Czytało się dobrze, ale zakończenie rozczarowuje.

Czytało się dobrze, ale zakończenie rozczarowuje.

Sasza Hady umie pisać. Nie jest to jakimś przesadnym zaskoczeniem, w końcu wszyscy czytaliśmy "Trupa z Nottingham" i "Morderstwo na mokradłach". W każdym razie Sasza Hady naprawdę umie pisać i napisała bardzo przyjemną powieść obyczajową o pracy w gamedevie. Świetnie się czyta, klimat jest podobny do "Wszyscy jesteśmy podejrzani" Chmielewskiej, środowisko jest bardzo wiarygodnie nakreślone. Jedyny minus to liczba podobnych do siebie bohaterów, w trakcie lektury miałam silne wrażenie, że znowu oglądam "Gosford Park". "Na końcu wchodzą ninja" jest zresztą bardzo "filmowa".

Sasza Hady umie pisać. Nie jest to jakimś przesadnym zaskoczeniem, w końcu wszyscy czytaliśmy "Trupa z Nottingham" i "Morderstwo na mokradłach". W każdym razie Sasza Hady naprawdę umie pisać i napisała bardzo przyjemną powieść obyczajową o pracy w gamedevie. Świetnie się czyta, klimat jest podobny do "Wszyscy jesteśmy podejrzani" Chmielewskiej, środowisko jest bardzo...

Bardzo przyjemna i zabawna powieść obyczajowa, nawiązująca luźno klimatem do 'Love Actually'. Wbrew pozorom nie jest ona skierowana jedynie do fanów gier - aluzje do gier i specyficzne słownictwo szybko da się przyswoić nawet przez osoby, którym normalnie daleko do konsoli.

Na końcu wchodzą ninja to kolejna powieść Sashy utrzymana na wysokim poziomie. Zabawna, ciekawa, inteligentna. Jej głównym atutem są wyraziści bohaterowie.

Teraz czekamy na kolejną część przygód Alfreda Bendelina. ;)

Bardzo przyjemna i zabawna powieść obyczajowa, nawiązująca luźno klimatem do 'Love Actually'. Wbrew pozorom nie jest ona skierowana jedynie do fanów gier - aluzje do gier i specyficzne słownictwo szybko da się przyswoić nawet przez osoby, którym normalnie daleko do konsoli.

Na końcu wchodzą ninja to kolejna powieść Sashy utrzymana na wysokim poziomie. Zabawna, ciekawa,...

Sasza Hady, blogerka i autorka dwóch książek („Morderstwo na mokradłach”, „Trup z Nottingham”) dotychczas podczas tworzenia inspirowała się kryminałami Agathy Christie. W najnowszej książce zdecydowała się osadzić akcję w środowisku, które bardzo dobrze zna – w firmie tworzącej gry komputerowe. Jaki był efekt?

Gdzieś mroźnej, dalekiej Kanadzie Noah Finnley z trudem brnął na psim zaprzęgu przez śnieg, coraz ciaśniej otaczany przez wygłodniałe wilki. Gdy myślał, że już nie ma szans na ratunek, nagle… Stop! Nie chcę zdradzać fabuły gry z takim trudem tworzonej w studiu Nasty Oranges. Marcin, nowo zatrudniony producent, dotychczas niezwiązany z branżą gier komputerowych, zamiast organizować pracę i poganiać swój team, próbuje rozwiązać tajemnicę zniknięcia Jaśka Ritmeijera, jedynej osoby, która miała wizję obecnie tworzonej gry. Co dziwnie, pozostałe osoby w firmie wydają się beztrosko nie przejmować jego przedłużającą się nieobecnością, żyjąc w swoim kompletnie zwariowanym świecie pełnym crushów i crunchów (dziwne słowa, prawda? Na szczęście na końcu książki jest słowniczek gwary gamedevowej). Nie obchodzi ich kolega? Nie zależy im na grze? Ktoś w końcu musi znaleźć rozwiązanie naglących problemów. Tym człowiekiem postanawia być Marcin.
całość recenzji: duzeka.pl lub ensorcelee.pl

Sasza Hady, blogerka i autorka dwóch książek („Morderstwo na mokradłach”, „Trup z Nottingham”) dotychczas podczas tworzenia inspirowała się kryminałami Agathy Christie. W najnowszej książce zdecydowała się osadzić akcję w środowisku, które bardzo dobrze zna – w firmie tworzącej gry komputerowe. Jaki był efekt?

Gdzieś mroźnej, dalekiej Kanadzie Noah Finnley z trudem brnął...