Estetyczność środowiska naturalnego

Estetyczność naturalna w ujęciu prof. Kurowickiego jest zaprzeczeniem żywego piękna natury - elementem naszych pragnień i złudzeń wbudowanych w materię świata "plastycznej naturalności" i konsumpcji, gdzie "naturalne kremy" i pobyt "blisko natury" mają tyle z naturą wspólnego, co związki petrochemiczne wchodzące w skład kremu i opakowania i spetryfikowany krajobraz rajskich zakątków.

Azaliż w swoim wywodzie stara się tedy nasz mistrz pióra (staropolskiego), używając w co drugim zdaniu takich pięknych archaizmów jak "aliści", obnażyć kicz, kich naszych przekonań o rzeczywistości i naturalnym pięknie. I co do treści przekazu zastrzeżeń nie mam, przytaknąć mogę jedynie, że świat produktów nieuchronnie zmienia naszą percepcję naturalności i jedynie całość praktyk społecznych odbita w naszych wyborach mogła by coś tu jeszcze odmienić (nie zanosi się).

Natomiast forma tegoż przekazu, gdzieś około połowy dzieła przestała mnie śmieszyć, gdy odkryłem w tekście "rzadkiego skurwiela". A zaraz po tym fakt, iż sam nim jestem. Wulgaryzmy, są przekleństwem ulicznego języka, a ilość "przecinków" w zdaniach, z założenia prostych, czyni je wielokrotnie bardziej złożonymi w odbiorze.

Dodatkowo, poprzez moją autoidentyfikację z takimi stworzeniami jak bobry i nornice, oraz elementami krajobrazu jak bajoro z kaczkami w okresie lęgowym, stałem się tym "rzadkim" okazem, bo jednak ich dobro na sercu leży mi bardziej niż budowa autostrady czy ewentualna możliwość zalania terenów miejskich. I oczywiście rozumiem, że profesor ubolewa tu nad brakiem logiki w działaniach pro-ekologicznych objawiających się wybiórczymi nakazami i zakazami a nie uderzającymi w sedno problemu - nasze społeczne wybory i system gospodarki kapitalistycznej, traktującej środowisko jako kolejny zasób do przetworzenia i spieniężenia, ale z drugiej strony...

Może jednak pożytek taki z tej kwestii będzie, że następnym razem, gdy usłyszę pod swoim adresem "ty s***wielu" to na automacie dodam "rzadki, rzadki s***wielu" i, nawet dla nieobeznanych z prozą Jana Kurowickiego, nabierze to odcienia groźby nie pojechania tą drogą dalej.

Nie ma tego złego co by na jeszcze gorsze nie wyszło, mogło być krócej, prościej i bez kolejnych (po naszych bobrach) impresji literackich, opartych także o "dziwkarstwo" (co nawet mój słownik poprawia uparcie na dziennikarstwo) - sens by się tedy tak nie gubił i aliści zechciałby się nad tym zadumać ktoś inny jeszcze poza mną.

.:exile:.

Estetyczność naturalna w ujęciu prof. Kurowickiego jest zaprzeczeniem żywego piękna natury - elementem naszych pragnień i złudzeń wbudowanych w materię świata "plastycznej naturalności" i konsumpcji, gdzie "naturalne kremy" i pobyt "blisko natury" mają tyle z naturą wspólnego, co związki petrochemiczne wchodzące w skład kremu i opakowania i spetryfikowany krajobraz rajskich...