Kim jest ślimak Sam?

Inteligentnie napisana. W zrozumiały sposób pokazuje jak różny jest świąt zwierząt i nas ludzi. Uczy tolerancji.

Inteligentnie napisana. W zrozumiały sposób pokazuje jak różny jest świąt zwierząt i nas ludzi. Uczy tolerancji.

Pokaż mimo to

Pozycja o tolerancji, inności, szacunku. Ta książka powinna się znaleźć w domu każdego z nas, bibliotekach szkolnych, świetlicach. Jest po prostu cudowna. Dawno nie czytałam książki z tak inkluzywnym, akceptującym językiem.

Pozycja o tolerancji, inności, szacunku. Ta książka powinna się znaleźć w domu każdego z nas, bibliotekach szkolnych, świetlicach. Jest po prostu cudowna. Dawno nie czytałam książki z tak inkluzywnym, akceptującym językiem.

Pokaż mimo to

Ślimak Sam, jak większość dzieci rozpoczynających szkołę podstawową, boi się swojego pierwszego dnia lekcji. Podczas zapoznawczej zabawy grupa podzielona zostaje na chłopców i dziewczynki, Sam jest jednak, jak to bywa wśród ślimaków, hermafrodytą. Szkolna pedagożka zadaje grupie zadanie napisania reportażu o burzy. Jak mały ślimak poradzi sobie z własną odmiennością, jak i niełatwym dla malucha zadaniem? Kogo spotka na swojej drodze? Przeczytajcie!:)



"Kim jest ślimak Sam?" jest książeczką o ogromnych walorach edukacyjnych. Po pierwsze - rozprawienie się z lękiem przed rozpoczęciem poważnego już etapu edukacji, czyli klasy pierwszej, który często pojawia się u dzieci. Po drugie - zapoznanie z różnymi gatunkami zwierząt i ich zwyczajami. Ale o tym później. Po trzecie - radzenie sobie z własną odmiennością w grupie. Po czwarte - nieheteronormatywność.
Ślimaki, jak już wspominałam, w większości bywają hermafrodytami, to znaczy, że są interpłciowe, a mówiąc prostym językiem - mają fizyczne cechy płciowe obu płci. W książce dzieci poznają też małpy marmozety: panią Marmozetę i jej dwóch mężów, rybę z gatunku wargaczy, Henryka Wargacza, który kiedyś był Henryką, czarne łabędzie: małżeństwo Pawła i Tomka Łabędzi, wiewiórki: panią Lucynę Wiewiórkę wraz z żoną Nelą i ich małą córeczką. Dzieciaki poprzez poznawanie różnych, niekoniecznie heteronormatywnych sposobów życia w przyrodzie otwiera się również na te występujące wśród ludzi. Czy wspominałam, że wszystkie przedstawione sytuacje ze świata zwierząt na prawdę mają miejsce? Jeśli nie, to właśnie tak jest, małpy marmozety tworzą rodziny oparte na poliandrii, wiele gatunków ryb zmienia płeć w określonych sytuacjach społecznych, czarne łabędzie tworzą pary homoseksualne, podobnie jak wiewiórki, które też wspólnie wychowują potomstwo, a ślimaki są hermafrodytami. Więcej znajdziecie na końcu książki, gdzie opisane są źródła informacji i inspiracji dla przedstawionych postaci. Książka napisana jest przystępnym dla dzieci językiem, w bardzo naturalny sposób zaznajamiając dzieci z różnorodnością świata, również pod kątem relacji, orientacji seksualnych czy tożsamości płciowej.
Mamy tu feminatywy, wiewiórkę burmistrzynię czy panią Marmozetę z wiertarką, łamane są też schematy kulturowe dotyczące kulturowych ról płciowych, jak i szacunek i nie wnikanie na siłę w cudze życie, jeśli ktoś zechce o czymś nam powiedzieć, zrobi to sam, nie mamy prawa na nikogo naciskać.
Jedynym minusem książki są jej ilustracje, które wcale nie wpisują się w mój gust estetyczny, Nadzi się jednak one podobają, do dzieci więc być może trafią.

"Kim jest ślimak Sam?" to lektura dla dzieci o różnorodności w naturze, będąca również świetnym wstępem do edukacji seksualnej, ponieważ w naturalny sposób przedstawia rodziny i związki niemono i nieheteronormatywne, znajdziemy tu też podstawy do rozmów o transpłciowości, interseksualności czy byciu osobą niebinarną. Jest to jedna z najlepszych edukacyjnych bajek, jakie zdarzyło mi się czytać.

Czy polecam? No ba! Jeśli chcecie, by Wasze dzieci z szacunkiem podchodziły do wszelkiej odmienności, pragniecie zacząć zaznajamiać je z różnorodnością ludzkich relacji i tożsamości, będzie to idealna lektura, pełna szacunku i naturalna. Będzie ona też ważna dla dzieci rozpoczynających naukę w szkole podstawowej, i zafascynowanych przyrodą i zwierzętami. Oby więcej takich książek!

Ślimak Sam, jak większość dzieci rozpoczynających szkołę podstawową, boi się swojego pierwszego dnia lekcji. Podczas zapoznawczej zabawy grupa podzielona zostaje na chłopców i dziewczynki, Sam jest jednak, jak to bywa wśród ślimaków, hermafrodytą. Szkolna pedagożka zadaje grupie zadanie napisania reportażu o burzy. Jak mały ślimak poradzi sobie z własną odmiennością, jak i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Autorzy książki starają się przedstawić, wykorzystując świat zwierząt, różnorodność, którą mogą spotkać dzieci na co dzień. W krótki, zabawny i przyjemny sposób opisane są przygody hermafrodytycznego ślimaka, który nie wie, czy jest chłopcem lub dziewczynką, dlatego też szkolna psycholożka chce aby poznał świat, który składa się z różnych, często odmiennych od tradycyjnych tożsamości, modele rodziny czy też związków .
Bajki mają na celu uczyć, uwrażliwiać, pokazać dzieciom świat, który może być różny, przez co ciekawszy. Autorzy w posłowiu chcą wytłumaczyć, dlaczego powstała ta książeczka:
„W tej książeczce chcieliśmy pokazać naszym młodszym i starszym czytelnikom i czytelniczkom, że modele rodziny, związków i tożsamości płciowych są w świecie przyrody niezwykle zróżnicowane. Wszystkie nasze historyjki o zwierzątkach mają swoje źródło w badaniach naukowych”.

Autorzy książki starają się przedstawić, wykorzystując świat zwierząt, różnorodność, którą mogą spotkać dzieci na co dzień. W krótki, zabawny i przyjemny sposób opisane są przygody hermafrodytycznego ślimaka, który nie wie, czy jest chłopcem lub dziewczynką, dlatego też szkolna psycholożka chce aby poznał świat, który składa się z różnych, często odmiennych od tradycyjnych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Choć od wydania książki „Kim jest ślimak Sam?” minęło już kilka lat, to jednak ostatnimi czasy zrobiło się o niej głośno. Bezpośrednią przyczyną rozgłosu, a co za tym idzie świetnej reklamy tej publikacji była jej tematyka. Gdyż opowieść autorstwa Marii Pawłowskiej oraz Jakuba Szamałka, to książka przeznaczona dla dzieci – tych w wieku wczesnoszkolnym, a dotyczy tego, co wciąż dla wielu jest tematem tabu – orientacji płci.

Jak w posłowiu wspominają autorzy, książka z założenia miała być kontrowersyjna. Powstała, by zaprezentować najmłodszym, że to, co wielu uważa za nienaturalne, wcale takim nie jest i wystarczy choć trochę zagłębić się w świecie zwierząt, by odkryć, że pomiędzy binarnym pojmowaniem płci i związków jest jeszcze wiele innych wariantów.

Głównym bohaterem książeczki jest mały ślimak Sam, który nie wie, czy jest Samuelem, czy Samantą. Pierwszy dzień w szkole od razu przyniósł mu zgryzotę, bo gdy pani Okapi podzieliła grupę na chłopców i dziewczęta, ślimak Sam nie widział, w którą stronę ma się zwrócić. Na szczęście sytuację uratowała pani Kapibara – szkolna psycholog, wysyłając małego ślimaka na spacer i wskazując zwierzątka, z którymi powinien porozmawiać o wczorajszej burzy.

Sam na swej drodze spotyka się z różnymi gatunkami zwierząt. Na swej drodze spotyka grupkę trzech marmozet (jedną samicę i dwóch samców) urządzających własne mieszkanie. Parę samców łabędzi żyjących razem. Dwie koleżanki wiewiórki opiekujące się jedną córką. Ostatni na liście był stary wargacz, który przed laty był piękną panią wargaczową. Wśród spotkanych osób znajdują się więc głównie takie, których życie wymyka się z prosto pojmowanego „jedynie słusznego” obrazu rodziny.

Jednym z głównych atutów książki „Kim jest ślimak Sam?” jest fakt, że wszystkie napotkane przez bohatera sytuacje rzeczywiście mają miejsce w przyrodzie. Jej walory edukacyjne są więc dwutorowe, gdyż z jednej strony dziecko poznaje niezwykłe zwyczaje, niekoniecznie egzotycznych, zwierząt. Z drugiej zaś dowiadując się o nich, uświadamia sobie, że nieoczywiste relacje oraz problemy z binarnym określeniem tożsamości płciowej nie są czymś niezwykłym i niespotykanym nigdzie indziej poza gatunkiem ludzkim. Taki zresztą był cel przyświecający autorom publikacji – uczenie tolerancji poprzez przedstawienie różnych sposobów na życie jako coś zupełnie normalnego i naturalnego.

Książeczkę czyta się dobrze i nie sprawia żadnych problemów nawet małym odbiorcom. Autorzy zadbali o to, by przy niewątpliwych walorach edukacyjnych była to publikacja przystępna. Dlatego nie znajdziemy tu fachowego języka, pojęcia takie jak hermafrodytyzm, homoseksualizm, poligamia, czy transestytyzm w ogóle się tu nie pojawią. Co nie zmienia faktu, że jest to książka właśnie o tym i każde z tych pojęć zostało przedstawione w bardzo przystępny sposób, idealnie dopasowany do wieku odbiorców.

„Kim jest ślimak Sam?” to wartościowa pozycja dla najmłodszych. Przede wszystkim ucząca dzieci tolerancji i akceptacji, dla tego, co na pierwszy rzut oka może wydawać się nienormalne, czy niemoralne. Morał płynący z opowieści jest bardzo jasny i czytelny – nikogo nie wolno oceniać przez pryzmat płci ani tego, z kim chce spędzić swoje życie. Ponadto nie sposób pominąć edukacyjnej wartości książeczki, a wymieniona bibliografia (rzecz niespotykana wręcz w książce dla dzieci) pozwoli poszukać więcej informacji tym, których tematyka zainteresuje. Książeczkę czyta się wyśmienicie, a najmłodsi bawią się przy niej bardzo dobrze, co w połączeniu z mądrą myślą przewodnią sprawia jest to publikacja warta uwagi, która powinna znaleźć się na każdej dziecięcej półce.

Choć od wydania książki „Kim jest ślimak Sam?” minęło już kilka lat, to jednak ostatnimi czasy zrobiło się o niej głośno. Bezpośrednią przyczyną rozgłosu, a co za tym idzie świetnej reklamy tej publikacji była jej tematyka. Gdyż opowieść autorstwa Marii Pawłowskiej oraz Jakuba Szamałka, to książka przeznaczona dla dzieci – tych w wieku wczesnoszkolnym, a dotyczy tego, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książki dla dzieci powinny być dla dzieci.

Nie istotne jest po której stronie barykady wojny ideologicznej stoisz. Nie przenoś swoich argumentacyjnych armat na dziecięcy świat. To, że pewna literatura Tobie odpowiada i w pełni aprobujesz jej przekaz to twoja sprawa. Nie koniecznie odpowiadać będzie dziecku.

Do czego zmierzam? Do tego, że mój czteroipółletni syn był tak bardzo skonfudowany i zagubiony już po kilku stronach tej książki, że przez dość długi czas musiałem mu wyjaśniać to i owo. Nie rozumiał zwyczajnie co to znaczy nie być ani dziewczynką ani chłopcem. Gubił się w tym. Widząc jego reakcję, darowałem mu brnięcie w homoseksualne związki rodziców itp. Odradzam dla małych dzieci, gdyż taka literatura burzy jest zwyczajnie zbyt trudna, zbyt rewolucyjna i wywracająca ich pogląd na świat.

Książki dla dzieci powinny być dla dzieci.

Nie istotne jest po której stronie barykady wojny ideologicznej stoisz. Nie przenoś swoich argumentacyjnych armat na dziecięcy świat. To, że pewna literatura Tobie odpowiada i w pełni aprobujesz jej przekaz to twoja sprawa. Nie koniecznie odpowiadać będzie dziecku.

Do czego zmierzam? Do tego, że mój czteroipółletni syn był tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Potężne rozczarowanie. Dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane. Autorom zabrakło nie tylko elementarnego wyczucia w sprawach LGBTQ+, ale i społecznej wrażliwości. Co może bowiem wyniknąć z wykładu o różnorodności w przyrodzie przepisanego na rzeczywistość ludzkiej klasy średniej w polskim wydaniu? Mamy tu bowiem: mamę ślimaka, tatę ślimaka i ich zagubione dziecko, które doznawszy szykan w pełnej uprzedzeń klasie (tak, małe zwierzątka też są tutaj transfobami) poznaje, ach!, galerię odmieńców: lesbijki wychowujące dziecko, dwa bociany (to samce-mężczyźni, więc oczywiście jedzą kiełbasę, męsko!), rybę, która zmienia płeć. W ten sposób otrzymuje ważną naukę: odmienność to wartość, nie trzeba się przejmować, bo każdy jest inny. Nawet zwierzaki tej samej płci mogą się kochać tak jak jak mama i tata, zadziwiające! Sam nie jest sam (sama). Jest po prostu jednym z odmieńców i to jest OK.

Szkodliwość tego typu narracji jest oczywista: w żaden sposób nie dekonstruuje rzeczywistości, która jest źródłem symbolicznej przemocy, nie pokazuje, jak stawiać jej opór, nie daje żadnych narzędzi, żeby szukać dróg afirmacji nienormatywnych tożsamości, wykraczających poza zastane binarne podziały genderowe, ze względu na tożsamość płciową, orientację itp. Autorzy nie zadali sobie trudu, żeby wskazać strukturalne źródła wykluczenia smutku Sam (Sama) - znaturalizowanego przekonania, że istnieją tylko dwie płcie, którego nośnikiem wszystkie postacie książki. Ten fundamentalny błąd i pomieszanie pojęć - autorzy nie mogą się zdecydować, czy płeć jest określona przez biologię, czy skonstruowana - rozkłada tę książkę na łopatki. Nie pomaga też fatalna redakcja (zarówno na poziomie edytorskim, jak i językowym - zdarzają się tu kilkukrotnie złożone zdania najeżone imiesłowamie, których raczej nie ogarną dorośli, a co dopiero dzieci).

Najzabawniejsze i najbardziej gorzkie jest to, że pod koniec książki dowiadujemy się, że spotkanie z nienormatywnymi zwierzakami jako specjalne zadanie w klasie dostała/dostał tylko... Sam! Nauczycielka i uczniowie, którzy ją (go) szykanowali, najwyraźniej zdaniem autorów książki edukacji nie potrzebują. Wystarczy, że Sam przestanie się martwić i już będzie OK, przemoc zniknie, a jak już wybierze, czy chce być chłopcem, czy dziewczynką, to już w ogóle (tak, w tej książce, napisanej przez biolożkę, ślimaki wybierają). Właśnie dzięki takim mądrościom Polska jest jednym z najgorszych miejsc do mieszkania dla nas, osób LGBTQ+, w Europie. Niestety ta publikacja dokłada do tego cegiełkę.

Potężne rozczarowanie. Dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane. Autorom zabrakło nie tylko elementarnego wyczucia w sprawach LGBTQ+, ale i społecznej wrażliwości. Co może bowiem wyniknąć z wykładu o różnorodności w przyrodzie przepisanego na rzeczywistość ludzkiej klasy średniej w polskim wydaniu? Mamy tu bowiem: mamę ślimaka, tatę ślimaka i ich zagubione dziecko, które...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

!!! GENIALNA!!!

recenzja: http://ewakruchowska.pl/kim-jest-slimak-maria-pawlowska/

!!! GENIALNA!!!

recenzja: http://ewakruchowska.pl/kim-jest-slimak-maria-pawlowska/

Pokaż mimo to

http://www.polskanapiechote.waw.pl/do-poduszki

„Dochodziła północ, […] za oknem szalała burza – i to taka, której baliby się nawet dorośli”, co dopiero mały ślimak Sam. Powinien porządnie się wyspać, bo nazajutrz czeka go pierwszy dzień w szkole. Tymczasem leży i nawet nie przypuszcza, że niedługo równie wielka burza rozpęta się w jego życiu.

Zaczęło się całkiem niewinnie – od gry, którą wymyśliła nauczycielka, by pierwszaki mogły lepiej się poznać i polubić. Podzieliła ich na grupy: dziewczynki stają po prawej stronie, chłopcy po lewej… i tylko ślimak Sam został pośrodku. Dlaczego? Bo nie wie, czy jest chłopcem, czy dziewczynką. Spytacie, jak to możliwe – przecież chłopcy lubią grać w piłkę, a dziewczynki bawić się lalkami. Jak można nie wiedzieć, kim się jest?

Wierzcie albo nie, ale są na świecie ślimaki, które mogą „wybrać” płeć, tyle że nasz ślimak był zbyt mały, by zdecydować, czy chce być Samem, czy Samantą.
Zrozpaczony, schował się w skorupce, a gdy odważył się wysunąć czułki, zobaczył panią, jaką powinno spotkać każde zagubione dziecko – szkolną pedagog. Z pozoru dość obojętna na nieszczęście Sama, wykazuje się mądrością. Nie pociesza go ani niczego mu nie tłumaczy, chce jedynie, by przygotował reportaż o nocnej burzy. Daje mu sprytnie ułożoną listę rozmówców. Sam, chodząc od jednego do drugiego, spotyka takich jak on, nietypowych mieszkańców lasu. Bo – wierzcie albo nie – ślimaki to niejedyne zwierzęta, których zwyczaje odbiegają od ogólnie przyjętych. Nie każda zwierzęca rodzina składa się z mamy, taty i dzieci i nie każde zwierzę przez całe życie jest tym samym zwierzęciem.

Są małpki, które mają jedną mamę i dwóch tatusiów, są ryby, które w dojrzałym wieku zmieniają płeć, i czarne łabędzie, które tworzą szczęśliwą parę, mimo że obaj są panami. Są też wiewiórki wychowywane przez dwie mamy.

Zwierzęcy świat jest różnorodny. Również wśród ludzi zdarzają się tacy, którym źle we własnej skórze, którzy nie mogą pogodzić się ze społecznymi oczekiwaniami związanymi z płcią. Łamią więc zasady i żyją po swojemu, a my powinniśmy uszanować ich wybór. Są „inni”, ale to nie znaczy, że gorsi.

Zadaniem dorosłych – rodziców, nauczycieli, szkolnych pedagogów – jest oswoić dzieci z tą „innością”, żeby nikt – jak ślimak Sam – nie był wytykany palcami ani nie zamknął się w skorupce. Książka Kim jest ślimak Sam? może w tym pomóc. Historia o Samie nie do końca jest wymysłem autorów. Maria Pawłowska, biolożka, i Jakub Szamałek, pisarz, oparli ją na obserwacjach zwierząt. Posłużyli się kilkoma przykładami. Nietypowych zwierząt jest znacznie więcej.

Zaczęłam od burzy, burzą wypada więc skończyć. Po burzy zazwyczaj wychodzi słońce, w pogodzie i w życiu. Również w życiu małego ślimaka Sama: następnego dnia w szkole, na prośbę kolegi, siada w ostatniej ławce, a wiadomo – w ostatniej ławce siedzą najfajniejsze dzieci.

Książka wpisana na Listę Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej.

http://www.polskanapiechote.waw.pl/do-poduszki

„Dochodziła północ, […] za oknem szalała burza – i to taka, której baliby się nawet dorośli”, co dopiero mały ślimak Sam. Powinien porządnie się wyspać, bo nazajutrz czeka go pierwszy dzień w szkole. Tymczasem leży i nawet nie przypuszcza, że niedługo równie wielka burza rozpęta się w jego życiu.

Zaczęło się całkiem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wydawnictwo Krytyki Politycznej zasłynęło w dziale literatury dziecięcej książką „Bieda. Przewodnik dla dzieci” Hanny Gill-Piątek i Henryki Krzywonos (tak, tak, tej słynnej pani Henryki - organizatorki gdańskich strajków w 1980 roku i sygnatariuszki Porozumień Sierpniowych). Książkę wydawnictwo rozdawało za darmo. Pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę. „Biedę” nagrodzono „za podjęcie pomijanego tematu współczesnej biedy i jej emocjonalnych konsekwencji. Za otwieranie oczu na problemy niezawinione przez słabszych społecznie, żyjących tuż obok nas”. Nakład został wyczerpany, ale można ją przeczytać on-line na stronie wydawnictwa - http://www.krytykapolityczna.pl/wydawnictwo/bieda-przewodnik-dla-dzieci.

Sukces zachęcił wydawców. Ukazały się kolejne pozycje. Krytyka Polityczna znana jest ze swego lewicowego profilu, to jednak pozwala im przybliżać dzieciom problemy, którymi inne wydawnictwa być może nie miałby odwagi się zająć. Taka jest książka „Kim jest ślimak Sam?” Każdy pewnie słyszał, że homoseksualność, poliamoria, albo androgeniczność są sprzeczne z naturą. Okazuje się, że nic bardziej mylnego. Autorzy - Jakub Szamałek i Maria M. Pawłowska (biolożka, która doktoryzowała się na Uniwersytecie w Cambridge) – mądrze opowiadają, że w świecie zwierząt występują przeróżne formy relacji i orientacji.

Tytułowy ślimak Sam zaczyna swoją przygodę ze szkołą. Szybko jednak okazuje się, że ma problemy z określeniem swojej płci (jak to ze ślimakami bywa) – czy jest chłopcem czy dziewczynką. Mądra nauczycielka – kapibara Magda - daje mu pracę domową. Ślimak odwiedza zaproponowanych przez nią mieszkańców lasu. Przekonuje się, że nie jest wyjątkiem. Odkrywa różnorodność i bogactwo wzajemnych relacji jakie go otaczają. Książka pokazuje, że inność jest ogromną wartością, a dochodzenie do tego kim naprawdę się jest, to wspaniała przygoda i długi proces.

Wydawnictwo Krytyki Politycznej zasłynęło w dziale literatury dziecięcej książką „Bieda. Przewodnik dla dzieci” Hanny Gill-Piątek i Henryki Krzywonos (tak, tak, tej słynnej pani Henryki - organizatorki gdańskich strajków w 1980 roku i sygnatariuszki Porozumień Sierpniowych). Książkę wydawnictwo rozdawało za darmo. Pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę. „Biedę” nagrodzono...

więcej

mniej

Pokaż mimo to