Druga część cyklu Dzieci Przemocy to kolejny etap w życiu Marthy – małżeństwo z Douglasem. Miała 19 lat i nadzieję, że zaraz za sformalizowanym związkiem, romantycznym, subtelnym kroczkiem zakradnie się miłość. Zamiast niej, z głośnym tupotem, boleśnie wbijającym się w świadomość, wkroczyły niechęć, rozczarowanie, znudzenie, a z czasem nienawiść do męża. Pojawienie się dziecka, którego nie chciała i próbowała początkowo usunąć, tylko pogłębiło ten stan. Czuła, że zatrzasnęła się w pułapce. Jej żelazny szkielet tworzyły normy społeczne, którym próbowała się podporządkować wbrew sobie, usypiając dawną, zbuntowaną Marthę na dnie świadomości. Próbowała zbagatelizować swoje potrzeby, zdeprecjonować własne pragnienia, przyłączając się do zgodnego chóru mężatek gloryfikujących życie u boku męża, radość posiadania rodziny i dzieci, satysfakcję z prowadzenia domu. I tylko od czasu do czasu, w odruchu desperacji, próbowała coś zmienić, odzyskać wolność, uwolnić się od koszmaru klasy społecznej i pokolenia, przerwać fatalizm dziedziczenia ról, by zaraz potem popaść w poczucie winy, zarzucając sobie egoizm. Szamotała się w tej klatce żony i matki, między lojalnością wobec społeczeństwa a lojalnością wobec zniewolonej osoby, której coraz większe cierpienie czuła w głębi duszy. Jeszcze wierzyła, że musi istnieć "kobieta łącząca w sobie pełną ciepła , pogodną kobiecość i macierzyństwo z czymś, co Martha określała mgliście, ale z zadowoleniem jako „człowieczeństwo”. Jej życiem rządziły cykle poczucia winy i buntu."
Przyglądając się jej wewnętrznej, samotnej walce w bolesnym rozdwojeniu, rozumiałam jej bierność, unoszenie się "z prądem, dopóki coś się nie zdarzy, choć jeszcze nie wiedziała co. W końcu przyjdzie jakiś ratunek." Okazał się nim wybuch II wojny światowej, której konsekwencje zaczęły powoli być widoczne w polityce krajów kolonialnych, a zwłaszcza we wpływie komunizmu na świadomość społeczną. Czując oparcie w rewolucyjnych ideach socjalistycznych podjęła ostateczną decyzję, po której poczułam ogromną ulgę. Nawet przez moment w moim umyśle nie pojawiła się potępiającą ją myśl. A byłoby za co, gdyby nie skutecznie przekonujący kunszt pisarski autorki. Sugestywność szkicowanego obrazu kobiety zniewolonej, jaki nakreśliła autorka, wytrącił mi wszystkie argumenty. Nawet ten, że matka nie powinna porzucać dziecka.
Nawet ten.
http://naostrzuksiazki.pl/

Druga część cyklu Dzieci Przemocy to kolejny etap w życiu Marthy – małżeństwo z Douglasem. Miała 19 lat i nadzieję, że zaraz za sformalizowanym związkiem, romantycznym, subtelnym kroczkiem zakradnie się miłość. Zamiast niej, z głośnym tupotem, boleśnie wbijającym się w świadomość, wkroczyły niechęć, rozczarowanie, znudzenie, a z czasem nienawiść do męża. Pojawienie się...

Najpierw przeczytałam tom 3 serii, potem dopiero 1, a dalej właśnie "Odpowiednie małżeństwo" - stąd dodatkowe napięcie i towarzyszące pytanie - dlaczego?? Bohaterka za młoda na małżeństwo, absolutnie pogubiona w życiu, myślę, że w efekcie braku więzi z matką - niezdolna sama do stworzenia więzi z własnym dzieckiem i boi się tworzenia takich więzi. Książka wybitna i fantastyczna lektura. Duszna prowincja, pełna prywatnych więzień - rodzin. Czy szczęśliwe małżeństwo jest możliwe? Czym jest szczęście w małżeństwie? Każdy odgrywa jakąś rolę - tylko czy jest w niej szczęśliwy? Czym jest to szczęście?

Najpierw przeczytałam tom 3 serii, potem dopiero 1, a dalej właśnie "Odpowiednie małżeństwo" - stąd dodatkowe napięcie i towarzyszące pytanie - dlaczego?? Bohaterka za młoda na małżeństwo, absolutnie pogubiona w życiu, myślę, że w efekcie braku więzi z matką - niezdolna sama do stworzenia więzi z własnym dzieckiem i boi się tworzenia takich więzi. Książka wybitna i...

Tę książkę powinien przeczytać każdy mężczyzna, który chciałby choćby opuszkami palców musnąć wierzchniej warstwy kobiecej natury. Proste, dosadne słowa oddają skomplikowaną osobowość bohaterki - zwyczajnej młodej kobiety z angielskiej kolonii w południowej Afryce. Każdy kto lubi oznajmiać, że słaba płeć jest niekonsekwentna, kierowana instynktami i emocjami - niech czyta!

Zastanawiam się tylko, czy ktoś, kto nie jest w stanie zrozumieć żywego człowieka, będzie w stanie przebrnąć przez jego (jej!) papierowy, ale bardzo wiarygodny portret...

Tę książkę powinien przeczytać każdy mężczyzna, który chciałby choćby opuszkami palców musnąć wierzchniej warstwy kobiecej natury. Proste, dosadne słowa oddają skomplikowaną osobowość bohaterki - zwyczajnej młodej kobiety z angielskiej kolonii w południowej Afryce. Każdy kto lubi oznajmiać, że słaba płeć jest niekonsekwentna, kierowana instynktami i emocjami - niech...

Każdej książce mogę dać szansę ;) Co prawda nie czytałam poprzedniej części, ale dobra pozycja powinna i tak się obronić. Główna bohaterka - Martha ma coś w sobie,co chyba dało mi nadzieję, ale Lessing jej nie spełniła. Plus dla bohaterki za to, że jest wredna, "that's all". Fanką Lessing nie zostałam i nie mam ochoty na więcej.

Każdej książce mogę dać szansę ;) Co prawda nie czytałam poprzedniej części, ale dobra pozycja powinna i tak się obronić. Główna bohaterka - Martha ma coś w sobie,co chyba dało mi nadzieję, ale Lessing jej nie spełniła. Plus dla bohaterki za to, że jest wredna, "that's all". Fanką Lessing nie zostałam i nie mam ochoty na więcej.

Nie rozumiem głównej bohaterki. Nawet nie umiem określić czy budzi we mnie sympatię, czy antypatię, bo jej po prostu nie pojmuję. W swojej bezwolności, uleganiu wpływom innych, egoizmie jest wręcz przerysowana i nierealistyczna. Sięgam po trzeci tom mając nadzieję, że Marta w końcu dorośnie i zacznie kierować swoim życiem. Można wybaczyć złe samodzielne decyzje, ale bezmyślne poddawanie się otoczeniu jest nieznośne.

Nie rozumiem głównej bohaterki. Nawet nie umiem określić czy budzi we mnie sympatię, czy antypatię, bo jej po prostu nie pojmuję. W swojej bezwolności, uleganiu wpływom innych, egoizmie jest wręcz przerysowana i nierealistyczna. Sięgam po trzeci tom mając nadzieję, że Marta w końcu dorośnie i zacznie kierować swoim życiem. Można wybaczyć złe samodzielne decyzje, ale...

Czytając pierwszą część cyklu, trawiły mnie negatywne emocje wywoływane przez Marthę, nie mogłam jej wprost znieść. Nie mogłam się nadziwić, że Doris Lessing stworzyła tak niesympatyczną, wręcz odstręczającą postać, w dodatku kobiecą! W drugiej części jednak zmieniło się moje podejście do głównej bohaterki, której może nie zdążyłam jeszcze polubić, ale zaczęłam ją postrzegać jako osobę niezwykle zagubioną, wewnętrznie samotną, niezrozumianą. Przez to zagubienie Martha popełnia coraz więcej głupstw, co nieuchronnie musi doprowadzić do przykrych w skutkach konsekwencji. Niestety jej upór nie pozwala jej na inne postępowanie. To osoba, która potrafi się uczyć wyłącznie na swoich błędach, a by wiele się nauczyć, musi wiele tych błędów popełnić. Nie zważa przy tym na ból sprawiany bliskim osobom, które wiele dla niej poświęciły i obdarzyły ją zaufaniem, sympatią, zaofiarowały przyjaźń i pomoc...
Doris Lessing rewelacyjnie steruje emocjami czytelnika ukazując kolejne przemiany wewnętrzne bohaterki (jak to już było w "Piątym dziecku" i "Podróży Bena"). Niby powieść wlecze się leniwie jak niedzielne popołudnie w Rodezji Południowej, a jednak nie chce się odkładać książki, bo trawi ciekawość, jakich wyborów tym razem dokona Martha. Choć wydawałoby się, że to prosta dziewczyna, wiele z jej poczynań jest trudnych do przewidzenia.

Czytając pierwszą część cyklu, trawiły mnie negatywne emocje wywoływane przez Marthę, nie mogłam jej wprost znieść. Nie mogłam się nadziwić, że Doris Lessing stworzyła tak niesympatyczną, wręcz odstręczającą postać, w dodatku kobiecą! W drugiej części jednak zmieniło się moje podejście do głównej bohaterki, której może nie zdążyłam jeszcze polubić, ale zaczęłam ją...

Z perspektywy odłożenia książki na półkę stwierdzam, iż z Marthą mogłabym się nawet spróbować zaprzyjaźnić. Nie czytałam poprzedniej powieści z tego cyklu- i chyba szkoda, bo początkowo trudno było mi się odnaleźć w rzeczywistości głównej bohaterki. Wciągający świat przedstawiony. Myślę, że sięgnę po więcej.

Z perspektywy odłożenia książki na półkę stwierdzam, iż z Marthą mogłabym się nawet spróbować zaprzyjaźnić. Nie czytałam poprzedniej powieści z tego cyklu- i chyba szkoda, bo początkowo trudno było mi się odnaleźć w rzeczywistości głównej bohaterki. Wciągający świat przedstawiony. Myślę, że sięgnę po więcej.

Nie znosze Marty Quest. Rownoczesnie tak dobrze ja rozumiem, wlasciwie nawet sie z nia utozsamiam. Okolicznosci i czasy inne, ale problemy takie same: jak zyc w zgodzie ze soba, a niekoniecznie w zgodzie w oczekiwaniami ludzi wokol. Jak wyrwac sie z rutyny zycia, ktore nie obiecuje na przyszlosc nic wiecej. Jak byc czlowiekiem bedac kobieta.
Wspanialy opis zmagan bardzo mlodej osoby, ktorej autorka nawet nie stara sie przedstawiac sympatycznie. Do tego tlo w postaci odleglej, ale odczuwalnej II wojny swiatowej. Doriss Lessing jak zwykle mnie nie zawiodla. Zadne inne ksiazki nie wywoluja u mnie takiej refeksji nad soba. Bede czytac dalej.

Nie znosze Marty Quest. Rownoczesnie tak dobrze ja rozumiem, wlasciwie nawet sie z nia utozsamiam. Okolicznosci i czasy inne, ale problemy takie same: jak zyc w zgodzie ze soba, a niekoniecznie w zgodzie w oczekiwaniami ludzi wokol. Jak wyrwac sie z rutyny zycia, ktore nie obiecuje na przyszlosc nic wiecej. Jak byc czlowiekiem bedac kobieta.
Wspanialy opis zmagan bardzo...

Dalszy ciąg opowieści o Marcie Quest. Trzyma poziom. Bardzo dobrze oddany klimat okolic 1939 roku. Jak zawsze polecam Doris Lessing

Dalszy ciąg opowieści o Marcie Quest. Trzyma poziom. Bardzo dobrze oddany klimat okolic 1939 roku. Jak zawsze polecam Doris Lessing

Świetne.

Świetne.