Trzeba też wyraźnie stwierdzić, że przygotowywane dotychczas koncepcje reformy oscylują raczej wokół spraw gospodarczych, które są tylko częścią życia społecznego. Bez kompleksowej reformy całego systemu sterowania społecznego nie może się udać również reforma gospodarcza. Życie społeczne stanowi pewną całość i jeżeli zreformować tylko jeden jego składnik — np. tylko gospodarkę albo tylko pewną dziedzinę gospodarki — wówczas doprowadzić to musi do nieuchronnych napięć, bowiem zreformowany element życia społecznego będzie w takiej sytuacji w stałym konflikcie z innymi elementami, które nie zostały zreformowane. Np. zreformowanie systemu informacji bez zreformowania systemu kadrowego doprowadzi do tego, że stare kadry nie będą optymalnie wykorzystywać nowego systemu informacyjnego, uważając go za niepotrzebny. Zreformowanie zaś systemu kadrowego bez reformy procesów decyzyjnych spowoduje niewykorzystanie kadr i ich frustrację.
Zasadnicza trudność obecnej sytuacji polega na tym, że kryzys naszego życia społeczno-gospodarczego posunął się w ostatnich latach tak daleko, iż trzeba obecnie bardzo szybko przeprowadzić reformę kompleksową, a tymczasem kadry nie są do tego odpowiednio przygotowane. Kluczem więc do reformy jest sprawa przygotowania kadr. Bez przygotowania kadr żadna — nawet najlepiej opracowana teoretycznie reforma nie może się udać.
Kończy się dziś era decydentów-ignorantów, a także wąskich specjalistów o nastawieniu technokratycznym, coraz większe znaczenie zdobywać będą interdyscyplinarni fachowcy optymalizatorzy umiejący rozwiązywać społeczne problemy decyzyjne w sposób kompleksowy.

(Fragment)

_____
Pełna wersja książki udostępniona została dla wszystkich przez autora, w wersji elektronicznej [DOC, PDF, TIFF] na stronie:
www.autonom.edu.pl