, którym może teleportować.

W pierwszej części Dorotkę przeniosła wichura, u króla Gnomów burza. Teraz trzęsienie ziemi. Zamiast psa czy kury są koń i kotka. Po raz pierwszy Dorotka trafia do zaczarowanej krainy w ludzkim towarzystwie (chłopca Roberta),oprócz tego pojawia się Oz.
Mają do czynienia z człekokształtnymi roślinami, mało przyjaźnie nastawionymi. Dalszy ciąg coraz bardziej udziwniony....

Dla mnie trochę nudna, przesycona zbyt wymyślnymi nazwami postaci i krain.

Dla mnie trochę nudna, przesycona zbyt wymyślnymi nazwami postaci i krain.

W dziwnym podziemnym świecie, do którego czasami możemy przez przypadek zawędrować, na pewno mamy szansę spotkać dziwne stwory, rzeczy i zjawiska jakie się nikomu nie śniły. Kiedy Dorota i jej kotka Eureka wraz z nowo poznanym kolegą Bobem i jego koniem Barnabą, w wyniku trzęsienia ziemi spadają w bezdenne czeluście ziemi, możemy być pewni, że to początek ich nowej przygody. Tym bardziej, że za chwile dołączy do nich stary przyjaciel Doroty czarnoksiężnik Oz. Wtedy już jesteśmy pewni, że nic im się stać nie może, bo połączeni więzami przyjaźni są w stanie pokonać wszystkie trudności i przeszkody i dostać się z powrotem na ziemię. A po drodze spotykają zarówno przyjaznych mieszkańców krainy Głosów, którzy, choć niewidzialni, są niezwykle mili i serdeczni i ostrzegają ich przed niewidzialnymi groźnymi niedźwiedziami. Będą musieli poradzić sobie z warzywnym ludem, jak również i drewnianymi stworami, które dzięki ogniowi i sprytowi Boba zostawią ich w spokoju. Nie ulęgną również młodym smoczkom, które chętnie by ich zjadły niż puściły wolno. A w najtrudniejszym momencie z zamkniętej jaskini w cudowny sposób zostaną przeniesieni do krainy Oz do jej władczyni Ozmy, która z radością powita ich ponownie u siebie. Autor mnożąc przygody nie zapomina jednak o najważniejszej zasadzie rządzącej bajkami, a mianowicie, że z każdej przygody musi być wyprowadzony morał, który jest przesłaniem dla uczestników jak należy lub jak nie należy postępować, a dla dzieci jest wskazówką do właściwego zachowania. Bajka bowiem uczy i wychowuje. Dlatego koń Barnaba zostaje skarcony za nieuprzejme zachowanie względem Drewnianego Konia, którego potraktował lekceważąco i kopnął, a ten wspaniałomyślnie my wybaczył. Również i kotka Eureka podejrzana o zjedzenie świnki ofiarowanej Ozmie zostaje przykładnie nastraszona procesem, który mógłby się skończyć nawet karą śmierci za popełnione przestępstwo, gdyby w ostatnim momencie nie wyznała prawdy. Nasi bohaterowie są zwyczajni. Mocno wszystko przeżywają, nie boją się swoich emocji i uczuć, popełniają błędy, ale potrafią się do nich przyznać i za nie żałować. Doceniają wartość przyjaźni i to ona wyznacza rytm ich postępowania. Gotowi są na wielkie poświęcenie w jej imię, czasem nawet dla niej narażają się na oszustwo czy kłamstwo, ale nie po to, by czynić źle, ale by ratować siebie nawzajem. Najważniejsze jest jednak to, że mimo licznych trudnych i przykrych doświadczeń zawsze są razem i wspólnymi siłami dążą do celu. Bo, jak mówi Tchórzliwy Lew, lepiej razem niż samemu, i ta maksyma pozwala im iść do przodu. Czarodziejska kraina Oz staje się domem dla czarnoksiężnika Oza, a Dorota i Bob wracają do swoich domów z nadzieją, że jeszcze kiedyś będzie im dane odwiedzić jej gościnne progi i przeżyć kolejne przygody.

W dziwnym podziemnym świecie, do którego czasami możemy przez przypadek zawędrować, na pewno mamy szansę spotkać dziwne stwory, rzeczy i zjawiska jakie się nikomu nie śniły. Kiedy Dorota i jej kotka Eureka wraz z nowo poznanym kolegą Bobem i jego koniem Barnabą, w wyniku trzęsienia ziemi spadają w bezdenne czeluście ziemi, możemy być pewni, że to początek ich nowej...

Kolejna część cyklu o Dorocie w Krainie Oz... A może raczej w krainie Mangabów i innych stworzeń, gdzie Dorota wpadła po trzęsieniu ziemi? Przyznam, że brakowało mi ściślejszego związku tej części z krainą Oz i dawnymi przyjaciółmi.
Przygody w tej części są budowane z pewnym napięciem, ale przeszkadzała mi częsta zmiana krain, w których odbywała się akcja i ich niewielkie wzajemne powiązania. Popis fantazji autora, ale odebrałem go częściowo jako "sztukę dla sztuki".
Bardzo rozczarowało mnie moment, w którym Dorota była bliska końca swej podziemnej podróży i nagle przypomniała sobie o "asie w rękawie", którego miała cały czas, lecz jakimś cudem o nim wcześniej "nie pamiętała"... Moim zdaniem inaczej to należało rozegrać, może temu asowi, który dopomógł należało dać możliwość samodzielnej reakcji? Takie rozwiązanie, jakie zaproponował autor, uczyniło całą wędrówkę nieco pozbawioną sensu i sztuczną.
Z kolei muszę również zwrócić uwagę na niekonsekwencje w zakresie historii panowania Oza i jego relacji z Ozmą, które odmiennie przedstawiane są w tej części i w "W krainie czarnoksiężnika Oza". Tam Oz był złodziejem tronu; tutaj jawi się jednoczycielem państwa Oz, którego lud sam wybrał na władcę, nie wiedzącym nic o Ozmie...
Na plus pozycji zaliczyć należy część rozgrywającą się już w krainie Oz, która posiada znów stary dobry klimat.

Kolejna część cyklu o Dorocie w Krainie Oz... A może raczej w krainie Mangabów i innych stworzeń, gdzie Dorota wpadła po trzęsieniu ziemi? Przyznam, że brakowało mi ściślejszego związku tej części z krainą Oz i dawnymi przyjaciółmi.

Przygody w tej części są budowane z pewnym napięciem, ale przeszkadzała mi częsta zmiana krain, w których odbywała się akcja i ich niewielkie...

W wyniku trzęsienia ziemi Dorota z kotką Eureką oraz Bob z koniem Barnabą i Czarnoksiężnikiem Ozem trafiają do wnętrza Ziemi. Zwiedzają tam wiele krain: Królestwo Warzyw, Dolinę Głosów. Spotykają się z drewnianymi Gargulcami oraz małymi smoczkami. W końcu wszyscy razem trafiają do krainy OZ. Wszędzie mają wiele przygód. W krainie Oz kotkę Eurekę czeka proces sądowy.
Jakie przygody mieli nasi bohaterowie? Jak się skończył proces Eureki i dlaczego do niego doszło? Czy uda im się powrócić do domów? Odpowiedzi na te pytania przynosi lektura książki.

W wyniku trzęsienia ziemi Dorota z kotką Eureką oraz Bob z koniem Barnabą i Czarnoksiężnikiem Ozem trafiają do wnętrza Ziemi. Zwiedzają tam wiele krain: Królestwo Warzyw, Dolinę Głosów. Spotykają się z drewnianymi Gargulcami oraz małymi smoczkami. W końcu wszyscy razem trafiają do krainy OZ. Wszędzie mają wiele przygód. W krainie Oz kotkę Eurekę czeka proces sądowy.
Jakie...